• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

çocuklar nasıl bir psikolojinin içinde ? anneler farkında mıyız?

alonedark18

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Ocak 2019
2.924
1.695
63
okullar Mart ayından beri kapalı şimdi yine kapandı ....parklara gidemiyorlar , sevdiği arkadaşlarıyla kuzenleriyle gorusemiyorlar ...ve bir çok oyun alanı etkinlik tiyatro v.s hiç biri yasayamiyorlar virüs yüzünden...hayatlarının en güzel zamanlarında ....okadar üzülüyorum ki 7 yaşındaki yawruma ...gece olunca uyu , sabah kalk geceye kadar aynı şeyler ..Mart ayından beri aynı şeyler...dört duvarlı odanın içinde...enerjisini atamamasi kurduğu hayaller camdan dışarıyı seyretmesi ....bu onlarda bir psikolojik alt yapı birakirmi? ilerisi için....hevesle alınmış kalemler boyalar önlükler :( yine hepsi bir kenara koyuldu veya dört duvar arasında yine onlarla başbasa kaldılar...elbette ki böyle olması onların iyiliği için , hastanelerden iyidir elbette ama bitmiyor virüs nereye kadar daha ev hapsi yaşayacaklar...bugün inanılmaz bunaldım.bebek ayrı o ayrı eşim gelincr on dk markete gidip nefes almak istedim ..ama o gelemedi ,cunku yasak var ben giderken camdan bakiyordu üzgün üzgün...ne yaşıyorlar Allah'ım bu cocukar? anneler ne yapabilir onlar için? etkinlik resim gerçekten artık kesmiyor çocuk dışarı istiyor arkadaşlarıyla parkta oynamak neler neler...gözlerinin altının morardigini farkettim..içim.cız ediyor :(
 
okullar Mart ayından beri kapalı şimdi yine kapandı ....parklara gidemiyorlar , sevdiği arkadaşlarıyla kuzenleriyle gorusemiyorlar ...ve bir çok oyun alanı etkinlik tiyatro v.s hiç biri yasayamiyorlar virüs yüzünden...hayatlarının en güzel zamanlarında ....okadar üzülüyorum ki 7 yaşındaki yawruma ...gece olunca uyu , sabah kalk geceye kadar aynı şeyler ..Mart ayından beri aynı şeyler...dört duvarlı odanın içinde...enerjisini atamamasi kurduğu hayaller camdan dışarıyı seyretmesi ....bu onlarda bir psikolojik alt yapı birakirmi? ilerisi için....hevesle alınmış kalemler boyalar önlükler :KK43: yine hepsi bir kenara koyuldu veya dört duvar arasında yine onlarla başbasa kaldılar...elbette ki böyle olması onların iyiliği için , hastanelerden iyidir elbette ama bitmiyor virüs nereye kadar daha ev hapsi yaşayacaklar...bugün inanılmaz bunaldım.bebek ayrı o ayrı eşim gelincr on dk markete gidip nefes almak istedim ..ama o gelemedi ,cunku yasak var ben giderken camdan bakiyordu üzgün üzgün...ne yaşıyorlar Allah'ım bu cocukar? anneler ne yapabilir onlar için? etkinlik resim gerçekten artık kesmiyor çocuk dışarı istiyor arkadaşlarıyla parkta oynamak neler neler...gözlerinin altının morardigini farkettim..içim.cız ediyor :KK43:
 
Aşilar son aşamalarda artik ve marttan beri bu durumdayiz evet, yillarimiz bu şekilde geçmedi. Cocuklarin da cocuklugu gitmiş değil.

Evde de hayal gucunu calistirabilir. Ev etkinlikleri için bol bol malzeme, oyuncak alin, ben cocukken evin icerisinde cadir kurup kamp yapmayi cok severdim mesela, cocuksan hayal gucunun siniri yok. Evde bu ruh halindeyseniz cocukta hissediyordur halinizi.

Hem durum o kadar vahim değil. Parkta baska cocuklarla oynamasa bile disariya cikmak tamamen yasak değil. Yurumesi, koşmasi için yeşil alanlara goturebilirsiniz.
 
