''çocuğum var, boşanamam'' - ''çocuğum için affediyorum'' bahanesi

sonundaoldu .!.:

O bağı koparmak gerçekten yürek istiyor.
Ondan sonra iş istiyor, aile istiyor, para istiyor ve sağlam bir psikoloji.
2 çocuğum var biri bebekti boşandığımda. Öyle toz pembe laflar etmeyeceğim. Depremde iki çocuğum ve ben çaresizce kaldık mesela. Herkes anlatırken eşim bir çocuğuma koştu ben diğerine diye.
Sonra hasta oluyorlar ki şimdi ikisinde hasta hangisine yetişeceğimi şaşırıyorum.
Erkekler boşandıktan sonra çocukları da unutuyor. Arada bir 2-3 saat dışarı çıkarıp, bir de birkaç günde bir arayıp 1 dakika konuşunca mükemmel bir baba sanıyorlar kendilerini.
Bunu böyle yapmayan baba sayısı %5 falandır. Halbuki aynı evdeyken nefeslerini kontrol ederdi,sabah kadar hasta olduklarında beklerdi. Hasta olsalar birine ben bakarken o diğerini hastaneye götürürdü. Evde boğuşup oynardı.
Boşandığıma asla pişman değilim ama herşey çok zor. Mesela ev temizlemek için yıllık izin aldım 2 gün şimdi ikisi de hasta kusmuk temizledim birinin kolu da kırık. Baba da cehennemin dibinde.
Uzaktan konuşmak kolay gerçekten. Boşanmak herkesin çat diye yapabileceği birşey değil.

Genişletmek için tıkla...

Hatta belki de sırf rahata ermesinler diye boşanmamak daha iyi kendini koruyacak ezdirmeyecek şekilde evde dursun baksın çocuklarına

haklısınız. fakat boşanmak gerçekten çok zor.. Kadınların çocuk sahibi olmaya nasıl karar verdiklerini hayal bile edemiyorum çünkü her zaman boşanma şansı var.

Hayal aleminde yaşayan bazı insanlar

Sodyumsitrat .!.:

Hatta belki de sırf rahata ermesinler diye boşanmamak daha iyi kendini koruyacak ezdirmeyecek şekilde evde dursun baksın çocuklarına

Genişletmek için tıkla...

Birde çocuklar zalim oluyor. Şahit olduğum bı olay var. Bı ablam ben o zaman 17 yaşındayım. 10 aylık olmuş bebeğin, dengesiz babası kimliğini bile çıkarmamış. Fiziksel psikolojik şiddet cabası. Ablam boşandı.

İse girdi. Çocuğunu büyüttu, çocuk ortaokula geldiğinde "ben babamı seviyorum seni sevmiyorum" demiş. Bu müdür dedim yıllarca süren emeğin karşılığı?

gloria pritchett .!.:

Kimseyi kınayıp yargılamayın bence. Özellikle çocuk varken boşanmak çok zordur. Kadının maddi özgürlüğü olsa dahi çocuğa tek başına bakmak çok zor bir şey. Boşandıktan sonra kadın çocuklarını alıp gidiyor ama erkek tek başına gidiyor eski bekar günlerine dönüyor adeta. Kadınsa çok büyük bir sorumlulukla baş başa kalıyor. Başka eve çıksa tek başına hem çocuklara hem eve bakmak insanı çok yıpratır çok yorar. Baba evi de bir kez çıktıktan sonra bir daha eskisi gibi olmuyor ben evli değilim üni için başka bir şehre taşındım ama o günden sonra bile baba evi benim için arada gidip ailemi gördüğüm “başkasının evi” oldu benim evim hissi yok artık. Kolay değil hayat düzenini bozup bu tür zorluklara göğüs germek o yüzden bu tarz şeyler yaşamasına rağmen boşanmayan kadınları anlıyor ve onları yargılamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

Hatta belki de sırf rahata ermesinler diye boşanmamak daha iyi kendini koruyacak ezdirmeyecek şekilde evde dursun baksın çocuklarına

Genişletmek için tıkla...

Bendeki çok tehlikeliydi. Evli kadınlarla takılıp basılıyormuş ya bana da musallat olsalardı. Sonra borç batağına batmış tüm malımız mülkümüz gitti eve hacizler geliyordu. Çocuklar biraz büyürse şahlanacağım inş

Bence dışarıdan bakıldığı gibi değil. Bugün kendine ev kiralayıp çocuklarını kreşe gönderip üzerine biraz da koyabillen kadının böyle dertleri yok. Kadın bosuyor geçiyor. Sorun anne baba evine dönenlerde oluyor. Ben mesela boşanmak istiyorum ama maddiyat takılıyor kafama diyenlere hak veriyorum. Ama bosanacagim ama annem üzülür vs diyen postlarin yuzlesemedigini düşünüyorum.

