Çocuğumu Görmek İstemiyorum (Geçici durum biliyorum)

Boşanalı 1 sene oldu. Çocuğuma da düşkünüm çok seviyorum her anne gibi. Çalışıyorum aklım onda kalıyor kim bakıyorsa gün içinde 2-3 defa arayıp konuşuyorum. Ama son zamanlar psikolojik galiba, bunaltıyor görmek istemiyorum bana bağımlı gibi yaşıyor. Her şeye ağlıyor gerekli gereksiz her şey ama!
Babasını özlüyor babamı istiyorum diyor az görüyor yoğun çalışıyor ki zaten akşam vakti olunca yorgunum diye söyleniyor ilgilenmek istemiyor babası.
Bizi yan yana görmek istiyor o yüzden böyle davranıyor diye üzülüyorum yan yana geliyordum babası ile. Ama bana iyi gelmiyordu acayip geriyor sinirim bozuluyor tartışıyoruz. Artık yan yana gelmiyoruz bana iyi gelmiyor çocukta haliyle farkında tepki gösteriyor 5 yaşında ve 1 senedir sürekli ben ilgilendiğimden yoruldum bunaldım galiba. Çocuğum da çok akıllı ağlayarak kendi istediğini yaptırmak istiyor yapmıyorum öfkeleniyor.
Baaannesine bıraktım bu hafta babasını görsün akşamları doysun! Babası da sorumluluk almayı öğrenir inşallah. Ve bu sürede hiç aramadım çocuğu. Böyle duygular oldu mu sizde normal mi? Kötü anne mi oluyorum (

Destek almalısınız. Çocukta travma oluşturmanın manası yok.

Cocugunuz cok AKILLI, aglayarak yaptırıyor Bunu yapmayan cocuk mu var ayol :)) Bunalmışsınız, belli. Kalsın biraz babasında fakat arayın, irtıbatı koparmayın

5 yaşında yavrunuz. Kötü bir evlilik geçirmiş olabilirsiniz, kötü bir dönemden de geçiyor olabilirsiniz ama daha çok küçük. Babamı kaybettiğimde 5 yaşımdaydım, annem şirketteki işler üstüne kaldığı için bazı geceler alamazdı beni teyzemden ağlaya ağlaya uyurdum onsuzluktan ki 5 kuzenim ben hepsinden 20 yaş küçüğüm neredeyse prenses gibi bakarlardı bana yer yatağında kucaklarında uyuturlardı. Annem alabilecek mi bu akşam diye paniklerdim, çok uzun yıllar o panik gitmedi teyzemde kalmadım hiç annemsiz. O kadar net hatırlıyorum ki o süreçleri; babamı kaybetmişiz annem kalan sorunlar borçlar yüzünden kaoslara girmiş krizlere girmiş, hatırlamayacak sandığınız bütün duyguları hatırlıyorum mesela ben. Babasıyla ilişkisi kötü olabilir, sorumsuz baba da olabilir ama o çocuğu siz dünyaya getirdiniz ve bütün çocuklar aynı değil mi zaten? Baskıcı bunaltıcı, yorucu çok yorucu bunları bilerek korunmadan sevişiyoruz.
Henüz bebeğimi kucağıma almadım, ama alsam böyle bir şey yapmazdım. Destek olacak bir yorumda bırakmadım destek aradıysanız çünkü işi gücü olan aklı başında bir kadına değil 5 yaşında cocuğa üzülüyorum

Babasıyla görüşüp durumu anlatıp bence birlikte profesyonel bir destek almalısınız, her çocuk farklı.
Kimsenin hikayesi ile kıyaslayıp 2 3 haftaya düzelir diye beklemeyin.

Kötü anne değil yorgun anne oluyorsunuz gayet normal böyle hissetmeniz.Babasına daha fazla sorumluluk vermelisiniz.

IcimdekiSonsuzDeniz .!.:

Cocugunuz cok AKILLI, aglayarak yaptırıyor Bunu yapmayan cocuk mu var ayol :)) Bunalmışsınız, belli. Kalsın biraz babasında fakat arayın, irtıbatı koparmayın

Genişletmek için tıkla...

Benim çocuğuma özel değil tabi tüm çocuklar öyle.

Dalga geçer gibi yorum olmuş sizinki.

İşte bu durum beni bunalttı boşanmadan öncede bana aitti bakımı ilgisi oynatması gezdirmesi boşandıktan sonra da iyice bunalttı bu durum. Çocuğunla ilgilen diyorum annesi diyor işten geldi yorgun çıldırmamak elde değil

Anneye en ihtiyacı olduğu yaştayken, size saçma gelen ağlamaları aslında size olan ihtiyacından..

Üstelik anneyseniz ZORUNDASINIZ, ona sevgi ve şefkat göstermek ZORUNDASINIZ. Anne ve baba ayrı olsa da annelik-babalık görevinizi yerine getirmek ZORUNDASINIZ. Her ne kadar gerilseniz de sinirlenseniz de çocuğunuz için eski eşinizle aynı ortamda bulunmak ZORUNDASINIZ..