Bugün aynı şeyleri düşündüm ben de.Çocuğum güneş yüzü görmeyeli kaç gün olmuş hatırlayamadım.Yüzü soldu sanki.En hareketli zamanlarında evlere hapis oldular.Tabiki onların iyiliği için ama işte..Umarım sosyal duyguları körelmez,kalıcı etkileri olmaz bu durumun🙁
 
Bende çok üzülüyorum
9-16.30 arası online derslere başldık bugün itibariyle tekrardan
Ama farkettimki kızlar benim kadar üzülmüyorlar bu duruma, alıştılar sanırım
Evimiz müstakil bahçeli sahile yakın ders araladında bahçeye çıkın hava alın, öğle tatilinde kimseyle temas etmeden gidin bir tur bisikletle gezin diyorum. Hiç canları istemiyor, ben diyorum diye çıkıyorlar 5-10dk sonra koşa koş eve giriyorlar. Hepten asosyal oldular bence. İkiside çok aktifdiler halbuki. Okul dışında sürekli koşturmaca içindeydik, spor ve sanat kursları, arkadaş buluşmaşları devamli birşeyler vardı. Martda evde kalmaya başlayınca çocuklar, bende homeofise çevirdim, ilk zamanlar çok hoşuma gitti.
Dinlendim resmen. Koşuşturma yok, çocuklarla uzun keyifli kahvaltılar, akşamları oyunlar vs. Bayağı iyi gidiyordu. Ama sıkıcı bir hal almaya başladı benim açımdan.
Okula gittiler bikaç hafta oh be dedim, onlarda sevindiler arkadaşlarını gördüler vs. Ama şuan yine kapndık eve. Bu sefer bana keyif vermiyor onlarda mecburen katlanıyorlar bu duruma. Yapacak birşey yok ne yazıkki.
Sağlıkları yerinde olsun, bu geçici bir süreç diye teselli ediyorum kendimi.
Tek endişem sürekli ekran başında dersdeler, gözleri bozulacak.
 
Bu hastalık gösterdi ki; içine tıkıldığımız koca siteler, yüzbinlerce tllik beton yığınları bir avuç toprak etmiyor. İnsan olarak en çok ihtiyacımız olan şey gökyüzüne bakıp derin bir nefes almak, maskesiz özgürce yürüyebilmek. Bu beton yığınları artık gözüme o kadar batıyor ki. Ben hiç olmazsa günde bir saat bahçeye çıkarıp bisiklet sürelerine izin veriyorum. Kimse olmuyor bahçede. Biraz ilerimiz orman. Bazen gidip yürüyoruz. Çocuklar doğada o kadar mutlu ve özgür ki. Kendime ve çocuklarıma sözüm var. Biraz toparlanınca bol yeşillikli bir kente taşınıp bahçe katında bir ev tutacağız. O zaman çocuklarıma olan borcumu ödeyecekmişim gibi geliyor.
 
Hepimiz anneler olarak ayni dusuce ve duygulardayiz canim Rabbim insallah onumuzdeki bahari ve yazi guzel dolu dolu gecirebilmeyi normal hayatimiza donmeyi nasipetsin.

Benim kizimda 4 yasnda zaman zaman bende cok duygusallasip uzuluyorm
 
Çocuklar iyice ekran bağımlısı oldu. Yeni düzenlemeyle günde 9 tane canlı ders işliyor liseler özellikle. Bugün 7 ders yaptım ben. Yüz yüze hadi bi şekilde oluyor ama saatlerce ekran başındalar yazık yahu. Daha küçükler için daha da zor. Bilgisayardan telefondan uzak dursunlar aman dedikçe mecbur kalıyorlar. Hepsinin gözü bozulacak şimdiden. Hele kendi odası, kendi telefonu bilgisayarı olmayan için ne kadar zor =( Ben bugün ders yapıyorum ordan ses geliyor, başka bir öğretmen tarih dersi anlatıyor, kardeşimin de dersi var hocam diyor çocuk. En azından sosyalleşiyorlardı, enerjilerini atıyorlardı, böyle robot gibi ekran başında..
 
Yapmayin nolur.
Aylardir cocuguna dokunamayan anneler babalar, surecin basinda sutten kesilen bebekler, hamilelik surecini mikrobun icinde geciren doktor hemsire annelerin stresle buyuyen bebekleri napsin uzaktaki akrabaya birakilan cocuklar napsin siz cocuklarinizin basindasiniz bugunler gecicek onlar gececegini bilmez ve dusundugunuzden zeki olurlar hissederler umutlu olunki onlarda inansin korkmasin
Evet uzucu ama bizim halkimiz boyle
Bugun arkadasimin bebegi hastahaneye yatti 7 aylik ve pozitif.
Anne calismiyor evde
Kimden nasil gecti bilmiyorlar
Baba odasina bile girmiyor
Ust komsumda oyle 1 odada bebek bakiyor onada pozitifmis gibi davranacagiz ilac vermeyin bekleyin demisler
 
