Çocuk ve dayak

yaptığınızı bide çok güzel marifet gibi anlatıyorsunuz ya pess ettimm.. evet ahkam kesmek kolay buna ahkam diyorsanız bende ahkam kesiyorumm. dayak ile adam olur zannediyorsanız buyrun dayak atın. adam olurlar belkii.. Allah sabır denen şeyi vermişş her insan sabrının sonlarına gelir ama yavrusuna zarar vererek değil... bende de sabır kalmıyor bazen ağladığım zaman oluyor ama asla vurmam, kızarım ama bağırmam, güzellikle anlatırım tekrar tekrar.. bende böyle ahkam kesiyorum

canım ben seni çok iyi anlıyorum seni oğlumun son 1 haftadır tavrıçok garip,sabrede sabrede sabır taşına döndüm valla,ben alttan aldıça daha beter bağırıyor,bazen dayanamayıp kıçına vuruyorum,sonra susup özür diliyor,çocuğun sınırı bilmesi gerekiyor bence,yok kelimesini anlatmanın yollarını bulmak lazım,ama bu bir süreç ve sanırım sıkıntılı da olsa geçecek,sabırlı olmakta fayda var

Anne olmadan önce sabırsız bir insandım.Birşeyi kafaya taktığımda hemen olmasını isterdim.Yüce Mevlam üç evlat verdi.Evlatlarımdan çok şey öğrendim.Annelik kişiliğime sabrı,merhameti,iyimserliği ve birçok erdemli davranışı kazandırdı.
Milattan önce ve sonra olduğu gibi bir kadının kişiliğinde annelik öncesi-sonrasının da olduğunu düşünüyorum.
Çalışan bir anneyim.Evlatlarımın yaşlarının küçük olmasından dolayı ve çevresel nedenlerden çok gergin olduğum zamanlar oldu tabi.İnsanız sonuçta.Çocuklarıma çok nadirde olsa bağırdığım ve ellerine,bacağına vurduğum oldu.Sonrasında pişman oldum ama ne çare.Nadirde olsa yaptığım bu davranışları çocuklarımın hatırlamayacağını ve onlarla kurduğum güzel ilişkiyi bozmayacağını düşünüyorum.Bundan sonra bu gibi davranışlarımı yok etmeye çalışıyorum.
Çalışmayan ve çocuklarıyla 7X24 saat vakit geçiren anneleri de anlıyorum.Çünkü şuan bende izinliyim.
Asıl burdan çıkarılacak; bundan sonra yapılması gereken doğru davranışlara yönelmek ve onları uygulamaktır.

Merhaba,
Uzman Pedagog Adem Güneş
Bu siteyi incelemenizi tavsiye ederim. Ben çok faydalanıyorum. Ayrıca Adem Bey'in sıkı takipçisiyim, bir çok konuda çok faydasını gördüm.

noluyo sizlere yaa,,,

vallaha sözlerle dayak yicem die ben de yaptığım bişiyi buraya yazamıyorum,,
kadınağız üzülmüş içini dökmüş,,
allah aşkına sizler hiç vurmadan devamlı okşayarak çoçuk büyütebiliyosanız bravo
kendinize annelik madolyası takınız,.,

ama derdini açmış bir insanın halinden anlamak derseniz 0 sınız yani,,
zaten hatasını anlamış sizin üzerine gitmenize ihtiyacı yok bu kadının,,
hatasını görmüş,,

ALLAH AŞKINA BUNU YAPMAYIN YAAA,
YARIN ÖBÜRGÜN SİZ DE ya ben böle ki kötülük ettim DİE DERT AÇTIĞINIZ ZAMAN SİZE DE BÖYLE
YÜKLENİLİRSE NELER HİSSEDECEĞİNİZİ DÜŞÜNÜN,,

yorumuna sağlık canım çok teşekkür ederim
zaten ben sunu anladım ki burada dert paylaşılmaz bizim insanımız böyle ne yazık ki.ben zaten yanlış yaptıgımı düşünmüşüm dimi?
neyse en azından anlayan birkaç kişi oldu bende sadece onların yorumlarını dikkate aldım.

