COCUK OKUL REDDİ LÜTFEN YARDIM!!!

gecen yıl 5. sınıf böyle bir kız ögrencim vardı, annesi ve babası ayrılmış, anne tekrar evlenmiş, iki tane daha kardeşi olmuş.. Kızın en büyük problemi ciddi yalanlar söylüyor olmasıydı, beni kacırmaya calıstılar falan gibi, yaşı da diger ögrencilerimden biraz büyüktü, ergenlige erken girmisti.. pskiyatriye görünüyordu yanılmıyorsam, sınıfta pek yakın arkadaşı olamadı.. ve sürekli okuldan kacıyor, gelmek istemiyordu..
konustuk ama ne yaptıysak ikna edemedik.. sonra okul degistirdiler takip edemedim pek..bizim rehberlik servisi de anne her dedigini yapmıs, kardeş olurken bile ondan izin almış, sınırları belirleyememıs demisti.. en cok üzüldügüm ögrencilerimden biriydi.. özellikle kız cocuklarımız okusunlar ya, okumalılar.. insallah en yakın zaman da cözüme ulasabilirsiniz, velimdeki çaresizliğe tanık oldugum icın cok üzüldüm bu konuya..
 
Çogu çocuk sevmez okula gitmeyi.Dün okullar tatil olunca sevincten çıldırdılar.Ama küçük yaştan itibaren bunun bir zorunluluk oldugunu keyfimize göre davranma lüksumuzun olmadigini bilerek büyürler.Bana ilginç gelen bütün bunlarin farkinda olmasina ragmen baş kaldirması hic birseyden çekinmemesi korkmaması.O yaştaki bir çocuk yaptiklarinin sonuncunu bilecek yaşta.Cocuklar okula gitmeyi sevmeseler bile sevdikleri arkadaslari icin beden dersi icin tenefuste oynayacaklari oyun icin bile giderler.Sizin cocugunuzun arkadasi varmi okulda nasil mutlumu onlarin yaninda
 
15 sayfayı okudum ama okula gitmekten başka ne sıkıntısı var yazmamissiniz. Evde ne yapıyor arkadaşı var mi siz olmadan bakmadan ekmek dahi alamiyor mu nasıl bir çocuk ben bunları merak ettim açıkçası bir sürü doktora gitmişsiniz teşhis koyamamalari ilginç umarım hersey güzel olur Allah yardım etsin tez vakitte şifa bulsun yavrunuz dua edeceğim size inşallah
 
Aynısından bizde vardı ama bizimkinin sebepleri vardı sevmemek için bu çocuklara katı olmak lazım diye düşünüyorum.yani okula gitmemek diye bir seçenek olmamalı.şimdiden çözmeye çalışın ite kaka da olsa en azından liseyi bitirir sonra gerekirse açıktan veya çok devam gerektirmeyen evde çalışabileceği bir bölüm okur.böyle isteksiz çocuğu okutmakta çok zor Allah yardımcınız olsun.dikkat eksikliği,okb ile ilgili bir problemi olabilir.benim dikkat eksikliğim var okulda dersi dinleyemediğim için bana çok zor gelirdi okulda derslere girmek.
 
