• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemi bakmaya benden başka kimse yok

İşte kimseye bunları anlatamıyorum annem babam birlikte olsa belkide anlaşabilen 2 insan olsa gözüm arkada kalmaz. Fakat annem babam çok zıt karakterde insanlar. Babam annemin canını ben yokken sıkar eminim. Babam zaten sinirli ,aksi,asık suratlı bir insan. Dünyada daha eşi benzeri yoktur eminim. Aile birliği yok, üstüne sadece düşünmesi gereken ben varım, üstüne yoruldum ve hala mücadele etmek zorundayım üstümden yükü alacak kimse yok. Bunları dile getirince neden ben kötü biri oluyorum
anne-babanız zaten ayrılmış ki sizin
yani ayrı olup da gidip hasta eski eşine bakacak kaç erkek var bilemiyorum?
onu geçtim zaten evli iken eşine bakabilen erkek sayısı bile sınırlı bu ülkede...
erkekler kendilerine bakmaktan aciz boşanınca gidip koşa koşa evleniyorlar beceriksizlikleri yüzünden, babanız aksidir sinirlidir o başka ama zaten annenize bakmanızı beklemeniz aşırı pembe bir beklenti. şu ülkede sorsan %90 bu durumda eski eş gelip bakmaz, siz neyin beklentisi içindesiniz anlamıyorum.
Bakmaya yükümlü olduğun için yasal olarak rapor alabilirsin belki okulla konuşup raporu iletip sadece sınav zamanları orda bulunma durumunu konuşabilirsin. Ben çok uzatmanın taraftarı değilim açıkçası. Çünkü mesleğine maaşına annenle senin çok daha fazla ihtiyacın olabilir ilerleyen süreçte. Baban madem bu kadar okuluna düşkün bir dönem için size bir ev tutsun kirasını ödesin annen biraz daha toparlanınca Ankarada beraber kalin bir dönem. Bu da bir çözüm olabilir
bu kız muhtemelen hemşirelik filan okuyor zaten ,anladığım
stajı kendi okulunda yapması gerektiğine göre sağlık lisansiyeri
Annenize 1 aylığına yatılı bir bakıcı ayarlanamaz mı? Babanızla konuşun okulunuzun açılacağını annenizin düzelmediğini anlatın,1 ay da olsa biri bulunabilir bakıcı. Siz yurtta kalıyorsanız olmaz ama ev tuttuysanız annenizi götürebilirsiniz yada yanınızda ama tabi ki bırakmayın.
kadının daha dikişleri alınmamış, sık sık hastaneye gidecek + muhtemelen daha kemoterapi alacaktır
kadının tedavisi nerede başladıysa orada takibinin yapılması daha mantıklı ankarada bu kız okuluna gidecek gelecek
eee bu kadını hastaneye kim götürecek getirecek bilmediği yerde?
dahası bu kızın 3 ay sonra okulu bitecek
3 ay sonra geri gelecek yine oldukları yerde tedaviye mi devam edecek? süreç aksar öyle.

bunlar mantıksız işler bu kadın kanser hastası tedavisi olup bitmiş değil nerede tedavi gördüyse orada devam etmesi mantıklı olan

hiç mi kanser hastanız olmadı bilmiyorum ama kemoterapisi ışını daha aylarca tedavi görecek bu kadın. her kemodan önce kanına bakılacak enfeksiyon vs. varsa kemoyu alamayacak
öyle 3 ay oraya git 2 ay burada kal bu hastalar için olacak işler değil.
2 sonu 3.evre başlangıcı dendi. Kadın ameliyat oldu daha kötü oldu. Ayağa kalkıp gezse bile nefes nefese kalıyor ya delirecem artık cidden üzülmekten dayanamıyorun