papatyam_83 .!.:

​

noluyo sizlere yaa,,,

vallaha sözlerle dayak yicem die ben de yaptığım bişiyi buraya yazamıyorum,,
kadınağız üzülmüş içini dökmüş,,
allah aşkına sizler hiç vurmadan devamlı okşayarak çoçuk büyütebiliyosanız bravo
kendinize annelik madolyası takınız,.,

ama derdini açmış bir insanın halinden anlamak derseniz 0 sınız yani,,
zaten hatasını anlamış sizin üzerine gitmenize ihtiyacı yok bu kadının,,
hatasını görmüş,,

ALLAH AŞKINA BUNU YAPMAYIN YAAA,
YARIN ÖBÜRGÜN SİZ DE ya ben böle ki kötülük ettim DİE DERT AÇTIĞINIZ ZAMAN SİZE DE BÖYLE
YÜKLENİLİRSE NELER HİSSEDECEĞİNİZİ DÜŞÜNÜN,,

Genişletmek için tıkla...

Çocuklar için 3 yaşı çok sıkıntılı bir dönem oldukça inaçtı,mızmız ve hırçın oluyorlar.Haliyle anneninde sabrının taştığı ve çözümsüz kaldığı durumlar oluyor.Ama yinede vurmaya hiç kıyamam.Bazen oğlum okadar hırçınlaşıyorki bana vuruyor bende öyle yaptıkça sıkıca sarılıp öpüyorum en sonunda pes ediyor.Ama mutlaka yaptığının yanlışlığını kriz anı geçtikten sonra anlatıyorum ve özür diletiyorum.Çünkü kriz anında hiçbirşeyden anlamıyor.Sizde birazdaha güzellikle halletmeye çalışın inanın hem siz hemde çocuğunuz daha az yıpranr. Dayak çocukları daha kötü yapıyor bunu düşünerek kendinize hakim olmaya çalışın vede çocuğunuzda gördüğünüz olumsuzlukları kendinizden bilirseniz çocuğunuza asla eliniz kalkmaz.Size tavsiyem Kendinize herzaman şunu sorun ben çocuğuma ne verdim? Ne bekliyorum? Umarım yardımcı olabilmişimdir.

bence de yorumlar çok acımasız olmuş. her insan hata yapar.önemli olan bunu anlayıp hatasından dönmek için çaba sarfetmesidir..

entelkedi konu konuyu açtı galiba. ama başımı döndürdün.

şiddetin azı çoğu olmaz. şiddet şiddettir...

şiddet konusunda ''nolucak canım arada olur öyle şeyler, biz hiçmi dayak yemedik annemizden'' diyen annelere de şaşıyorum.

yazıktır günahtır, o masum yavrularınıza nasıl oluyor da eliniz kalkıyor. bumudur annelik...döverim de söverimde , çocuk benim diyemez anne. o bir bireydir, ham bir elmastır.

bi zahmet sinirli olduğunuz anda çocuktan uzak durun.

çocuk anne babanın aynasıdır, siz nasıl davranıyorsanız o da ilerde kendi ailesine ve çocuklarına öyle davranacaktır. dayakçı bir annenin ve babanın çocukları pekalaki şiddete meyilli çocuklar hatta anne babalar olacaklardır.

maalesef ki bazı anne ve babalar çocuk sahibi olmayı hiç haketmiyorlar.

Benim oğlumda gerçekten tüketiyor beni, bazen çok öfkeleniyorum.
Çocuğa şiddete karşıyım ve ben çözümü minder cezasında buldum, yaramazlık yaptığında minderine oturtuyorum ve hareketsiz kalmak onun için etkili bir ceza, sakinleşiyor ve tabi bende.
Vurma cocuğuna, elbette otoriten olsun ama o savunmasız, senin küçücük parçan.

