Bu pandemi süreci bence şunu gösterdi, hayatın koşturmacası içinde insanların bi çoğu ailesiyle kaliteli vakit geçirme yetisini ciddi ciddi kaybetmiş. Evet kısıtlamaların verdiği bi bunalmışlık ve tahammülsüzlük var ama olay bunun ötesinde bence.
Genel gözlemim pandemi öncesi hayatta sabah çocuklar okula, evebenyler işe bi gidiyo gidiş o gidiş. Sonra bi daha taaa akşam yemeginde herkes bir araya geliyor. Sonra tekrar bi ayrılık, evebeynler televizyon karşısına yayılır çocuklar ise tabletlerinin ya da ödevlerinin başına. Taş çatlasa 1 saat çocuğun ödevine yardım edilir. Ama gerçekte kimsenin kimseyi gördüğü yok. Üstelik bu koşulları öyle kanıksamışız ki şimdi koşullar bizi birarada kalmaya zorlayınca iki saati verimli vakit geçirsek üçüncüde birbirimize tahammülümüz kalmıyor.
Ciddi bi hobi ve aktivite kültürü eksiğimiz varmış. Eğitici, ögretici ve keyifli vakit geçirmek özellikle de birlikte vakit geçirmek nedir bilmiyormusuz ya da unutmusuz ülkecek onu anladım.
Sonuç olarak kalemler boyalar boşa gitmesin, bazen kendi kendine bazen sizinle sonuna kadar kullansın o kalemleri.
Önlüğünü giymek istiyorsa giysin mesela arada, bi nevi okulculuk oynayın, yaş grubuna uygun bi şeyler ögretin oyun sırasında.
Kendi kendine keyif alabilecegi bi seyler bulun sonra, puzzle ya da maket yapabilir. Geçen youtube da cocuklara farklı müzik aletleri çalmayı ögreten bi kanal vardı kuzenlerimden birinin cocugu icin bakmıstık ama ismi aklımda degil. Öyle bi şey olabilir. Demek istediğim çocuğa kendi başına da eglenip ögreneceği bi aktivite arastırın. O onunla ilgilenirken siz kendinize ve bebege vakit ayırın. Ihtiyacı olan yerde devreye girin sadece. Bırakın zorlasın, çabalasın ama olduğu kadar bitirsin basit bi maketi, başarısını takdir edin sonra. Evin güzel bi köşesine koyun. Yenisini yapmak için azmi olsun.
Evet arkadaşlarıyla oynayamaz ama sizinle yürüyüp temiz hava alabilir mesela. Birlikte yürüyüşe çıkın. Annem sonbaharda renk renk yaprak toplamaya götürürdü beni o geldi aklıma, süsleme yapardık sonra onlarla. Tabi o çalışırdı ben okuldaydım ama haftasonlarını, mesai sonralarını pas geçmezdik hic. Yolda sürekli konuşurdu benimle. Ciddi ciddi sohbet ederdik nasıl hoşuma giderdi, 6-7 yaş civarındaydım herhalde.
Ki siz annesiniz, benden çok daha yaratıcı seyler bulabileceğinize eminim. Hazır hayatın koşturması azalmışken kötüsüne değil iyisine odaklanın. Çocukluğu gidiyor mu diye endiselenmeyin, aksine hazır evdeyken onunla cocuk olun iste. Eglenin, ögrenin, oynayın, anneliğin keyfine varın.
canım benim 
fiziksel olarak da denge ve engel aşma aktiviteleri, müzikle dans etme, spor hareketleri, taklit oyunları, koordinasyon çalışmaları.