İşte bilmediğiniz o kadar konu varki asıl nedeni öğrenmeden yorum yapıyorsunuz. Hayatımdan babamı çıkaramam babama maddi olarak bak bağımlıyım. Okul okul diye bir yerlerimi yırttım diye size kötü insan gibi geldim. Okulum bitmediği sürece hep babama muhtacım bir emekli parasıyla hayat ilerlemiyor. Babam para vermese bana annemin aldığı para yetmiyor
babam ortalığı yıktı diyorsunuz ya
mesela okul yüzünden ortalığı yıkıp ne ypıyor? koca adamın "ortalığı yıkma" eylemi nedir merak eidyorum.

not: sizden daha büyük yaşta kendi sağlık sorunum yüzünden okulu (doktora seviyesinde) bıraktım benim baba beni evletlıktan reddediyordu...üstelik benim para beklentim de yoktu babamdan. erkekler tuhaftır. ama yakar yıkar geçer gider, fazla mı büyütüyorsunuz acaba babayı gözünüzde?

siz babadan resmi nafaka mı alıyorsunuz?
yoksa babanız baba olduğu için mi para veriyor?

resmi nafaka alıyorsanız öğrenciliğiniz devam ettiği için yine vermek zorunda değil mi?

bir de siz sağlıkçı olduğunuz için annesinin yanında kalır bakar nasılsa, diye düşünüyo yüksek ihtimalle herkes
kuzen, yenge, vs kim varsa
teyze zaten yokmuş galiba? (teyzelerime ameliyatlarında ben baktım, bana bişey olsa teyzelerim de bakar) ama ben de sağlık lisansiyeriyim. kime ne olsa ilk refakatçi düşünülen ben olurum. siz 1 gençsiniz 2 kız çocuksuzun 3 tek çocuksunuz 4 sağlıkçısınız
herkes otomatik olarak zaten ezgigizem bakar diye düşünmüştür

siz hiç memelektte kimseye sahip değil misiniz? yani hiç yoksa hastaneye arabasıyla götürüp getirecek kimse de mi yok? (valla öyleyse kusura kalmayın da mağarada mı yaşadınız bu zamana kadar?)
kimseye telefon açıp da durum böyle böyle ben geç de olsa bir süre sonra okula gitmek durumundayım en azından 1 hafta gelebilir misiniz
ya da 1 ay paralı bakacak kimse var mı
gibi opsiyonları kimseyle konuştunuz mu? annenizin bu süreçte kemosu başlayacak mı? süreç nasıl olacak?

toparlarsam
çok geçmiş olsun
ama sizi fazla öfkeli ve gereksiz atarlı buldum
siz herkesi geziyor tozuyor sanabilirsiniz
inanın o kadar çok sıkıntısı derdi olan insan var ki, siz görmüyorsunuz şu anda sadece

2.si, kalıp annenize bakacaksanız durumunu kötü görüyorsanız babanızı bir şekilde yönetin
yok okula gidecekseniz bir şekilde annenize kim ne kadar yatrdım edebilir düşünün ("onlara mecbur mu görünelim?") diyeceğinize

siz ne ona geliyorsunuz ne buna
e nasıl olacak bu?
şey yapalım sizi 3e bölelim
biri okula gitsin, biri annenize baksın, biri babanızın gönlünü edip bolca da gezip tozsun?
 
Bakıcı bir yere kadar bakar nereye bakıyor bakıcı allah için ya ne kadar bilmişsiniz durumları bilmeden konuşup durdunuz yahu. İlla hakaret mi etmek lazım ya ne istiyorsunuz sanki bırakıp gittim ya ne bu tantana arkadaşlar ne oluyor? Bir soru sorduk bu ne tepeme çıktınız hepiniz. Sen çocuk bakıyorsun bakamayacağın çocuğu doğurmasaydın bende öyle diyeyim o zaman nasıl olur? Tek siz mi biliyorsunuz annemin ne halde okuttuğunu hepsini ben yaşadım canlı kanlı. Ne oluyor 21 yaşındayım dedim de salak ya da mal değilim akılsız hiç değilim bi gidin Allah için şurdan ya. Stresim kendime yetiyor bide bu laflarla mı uğraşayım bugünden beri önüne gelen vicdansız ilan etti önüne gelen başka bir şey dedi. Sizin de başınıza gelsin arkadaşlar kimsesiz tek başınıza kalın bakmak zorunda olun o zaman görüşelim hepinizle
Sen şuna gönül işlerimi eyleyemiyorum desene hadi oradan.
 