Ben, çocuğunuza vurduğunuz için sizi "şeytan ya da doktorluk" olarak gören zihniyette değilim..
Tabii ki hiç bir zaman sopayla,ü ağız burun kırarcasıya bir çocuğu dövmek taraftarı olmadım.. Surata tokat atılmasından da hazzetmem. kulak ya da göz için geri dönülemeyecek zararı olur.. Ya da daha "hayır" "yapma" "olmaz" kelimelerini kullanmadan, kulanırken veya bunları bir kere kullanmışken atılan gereksiz şaplaklardan da yana değilim. Ama şu olsun istemiyorum:

1. Her sokağa çıktığımda minimum bir kere tanık oluyorum : 5- 10 yaşındaki veled annesine tekme tokat girşiyor.. sebep? "Neden istediğim olmuyor?".. Be güzel anne artık onun poposuna patlak zamanı gelmiş.. Daha ne durmaktasın? "Ay çocuğa vurulur mu? Konuşa konuşa anlatmak lazım".. e çocuk sna vuruyo? bu çok m u sağlıklı? Konuşmuşsun ve becerememişsin işte.. azmetmenin anlamı ne?

2. Bir şeyi yapamayacağını, yaşına göre anlayabileceği şekilde 10 kere anlattıktan sonra sonra hala gidip onu yapan çocuk. Örneği de şudur misal: Misafirliğe gelen komşu ya da iş arkadaşı çocuğu göz açıp kapayana kadar senin yatak odanda çekmece karıştırmaktadır. Ve annesi "aaa ama buraya gel canım" iye uzaktan bağırır.. kalkıp almaya tenezzül etmez ve çocuk karıştırmaya devam eder..

Evet minimum dozda şaplaktan daha iyi bir ev içi eğitim bulamazsın. Doktora görünmenizi tavsiye edenlerin acilen doktora görünmesini ben tavsiye ederim. Zira ben; Sokakta annesine vuran, oyuncakçı önünde arsızca kendini paralayıp "alacaksın bana onu o.. " diye anne ve babasına bağıran, okula gittiğinde öğretmenn karşısında elini beline koyup "sana ne?" diyebilen, herhangi bir öğretmenin yüzüne "eşek, gerizekalı, bi s.. git" diyebilecek kadar korkusuz çocuğun etrafta dolanması taraftarı değilim..

Belli yaş üstü ebeveynlerde anne babasındn şaplak yememiş olan var mı? Bir kere olsun yemiştir.. Hayır diyen yalan söylüyor ya da hatırlamıyordur.. Peki ne zararı oldu bize? Çok mu psikolojik sorunlu yetiştik?

Geçin bu hollywood etkilerini.. Çocuk Amerika da dövülmez.. Çünkü Amerika daki sosyal yaşantıda buna gerek yoktur.. Çocuk bir bireydir. 18 yaşına gelince %70'i ya ilesinin garajına taşınır ya da ev tutar ve ayaklarının üstünde durmayı öğrenir.. İnsanları ve hayatı tanır. Bizdeki gibi 30 yaşına gelmiş ama hala evlenmedi diye ailesi yaşayan kesimde "çocuk dövmemek" o "çouğu" sadece korkusuz yapar.. Korkmayan çocuğunda başına bin türlü iş gelme ihtimali korkandan daha fazladır.

korkmayan çocuk bir kere arsız olur.. Çünkü ceza sistemi konuşmak sadece.. yahu çizgi filmlerde bile hırsızlık yapılınca konuşa konuş "hımm olmaz ama küstüm" muamelesi ile cezalandırılan bir sistemi gerçek olarak nasıl çocuğa sunarsınız? Sunduğunuz da ne olur? İşte yukarıda saydığım; anne babadan korkusu olmayan, saygısı olmayan, arsız, terbiyesiz bir nesiliniz olur.. İyi bir şey midir? tabii ki değildir.

Şimdi beni "ö kaka" ilan edecek çok bilmiş sevgili anneler.. "Benim oğlum - kızım 4-5 yaşında.. hiç dövmedim hiç de yaramazdeğil" diyorsunuz ya :) Külahımı bırakıp gidecem anlatırsınız ona.. Şimdi yaramaz ve arsız değil ise 5 sene sonra olur merak etmeyin.. Ha dayak yemese de arsız olmayan çocuk yok mudur? tabii ki vardır. numunedir. Siz o kumarı oynayın.. Benim çocuğum kıymetli.. Ben o kumarı oynamam.. Ne benim ne de oğlumun arkasından yarın kimse küfür etsin istmiyorum ben.. çünkü gördüm ki herkesin çocuğu kendine normal.. 5 yaşındaki veledin ardından elinde tabak yeme yesin diye koşturana da kendi çocuğu normal geliyor, 3 yaşında veled oyunçcakçının önünde avazı çıktığı kadar bağırdıında da normal geliyor annesine hatta kmi baba eğleniyor..