Arkadaşınıza gelince çok erken yaşta evlenip, çocuk yapıp, boşanmış. Adam tek tabanca çıkmış. Arkadaşınız evlenecek olsa es adayının ailesi tonlarca laf edecek. Ama kocası diyecekki çok gençtim, bakimsizdi, cinsellik yoktu vs vs.

Liros .!.:

Kızlaaar selaaammmmm
Hem BDV'de hem de real yaşantım da birçok kez duyduğum şeylerden biri aldatılan veyahut evliliği kötü olan insanların çocuk bahanesine sığınması.
İlk okuldan arkadaşım erken yaşta hamile kaldı her sürecinde destek oldum kocasının aldattığını öğrendi boşandılar ama bakıyorum hala onun peşinde ve bana da anlatıyor adamcağız gününü gün ediyor bizimki sosyal medyadan aşk acısı içerikli paylaşımlar yapıyor çook saçma. Birkaç kez benden çocuğu için borç para istedi oldukça attım geri de istemedim istemem de helali hoş olsun ama babası varken bir başka insandan para istemek ne kadar mantıklı? Dün konuştuk yine adamın başka kızlarla görüşmesinden dert yanıyordu sinirlendim ''adamla tek bağlantın sadece çocuk olmalı, çocuk için sana para vermek zorunda kendini enayi yerine koyuyorsun, sürekli peşinden koşuyor ve açık kapı bırakıyorsun neden kopamıyorsun bu adamdan'' dedim ve bana verdiği cevap ''çocuğumuz var'' e tamam var da, neden seni aldatan, psikolik şiddete maruz bırakan bir insana gitme derdindesin? İkisinin de yaşı 22 boşandılar ama başkalarıyla görüşseler de yine konuşuyorlar. Bu olaylarına zaten karışmıyorum anlattıkça dinliyorum fikrimi belirtiyorum o kadar ama artık fikirde belirtmeyeceğim çünkü anlamıyor sadece çocuğa üzülüyorum.

BDV'de de birçok konuya bakıyorum aynı hikayeler. Arkadaşlar bir tek bana mı saçma geliyor? Çocuk bir bahane değil mi?
Mutsuz ve kötü bir babayla büyümesindense o çocuk babasız kalsın düşüncesindeyim çünkü o çocuklar küçüklükte yaşadığı şeyleri büyüdüğünde de travma olarak hatırlıyor, bu haksızlık değil midir?

Benim babam biz çok kücükken kumar oynardı beklerdik ki eve gelsin de yemek yiyelim diye, kücücük yaşta okula tek başımıza giderdik babam annemi hep kısıtlardı dışarı salmazdı psikoloik şiddet uygulardı. Bir çocuğun böyle ortamda büyümesi daha mı iyi allah askına?
(AİLESİ ARKASINDA OLMAYAN, MADDİ GELİRİ OLMAYAN HANIMLARIMIZ İÇİN DEMİYORUM)

Genişletmek için tıkla...

O arkadaşınızda ki olay sevgi yada çocuk değil bağlılık ikisi de birbirine bağlı tedavi olmalılar
Bizim hanımlarımızın da bir şucu yok ailelerinden sevgiyi görüp hissedemiyorlar sonra da evlatları saçma sapan insanlara bağlanyor

Mune .!.:

Ben de bu kadınları ayrı tutarak yazıyorum, bazı kadınlar eğer çocukluysa çocuğu bahane ediyor ama aldatıldığı, şiddet gördüğü, boşanması hayrına olacak çocuksuz kadınlar da kendilerine göre türlü türlü bahanelerin arkasına sığınıyor.

Mesela birisini tanıyorum çocuğu yoktu, kendi evi ekonomik gücü vardı, aile baskısı diye de bir şey yoktu çünkü maalesef anne babası vefat etmiş.
Eşi her gün döverdi, hakaret ederdi, aldatırdı üstüne yetmez gibi hem kendisi hem de ailesi kadının parasını yerdi ama boşanmalısın dediğimizde çok büyük tepkiler alıyorduk, eşinin yakışıklı olduğunu, tüm kadınların eşinde gözü olduğunu mutluluğunu kıskananlara inat boşanmayacağını söylerdi.
Eşi daha paralı bir kadın bulup terk etti de öyle kurtuldu kötü evlilikten.