Anneler çocuklarına bakmak zorunda zaten, çünkü doğurmayi seçen onlar.. Sırf görevlerini yapıp bakip büyüttüler diye çocuklar ebeveynlerine hiçbir şey borçlu değildir.... Doğurduğu çocukları ömür boyu borçlu ve kendilerine bakmakla sorumlu hissettiren insanlar bence dünyanın en kötü, en şeytani varlıklarıdır ve maalesef bizim ülkemizde çok fazla var...

Sabahtan beri konuda okumadığım tek mesaj yok. Kimseye bireysel yazmıyorum derdim polemik ama genel kanıdan çok çok üzgünüm.
Bunalmak sonuna kadar hakkıyken gencecik kıza neler yazıldı.
 
Annen toparlanana kadar bakabilecek baska biri varsa tabii ki okuluna gitmelisin...

Burda boş konuşan sözde ahlak bekcilerine sakın kulak asma...

Benim de tek bir cocugum var ve başıma böyle birşey gelirse asla benim için hayatını ertelemesini istemem, üzülmesin diye ona haber bile vermem. Kendim mutlaka bir care bulurum.

Asıl benim yüzümden sıkıntıya girerse kahrolurum.

Çünkü anne olan benim ..

O benim biriciğim ve yaşayacak sadece tek bir hayatı var kuzumun...
Annem çare bulsa zaten asla beni rahatsıs etmez normalde çok gururlu ve benim rahatlığım için her şeyi yapan birisi ama maalesef eli kolu bağlı
 
Sabahtan beri konuda okumadığım tek mesaj yok. Kimseye bireysel yazmıyorum derdim polemik ama genel kanıdan çok çok üzgünüm.
Bunalmak sonuna kadar hakkıyken gencecik kıza neler yazıldı.

Valla annem 60 yasinda, ustelik 6 kardes hepsinin maddi gucleri de var ama anneannem hastayken 2 dayim ik mik etti, diger dayim da super katilmadi diyelim ama 3 kardes bir yasliya ancak bakabildiler. Hasta bakmak cok zor, kaldi ki konu sahibesi 21 yasinda kucuk bir cocuk ustelik geliri de yok. Bir yerlerden beklemedigi bir yardim gelir umarim.
 
Valla annem 60 yasinda, ustelik 6 kardes hepsinin maddi gucleri de var ama anneannem hastayken 2 dayim ik mik etti, diger dayim da super katilmadi diyelim ama 3 kardes bir yasliya ancak bakabildiler. Hasta bakmak cok zor, kaldi ki konu sahibesi 21 yasinda kucuk bir cocuk ustelik geliri de yok. Bir yerlerden beklemedigi bir yardim gelir umarim.
Cidden anlamıyorum 21 yaşındasın çocuk değilsin diyorlar anneme en çok ihtiyacım olan yaşlardayım aslında. Kardeşim olsa dertleşirim aynu acıyı paylaşırım oda yok. Üzülüp içime atıp yansıtmıyorum ama nereye kadar
 