Ayrılığın ne demek olduğunu bilmeyen bi çocuk var karşınızda, babadan veya anneden neden uzakta olduğunu anlamıyor bile belki de..

Yazık diyorum.
Annelik ne yazıkki sadece doğurmakla olunmuyor işte..

Bezdumda .!.:

Anneye en ihtiyacı olduğu yaştayken, size saçma gelen ağlamaları aslında size olan ihtiyacından..

Üstelik anneyseniz ZORUNDASINIZ, ona sevgi ve şefkat göstermek ZORUNDASINIZ. Anne ve baba ayrı olsa da annelik-babalık görevinizi yerine getirmek ZORUNDASINIZ. Her ne kadar gerilseniz de sinirlenseniz de çocuğunuz için eski eşinizle aynı ortamda bulunmak ZORUNDASINIZ..

Ayrılığın ne demek olduğunu bilmeyen bi çocuk var karşınızda, babadan veya anneden neden uzakta olduğunu anlamıyor bile belki de..

Yazık diyorum.
Annelik ne yazıkki sadece doğurmakla olunmuyor işte..

Genişletmek için tıkla...

Evet zorunda olduğum için hep ben severek isteyerek ilgilendim. Annelik görevimi en iyi şekilde yapmaya özen gösterdim. Bu durum son 4-5 günlük oldu

çocuklar tüm gün anneyi babayı özlediğinde, o gün yaşadığı ama beklettiği tüm duyguları da güvendiği insanla buluşunca bırakır.
Yani okulda yaşadıkları, üzüldüklerini bir seferde sizi görünce bırakıyor. Özlediği için de hep sizle olmak istiyor. Çok yorucu yıpratıcı haklısınız ama doğal. Her çpcuk böyle.
Şimdi bırakır uzaklaştırırsanız bir ömür pişman olursınız. Çocuğunuzla ilişkinizi zedelemeyin biraz daha sabırlı olmaya çalışın derim ben naçizane

Zihninizin çok dolu olduğu bir süreç ise bu, çocuğunuza odaklanamıyor olabilirsiniz. Çocukların kendileri küçük ama duyguları çok büyük. Olaylara bizim baktığımız yerden bakamıyorlar maalesef. Babanın uzaklaştığının farkındaysa ondan size çok tutunmuş olabilir. (Daha öncesinde sürekli ağlamadığını farzederek konuşuyorum.)
Çocuğunuz bir süre kalsın babasında ama sürekli iletişim halinde olun çocukla, o kopukluğu çok fazla sezdirmemeye çalışın derim ben. Bir de evet, kesinlikle babasıyla konuşmalı ve hem kendiniz hem çocuğunuz için bir uzmandan destek almalısınız.

Bezdumda .!.:

Anneye en ihtiyacı olduğu yaştayken, size saçma gelen ağlamaları aslında size olan ihtiyacından..

Üstelik anneyseniz ZORUNDASINIZ, ona sevgi ve şefkat göstermek ZORUNDASINIZ. Anne ve baba ayrı olsa da annelik-babalık görevinizi yerine getirmek ZORUNDASINIZ. Her ne kadar gerilseniz de sinirlenseniz de çocuğunuz için eski eşinizle aynı ortamda bulunmak ZORUNDASINIZ..

Ayrılığın ne demek olduğunu bilmeyen bi çocuk var karşınızda, babadan veya anneden neden uzakta olduğunu anlamıyor bile belki de..

Yazık diyorum.
Annelik ne yazıkki sadece doğurmakla olunmuyor işte..

Genişletmek için tıkla...

Babalık da sadece sperm yollayarak olmuyor Bu kadın bu kadar bunalmışsa kusura bakmayın ama bu büyük oranda babanın hatası. Al annene git diyerek çocuğu sürekli başından savıyor. Böyle iş mi olur? 1 haftada 1 gün izin gününde çocuğu alıp dışarı çıkarsa bu kadın da en azından 1 gün dinlenir. Destek alır,bakım işleriyle ilgilenir kafası dağılır. Erkeklerin çoğu boşandıktan sonra çocukları kadının babasının evinden getirdiğini düşünüyorlar. Bu kaçıncı vaka. En çok çocuğa üzülüyorum ellerinde kartopu olmuş, herkes birbirine atıyor. Yazıksa hem anneye hem babaya yazık...

rasbag .!.:

