Anket çocuk istemeyen var mı?

fiyonk_ · 7 Haziran 2010

Avrupa'daki 80 lik dedeleri kimin koruyacağını düşünüyorsunuz ama Türkiye'de her doğan çocuğun kaç milyon borçla doğduğundan bahsetmiyorsunuz.

buradaki çocuk istemeyen arkadaşların hepsi isteseler mükemmel birer anne olurlar buna eminim. ben yapamam meselesi değil bu, işinize geldiği gibi algılamak istiyorsunuz.

Çenebaz · 7 Haziran 2010

Kim dağıttı burayı böyle :bbo:
Hakaret, polemik, din, siyaset ne ararsan var...
Tümü gerektiği şekilde değerlendirilecek, şimdilik konu kapatılmayacak.

Özetle çocuk isteyene de saygım var istemeyene de, lütfen sizin de olsun !!!

fiyonk_ · 7 Haziran 2010

hayatın gerçekleri değil midir din siyaset ve diğerleri? hemen konu kapatma yoluna giderseniz nasıl fikir alışverişi yapacağız? canım tatlımlı konuşmalar mıdır insanlara faydalı olan?

bonbo · 7 Haziran 2010

hint_kumasi .!.:
bonbo kullanıcısından alıntı
kızlar 2 gün gelmedim ortalık karışmış.

kesinlikle çocuk yapılması gerektiği konusunda ısrar eden insanların yorumlarını okudum bi de benim gibi düşünenlerin. baktım ki evet ben doğru yapıyorum.
isteyen gezip tozmak istediği için, isteyen geleceğine güvenmediği için çocuk yapmaz. buna da kimse karışamaz. kimseyi ilgilendirmez. çevremizdeki insanlar ne yazık ki böyle. uzaktan konuşmak kolay geliyor.

anladığım kadarıyla belirli bi eğitim seviyesindeki kadınlar çocuk meselesine temkinli yaklaşıyor. avrupa'nın nüfus artış hızının eksilerde olmasının sebebi de bu zaten. ama onlar şanslı. çevrelerinde kendilerine baskı yapacak cahil insanlar yok. bizim şanssızlığımız da burda doğmamız sanırım.

bak arkadaşım ben de üşenmedim buldum,gayet açıkça anlatmaya çalışıyorum 2 saattir,siz hiç kimseyi bu şekilde yargılayamazsınız,bu dediklerinizle burda da çocuk istememe fikrine zıt fikirde olanları cahil gibi addediyorsunuz,benim delirdiğim nokta da bu.sizin insanları bu şekilde yargılama hakkınız yok,şimdi çevir kazı yanmasın yapıyorsunuz,dediğinize elbette katılıyorum,ama konumuz bakılamayacak çocuklar doğurulmalı mı değil ki.

konumuz tam olarak da bu aslında. ben bakamayacağımı düşünüyorum dedim. derdimiz buydu. üşenmeyip bulmuşsunuz ama o ifadelerden ".çocuk yapan cahildir." gibi bir ifadeyi çıkarabilmeniz için çok sağlam bi hayal gücünüz olmalı. belirli bir eğitim seviyesindeki kadınlar çocuk yapmaya temkinli yaklaşıyor. temkinin sözlük anlamı: Bir işin sonunu düşünerek ölçülü, tedbirli davranma.

kesinlikle o işi yapmama gibi bir anlamı yok gördüğünüz gibi. işin sonunu düşünmek diyorum. siz beni gayet güzel yargıladınız, astınız. ben insanları yargılamadım. bence benim yazdıklarımı araştıracağınıza kendi yazdıklarınıza bir göz gezdirin.

yusufun_annesi · 7 Haziran 2010

fiyonk_ .!.:
Avrupa'daki 80 lik dedeleri kimin koruyacağını düşünüyorsunuz ama Türkiye'de her doğan çocuğun kaç milyon borçla doğduğundan bahsetmiyorsunuz.

buradaki çocuk istemeyen arkadaşların hepsi isteseler mükemmel birer anne olurlar buna eminim. ben yapamam meselesi değil bu, işinize geldiği gibi algılamak istiyorsunuz.