Uzun uzun psikolojik etkisi bıdır hıırı yazmayacam.. AKıllı antıklı, internet kullanan insanlarsınız.. Biraz kafa çalıştırıp hiç bir şey bilmiyosanız kıyaslama yapın.. kendi çoculluğunuz ve kendi çocuğunuzla ilgili..

Tekrar diyorum.. teme tokat olur olmaz çocuğa dalmayın tabii ki.. bu hastalık.. ama bir şaplak için sizi hasta yerine koymaya kalkanlara da kulak asmayın.. Şöyle anlatayım..

1 yaşındaki oğlum sıralama aşamasında... benim evimde tek bir biblonun yeri değişmedi ya da herhangi bir şey olduğu yerden kaldırılmadı.. Sebep mi? oğlum poposuna yediği bir şaplak ile "hayır" ın ve o hayır sesinin tehlikeli bir şey olduğunu öğrendi.. 10 larca kez hayır dememe rağmen cd leri indirmeye kalkan oğluun poposuna bir şaplak yapıştırıp hayır dedim.. o oldu.. 2 aydır sadece hayır diyorum başka bir şey yapmama gerek kalmıyor :)

Sonuçtan gayet memnunum.. Ben kötü bir anne miyim şimdi? kimine göre evettir ama; çocuğu kurcalamasın diye evini düzenini değiştiren, çocuk sakin dursun da ben ev temizliyim diye her istediğini çocuğun eline veren, aman ağlamasın diye bütçesini aşan harcamalar yapan ya da başa çıkmadığı için çakmakla oynamasına izin veren zihniyet benden daha kötü anne.. hani kim iyi kim kötü herkes buna krar verebiliyorsa diye söyledim..

Çok yadırgadım bir çok yazıyı.. Doktora görün ne demek ya? Nasıl bir adab ki bu? Sen gidiyor musun doktora da bir insanı bu şekilde yargılayabilyorsun? ya da hele ki yeni bebeği olanlar.. ben de ahkam kesiyodum oydu buydu diye.. hele bi durun . az büyüsün hareketlensin :) yatağında dut gibi yatan bebeğe tabii ki şaplak gerekmez .. kalksın ayağa ben o zaman sorucam size :)

Siz bildiğiniz ve baş edebildiğiniz gib davranın.. Sadece çocuğu sarkastik etmeyin . :) yani kızdınız ve şaplağınızı indirdiyseniz bir yarım saat yüz vermeyin.. ya da olur olmaz herşey için vurmayın.. bağırmak da aynı şekilde.. mümkün mertebe sınırlarınzı zorlayın ve bir şeyleri tanımak için elne aldığında gık çıkarmayın.. ama tutturmasına izin vermeyin.. Kendinizi ona göre ayarlayın.. Hiç dayak atmamak kadar kötü bir şey varsa ççok dayak atmak. ama ev içindeki düzeninizi siz biliyorsunuz .. olabildiğince bağırmak ve şaplaklardan kaçının yine de gerektiği hallerde yapın.. Ama tutturması ve meraklı olması hallerini iyi analiz edin.. merak ettiği şeyi görsün ellesinfakat kontrolün kimse olduğunu uutasına izin vermeyin.. Dünya onun etrafında dönmüyor.

İçinizi sıkmayın.. kötü hissetmeniznomal ama hepimiz büyüdük bir şekilde.. Kendi doğrunuzu en iyi kendiniz bulursunuz.. Eğer çocuğunuzun davranışlarını hiç bir şekilde kontrol edemez hale geldiyseniz bir uzman ile görüşün.. ama unutmayın orunlu olan hç kmse yok ortada.. siz ya da çocuğunuz sorunlu değil .. sadece ortak bir dil bulabimeniz gerekiyor..