Boşanalı 1 sene oldu. Çocuğuma da düşkünüm çok seviyorum her anne gibi. Çalışıyorum aklım onda kalıyor kim bakıyorsa gün içinde 2-3 defa arayıp konuşuyorum. Ama son zamanlar psikolojik galiba, bunaltıyor görmek istemiyorum bana bağımlı gibi yaşıyor. Her şeye ağlıyor gerekli gereksiz her şey ama!
Babasını özlüyor babamı istiyorum diyor az görüyor yoğun çalışıyor ki zaten akşam vakti olunca yorgunum diye söyleniyor ilgilenmek istemiyor babası.
Bizi yan yana görmek istiyor o yüzden böyle davranıyor diye üzülüyorum yan yana geliyordum babası ile. Ama bana iyi gelmiyordu acayip geriyor sinirim bozuluyor tartışıyoruz. Artık yan yana gelmiyoruz bana iyi gelmiyor çocukta haliyle farkında tepki gösteriyor 5 yaşında ve 1 senedir sürekli ben ilgilendiğimden yoruldum bunaldım galiba. Çocuğum da çok akıllı ağlayarak kendi istediğini yaptırmak istiyor yapmıyorum öfkeleniyor.
Baaannesine bıraktım bu hafta babasını görsün akşamları doysun! Babası da sorumluluk almayı öğrenir inşallah. Ve bu sürede hiç aramadım çocuğu. Böyle duygular oldu mu sizde normal mi? Kötü anne mi oluyorum (

Genişletmek için tıkla...

Ne olur çocuğunuzu kimseye emanet etmeyin. Babası olsa bile, yok babaanne, dede gerçekten güvenmeyin.

Tabiki durumunuz geçicidir fakat 1 hafta aramamak fazla olmuş belki de psikolojik sıkıntılarımız olmuş olabilir destek alın hem kendiniz hem çocuğunuz için..

rasbag .!.:

Evet zorunda olduğum için hep ben severek isteyerek ilgilendim. Annelik görevimi en iyi şekilde yapmaya özen gösterdim. Bu durum son 4-5 günlük oldu

Genişletmek için tıkla...

Çocuğun velayeti kimde ?

Bir mola vermek sizinde hakkınız... Bırakmanızı anladım. Ancak aramamanızı anlayamadım.... Size ihtiyacı var... Tüm çocuklar bunaltır. Çocuk çünkü...

Bir ara oğluma kızarken, oğlum ya çocuk musun demişim ehhh yani çocuk tabi

Destek alın. Sağlıklı düşünemiyorsunyz

rasbag .!.:

Benim çocuğuma özel değil tabi tüm çocuklar öyle.

Dalga geçer gibi yorum olmuş sizinki.

İşte bu durum beni bunalttı boşanmadan öncede bana aitti bakımı ilgisi oynatması gezdirmesi boşandıktan sonra da iyice bunalttı bu durum. Çocuğunla ilgilen diyorum annesi diyor işten geldi yorgun çıldırmamak elde değil

Genişletmek için tıkla...

Genel erkek davranışı, evdeyken yıne mecburen etkileşim oluyor, boyle evet zordur anlayabiliyorum :/

Çok bunalmışsınız her anne gibi ama yinede bir hafta aramamak iyi değil bence bi yardım destek alın inşallah geçer bu durumunuz

sakurabirs .!.:

Babalık da sadece sperm yollayarak olmuyor Bu kadın bu kadar bunalmışsa kusura bakmayın ama bu büyük oranda babanın hatası. Al annene git diyerek çocuğu sürekli başından savıyor. Böyle iş mi olur? 1 haftada 1 gün izin gününde çocuğu alıp dışarı çıkarsa bu kadın da en azından 1 gün dinlenir. Destek alır,bakım işleriyle ilgilenir kafası dağılır. Erkeklerin çoğu boşandıktan sonra çocukları kadının babasının evinden getirdiğini düşünüyorlar. Bu kaçıncı vaka. En çok çocuğa üzülüyorum ellerinde kartopu olmuş, herkes birbirine atıyor. Yazıksa hem anneye hem babaya yazık...

Genişletmek için tıkla...

Ben babayı savunacak tek bir cümle kurmadım farkındaysanız, baba kelimesi bile geçmiyor yazdığım şeyde. Çocuk zaten babadan yana şanssız konu sahibinin anlattığına göre. Bari annesini kaybetmesin.
Annesi de babasının yaptığını yapıyor, o da bababaannesine gönderiyor çocuğun ağlamasını çekmemek için

Boşanınca çocuktan da bosandığını sanan bir adet iskele babası var anlaşılan. Ki öncesinde de böyleymiş dediğinize göre. Çocukla biraz vakit geçirse ilgilense onu da ister çocuk aslinda ama işte. Sizin de yükünüz biraz hafiflerdi.
Yine de elinizden gelenin en en fazlasını yapın. Babası istemiyor annesinin de istemediğini babanneye atıldığını düşünmesin.
İskele babasını ikna edip destek alın hatta. Yazık çocuğa.
Böyle böyle ilerde psikolojik sorunlu bireyler yetişiyor.

Ayrıca belli bir yaşa kadar çocuktan ayrı kalmak için önerilen yaşı kadar gün derler. Yani 5 yaş 5 günden fazla kalmamalı gibi. Sizin çocuğunuz sizin sesinizi bile duymamış. Kendini yalnız ve terk edilmiş hissediyor muhtemelen.
Gerekirse psikolog psikiyatrist desteği alın ama çok ufak çocuğunuz onu yalnız bırakmayın.