Offf offf....
Onlar zaten biz mükemmel anne olamayız diye sayfalardır yazıyorlar bu da nerden çıkıyor şimdi.Olamamaları ile de şahsımın hiçbir sorunu yok zaten.
Farkeder mi bilmiyorum ama örneği Avrupa'dan veren arkadaşa o şekilde devam eden örneğim kendi ülkemin geleceğinden bahsediyordu.
Bakın ben kendime güveniyorum korkmuyorum çünkü korkak yetişmedim ve korkak bir nesle ülkemi emanet etmek istemiyorum.Borç var değil mi?Sende doğurma o da doğurmasın bende 100 yıla kalmaz Türkiye diye bir ülke kalmasın.Ya burda insanlqar kişisel zevklerinden mahrum kalacak diye doğurmamaktan bahsetmiş bizde olmaz dememişiz şimdi okudukça size mi saçma geliyor yazılanlarda aslında herşey borçlu bir ülkeye çocuk doğurmamk içine dönüyorsunuz.
Kimsenin keyfi ile derdim yok.Meselem kişisel tercihlerini sunarken diğerleri diye bir grup oluşturulması ve bu diğerlerine eğitimsiz yaftası yapiştırılması.

morrison · 7 Haziran 2010

Benim de buna benzer bir korkum var fakat çocuk istememe değil tam olarak. Bebekleri severim fakat çocuklara pek meraklı değilim mümkün olduğunca uzak durmaya çalışırım. ınsanlar bebek sahibi olduklarında yaşadıkları duyguyu anlata anlata bitiremiyorlar genelde. Onu kucaklarına aldıkları an hayatlarının değiştiğini,hayatı daha anlamlı bulmaya başladıklarını,hayatta daha önce hiçbir varlığa karşı hissetmedikleri kadar büyük bir sevgiyi hissettiklerini söyleyen çok anne baba tanıdım. Ben bebek sahibi olup onu kucağıma alıp,emzirip,ona annelik edip bu anlatılan duyguları yaşayamamaktan yani onu ortalama herhangi birinin bebeğini sevebileceğim kadar sevmekten korkuyorum. Ya onu kucağıma aldığımda o müthiş duyguyu yaşayamazsam? Ona karşı o anlatılan harikulade sevgiyi hissedemezsem? Eğer böyle olursa onu yeterince sevmediğim için ömrüm vicdan azaplarıyla geçer diye korkuyorum. 21 yaşındayım ve yaklaşık dört senedir çok düzgün giden bir ilişkim var Allaha şükür. ıleride evlenmeyi planlıyoruz fakat evlendiğimizde zaten beraberliğimizin tadını uzun süre çıkarmış olduğumuz için hemen bebek sahibi olmak isteyebileceğimizi sanıyorum. Ama bu düşünceler aklıma geldikçe ne yalan söyleyeyim hakikaten korkuyorum. Acaba anne olmak ve anne olunduğunda yaşanan sevgi çok mu abartılarak anlatılıyor belki de bu yüzden korkuyorum. Çocuğunu doğurup,kucağına alıp az seven görmedim hiç. Benimle aynı korkuyu yaşayan var mı aranızda bilemiyorum. Bunun yanında çocuk sahibi olmayı istiyorum çünkü benden ve sevdiğim adamdan genlerini alacak bir yavrunun istemeyeceğim gibi biri olabileceğini düşünemiyorum. Ama çocuk istemeyenlere de son derece saygı duyuyorum. Herkesin kendi sebepleri kendi korkuları var hayatta.

bonbo · 7 Haziran 2010

konumuza saptırmadan devam edelim kızlar.

bugün nişanlımla ayrıntılı bir şekilde konuştuk. kesinlikle bana hak verdiğini ve böyle bir baskı yapmayacağını söyledi.

açıkçası en büyük korkularımdan biri benim ve kardeşlerimin de bi aralar yaptığımız gibi çocuğumun ileride beni diğer annelerle kıyaslama ihtimaliydi. eğitim psikolojisi hakkında bilgi sahibi olanlar, okuyanlar edenler bilir ki bir çocuğa yapılacak en büyük kötülük aşırı korumacılıktır.