Sevgi ile kalın :)

Çocukken annem arada hafif de olsa dayak atardı ve şu an kendisiyle iletişimimiz çok zayıf, çocuğuma bugüne kadar asla el kaldırmadım, her şeyi konuşarak hallediyoruz, çocuğum gibi değil de arkadaşımmış gibi davranıyorum. Lütfen siz de çocuğunuza kalıcı zararlar verecek şeyler yapmayın.

degil dayak kasimi bile catamiyorum, hemen yanima geliyor dudaklar bükülüyor " anne kizmaaaaa !"

büyüdügünde ne olur nasil bir karakteri olur bilemiyorum, benimde canimdan bezdigim oluyor ama dayak atacak raddade degil, benim oglum cok soru soruyor bazen bunaliyorum " yeter artik " dedim mi musluklari aciyor.

bende cocuklugumda annemden dayak yedim ama anneme karsi bi kinim yok, bilakis, kadin 5 cocuk büyütmüs, titiz bir es, huysuz kayinvalide, cocuklara ayiracak sabir ve zaman yokmus. kesinlikle kendimle kiyasliyip ben süper bi anneyim diyemem.

simdiki nesil daha sansli, calisan anneler daha da sansli kendi acilarindan 24 saat bir cocukla sabirla vakit gecirmek aksamdan aksama görmeye benzemez bence.

Benim 8 ve 9 yaşına giden iki tane kız çocuğum var. Okulla derslerle ilgili hiç bir problemimiz yok. İleride de inşaallah hiç sorun yaşamayız. Ama diğer çocuklarla beraberken nasıl kuduruyorlardı anlatamam. Bazen kendi çocuklarımı tanıyamıyordum. Evde hiç yapmadıkları yaramazlıkları dışarı gittiğimiz aile evinde yapıyorlardı. Tabi kendi evimize gelen çocuklar için bu süreç biraz daha farklı oluyordu. Böyle bir yaramazlık görülmüş şey değil. Ben önceden ne kadar uyarsam da tamam anne bir daha yapmayacağız söz veriyoruz gibi laflar ağlamaları hep havada kalıyordu. Oyunun ortasında bunları çekip alıp ayrı bir odada etlerini cimciriyordum . Ağlamaları duyulmasın diye sesimi yükseltip alçaltıyordum. Ben kızdıkça daha onlar daha fazlasını yapıyorlardı. Fakat hiç bir işe yaramadığını gördüğüm için kendi kendime sinir oluyordum. Baktım ki değişen bir şey olmuyor bende ne konuşmayı nede ayrı bir odaya çekmeyi bıraktım sadece söylediğim tek bir şey beni üzdüklerine sonradan pişman olamamaları gerektiğini hatırlatmak oldu .Böyle tek bir içlerini burkan söz onların üzerinde daha etkili oldu .Yani demem o ki onların yaptıklarına bizler ne kadar doğru bir şekilde uyarı mekanizması ile cevap verirsek bu isteğimiz o kadar etkili oluyor. Çünkü dayak arsızı denilen çocuklar böyle devamlı uyarıyı şiddet ile almayı isterler. Ama yapacaklarını devam ettirmekten de geri kalmazlar. Onun için siz siz olun sakın terbiyeyi dayak ile değil sadece onların duygularını okşayacak onlara dayaktan daha etkili olacak uyarı tepkimizle hissettirelim.