Annem ameliyat oldu fakat toparlanması uzun sürecek gibi. Üniye 1 dönem kaldı sonra bitecek ama hiç gidebileceğimi sanmıyorum. Anneme bakacak kimse yok. Tek çocuğum zaten. Boşandıkları babam mı bakacak? Ne kadar güvenebilirim ona? Dondursam hayattan geç kalıyorum dondurmasam arkada annem kalıyor. Başkalarının hayatına bakıyorum hepsi güzel yerinde ben daha 21 yaşında sorumluluklarla yüklü hayat yaşıyorum. Okulumu bile bitirmeye allah yol açmadı. Normalde allaha hiç isyan etmezdim ama aşırı isyan etmeye başladım. Çünkü hayat üstümüze çok geldi. 24 ünde başlayacak okul hadi 1 hafta geç gideyim yine iyileşmez. Hocalar da devamsızlıktan vs idare etmez o kadar zaman sizce
Bence abarttin tabiki bosandigi adam bakmayacak.evlat olarak sen bakacaksin.oda seni bugune getirene kadar baya bir zorluk cekmistir.vefa gosterme sirasi sende.bir donem kayiptan birsey olmaz..
 
Cidden anlamıyorum 21 yaşındasın çocuk değilsin diyorlar anneme en çok ihtiyacım olan yaşlardayım aslında. Kardeşim olsa dertleşirim aynu acıyı paylaşırım oda yok. Üzülüp içime atıp yansıtmıyorum ama nereye kadar

21 yaşındayken ben çocuktum, tanıdığım çoğu insan da çocuktu. Okula gidiyorsan, ailenden geçiniyorsan çocuk oluyorsun tabi ki. Hasta bakmak ortayaşlı insanların bile nevrini döndürüyor, genç bir çocuğa sen artık kocamanasın olgun ol demeyi ben de anlayamadım korkmakta da sinmekte de haklısın tabi.
 
Ah ezgi onceikle geçmiş olsun,Allah annecigine acil şifalar versin,bir an önce eskisinden de çok iyi olsun,ayaklansin,neselensin ,keyiflensin beraber nice güzel zamanlar geçirin..
Ama unutma ki hayatta ölüm de biz insanlar için ,biz öyle birine yaslanalim ki o yıkılmasın,ölmesin ve bizi terk etmesin ,o kişide bizim yaraticimiz ,asla yalnız oldugunu düşünme hiçbir zaman O'na sığın dua et,O'na güven,güzel şeyler düşünmeye çalış ,güzel kitaplar oku,güzel bir çay yap kendine,gökyüzüne bak ,toprağa dökün,seher vakti kalk ve pencereyi açıp derin nefes al .. Allah sana hayırlı güzel kapılar açsın... İşlerini kolaylaştırsin.. gönlünü ferahlatsin.. ictigin yediğin herşey ana hoş gelsin ,su kısacık an'dan başka birşeycigimiz yok hicbirimizin ,anneciginle güzel anlar paylaş,gülüşün,yazın,resmedin.. benim tavsiyem bunlar..
 
Ah canım ya Allah annene sağlıklı omur nasip etsin sizin maddi durumunuz yok anladığım kadarıyla akraba da yok baban destek olsa bir yatili yardımcı ayarlasa babanız anneniz toparlanana kadar. Tabi 37 40 binden aşağı bakmıyorlar sen de hocalarına söylesen idare etseler? Araları okumadım kusura bakma
 
Cidden anlamıyorum 21 yaşındasın çocuk değilsin diyorlar anneme en çok ihtiyacım olan yaşlardayım aslında. Kardeşim olsa dertleşirim aynu acıyı paylaşırım oda yok. Üzülüp içime atıp yansıtmıyorum ama nereye kadar