Benim oğlum marttan beri bunalım havasında zaten çok hassas çok duygusal Bi çocuk çok etkilendi, çok güzel bir arkadaş ortamı vardı çok mutluydu. Yıl sonu gösterisini heyecanla bekliyordu herşey yarım kaldı halen anasınıf deyince gözü doluyor. İlkokula başladı öğretmeni bile farketti çok mutsuz durgun dedi ve yeni okulundaki sınıfındaki arkadaşları da hep birbirini iten küfürlü konuşan çocuklar olunca ortama giremedi yalnız kaldı Bi şekilde kendine tam düzen kurmaya başladı alışıyor derken tekrar şimdi okul kapandı yine koptu. Evde çok mutlu çok sevdiği şeyleri oynuyoruz hergün defalarca ama o arkadaşlarıyla oynama ihtiyacı ağır basıyor hele ki 7 yaş tam akran dönemi. Şimdi elimden geldiği kadar çocukların çıkma saatlerinde parka götürüp akranlarıyla oynamasını sağlıyorum yeni yeni yüzü gülmeye başladı gerçekten çok zor bir durum hepimiz için çocuklar daha fazla etkilenmeden biter gider inşallah şu bela.
 
Şu çinden gelecek olan aşıya güvenim yok hiç, bi tek benmiyim ya... Ben köyde yaşıyorum marttan beri ,alışveriş için iner akşama evime geliyorum.. diğer ev boş hatta bina boş diyebilirim ... ama şehirde yaşayan büyük küçük bireyleri hep konuşuyoruz eşimle valla üzülüyoruz..
 
Haklısınız ama beden sağlığı her şeyden önemliymiş ben yakalanınca anladım bir şekilde telafi edilecek zaten aşılar en geç ocakta bir bir çıkacak o yüzden siz umutlu neşe dolu olun ki onlara da yansısın 13-16 arası çıkın birlikte parka
 
Hiç kimse bir yıl evden çıkmadı diye ölmez ama dışarıya çıkıp salgını yayarsak binlerce kişi daha ölecek. Ve bunlardan biri biz de olabiliriz Allah korusun evlatlarınız da olabilir. Salgının uzadığı her an sağlıkçıların virüs kapma riski de artıyor, onların da evlatları var kaç sağlıkçı öldü kaç çocuk anne babasız kaldı. Bu günler geçecek sabırlı ve umutlu olalım
 
okullar Mart ayından beri kapalı şimdi yine kapandı ....parklara gidemiyorlar , sevdiği arkadaşlarıyla kuzenleriyle gorusemiyorlar ...ve bir çok oyun alanı etkinlik tiyatro v.s hiç biri yasayamiyorlar virüs yüzünden...hayatlarının en güzel zamanlarında ....okadar üzülüyorum ki 7 yaşındaki yawruma ...gece olunca uyu , sabah kalk geceye kadar aynı şeyler ..Mart ayından beri aynı şeyler...dört duvarlı odanın içinde...enerjisini atamamasi kurduğu hayaller camdan dışarıyı seyretmesi ....bu onlarda bir psikolojik alt yapı birakirmi? ilerisi için....hevesle alınmış kalemler boyalar önlükler :KK43: yine hepsi bir kenara koyuldu veya dört duvar arasında yine onlarla başbasa kaldılar...elbette ki böyle olması onların iyiliği için , hastanelerden iyidir elbette ama bitmiyor virüs nereye kadar daha ev hapsi yaşayacaklar...bugün inanılmaz bunaldım.bebek ayrı o ayrı eşim gelincr on dk markete gidip nefes almak istedim ..ama o gelemedi ,cunku yasak var ben giderken camdan bakiyordu üzgün üzgün...ne yaşıyorlar Allah'ım bu cocukar? anneler ne yapabilir onlar için? etkinlik resim gerçekten artık kesmiyor çocuk dışarı istiyor arkadaşlarıyla parkta oynamak neler neler...gözlerinin altının morardigini farkettim..içim.cız ediyor :KK43:
Kesinlikle katılıyorum oğlum 1. Sınıf bu sene, tam sosyalleşip oyunlar oynayacakları dönemde bunlar oldu oğlum konuşmyı azalttı 1 aydır iştahı azaldı dışarı da çıksa ihtyacı olan şey akranları. Artık hiçbiyere gitmek istemiyo ztn. Canlı derslerden 5 dk dan sonra sıkılıyo haklı olarak. Hiç zorlamoyorum ben de. Üzülüyorum bi çocuğun dünyasına ne kdr aykırı bi başlarına eve hapsolmak naapalım Allah sağlık versin canları saolsun yeter ki
 