Yazdıklarınızı okuduğum zaman çok tedirgin oldum .Benim iki tane kız çocuğum var. 8 ve 9 yaşındalar. İkisininde ders durumları gayet güzel. Okullarını sınıflarını başarıyla geçtiler. Biz eşimle her sorunumuzu konuşarak çözmekten yana olduk .Çocuklarımızın hatalı davranışları yüzünden yaşadıklarını anlatarak ders vermeye çalıştık. Ama sizi de anlıyorum bazen inanılmaz zor oluyor. Bizde ikisi de kız ve 11 ay ara ile doğdukları için ikiz yetiştirdim diyorum ben . Bizde en büyük sorun birbirlerini yaptıklarını beğenmedikleri için kendi yaptıkları söyledikleri doğru gibi düşünceleri var. Evde devamlı bir mücadelemiz var yani anlayacağınız. Yaptıkları hatalı davranışta zaten ben söylemeden odalarına gidip kapılarını kapatırlar. Ceza sürelerini ben belirlerim. Bazende en sevdikleri şeylerden mahrum ederim .Mesela bir hafta Tv Bilgisayar yok gibi ... Ben hem size hemde çocuklarınıza herhangi bir spor dalı ile uğraşmanızı tavsiye edecektim .Hem siz hemde çocuklarınızı yorulurlar evde yaramazlık yapmaya halleri kalmaz. Bizde hem kızlarım hem ben yüzme sporuna merak saldık .Size kolay gelsin ...

iki tane kız çocuğum var.8 ve 9 yaşlarındalar araları 11 ay olunca ikiz gibi büyüttüm. yaramazlıkları bazen hat safhada ama çıldırmamak için dövmek çare olmadığını bir önceki yazımda da söylemiştim.çünkü siz kızıp sinirlendikçe onlar daha fazlası için plan yapıyorlar.ama onları yoğun bir dış ortam imkanı sağlayabilirsek yorgunluktan yaramazlık yapmaya fırsat bulamazlar.biz ailecek şimdi yüzme sporuna başladık .kızlar hem suda rahatladılar hemde boyları uzayıp daha rahat bir ergenlik dönemi girişine yardımcı oluyor.yalnız kız çocukları oldukları için dikkat etmem gereken bir konu daha gündeme geldi. vücut temizlikleri. özellikle duştan sonra kukularını iyi yıkamıyorlar ve iyi kurlanmadıkları için mantar riski yaşadık.şimdi daha dikkatli olmalarını öğrettim ama inanın çocuk yetiştirmek dünyanın en zor ve aynı zamanda en tatlı işi bunu iyice öğrendim. her an yeni bir problem olabilir .

Ben de annemdem babamdan asla bir tokat bile yemedim. Oğluma da vurmam. Dayağı da aynen bir çok arkadaşın savunduğu gibi çok yanlış buluyorum, özellikle de gücünün size yetmeyeceği birine şiddet uygulamak daha da kabul edilemez lakin insanın gerçekten çok çileden çıktığı anlar da olmuyor değil. Herkesin karakteri aynı değil ve sükunetlerini koruyamayabiliyorlar ve tabi bu dayağı haklı çıkarmaz.

Eğer gerçekten de evire çevire dövmediyseniz ki eminim söylediğiniz gibi olmuştur, suçluluk da hissetmeyin. Annesi olmanız size onu dövme, gebertme hakkı vermez ama yine de hatalarınızı biraz yumuşatır. Bir tokat atmak sizi kötü anne değil ama hatalı bir anne yapar.
Bir daha yapmamak için neler yapabilirsiniz onu düşünün, hatta kendi kendinize engel olamıyorsanız, profesyonel yardım alın.

Yapılanın yanlış hem de çok yanlış olduğunu düşünüyorum ancak bir takım yorumların daha da korkunç derecede yanlış ve son derece yıkıcı olduğu kesin..

Üstelik siz ona bir kaç kez tokat attınız diye, çocuğunuz sizden nefret falan da etmez sanırım. Belki kişiden kişiye değişir, kin duygusu beslemeye yatkın, ebeveynleriyle bir tokattan fazlasını yaşamış, farklı sorunları olan çocukluklar geçirmiş kişiler için geçerli olabilir ama genel manada buna benzer yorumlar çok abartılı bence.

Bir an önce davranışınızdan kurtulmaya çalışıp, çocuğunuzla sağlıklı bir ilişki kurmaya çalışın. Yalnız unutmayın ki zaman zaman arkadaşı da olsanız, siz onun kreşten arkadaşı değil annesisiniz.. Dayakla sizden korkmasını sağlayabilirsiniz ama saygı duymasını değil. Anne olarak da sevilmek ve saygı duyulmak istiyorsanız, şiddet duygunuza engel olmak için yardım alın.