Doğru demişler 21 yaşında genç bir kadınsın ve çocuk değilsin. Evlenip çocuk sahibi olacak yaştasın nereden çocuk oluyormuşsun? Bana 19 yaşındayken ülseratif kolit tanısı kondu ve ben okulumu komple bırakmak zorunda kaldım, önce kötü olduğum için dondurdum bir türlü iyi olamadığım için de o okula asla geri dönemedim. Tenim sarı ve kahverengi arası bir renk oldu, her gün ama her gün günde 20 defa kustum, kanamalarımdan bahsetmek dahi istemiyorum, sürekli ama sürekli.. Bu süreçte bana annem baktı, üstelik benden başka 3 çocuğu daha olmasına ve çalışmasına rağmen annem bana bebek gibi baktı 6 sene boyunca bakıma muhtaçtım. Eminim senin annen de sana bakardı yaşlı olmasına rağmen, gücü kuvveti olmamasına rağmen bile. Sen gençsin, 21 yaşındasın, bir sağlık sorunun yok, fiziki bir problemin de yok. Sana annene bakmak mı zor geldi? Sen okulunu bir dönem dondurmanın hesabını yapan birisin annen can çekişirken. Daha 21 yaşındasın ona geç kaldım buna kaldım diyorsun. Bu nasıl bir bencillik. Kimse sana zor değil demiyor ki
 
Doğru demişler 21 yaşında genç bir kadınsın ve çocuk değilsin. Evlenip çocuk sahibi olacak yaştasın nereden çocuk oluyormuşsun? Bana 19 yaşındayken ülseratif kolit tanısı kondu ve ben okulumu komple bırakmak zorunda kaldım, önce kötü olduğum için dondurdum bir türlü iyi olamadığım için de o okula asla geri dönemedim. Tenim sarı ve kahverengi arası bir renk oldu, her gün ama her gün günde 20 defa kustum, kanamalarımdan bahsetmek dahi istemiyorum, sürekli ama sürekli.. Bu süreçte bana annem baktı, üstelik benden başka 3 çocuğu daha olmasına ve çalışmasına rağmen annem bana bebek gibi baktı 6 sene boyunca bakıma muhtaçtım. Eminim senin annen de sana bakardı yaşlı olmasına rağmen, gücü kuvveti olmamasına rağmen bile. Sen gençsin, 21 yaşındasın, bir sağlık sorunun yok, fiziki bir problemin de yok. Sana annene bakmak mı zor geldi? Sen okulunu bir dönem dondurmanın hesabını yapan birisin annen can çekişirken. Daha 21 yaşındasın ona geç kaldım buna kaldım diyorsun. Bu nasıl bir bencillik. Kimse sana zor değil demiyor ki
Bu hastalık kafasını en iyi bizzat yaşayan biliyor. Hastalık psikolojisi gerçekten bambaşka. Bu süreçte kim sana isteyerek bakıyor, kim durumunla ilgilenmiyor çok iyi anlıyorsun. Benimle ilgilenmesini sevdiğim kişi giderse çok üzülürdüm, hastalığım stres yüzünden daha kötü olurdu. Hastayken yanında sana gönülsüz bakan kişi olunca üzülüyorsun ben de bunu bizzat biliyorum.
 
Konu sahibi tek çocuk olarak konunun okuyunca korktum. Ama sen muhtemelen hayatının en zor dönemini geçiriyorsun, bundan sonra böyle bir dönem geçirmeyeceksin ve eğer gidersen ve annen uzaktayken Allah korusun vefat ederse çok kötü hissedersin. Ben senden çok daha büyüğüm ben de mezun olmadım, yazın da staj yaparsın, onu kafaya takma. Ve bu günler geçecek, bu kanser evresi bitince her şey düzene girecek. Bence mutlaka psikoloğa git, kimseye anlatamıyorum demişsin. Onlar yargılamazlar, işleri dinlemek. Devletin de psikoloğu var ücretsiz.

Başka başlıklarda asla tekrar doğurmam vb. deyip burada duyar kasanlar da komik. Tek çocuklar anne babasının hasta olma korkusunu daha çok taşırlar, üstelik de sosyal değilse kendisine sosyal destek bulma olasılığı da zordur. Evlenmezse iyice yalnız kalır.
 
