Kesin kurallar olduğuna bu konuda inanmıyorum. Sürekli sakin kalmanın mümkün olduğunu da düşünmüyorum. Mesela etkin anne baba olmak kitabı evet etkin dinlemeyi öneriyor. Ama çocuklara bağırmamak, kızmamak için uğraşan ebeveynleri çocukların yine içgüdüsüyle anladığını ama annesinin bunu ona söylemek yerine kızmak yerine duygularını saklamasının da çocuk ve ane ilişkisini zedelediğini yazıyor. Yani çocuk zaten anne bağırmasa da kızdığını anlıyor diyor yazar, üstelik çok ufakken bile bunu yapabiliyor. Annesi bu konuda farklı tutum sakladığında da kendini kandırdığını düşünüyor diyor. Dediğim gibi ben etkin dinleme metoduyla devam etmeye çalışıyorum ama bunu her zaman aynı motivasyonla sürdüremem. Robot değilim. Benim de sabrım ve sınırı var. Bazen sinirlendiğim bağırdığım oluyor. Dört küsur senedir de oğluma dozum budur. Artmadı. Kesin doğrular yok.
Hocam tuvalet eğitimi bir çocuğun gelişiminde kritik dönenlerden biri.
Sözü bağlamından çıkarıyorsunuz. Bağırdım yine bağırırım değil orada anlattığım ve bu gayet net. Bağırdım bağırabilirim. Ben de insanım. Elbette kendi içimde pek çok yöntem deniyorum. Geliştirmeye çalışıyorum. Ama çocukları kırılgan bir cam parçası gibi lanse edip zaten sıkıntılı annelere yüklenmeyi doğru bulmuyorum.
Teşekkür ederim ben başta gözlemlemiştim merdiven inip Çıkması sabahları bezinin kuru olması ve kirlettiği bezle rahat edememesi gibi aslında daha yaza doğru düşünüyordum ama çok bilen büyükler bekleme hemen öğrenir deyince aceleye getirdim zaten diplerde olan tahammül seviyem dibinde dibine indi bir haftada ama şimdi bıraktım çok daha iyiyim çok şükür
Bilmez miyim o büyüklerin serzenişini.
İnş bende yollar sonra gülümseyerek anarım bu günleri gerçi dün çok bunalmıştım bir patlamayla konu açmıştım Bugün gayet iyiyim
benimde bazen sabrım son damlasına geliyor . Bugün öyle oldu saniye durmuyordu oğlum bu arada oto koltuğu alacağız indirim var annemi aradım anne yorum oku diye zamanım yok ben onunla ilgilensem çocuğa birşey olur dedim . Öğlen yemeği az yedi uyuyacaktı mama sandalyesinde elinde havuç 2 adım ötesindeydim düştü hala gözümün önünde o an yetişemedim . Mama sandalyesinde sakince oturan çocuklara bakıp şaşırıyorum . 3 dk zor duruyor öyle stresli yemek yediriyorum ki anlatamam size . 1 senedir tek başıma baktım o kadar dikkat ediyorum ki ama oldu işte . Çok korktum sonra uyumak istedi zaten uyku saatiydi zor tuttum 1 saat korkunçtu herşey uyumasın diye soğuk balkona çıkarttım 
Sesimi yükseltmek istemiyorum ama çok zor oluyor wc ye bile gidemiyorum . Koltukların yastıklarını kendine merdiven yapıp koltuğa çıkıyor. Uyuyan çocuk uyansın diye zorla ses yaptım evde filan . Geçecek diyorum . annem diyor ki seni kutluyorum tek başına böyle bakıyorsun . İnanın o uyurken herşeyi koşarak yapmaktan helak oluyorum
Evirip çevirirler canım..tahammül sınırına gelsen de tekdüze ,sakin bir ses tonu ile konuşmak lazım ...yapmazsan tahammülsüz,işkenceci, bağırmaktan başka birşey yapmayan insan olursun
Bence siz gayet iyi bir annesiniz. Herkesin böyle zamanları oluyor. Hareketli derken ne yapıyor? Evi sürekli dağıtıyormu? Bir seylerimi kırıyor? Acaba biraz düzen takintinz varda bu sebeple yorgunmu düştünüz. Benimde 22 aylık oğlum var giydirmesi dert, yedirmesi dert, inanın dövme derecesine geliyordum ki, dur dedim kendime. Zararlı olacak şeyleri kıracağı şeyleri kaldırdım. Uzanacagi çekmeceleri kilitledim. Bir tanesine bilastik kaplar koydum oynasın diye. İki yaş cocgu neler yapar araştırdım pedegog dinledim. Yemeğini döküyor ve artık kızmıyorum. küçük bu yaşta dökerek yemesi normal diyorum kendime. Kartlar aldım hikaye kitaplari aldım. oturup kendimi gercekten vererek anlatıyorum oynatiyorum çok deyil 20 dakika en fazla. İnanın başımdan savmak için değilde onunla sevdiğim için oyun oynamanin farkı çok iyi oldu sakinleşti. Birde
Ne alaka nerden biliyosun aradan çıksın diye yapıldığını çocuğu yaparlarken orda mıydın?
