kendi çocuğum, yeğenlerim ve arkadaşlarımın çocukları harici çocuk sevmeyen biri olarak yazayım.. çocuklarım hiç öyle yerlere serilmedi, dejenerelik yapmadı.. ben zaten konuşan, her şeyi detaylıca anlatan bir anneyim hiç sıkıntı da olmadı..
gel gelelim, bir gün otobüsle tatile gidiyoruz.. babaanne ve dedesiyle tahmini 3 yaş civarı minik bir pıtırcık kendi uydurduğu şarkısını bağıra çağıra söylemeye başladı ama o kadar tatlı ki akıl dedi git ısır (ki tekrar ediyorum ben çocuk sevmem). sonra ön koltuktan sizin gibi tahammülsüz ve son derece itici bir kadın "susturun şu veledi, başım şişti" dedi.. önce gayet sabırlı davranıp cevap vermedim ama babaanne ve dede o kadar asil insanlar ki laf gelmesin diye ezilmeye başladılar, ama pıtırcık susmuyor, şarkısına devam ediyordu.. bu tahammülsüz insanımsı dönüp bebeğe bağırdı, işte sonrasını hatırlamıyorum.. aslında ne söylediğimi de hatırlamıyorum, sadece kadının sindiğini gördüm cinnet anım bitince
hah ne oldu, ben tatile giderken cinnet geçirdim, bir kadını dövmekten beter ettim, yetmedi o kadın hayatının dersini aldı.. yani diyeceğim o ki, çocuk şarkısı sizin sesinizden çok daha iyi..
haydi selametle..