Son düzenleme:
Lindsayor isimli kullanıcı size bir yol açmaya çalışıyor aslında.Amaci faydali olmaya çalışmak.Sadece siz sürekli sizde suç arayan tavirlardan biktiginiz için bu yönde birşey duymaya tahammülünuz kalmamış.Bu çok yorucudur sizi anliyorum.Cocukla sinanmak cok zor bir anne için . Bir hastalığı olabilir ancak hastalık olmayıp başka bir nedende yatabilir alt psikolojide.Bence anne-cocuk, baba- çocuk, anne-baba ilişkisi, tüm bu dinamikler hakkında da bilgi verin lütfen.Burdaki herkesin amacı size fayda sağlayabilmek. Bir gözün göremediğini başka bir göz görebilir.Bir rahatsızlık var ise bu rahatsızlığı tetikleyen sorunlar olabilir. Baskıcı bir anne miydiniz önceden, çok başarı odaklı mıydınız.Bunlar birer örnek.Kusursuz bir anne olabileceginiz gibi kusurlarınız da olmuş olabilir.Hepimizin var. Çocuk büyütmek, yetiştirmek hiç kolay değil.Siz ilgili bir annesiniz, güçlü durun. Bir arkadaşımın oglu var.Su an 23 yaslarindadir.Babayla hiç gorusmemis 3 yaş sonrası.Arkadasim oğlunun hiç babasizlik hissetmediğini söylerdi,mutlu bir cocuktu .22 yaşında araba aldı oğluna.Cocuk araba kullanmayı öğrenmeye çalışırken birgün trafikte zor durumda kalıyor ve o gün çocuk artık ne hissettiyse eve gelip sinir krizi geçiriyor. Ertesi gün anksiyete mi panik atak mi teşhis konuluyor.Cocuk ölümden bahsediyordu,kendine birşey yapmaktan.Neyse kökene indiler ve babasizlik çıktı altından.22 sene sonra hiç bir belirti vermeden bilinçaltında baba yokluğu beslenmiş.Simdi tedavi oldu, babasıyla bir noktadan başladılar bir şekilde.Su an iyi.Demek istediğim ailevi ilişkilerde önemli.Her açıdan bakalım konuşalım ki çözümü bulmak belki mümkün olsun.Bu arada bu verdiğim sadece bir örnek.Tüm bu açılardan herşey yolunda ve dediginiz gibi bir rahatsızlık olma ihtimali de var.En kısa zamanda güzel sonuçlara ulaşmanız dileğimle. Allah yardımcınız olsun.
 
Merhaba,
Benim sorunum şu. 10,5 yasındaki 5. sınıf cocugum okula bu sene 2 ay gıttı. sonra tamamen okula gitmeyi bıraktı. 4. sınıfın 2. döneminden beri zaten ite kaka okula gidiyordu, sınavlara girip çıkıyordu. Anaokulundan beri okulu seven bir çocuk olmadı. Artık son boyuta geldik. Pazartesi olmadan, pazar gecesinden baslayan krızler, öfke patlamaları, okul lafı geçince aşırı saldırganlık.
Çocukta ogrenme guclugu yok, basarısızlık yok. Başlı başına sınav kaygısı yok. Sadece okulu sevmıyorum gıtmeyecegım dıyor. Okulla ilgili olumsuzluk yok, tacız yok, kotu davranıs yok, hıc bır sey yok, bunlar defalarca sorgulandı üstüne gıdıldı. Oyun terapisi, psikoterapi aldı, almaya devam ediyor 1 senedir, hala degısen bir sey yok, psıkologların elle tutulur soyledıgı bır sey yok. Alanında en unlu psıkıyatrıstlere gıttık, kaygı bozuklugu, okb ıle ılgılı kullanılabılecek butun ılacları 11 ay boyunca kullandı. Ilaclar iyi gelmek bır yana daha beter kimyasını bozdu, huyu tamamen degıstı. su an hala psıkıyatrıste dedevam edıyoruz ayda 1 bu seferkı psıkıyatrıst hıc ılac vermedı ama devlete goturdum, takıp eedecegız dıyor. Bana soylenen en son seyler, cocuk sımarık, sız kural koyamamıssınız vs. kendi annem de kendı babası da bu konuda caba gosterdı. Konu kesınlıkle cocuguın sımarık olması veya benım kural koyamamam da degıl ve bu lafları duyunca senelerdir mucadele veren biri olarak kesinlikle sinirim bozuluyor. Çocukta bir bozukluk var ama ne kimse daha bir sey soyleyemedı. Lütfen son care buraya yazıyorum. Bir fikriniz varsa soyleyın. Netten butun olası psıkıyatrık hastalıkları arastırıyorum, rontgen cekılıp, mr cekılıp bellı olan bir sey olsa dıyecem teshısı su .Psıkıyatrık rahatsızlık cok zor bir sey , ne yapacagımı bılemıyorum. Hos okullar virusten dolayı tatıle gırdı ama seneye eylul ayına olmez kalmaz sağ olursak durumun degısecegıne artık ınanmıyorum. Cok caresızım kendi saglıgımdan olmak üzereyim.
İlk aklıma gelen okul da onu üzen insanlar var bence ve bunu söylemiyor
 
Kendisine neden gitmek istemiyorsun diye sordugunuzda sadece sevmiyorum istemiyorum mu diyor..evden çıkmıyo demişsiniz evde ne yapıyor?
Meşgul oldugu şeyler neler mesela?
 