Bazı kadınlar evliliği statü gibi görüyor galiba, herkesin eşinde evliliğinde gözü olduğunu zannediyorlar, korku mu bağımlılık mı bilmiyorum

Çocuklu da olsalar çocuksuz da olsalar kötü giden bir evliliği sonlandırmamakta diretiyorlar, aldatıldıklarında bile eşi değil önce kendilerini sorgulayıp suçlu çıkarıyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Evli olmak kesinlikle bir sosyal statü bizim kültürümüzde ve insanlar bunu kaybetmek istemiyor.

Aysenimi .!.:

Maddi geliri olmayan hanımlar bir zahmet çoluk çocuk yapmasın.evlenmesin bile.bu devirde yok artık.yaparlarsa da acıma beklemesinler.koskoca insanların arkasında aile olmasına gerek yok.

Genişletmek için tıkla...

Çok acımasız bir yorum olmuş. Hayatın ne getireceğini bilemezsiniz bu kadar keskin olmaya gerek yok.

Benim annemi 17 yasinda vermisler kocaya lisede okurken okuldan alip hemde. Hayati boyunca hic calismamis, iki cocuk dogurmus, ailesi arkasinda durmamis yani beni ve kardesimi alip gidecek yeri olmamis. Ailesi cocuklari birak gel demisler tabi copsuz uzum yeni koca bulmak kolay cocuksuz olunca ama annem bizi birakmamis babamin zulmune katlanmis. Maalesef boyle magdur olan cok kadin var onlari bu konudan ayri tutarak soyluyorum ki coookkkk haklisiniz.
Siddeti eksik olmayan bir evde buyumus biri olarak soyluyorum ''cocugumuz icin ayrilmiyorum '' anlayisi cocuga en zarar veren durumdur. Toksik bir cevrede buyumek cocuga zarar vermektedir. Mesela ben yasim 37 ama hala ofke problemlerim var ve asmak icin terapi goruyorum.

Her türlü şiddeti görüp aldatılan Bi kadın seviyorum ondan boşanamıyorum vazgeçemiyorum dediğinde benim de ağzına Bi tane çarpasım geliyor. Maddi olarak eşine veya başkasına bağımlı olmadan boşanabilecek Bi kadının çocuğum babasına düşkün yok babamda kalp var annem tansiyon hastası falan diyince de o çarpma isteği geliyor. Ama çocuğa tek başına maddi manevi bakamamak Bi bahane değil gerçek Bi sebep. Hem çalışmak hem çocuk büyütmek aile ve eş desteği olmadan zor bir iş normal Bi maaşla. Yani çocuğu babaya ver o da beceremez hem çalışıp hem çocuğa bakmayı. biri lazım, aile desteği yoksa paran olacak ki parasını verip yardımcı birini tutacaksın. Tek maaşla ev geçindiren aileler var ama eşleri evde çocuğa bakıyor, ya da dönüşümlü bakıyorlar, müsait olan okuldan gelen çocuğu karşılıyor çocuk hasta evdeyken biri evde duruyor vs vs. Hele bi de bebekse işler iyice karışıyor 7 24 bakıma muhtaç. Adamların çapı belli verdiği nafaka belli. Boşanınca çocuğu da unutuyorlar anneye Bi nefes alanı kalmıyor. Anne çocuktan doğal olarak vazgeçmek istemiyor çocuk anneye muhtaç. Yani öyle şeyma subaşı gibi boşanacak olsa kimse evli kalmak için diretmez. Davulun sesi öyle uzaktan hoş gelmesin.

sonundaoldu .!.:

Bendeki çok tehlikeliydi. Evli kadınlarla takılıp basılıyormuş ya bana da musallat olsalardı. Sonra borç batağına batmış tüm malımız mülkümüz gitti eve hacizler geliyordu. Çocuklar biraz büyürse şahlanacağım inş

Genişletmek için tıkla...

evet sizinki sıkıntılıymış kurtulduğunuz iyi olmuş,İnşallah ya yolunuz bahtınız açık olsun

Liros .!.:

