Çocuk baskısı

Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...

Millet herşeyi konuşur.
Siz nasıl mutluysaniz oyle yapın
Önceliğiniz çocuk değilmis o zaman niye yapasiniz toplum dedi diye.

kirmizi oje .!.:

Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...

Genişletmek için tıkla...

Millet konusur, bence siz Niye bu kadar takiyorsunuz onu bulmaya calisin

Siz istediniz kadar kafanıza takabilirsiniz ancak unutmayın onlar hiçbir zaman burunlarını sokmaması gereken yerlere sokmaktan vazgeçmeyeceklerdir. O yüzden verin laflarını oturtun sizde oturun mis gibi keyfinize bakın. Bakın ne güzel mutlu, planlı, güzel bir evliliğiniz var Allah mutluluğunuzu daim etsin buna odaklanın.

Cok haklısınız benim ilk 20 yasımda oldu oglum ve gercekten cok zor gecti daha evliligim bile oturmamıştı şimdi 28 yasındayım ikinciye hamileyim ve cok daha rahatım.

Çok mantıklı düşünüyorsunuz. Kendinizi gerçekleştirmeden çocuk yapmayın. Bende sizin gibi düşündüm ve uzun yıllar çocuk sahibi olmadım. Ama duymadığım laf da kalmadı. Çocuğu olmuyorsa boşa dedi eşime hem de öğretmen bir arkadas, ananemin cenazesinde yazık senin de annen gibi zor olacak de dediler. Neler neler. Zırhını giyin cevabını ver. Tersle çünkü bu hadsizler ancak bundan anlar. İstediğini söyleyen istemediğini işitir.

Mesaj tekrari

Elbette bunun kararını siz ve eşiniz verecek , şartlarınız olgunlaştıktan sonra istiyorsanız çocuk sahibi olursunuz.
İnsanlar hep konuşur ,her sorulari level atlama niteliğinde ,çocuk yaparsınız eee 2.düşünüyor musunuz derler .Velhasıl sert cevaplar vermek gerek insanlara .

Ben 32 eşim 35 bu yıla kadar biz de düşünmedik. Ve herkes gördüğü ilk yerde 'var mı çocuk bu yılda mı yok ' falan gibi sorularla sanırım bize acıyor

Yaş 33. 6 senedir biz de savuşturuyoruz o tipleri Rahat olun yalnız değilsiniz

Ben daha 1 senelik bile evli değilim bana da sürekli laf arasında imalar sorular geliyor.
Bazıları haddi aşıp akıl vermeye bile kalkıyor sanki onlara neyse.
Bu tarz insanları susturamayız o yüzden en güzeli hı hı inşallah inşallah deyip geçmek.

sanırım ilk defa 3 aylıkken mahalleden bir teyze sormuştu yok mu bebek yapın artık diye bi güzel tersleyince o da tüm mahalleye yayınca kimse sormadı bi daha.

evlilik oturmadan, eşler arası iletişime güvenilmeden kesinlikle çocuk yapılmamalı katılıyorum. sonra çocuklar çekiyor tüm çileyi.

27 yaşında anne oldum ben de. 8 aylık kızım şu an. şöyle diyeyim, eğer bebek işini uzun uzadıya düşüseydim kesinlikle vazgeçerdim sanırım. daha sonra da hep erteleye erteleye komple iptal ederdim. zamanlaması çok iyi oldu bebek işinin. aklımıza takılan hiçbir durum olmadan olduğu için de rahattık

Ben de 28 yasimdayim 6 bucuk yillik evliyiz. Cocuk dusuncesi 5 yil daha pek olmaz gibi. Sonra bir dusunuruz galiba.

Eskiden çok degildi de son yillarda benim de kafami ütülüyorlar. Cocuk yapta yapp, mucizeymiş filan. Sacma sapan hareketlerle ozendirmeye calişmalar, kimileri tedavi olsunlar diyorlarmiş arkamizdan.

