O bağı koparmak gerçekten yürek istiyor.
Ondan sonra iş istiyor, aile istiyor, para istiyor ve sağlam bir psikoloji.
2 çocuğum var biri bebekti boşandığımda. Öyle toz pembe laflar etmeyeceğim. Depremde iki çocuğum ve ben çaresizce kaldık mesela. Herkes anlatırken eşim bir çocuğuma koştu ben diğerine diye.
Sonra hasta oluyorlar ki şimdi ikisinde hasta hangisine yetişeceğimi şaşırıyorum.
Erkekler boşandıktan sonra çocukları da unutuyor. Arada bir 2-3 saat dışarı çıkarıp, bir de birkaç günde bir arayıp 1 dakika konuşunca mükemmel bir baba sanıyorlar kendilerini.
Bunu böyle yapmayan baba sayısı %5 falandır. Halbuki aynı evdeyken nefeslerini kontrol ederdi,sabah kadar hasta olduklarında beklerdi. Hasta olsalar birine ben bakarken o diğerini hastaneye götürürdü. Evde boğuşup oynardı.
Boşandığıma asla pişman değilim ama herşey çok zor. Mesela ev temizlemek için yıllık izin aldım 2 gün şimdi ikisi de hasta kusmuk temizledim birinin kolu da kırık. Baba da cehennemin dibinde.
Uzaktan konuşmak kolay gerçekten. Boşanmak herkesin çat diye yapabileceği birşey değil.