Kızlaaar selaaammmmm
Hem BDV'de hem de real yaşantım da birçok kez duyduğum şeylerden biri aldatılan veyahut evliliği kötü olan insanların çocuk bahanesine sığınması.
İlk okuldan arkadaşım erken yaşta hamile kaldı her sürecinde destek oldum kocasının aldattığını öğrendi boşandılar ama bakıyorum hala onun peşinde ve bana da anlatıyor adamcağız gününü gün ediyor bizimki sosyal medyadan aşk acısı içerikli paylaşımlar yapıyor çook saçma. Birkaç kez benden çocuğu için borç para istedi oldukça attım geri de istemedim istemem de helali hoş olsun ama babası varken bir başka insandan para istemek ne kadar mantıklı? Dün konuştuk yine adamın başka kızlarla görüşmesinden dert yanıyordu sinirlendim ''adamla tek bağlantın sadece çocuk olmalı, çocuk için sana para vermek zorunda kendini enayi yerine koyuyorsun, sürekli peşinden koşuyor ve açık kapı bırakıyorsun neden kopamıyorsun bu adamdan'' dedim ve bana verdiği cevap ''çocuğumuz var'' e tamam var da, neden seni aldatan, psikolik şiddete maruz bırakan bir insana gitme derdindesin? İkisinin de yaşı 22 boşandılar ama başkalarıyla görüşseler de yine konuşuyorlar. Bu olaylarına zaten karışmıyorum anlattıkça dinliyorum fikrimi belirtiyorum o kadar ama artık fikirde belirtmeyeceğim çünkü anlamıyor sadece çocuğa üzülüyorum.

BDV'de de birçok konuya bakıyorum aynı hikayeler. Arkadaşlar bir tek bana mı saçma geliyor? Çocuk bir bahane değil mi?
Mutsuz ve kötü bir babayla büyümesindense o çocuk babasız kalsın düşüncesindeyim çünkü o çocuklar küçüklükte yaşadığı şeyleri büyüdüğünde de travma olarak hatırlıyor, bu haksızlık değil midir?

Benim babam biz çok kücükken kumar oynardı beklerdik ki eve gelsin de yemek yiyelim diye, kücücük yaşta okula tek başımıza giderdik babam annemi hep kısıtlardı dışarı salmazdı psikoloik şiddet uygulardı. Bir çocuğun böyle ortamda büyümesi daha mı iyi allah askına?
(AİLESİ ARKASINDA OLMAYAN, MADDİ GELİRİ OLMAYAN HANIMLARIMIZ İÇİN DEMİYORUM)

Genişletmek için tıkla...

Cok fazla bu bahaneye sığınan var ama ülkenin cılki çıkmış durumda bekarlar evlenemiyor evliler aldatalıyor nasil bir zamana düştük

Liros .!.:

Kızlaaar selaaammmmm
Hem BDV'de hem de real yaşantım da birçok kez duyduğum şeylerden biri aldatılan veyahut evliliği kötü olan insanların çocuk bahanesine sığınması.
İlk okuldan arkadaşım erken yaşta hamile kaldı her sürecinde destek oldum kocasının aldattığını öğrendi boşandılar ama bakıyorum hala onun peşinde ve bana da anlatıyor adamcağız gününü gün ediyor bizimki sosyal medyadan aşk acısı içerikli paylaşımlar yapıyor çook saçma. Birkaç kez benden çocuğu için borç para istedi oldukça attım geri de istemedim istemem de helali hoş olsun ama babası varken bir başka insandan para istemek ne kadar mantıklı? Dün konuştuk yine adamın başka kızlarla görüşmesinden dert yanıyordu sinirlendim ''adamla tek bağlantın sadece çocuk olmalı, çocuk için sana para vermek zorunda kendini enayi yerine koyuyorsun, sürekli peşinden koşuyor ve açık kapı bırakıyorsun neden kopamıyorsun bu adamdan'' dedim ve bana verdiği cevap ''çocuğumuz var'' e tamam var da, neden seni aldatan, psikolik şiddete maruz bırakan bir insana gitme derdindesin? İkisinin de yaşı 22 boşandılar ama başkalarıyla görüşseler de yine konuşuyorlar. Bu olaylarına zaten karışmıyorum anlattıkça dinliyorum fikrimi belirtiyorum o kadar ama artık fikirde belirtmeyeceğim çünkü anlamıyor sadece çocuğa üzülüyorum.

BDV'de de birçok konuya bakıyorum aynı hikayeler. Arkadaşlar bir tek bana mı saçma geliyor? Çocuk bir bahane değil mi?
Mutsuz ve kötü bir babayla büyümesindense o çocuk babasız kalsın düşüncesindeyim çünkü o çocuklar küçüklükte yaşadığı şeyleri büyüdüğünde de travma olarak hatırlıyor, bu haksızlık değil midir?