İstemedigimize asla inanmiyorlar, kesin olmuyordur. Cocuk tedavisi gorenler bile etrafa istemiyoruz yalanini attigi icin...
Hoş tedavi goruyor olsam/ olsak daha kotu olurdu yaptiklari.

Çocuğmuz olamasaydı napardık diye üzülmenize gerek yok olmaya da bilir ki şuan çiftlerin nerdeyse yüzde yirmisi infertil çok normal birşey bu hayatın sonu değil..o kadar da üzülmüyor kimse bu sorulara sanıldığı kadar yıkılmıyor yani..o baskı yapan kişiler hayatta tek amacı başarısı çocuk büyütmek olanlar veya evliliği sadece çocuk amaçlı yapıldığını sananlar...

Kesinlikle yalnız değilsiniz
Evlenen kadınların kabusu o darlayan insanlar

Ama şunu da bilin ki bu insanlar her zaman karışacak bi şey bulacak o yüzden mümkün mertebe geçiştirin
Çocuk olsa da istekleri bitmeyecek

abet .!.:

Ben 32 eşim 35 bu yıla kadar biz de düşünmedik. Ve herkes gördüğü ilk yerde 'var mı çocuk bu yılda mı yok ' falan gibi sorularla sanırım bize acıyor

Genişletmek için tıkla...

Valla çocuğu olanlar acısın asıl kendi haline:)) inanın çocuksuz olmak kadar rahat bir şey yok karı koca birbirine daha düşkün oluyorsun hiç zorunlu birşey değil çocuk yapmak hayatın doğal akışı içinde olursa olur..

Bize de cocuk icin 7 yil baski yaptilar, umursamadim, 7 yil sonra kendimiz istedigimiz icin cocuk sahibi olduk, kizimiz 9 yasinda, 9 yildir da 2. Cocuk icin israr ediyorlar, ama onu asssla yapmam, hatta simdiki aklim olsa hic cocuk sahibj olmazdim, neyse ozetle insanlari umursamamayi ogrenmelisiniz, cunku bu israrlarin asla sonu gelmiyor

O tipler her yerdeler ben bekarim 25 yaşındayım çalışma hayatına yeni atıldım erkek arkadaşım var, evlenmeyi düşünmüyoruz ikimiz de mutluyuz böyle. Ama istisnasız herkes "ne zaman evleniyorsunuz,niye evlenmiyorsunuz,aileler tanıştı mı,yüzük takacak mısınız, erkek arkadaşın mı istemiyor, sen genede istemiyorum deme,bak ileride fikrin değişir" güzel güzel açıklıyorum çocukta mı istemiyorsun diyorlar istemiyorum diyorum ileride fikrin değişir diyorlar. Bir de hep erkek arkadaşımın evlenmek istemediğini benim içten içe üzüldüğümü düşünüyorlar neyse nasip falan diyorlar

kirmizi oje .!.:

Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...

Genişletmek için tıkla...

Siz çok doğru düşünüyorsunuz çevreyi takmayın. Onlar sizin ilerideki çocuğunuzun psikolojisini vs düşünmezki konuşan konuşsun. Siz ileride iyi bir anne olabilmek için bekliyorsunuz ve bu olması gerek şey. bunu yapmayıp evlendik hadi şimdi çocuk mantıkındaki insanların nasıl sorunlu çocuklar yetiştirdikleri ortada.

Bu arada baskı bu toplumda hep var
Ben 32 de evlendim deli gibi çocuk istiyordum baştan beri de evlenmeden öncede onceligim buydu esim de istekliydi
Mesela bana çoğu arkadaşım da yeni evlendin evliliğin tadını çıkar bir kaç yıl yapma vs dedi
Umruma değildi herkesin önceliği başka
İlk günden beri korunmadim 6 ay sonra hamile kaldım iyiki de böyle olmus
Şuan hayattaki en büyük mutluluk kaynağım
Kimse kimsenin tercihine karismamali.
Millete ne isteyen doğurur isteyen doğurmaz.