ben ayakkabımı bağlayamazdım. yine de annem 5 dakika öncesinden bana ayakkabıyı giydirir, 5 dakika beni uğraştırırdı. o zaman baya küçüktüm tabi. "herkesin annesi bağlıyor, annem beni sevmiyor." diye düşünürdüm. sonra ilk öğrenen ben oldum. ödevlerime asla yardım etmezdi. üzülürdüm. herkesin annesi yardım ediyor diye. okulumun en başarılısı hep ben oldum. 13-14 yaşında anladım bana nasıl bir iyilik yaptığını. ayaklarımın üzerinde durmamı istiyordu.

acaba çocuğum "annem beni sevmiyor?" gibi bir duygu yaşar mı diye korkuyordum. çünkü ben asla çocuğuma aşırı korumacı bi tutum göstermem. herkesin böyle davrandığı ortamlarda çocuk elbette sevilmediğini düşünmez. ama çevremizde hep böyle. lise öğrencimin ödevini annesi yapıyor düşünebiliyor musunuz? çevresinde böyle arkadaşları varken sevilmediğini düşünecek doğal olarak. bu da özellikle ergenlikte sorun yaşatıyor. sen zaten kötü bir annesin gibisinden. öğrencilerimde de gördüm bunu. konuştum, anlattım. annen odanı toplamak zorunda değil, ödevini yapma zorunda değil bu seni sevmediğini göstermez dedim. başkasından duyunca rahatladı kız.

fiyonk_ · 7 Haziran 2010

yusufun_annesi arkadaşım, ülkeler nüfus younluğuyla mı 100 yıl sonrasına kalıyor, gelişmişlikleriyle, başka ülkelerin boyunduruğu altına girmeyecek ölçüye gelebilmeleriyle mi? o zaman nüfusu en fazla olan ülkelerin en gelişmiş ülke sayılmaları gerekirdi.

7 çocuğum var diyene kızmazsınız, istemeyene kızıyorsunuz, bi açılın yahu...

kar · 7 Haziran 2010

cocuk okadar cok ıstıyom kı ama buyuk konusmayayım yapmam..bende..
onu yetıstırmek gelıstırmek egıtımını vermek okadar zorkı elınıze bı hamur verılıyo yorulmamıs hadı bunu yap dercesıne..anaokulu ogretmenı oldum sosyal hızmetlerde gonullu oldum cok evladım oldu onlarla gulduk eglendık..dertlerını cozduk ama hala yetersızlık duygusu alıyom bı bıre yetıstırmek bı cana can vermek cok zor bısı annemı hep takdır ettım eger anne olcaksam onun gıbı olayım dıye..
cevre faktorune takılı kalmayın derım kımse ıcın yasamıyoz kı hayatı bıze verılen can kan beden bıze aıt kımse ıcın olmadık planlar yapmayın..eger cocuk yapıcaksanızda etrafdakı baskılardan dolayı asla yapmayın anne olmak ıcın yapın onu cok ısteyınkı sıze gelsın..ılerde ona onu ozlemle ıstedınızı soyleyın sevgı ıle gelıcekse gelsın..

nehiroxgxuz · 7 Haziran 2010

bu konuda size kendimden bir örnek vermek istedim evlenmeden öncede evlendikten sonrada hep çocuk fikrini karşıydım ben eşim çok olgundu ama benim aklım beş karış havadaydı anne olamazdım ben evlendim 6 ay sonraki korunmasız ilk denemde hamile kaldim allah ım dünyanın sonnuydu benim için aldırmak istedim eşim de benim mutsuzluğumu görüp kabul etti kendi kendine düşsün diye ağırmı kaldırmadım her namazımdan sonra dualar ettim uzun lafın kısası 8 haftalık olduğunda öğrendim ki kalp atışları hiç oluşmadan bebek gelişimini kaybetmiş kürtaj oldum allah ım içimden bir parça gitti ama o kadar umursamadım derken 6 ay sonra eşimin ısrarı üzerine yeniden aynı durum aynı mutsuzluk hamileyim 9 ay boyunca hep mutsuzdum oğlumun ultrason resimlerinde bile hep asık bir surat derken 9 ay tamamlandı hayatımın anlamını kollarma aldım hani derler ya görürmez aşk allah ım o nasıl bir koku bu nasıl bir sevgi siz kendinizi hiç üzmeyin istemiyorsanız evet bu fikri erteleyin evliliğiniz tadını doyasıya çıkarın ama kendinizi bu tarif edilemeyen duygudan mahrum etmeyin evet zor evet herşey o miniğe göre odaklı ama hayatın anlamı dünyanın bütün zenginliği o allah ım isteyen ve hakeden herkese yaşatsın bu duyguyu sevgiler...