okullar Mart ayından beri kapalı şimdi yine kapandı ....parklara gidemiyorlar , sevdiği arkadaşlarıyla kuzenleriyle gorusemiyorlar ...ve bir çok oyun alanı etkinlik tiyatro v.s hiç biri yasayamiyorlar virüs yüzünden...hayatlarının en güzel zamanlarında ....okadar üzülüyorum ki 7 yaşındaki yawruma ...gece olunca uyu , sabah kalk geceye kadar aynı şeyler ..Mart ayından beri aynı şeyler...dört duvarlı odanın içinde...enerjisini atamamasi kurduğu hayaller camdan dışarıyı seyretmesi ....bu onlarda bir psikolojik alt yapı birakirmi? ilerisi için....hevesle alınmış kalemler boyalar önlükler :KK43: yine hepsi bir kenara koyuldu veya dört duvar arasında yine onlarla başbasa kaldılar...elbette ki böyle olması onların iyiliği için , hastanelerden iyidir elbette ama bitmiyor virüs nereye kadar daha ev hapsi yaşayacaklar...bugün inanılmaz bunaldım.bebek ayrı o ayrı eşim gelincr on dk markete gidip nefes almak istedim ..ama o gelemedi ,cunku yasak var ben giderken camdan bakiyordu üzgün üzgün...ne yaşıyorlar Allah'ım bu cocukar? anneler ne yapabilir onlar için? etkinlik resim gerçekten artık kesmiyor çocuk dışarı istiyor arkadaşlarıyla parkta oynamak neler neler...gözlerinin altının morardigini farkettim..içim.cız ediyor :KK43:
Bu pandemi süreci bence şunu gösterdi, hayatın koşturmacası içinde insanların bi çoğu ailesiyle kaliteli vakit geçirme yetisini ciddi ciddi kaybetmiş. Evet kısıtlamaların verdiği bi bunalmışlık ve tahammülsüzlük var ama olay bunun ötesinde bence.

Genel gözlemim pandemi öncesi hayatta sabah çocuklar okula, evebenyler işe bi gidiyo gidiş o gidiş. Sonra bi daha taaa akşam yemeginde herkes bir araya geliyor. Sonra tekrar bi ayrılık, evebeynler televizyon karşısına yayılır çocuklar ise tabletlerinin ya da ödevlerinin başına. Taş çatlasa 1 saat çocuğun ödevine yardım edilir. Ama gerçekte kimsenin kimseyi gördüğü yok. Üstelik bu koşulları öyle kanıksamışız ki şimdi koşullar bizi birarada kalmaya zorlayınca iki saati verimli vakit geçirsek üçüncüde birbirimize tahammülümüz kalmıyor.

Ciddi bi hobi ve aktivite kültürü eksiğimiz varmış. Eğitici, ögretici ve keyifli vakit geçirmek özellikle de birlikte vakit geçirmek nedir bilmiyormusuz ya da unutmusuz ülkecek onu anladım.

Sonuç olarak kalemler boyalar boşa gitmesin, bazen kendi kendine bazen sizinle sonuna kadar kullansın o kalemleri.

Önlüğünü giymek istiyorsa giysin mesela arada, bi nevi okulculuk oynayın, yaş grubuna uygun bi şeyler ögretin oyun sırasında.

Kendi kendine keyif alabilecegi bi seyler bulun sonra, puzzle ya da maket yapabilir. Geçen youtube da cocuklara farklı müzik aletleri çalmayı ögreten bi kanal vardı kuzenlerimden birinin cocugu icin bakmıstık ama ismi aklımda degil. Öyle bi şey olabilir. Demek istediğim çocuğa kendi başına da eglenip ögreneceği bi aktivite arastırın. O onunla ilgilenirken siz kendinize ve bebege vakit ayırın. Ihtiyacı olan yerde devreye girin sadece. Bırakın zorlasın, çabalasın ama olduğu kadar bitirsin basit bi maketi, başarısını takdir edin sonra. Evin güzel bi köşesine koyun. Yenisini yapmak için azmi olsun.

Evet arkadaşlarıyla oynayamaz ama sizinle yürüyüp temiz hava alabilir mesela. Birlikte yürüyüşe çıkın. Annem sonbaharda renk renk yaprak toplamaya götürürdü beni o geldi aklıma, süsleme yapardık sonra onlarla. Tabi o çalışırdı ben okuldaydım ama haftasonlarını, mesai sonralarını pas geçmezdik hic. Yolda sürekli konuşurdu benimle. Ciddi ciddi sohbet ederdik nasıl hoşuma giderdi, 6-7 yaş civarındaydım herhalde.

Ki siz annesiniz, benden çok daha yaratıcı seyler bulabileceğinize eminim. Hazır hayatın koşturması azalmışken kötüsüne değil iyisine odaklanın. Çocukluğu gidiyor mu diye endiselenmeyin, aksine hazır evdeyken onunla cocuk olun iste. Eglenin, ögrenin, oynayın, anneliğin keyfine varın.
 
Back