Birşeyi istemek ne kadar doğal ise, istememekte o kadar doğal tabi ki.
Yalnız daha şimdiden bunun derdine düşmüş olmanızı anlayamadım.
Sizin için madem evlilik, çocuk doğurmak için yapılacak birşey değil (kimse içinde öyle değil), o zaman evleneceğiniz insana da açık davranıp ona göre evleneceksiniz, etrafında fikrini önemseyemeyeceksiniz.
Ayrıca evlenince bu fikrinizin değişme ihtimalide var.
Ben yazdıklarınızdan kesinlikle çocuk istemediğinizi çıkarmadım, şuanda istememeniz kadar normal bir durum yok zaten. İnsan hazır olduğunda ister tabi ki. Her evlenen hadi çocuk yapalım demiyor.
Hemen çocuk yapanlarda eğitim seviyesi düşük insanlar değil. Hazır olma meselesi bu.
Kişi hiç çocuk sahibi olmakta istemeyebilir. Bu da gayet doğal. Ama bu evlilikteki bir çocuğun güzelliğini ,annelik duygusunun güzelliğini değiştirmiyor. Kişi bu güzelliği yaşar ya da yaşamaz ona kalmış.
Çocuk konusunda ,dışarıdan baskı uygulandığı düşünülen insanlarında gayet normal olduğunu düşünüyorum. Onlara da kesinlikle çocuk istenmemesi tuhaf geliyordur. Annelik duygusunun tartışılcak bir konu olduğunu düşünmüyorum en azından. Bunu yaşamak isteyen yaşar, istemeyen yaşamaz.
Ama çocuk sahibi olmanın güzelliğini, annelik duygusunun güzelliğini de, inkar etmemek lazım.
evlendikten sonra derdine düşüp boşanmak istemedim. fikir almak istedim o yüzden. evlilik işine hiç girmesem mi dedim? sonuçta karşı taraf çocuk istiyorsa ona haksızlık etmiş olurum. fikri değişen var mı diye de sordum. acaba fikrim değişir mi diye? buna derdine düşmek demeyelim de evlilik gibi ciddi bir iş önceden plan yapmak diyelim daha doğru olur.
baskı uygulayan insanlar da kesinlikle normal değildir. benim hayatım kimseyi ilgilendirmez. annelik duygusunun güzelliği size göre var ama başkasına göre yok. o insana da saygı duymak zorundayız ve hayatına müdahale etme hakkını kendimizde görmemeliyiz gibime geliyor. benim derdim kadının özgürlüğüdür. kadın kendisiyle ilgili yapacağı her seçimde özgür olmalıdır. başkasına zarar vermediği süre kimsenin ona karışmaya hakkı yoktur.