fiyonk_ · 7 Haziran 2010

bonbo, nişanlının bunu kabul etmesi harika gerçekten. yalnız merak ediyorum, onun da fikri en başta bu muydu, yoksa seninle konuşurken mi farketti bu fikirde olduğunu, ya da ikna oldu?

bonbo · 7 Haziran 2010

kar .!.:
cocuk okadar cok ıstıyom kı ama buyuk konusmayayım yapmam..bende..
onu yetıstırmek gelıstırmek egıtımını vermek okadar zorkı elınıze bı hamur verılıyo yorulmamıs hadı bunu yap dercesıne..anaokulu ogretmenı oldum sosyal hızmetlerde gonullu oldum cok evladım oldu onlarla gulduk eglendık..dertlerını cozduk ama hala yetersızlık duygusu alıyom bı bıre yetıstırmek bı cana can vermek cok zor bısı annemı hep takdır ettım eger anne olcaksam onun gıbı olayım dıye..
cevre faktorune takılı kalmayın derım kımse ıcın yasamıyoz kı hayatı bıze verılen can kan beden bıze aıt kımse ıcın olmadık planlar yapmayın..eger cocuk yapıcaksanızda etrafdakı baskılardan dolayı asla yapmayın anne olmak ıcın yapın onu cok ısteyınkı sıze gelsın..ılerde ona onu ozlemle ıstedınızı soyleyın sevgı ıle gelıcekse gelsın..

kesinlikle katılıyorum. gerçekten istemek önemli çocuğu. ona bakabilecek gücü kendinde görmek önemli. ben de anneme hayranım. belki de annem mükemmel olduğu ve asla onun gibi olamayacağımı düşündüğüm için böyleyim. fedakârlıkları, yalnız yürüdüğümüzü düşündüğümüz yollarda bile aslında hep arkamızda oluşu, inceliği... hakkıyla annelik yapabilmek çok zor gerçekten.

PaTaLeNa · 7 Haziran 2010

morrison .!.:
Benim de buna benzer bir korkum var fakat çocuk istememe değil tam olarak. Bebekleri severim fakat çocuklara pek meraklı değilim mümkün olduğunca uzak durmaya çalışırım. İnsanlar bebek sahibi olduklarında yaşadıkları duyguyu anlata anlata bitiremiyorlar genelde. Onu kucaklarına aldıkları an hayatlarının değiştiğini,hayatı daha anlamlı bulmaya başladıklarını,hayatta daha önce hiçbir varlığa karşı hissetmedikleri kadar büyük bir sevgiyi hissettiklerini söyleyen çok anne baba tanıdım. Ben bebek sahibi olup onu kucağıma alıp,emzirip,ona annelik edip bu anlatılan duyguları yaşayamamaktan yani onu ortalama herhangi birinin bebeğini sevebileceğim kadar sevmekten korkuyorum. Ya onu kucağıma aldığımda o müthiş duyguyu yaşayamazsam? Ona karşı o anlatılan harikulade sevgiyi hissedemezsem? Eğer böyle olursa onu yeterince sevmediğim için ömrüm vicdan azaplarıyla geçer diye korkuyorum. 21 yaşındayım ve yaklaşık dört senedir çok düzgün giden bir ilişkim var Allaha şükür. İleride evlenmeyi planlıyoruz fakat evlendiğimizde zaten beraberliğimizin tadını uzun süre çıkarmış olduğumuz için hemen bebek sahibi olmak isteyebileceğimizi sanıyorum. Ama bu düşünceler aklıma geldikçe ne yalan söyleyeyim hakikaten korkuyorum. Acaba anne olmak ve anne olunduğunda yaşanan sevgi çok mu abartılarak anlatılıyor belki de bu yüzden korkuyorum. Çocuğunu doğurup,kucağına alıp az seven görmedim hiç. Benimle aynı korkuyu yaşayan var mı aranızda bilemiyorum. Bunun yanında çocuk sahibi olmayı istiyorum çünkü benden ve sevdiğim adamdan genlerini alacak bir yavrunun istemeyeceğim gibi biri olabileceğini düşünemiyorum. Ama çocuk istemeyenlere de son derece saygı duyuyorum. Herkesin kendi sebepleri kendi korkuları var hayatta.

