Bir de bu var demi anne olmayan anlayamaz modu
Evet aynen öyle, eşekten düşenin halini eşekten düşen anlar derler. Tecrübe en büyük öğretmendir ayrıca. Çok gördüm büyük konuşanları.
Kız kardeşim bekarken yakındığımda ev işlerini abarttığımı söylerdi. Evlendi şimdi kendisi yetişemeyince yakınır.
Çocuklardan yorulunca "millet kaç taneye birden bakıyor sen abartıyorsun" derdi. Bebeği 1 aylıkken "wc ye bile gidemiyorum, ağzıma lokma koymaya fırsatım yok" diye ağlanıyordu.
Bende ona "nasılmış" demek yerine "hepsi geçecek bebeğinin şu halini hafızana kazı, sonra en sevdiğin anılar olacak" diye moral vermeye çalışırdım. Amaç üzüm yemekse bağcıyı dövmeye ihtiyaç duymuyorsun.
Sevgili konu sahibi sana bir genç kız, birde delikanlı anneliğinden bildiriyorum. İkisinin küçüklüğü de yorucuydu, kızım uyumayan hep ağlayan bir bebek, oğlumda düz duvara tırmanan cinstendi. Oğlum seninkinin yaşlarındayken eşime "ben artık bu çocuğa bakamıyorum akıl sağlığım bozuldu" diye ağlandığımı bilirim. Ama geçiyor gerçekten, küçükken fiziki yorgunluk büyüyünce beyin yorgunluğu oluyor onu söyleyeyim. Pembesi gidip tozu kalmasın sonra.
Kreş/okul yaşlarına gelip biraz enerji atmaya başladığında yavaşlamaya başlıyorlar. Evet biz anneler pili bitmeyen canlılar değiliz ama annelik bu işte. Lütfen şu anların tadını çıkar, kelimelerini/ şapşikliklerini/ komik anıları kaydet, not et. En güzel tebessümlerle hatırlayacağın anıların olacak.
Tuvalet eğitimini bir kaç ay sonra yine dene. Çocuk hazır olunca 3 günde oturmaya başlıyor, 1 hafta sonra da bezler fora diyorsun.
Şu pandemi geçince 2 hafta sonunda bir bile olsa arkadaşlarınla plan yap. Çocuğu bırak eşine "baba oğul" etkinliği yapsınlar. Eşine çocuk tiyatrosu ısmarla mesela.
Çocuklu 8 saat gezmeye çocuksuz 2 saati gezmeyi tercih et.
Eskiler hareketli çocuk ergenlikte daha sakin olur derlerdi. Bak o bizde tuttu en azından, onun müjdesini verebilirim