Benimde bir tanidigimin oğlu 13 -14 yaşındayken bıraktı okulu. Kendisi matematik birincisidir yarışmalara katılıp yüksek dereceler onur belgeleri getiren bir çocuktu kilolu diye dalga geçmişler çocukla ömrü billah bidaha gitmedi yapmadıkları şey kalmadı psikologlardan tutun, o dönemin en iyi dershanesinde kadar yazdirdilar işe yaramadı maalesef. acaba fiziksel bir özelliğiyle dalga geçilmiş olabilirmi mesela asla soylemedigi paylaşmadigi yada zorba çocuklara maruz kalmış olabilir mi
 
İlkokul 3 ya da 4. sınıftaydım, bi gün annemi karşıma alıp okulu bırakacağımı söyledim. Hiç şaşırmadı ve hiç “hayır gideceksin saçmalama” vs şeklinde benimle tartışmadı. “Demek böyle karar verdin, peki” dedi. Bir hafta okula gitmedim. Annem bana evde tuvalet yıkattı, bulaşık durulattı, okula gitmeyen bir kadın gündüz evde ne yapıyorsa abartısız onları yaptırdı ve hiç okula gitmeye zorlamadı. Tüm arkadaşlarım da okuldaydı ve aşırı sıkılıyordum, kendi isteğimle koşa koşa okula başladım. Belki siz de ona okula gitmezse ne olacağını şöyle bir gösterebilirsiniz.
 
bütün sayfaları okuyamadım ama, okul dışında diğer kalabalık ortamlardan da kaçınıyor mu peki?

o kadar psikolog, psikiyatr görmüşsünüz gerçi, benim buradan teşhis koymam aşırı saçma olur ama aklıma direkt sosyal anksiyete geldi benim. aynı durumdan yıllardır çekiyorum çünkü.
 
Aklima üç tane ihtimal geliyor
Birincisi sorun ebevenlerde ,dogru iletisim kuramama cocuga sınır koyamama ,özgüven yüklerken farkinda olmadan sımarıklığı destekleme vs
İkincisi çocuk deha ki bunlar genelde istemezler okul gereksiz zaman kaybidir dusuncelerinde.
Üçüncüsü cocugunuzda sosyal gelisimde veya ruhsal durumunda bir sıkıntı var ki bunu onca psikiyayri ve psikologun gormemesi imkansiz o nedenle bunu eliyorum ama siz bu ihtimalinde uzerine gitmeye devam edin.
Esimden ayriyim diyorsunuz bu kilit nokta olabilir.Belki anne ve babasindan ayrilan veya sorunlu ailelerde buyuyen cocuklar okula gidiyirlardir ama onlarin da sorunlarini yansittiklari baska bir alan vardir mutlaka bu herkeste farkli olabilir yani baskalarina bakarak bu kilit noktayi es gecmemelisiniz bence.EMDR tedavisi var ve bunu bir arastirin isterseniz.Deha ihtimalini degerlendirirsek cocugunuz deha bile olabilir bir test yapilmasini da isteyebilirsiniz.Benim arkadasimin kizi da boyle okula sadece sonavlara girmek icin gitti senelerce ama bu kizin sinav sonuclari cok iyi oldu hep birde Almanya'da cok az kisinin kazandigi bir hakki hic cabalamadan kazandi ,lgs ye girdiginde 1 tane hata yapti ,kucuklugunden beri konustugumda hep ozel ilgi alanlari vardi onlari anlatir farkini farkettirirdi.Sizde cocugunuzi bu yonden de degerlendirin bennce.Bu arada benimde oglumda 5. Sinifta eger yuz versem okulun kapisinin onunden bile gecmez sadece simdilik bize gücü yetmiyor.
 
Konu sahibinin o mesaja yazdığı cevabı görünce birkez daha emin oldum ve çocuğa üzüldüm. Kendi hatalarini bulmak için bir çaba sarfetmryip resmen çocuğun nörolojik bir sorunu var diyerek çözmeye çalışıyorlar.
Kesinlikle doğru sorun belkide davranışta çözüm yolu hasta olması değil aslında. Mesela ben kızıma bakıyorum ona nasıl davranırsam ki 24 aylık öyle davranıyor yani kalıtsal özelliklerin dışında ben çocukların çevre etkeniyle çok geliştiğini de düşünüyorum önce kendimize bakalım sonra çocuklarımıza neden diyelim bence
 
X