canım çok içten yazmışsın..arkadaşım 1,buçuk yıl önce evlendi çocukları çok sevmezdi ve hatta 3-4 yıl düşünmüyolardı .Ama işte Plansız hamile kaldı. Geçtiğimiz ay Efesi dünyaya geldi.hayat onun için tekrar başladı resmen.İlk kucağına aldığında hüngür hüngür ağlamış ve adeta onunla nefes alıyor öpüp koklamaya doyamıyor.Hatta ben niye böyle bir güzelliği 3-4 yıl ertelemek istedim diyor.Bence aşık olduğun kişiyle bir bebek sahibi olmak (tabi sorumluluklarını taşıyıp sevgiyle emekle büyütebileceksen)dünyanın en güzel şeyi...

Tiryandafila · 7 Haziran 2010

Bu da benim kişisel fikrim olacak, yanlış anlaşılmasın yine söylüyorum ister çocuk yaparsınız, ister yapmazsınız, bu benim derdim hiç değil, banane. Mutluluğunuda, mutsuzluğunuda yaşayacak olan sizsiniz.

Yalnız son yazdığınızdan sonra çocuk istememe sebebiniz bana çok saçma geldi.
Çocuğum acaba kıyaslar mı, beni sevmediğini düşünür mü filan. Siz zaten annenizin sizi böyle yetiştirdiğinizi ve bunu zamanla anladığınızı, ne kadar iyi yaptığını ,kendiniz yazmışsınız. O zaman neden korkacaksınız ki. O da zamanı gelince annem ne güzel yapmış der o kadar. Bunun için çocuk yapmayacaksanız, bence de yapmamanız daha iyi olur.

yusufun_annesi · 7 Haziran 2010

fiyonk_ .!.:
yusufun_annesi arkadaşım, ülkeler nüfus younluğuyla mı 100 yıl sonrasına kalıyor, gelişmişlikleriyle, başka ülkelerin boyunduruğu altına girmeyecek ölçüye gelebilmeleriyle mi? o zaman nüfusu en fazla olan ülkelerin en gelişmiş ülke sayılmaları gerekirdi.

7 çocuğum var diyene kızmazsınız, istemeyene kızıyorsunuz, bi açılın yahu...

Ben okuduğuma cevap veriyorum siz yazmak istediğinizi yazıyorsunuz.
Ben hiçbir zaman bana birşey kazandırmayan sığ bir tartışma içinde sırf stres atmak için bulunmam.
Sorunuzun cevabını zaten önceki mesajlarımda(fikir belirtirken) vermiştim.Tekrara düşmeyi sevmem.
Ben kaliteli bir çizgide insanların neden bebek sahibi olmak istemediklerini farklı görüşlere sahip olsak bile konuşuruz sanmıştım.Kırk yılın başında severek yazıyordum birşeyler.
Neyse,daha önce yazmışsınız ya anneler ya da olmak isteyenler ne karışıyor diye.Peki;'' aaa ben istemiyorum'' ''aaaa bende istemiyoruum''şeklinde devam edin madem öyle.

bonbo · 7 Haziran 2010

fiyonk_ .!.:
bonbo, nişanlının bunu kabul etmesi harika gerçekten. yalnız merak ediyorum, onun da fikri en başta bu muydu, yoksa seninle konuşurken mi farketti bu fikirde olduğunu, ya da ikna oldu?

canım biz tanışmadan önce o da aynen benim gibi düşünüyormuş. ilişkinin başlarında da öyleydi. ama sonra seni tanıdıkça fikrim değişti dedi. bunu tabi çok romantik sözlerle ifade etti. kaydirigubbakcemile3 ama yazmıyım şimdi. neme lazım kendimi övüyor olurum şimdi de.

sonra işte çocuk istemeye başlamış. benden olacağı için. ben çekincelerimi söyleyince kesinlikle hak veriyorum sana çünkü ben de aynen böyle düşünüyordum seninle tanışmadan önce dedi. ki biliyorum gerçekten başlarda öyle konuşurdu. istemezdi çocuk.