Of ne kadar basit sizin için anneni de al git demesi. 100 tane insnaa annem yürürken nefes alamıyor diye anlatmışım siz hala al git diyorsunuz bilinçsiz insanlar yorum yapmasın ya
Sen önce bi sakin ol bence. Ne diyim gelip annene bakayım mı? Annen nefes alamasın hiç mi hastaneye gitmiyor ev tutup başına bakıcı bul okulum okulum diyorsun başka çözümü yok yani. Okula devam edeceksen ya yatay geçiş ya taşınma. Başka seçenek mi var? Anneni al okula götür demiyoruz. Okul bitene kadar taşınıp evdeki düzeni devam ettireceksin. Sabahtan akşama kadar mı sürüyor 3 ders versen yanına işte. Doğru biz bilinçsiziz sen pırıl pırıl
 
sen kadar bile değildim, lise2ye gidiyordum 15-16 yaşındaydım babam 48 gün hastanede kalmıştı. o an aklıma hiç okul gelmedi. ablamın sınav yılıydı kıyamadım ben kalırım dedim sen ders calıs lise sondu o da. annem de kalamazdı haftasonları banyo yapmam için annem gelirdi babam calısamadıgı icin calısmak zorundaydı zor da bi işi vardı. kız kardeşim de küçüktü ilkokula gidiyordu. hayatımın en travmatik 45 günüydü. ama içim rahat. okul aklıma gelmemiş geleceğimi düşünmemişim bile. sonra babam iyileşti kendine geldi ama diyalize gidiyor haftanın 3 günü allah sağlıklı ömür versin. şimdi de kalp ritmi bozuklugu cıktı, ben evliyim calısıyorum hamileyim hastane işleriyle ilgilenemiyorum ablam ilgileniyor. ama lisenin başlarında tek cocuk gibi mecburiyet değil yürekten yapmıştım yürekten bakmıştım babama, şimdi olası bi durum olsaydı yine bakardım anneme de babama da. 7 aylık hamileyim inan gözünle görmeden kalbinle hissediyosun evladını, o iyi olsun diye kendine iyi bakıyosun, sadece bu 9 ay için ve o dogum esnasında aldıgı yaralar için -anneliğe layık olanların- hakkı ödenmez. gençsin ama çocuktum verdiğim karara bi bak. ablam 22 yaşında üniye gitti şimdi öğretmen. hiçbir şey kaybedilmez 1 senede. konunun tüm yorumlarını okumadım yazdıklarını okudum. karnımda tasıyıp ağrılarını cektigim kızım günün birinde benden böyle bahsederse kendimi öldürürüm herhalde.
hayatının her döneminde başarı dilerim
allah annene şifa versin
 
anne-babanız zaten ayrılmış ki sizin
yani ayrı olup da gidip hasta eski eşine bakacak kaç erkek var bilemiyorum?
onu geçtim zaten evli iken eşine bakabilen erkek sayısı bile sınırlı bu ülkede...
erkekler kendilerine bakmaktan aciz boşanınca gidip koşa koşa evleniyorlar beceriksizlikleri yüzünden, babanız aksidir sinirlidir o başka ama zaten annenize bakmanızı beklemeniz aşırı pembe bir beklenti. şu ülkede sorsan %90 bu durumda eski eş gelip bakmaz, siz neyin beklentisi içindesiniz anlamıyorum.

bu kız muhtemelen hemşirelik filan okuyor zaten ,anladığım
stajı kendi okulunda yapması gerektiğine göre sağlık lisansiyeri

kadının daha dikişleri alınmamış, sık sık hastaneye gidecek + muhtemelen daha kemoterapi alacaktır
kadının tedavisi nerede başladıysa orada takibinin yapılması daha mantıklı ankarada bu kız okuluna gidecek gelecek
eee bu kadını hastaneye kim götürecek getirecek bilmediği yerde?
dahası bu kızın 3 ay sonra okulu bitecek
3 ay sonra geri gelecek yine oldukları yerde tedaviye mi devam edecek? süreç aksar öyle.

bunlar mantıksız işler bu kadın kanser hastası tedavisi olup bitmiş değil nerede tedavi gördüyse orada devam etmesi mantıklı olan

hiç mi kanser hastanız olmadı bilmiyorum ama kemoterapisi ışını daha aylarca tedavi görecek bu kadın. her kemodan önce kanına bakılacak enfeksiyon vs. varsa kemoyu alamayacak
öyle 3 ay oraya git 2 ay burada kal bu hastalar için olacak işler değil.

babam ortalığı yıktı diyorsunuz ya
mesela okul yüzünden ortalığı yıkıp ne ypıyor? koca adamın "ortalığı yıkma" eylemi nedir merak eidyorum.

not: sizden daha büyük yaşta kendi sağlık sorunum yüzünden okulu (doktora seviyesinde) bıraktım benim baba beni evletlıktan reddediyordu...üstelik benim para beklentim de yoktu babamdan. erkekler tuhaftır. ama yakar yıkar geçer gider, fazla mı büyütüyorsunuz acaba babayı gözünüzde?

siz babadan resmi nafaka mı alıyorsunuz?
yoksa babanız baba olduğu için mi para veriyor?

resmi nafaka alıyorsanız öğrenciliğiniz devam ettiği için yine vermek zorunda değil mi?

bir de siz sağlıkçı olduğunuz için annesinin yanında kalır bakar nasılsa, diye düşünüyo yüksek ihtimalle herkes
kuzen, yenge, vs kim varsa
teyze zaten yokmuş galiba? (teyzelerime ameliyatlarında ben baktım, bana bişey olsa teyzelerim de bakar) ama ben de sağlık lisansiyeriyim. kime ne olsa ilk refakatçi düşünülen ben olurum. siz 1 gençsiniz 2 kız çocuksuzun 3 tek çocuksunuz 4 sağlıkçısınız
herkes otomatik olarak zaten ezgigizem bakar diye düşünmüştür

siz hiç memelektte kimseye sahip değil misiniz? yani hiç yoksa hastaneye arabasıyla götürüp getirecek kimse de mi yok? (valla öyleyse kusura kalmayın da mağarada mı yaşadınız bu zamana kadar?)
kimseye telefon açıp da durum böyle böyle ben geç de olsa bir süre sonra okula gitmek durumundayım en azından 1 hafta gelebilir misiniz
ya da 1 ay paralı bakacak kimse var mı
gibi opsiyonları kimseyle konuştunuz mu? annenizin bu süreçte kemosu başlayacak mı? süreç nasıl olacak?

toparlarsam
çok geçmiş olsun
ama sizi fazla öfkeli ve gereksiz atarlı buldum
siz herkesi geziyor tozuyor sanabilirsiniz
inanın o kadar çok sıkıntısı derdi olan insan var ki, siz görmüyorsunuz şu anda sadece

2.si, kalıp annenize bakacaksanız durumunu kötü görüyorsanız babanızı bir şekilde yönetin
yok okula gidecekseniz bir şekilde annenize kim ne kadar yatrdım edebilir düşünün ("onlara mecbur mu görünelim?") diyeceğinize

siz ne ona geliyorsunuz ne buna
e nasıl olacak bu?
şey yapalım sizi 3e bölelim
biri okula gitsin, biri annenize baksın, biri babanızın gönlünü edip bolca da gezip tozsun?
İyi de ben kanser hastası olduğunu,tedavisinin devam edeceğini bilmiyordum ki. Ameliyat olmuş diye biliyorum. Yorumum da buna göre oldu haliyle. Konu sahibi bu detayları yazmamış,bu durumda tabi ki bırakıp gitmesi, yanında götürmesi bir seçenek değil.
Kanser olduğunu bilseydim farklı bir yorumum olurdu babasını ve abisini kanserden kaybetmiş biri olarak,tedavi sürecini de,hatta ameliyat olması durumunu ve sonrasını da tecrübe ettim maalesef.
 
Back