şimdi karara bağladık. mutluyum o yüzden. bi kaza olmazsa çocuk falan yok. kaza olursa da allah'ın işi diyeceğim. demek ki olması gerekiyormuş yavrucuğun.

kar · 7 Haziran 2010

bonbo .!.:
kesinlikle katılıyorum. gerçekten istemek önemli çocuğu. ona bakabilecek gücü kendinde görmek önemli. ben de anneme hayranım. belki de annem mükemmel olduğu ve asla onun gibi olamayacağımı düşündüğüm için böyleyim. fedakârlıkları, yalnız yürüdüğümüzü düşündüğümüz yollarda bile aslında hep arkamızda oluşu, inceliği... hakkıyla annelik yapabilmek çok zor gerçekten.

kesınlıkle ama şunuda unutma bızım mayamız annemızden gelıyo onların eserıyız ve anne olusakda oyle oluruz..bız şanslıyız bak bızı yetıstıren anneler hakkında ne de guzel anıyoz eger anne olursak hakkını verırız cunku modelımız saglam bızım..dılerım zamanında onu sevgı ıle ıstedıgın anda kanından mınık bı mucızen dogar..gelecege daır plan yapma yarın ne olca bellı degıl kı hayatta..zaten ınsanın dusuncesı yolu oluyo..sadece yuru..

bonbo · 7 Haziran 2010

Tiryandafila .!.:
Bu da benim kişisel fikrim olacak, yanlış anlaşılmasın yine söylüyorum ister çocuk yaparsınız, ister yapmazsınız, bu benim derdim hiç değil, banane. Mutluluğunuda, mutsuzluğunuda yaşayacak olan sizsiniz.

Yalnız son yazdığınızdan sonra çocuk istememe sebebiniz bana çok saçma geldi.
Çocuğum acaba kıyaslar mı, beni sevmediğini düşünür mü filan. Siz zaten annenizin sizi böyle yetiştirdiğinizi ve bunu zamanla anladığınızı, ne kadar iyi yaptığını ,kendiniz yazmışsınız. O zaman neden korkacaksınız ki. O da zamanı gelince annem ne güzel yapmış der o kadar. Bunun için çocuk yapmayacaksanız, bence de yapmamanız daha iyi olur.

yok o sadece bir sebebi. yoksa bir sürü sebebi var. bi yönü de buydu diye dedim.

ergenlikte büyük sorunlar oluyor o sebeple. ben o kadar büyük olduğunu fark edememiştim de
öğretmenlik yapınca gördüm.

cigdem_k · 7 Haziran 2010

bonbo .!.:
konumuza saptırmadan devam edelim kızlar.

bugün nişanlımla ayrıntılı bir şekilde konuştuk. kesinlikle bana hak verdiğini ve böyle bir baskı yapmayacağını söyledi.

açıkçası en büyük korkularımdan biri benim ve kardeşlerimin de bi aralar yaptığımız gibi çocuğumun ileride beni diğer annelerle kıyaslama ihtimaliydi. eğitim psikolojisi hakkında bilgi sahibi olanlar, okuyanlar edenler bilir ki bir çocuğa yapılacak en büyük kötülük aşırı korumacılıktır.

ben ayakkabımı bağlayamazdım. yine de annem 5 dakika öncesinden bana ayakkabıyı giydirir, 5 dakika beni uğraştırırdı. o zaman baya küçüktüm tabi. "herkesin annesi bağlıyor, annem beni sevmiyor." diye düşünürdüm. sonra ilk öğrenen ben oldum. ödevlerime asla yardım etmezdi. üzülürdüm. herkesin annesi yardım ediyor diye. okulumun en başarılısı hep ben oldum. 13-14 yaşında anladım bana nasıl bir iyilik yaptığını. ayaklarımın üzerinde durmamı istiyordu.

acaba çocuğum "annem beni sevmiyor?" gibi bir duygu yaşar mı diye korkuyordum. çünkü ben asla çocuğuma aşırı korumacı bi tutum göstermem. herkesin böyle davrandığı ortamlarda çocuk elbette sevilmediğini düşünmez. ama çevremizde hep böyle. lise öğrencimin ödevini annesi yapıyor düşünebiliyor musunuz? çevresinde böyle arkadaşları varken sevilmediğini düşünecek doğal olarak. bu da özellikle ergenlikte sorun yaşatıyor. sen zaten kötü bir annesin gibisinden. öğrencilerimde de gördüm bunu. konuştum, anlattım. annen odanı toplamak zorunda değil, ödevini yapma zorunda değil bu seni sevmediğini göstermez dedim. başkasından duyunca rahatladı kız.

ne güzel bir konuya değinmişsin ( konu dağılacak kusuruma bakma ama nasıl olsa kendiliğinden toparlanıyor sonra) evet bizler çocuklarımızı yetiştiremiyoruz...bir yerde okumuştum Türkiyede erkek çocukları ergenlikten çıkamıyorlarmış...öyle değilmi herşeyimizi bizim yerimize annelerimiz yapmazmı...??? benimde bir öğrencim var çocuk ingilizce dersinden geçemiyor (branşım ingilizce bu arada) neden ?? çünkü annesi ingilizce bilmiyor...herşeyini onun yerine annesi yapıyor...çocukların okuyacakları alanları anneler seçiyor " benim kızım sayısal okuyacak" ama o sözel okumak istiyor daha mutlu olacak..hayır o eczacı olacak...o kadar uğraşıyoruz ki böyle anne babalarla...o kadar çokki mutsuz ne yapacağını bilmeyen oraya buraya savrulan genç...hiçbirşey yapamayan kendine güveni olmayan...çocuklar mutsuzluklarını çabuk unutur...hele ona bişeyler kazandıran şeylerin üzüntülerini...bak şimdi annem beni sevmiyor diye düşünüyormusun??? ne güzel yapmış annen...ben de elimden geldiğince kendi içini kendisi yapabilen çocuklar yetiştirmeye çalışacağım...

fiyonk_ · 7 Haziran 2010

bonbo .!.:
canım biz tanışmadan önce o da aynen benim gibi düşünüyormuş. ilişkinin başlarında da öyleydi. ama sonra seni tanıdıkça fikrim değişti dedi. bunu tabi çok romantik sözlerle ifade etti. kaydirigubbakcemile3 ama yazmıyım şimdi. neme lazım kendimi övüyor olurum şimdi de.

sonra işte çocuk istemeye başlamış. benden olacağı için. ben çekincelerimi söyleyince kesinlikle hak veriyorum sana çünkü ben de aynen böyle düşünüyordum seninle tanışmadan önce dedi. ki biliyorum gerçekten başlarda öyle konuşurdu. istemezdi çocuk.

şimdi karara bağladık. mutluyum o yüzden. bi kaza olmazsa çocuk falan yok. kaza olursa da allah'ın işi diyeceğim. demek ki olması gerekiyormuş yavrucuğun.

çocuk istememe durumu, mutsuz bi çocukluk geçirmekle ilgili olmadıkça gerçekten güzel bir şey...

nişanlın gibi düşünen erkekler çok az biliyorsun değil mi? aynı fikirdeki iki insanın bir araya gelmiş olması ne kadar mutluluk verici. çok şanslısın gerçekten...

aslında çocuk istemeden yapılan evliliğin temelinde sevgi ve aşk daha ağır basıyor sanki. öyle evlilik teklifleri gördüm ki, çocuk yapma veya "mürüvvet görme" temeline dayalı... bunlar bana çok saçma geliyor. bazı erkekler hayatlarına alacakları kadının özellikleri yerine, çocuk doğursun yeter gözüyle bakıyorlar. bu kadınlık adına acı!

bu yüzden, sevgi-aşk temelli bir evlilik yapacağın ortada. umarım çook mutlu olursunuz.

Anket çocuk istemeyen var mı?

çocuk yapma konusundaki düşünceleriniz

çocuk yapacağım

ancak uygun şartlar oluşursa çocuk yaparım

çocuk yapmayı düşünmüyorum

Yeni Üye

Guru

Yeni Üye

Nirvana

Yeni Üye

Popüler Üye

Nirvana

Yeni Üye

içim buz tutmuş..

OĞUZ'UM&ANIL'IM

Yeni Üye

Nirvana

sonunda yanımdasın

Çok ŞÜKÜR.

Yeni Üye

Nirvana

içim buz tutmuş..

Nirvana

Yeni Üye

Yeni Üye

Benzer Konular