Benim babam biz çok kücükken kumar oynardı beklerdik ki eve gelsin de yemek yiyelim diye, kücücük yaşta okula tek başımıza giderdik babam annemi hep kısıtlardı dışarı salmazdı psikoloik şiddet uygulardı. Bir çocuğun böyle ortamda büyümesi daha mı iyi allah askına?
(AİLESİ ARKASINDA OLMAYAN, MADDİ GELİRİ OLMAYAN HANIMLARIMIZ İÇİN DEMİYORUM)

Genişletmek için tıkla...

Boşanmada her ailenin ayrı bir hikayesi var
Ama gördüğüm şu ki toplumca her şeyi abartmakta üstümüze yok ; bunların başında son yılların hiç durulmayan trendi çocuk psikolojisi geliyor maalesef. Evde şiddet var çocuk için boşanmayalım, adam gözünün üstünde kaşın var dedi çocuk psikolojisi için boşanalım. Hep uç noktalarda gidiyoruz.
Boşanmış ebeveynlerin çocuğu olarak her zaman derim sorumluluk isteyen bir iştir, bizim ülkede çocuk psikolojisi düşünerek boşanan ama boşandıktan sonra da çocuğa asla düzelmeyecek travmalar yaşatan bir toplum var. Babalar eşle birlikte çocuktan da ayrılıyor, yasal olarak ne gerekiyorsa yapıp bunun dışında kılını bile kıpırdatmıyor. Anneler bütün yükü üzerine alıyor, işe gitmek, çocuğun bakımıyla, okuluyla ilgilenmek, hastalığına koşmak her iş anneye kalıyor. Her türlü zararlı çıkan çocuk oluyor, kendi seçimlerini yaşayan insanlar acımıyorum ben ama biz Türk toplumu olarak boşanma kavramını doğru algılayamıyoruz maalesef

Kadınların yükü malesef o kadar agırki. Size bahane gibi gelen şeyler boşanmaya cesaret etmeyen bir kadın için gerçekten gerekçe olabiliyor. Çocuklu kadınlardan bahsediyorum burda tabi. Şiddet ve aldatma gibi durumlarda tabiki en doğrusu boşanmak (böyle bir ortamda çocuk imkanı yok sağlıklı buyuyemez) ama diğer türlü durumlarda bir annenin boşanma konusunda çekincelerinin olması çok normal. Bunu kimsenin kinamaya hakkı yok. Erkek boşandıktan sonra gününü gün ederken kadın çocuğuyla/çocuklarıyla hayat mücadelesi vereceğim diye akla karayı seçiyor. Maddi manevi her türlü zorluğa tek başına göğüs germek zorunda kalıyor. Lütfen rahat bırakın artık şu kadinlari ya yok çocuğunu bahane ediyor yok niye çocuk doğurdun o zaman diyerek zaten yeteri kadar zor olan hayatlarını birde siz haddiniz olmadan eleştirip durmayın. Destek olacaksınız olun eleştirmeden yargılamadan bir çözüm sunabilecekseniz sunun ama hesaba çekip durmayın kimseyi.

strawberry_cake .!.:

Kadınların yükü malesef o kadar agırki. Size bahane gibi gelen şeyler boşanmaya cesaret etmeyen bir kadın için gerçekten gerekçe olabiliyor. Çocuklu kadınlardan bahsediyorum burda tabi. Şiddet ve aldatma gibi durumlarda tabiki en doğrusu boşanmak (böyle bir ortamda çocuk imkanı yok sağlıklı buyuyemez) ama diğer türlü durumlarda bir annenin boşanma konusunda çekincelerinin olması çok normal. Bunu kimsenin kinamaya hakkı yok. Erkek boşandıktan sonra gününü gün ederken kadın çocuğuyla/çocuklarıyla hayat mücadelesi vereceğim diye akla karayı seçiyor. Maddi manevi her türlü zorluğa tek başına göğüs germek zorunda kalıyor. Lütfen rahat bırakın artık şu kadinlari ya yok çocuğunu bahane ediyor yok niye çocuk doğurdun o zaman diyerek zaten yeteri kadar zor olan hayatlarını birde siz haddiniz olmadan eleştirip durmayın. Destek olacaksınız olun eleştirmeden yargılamadan bir çözüm sunabilecekseniz sunun ama hesaba çekip durmayın kimseyi.

Genişletmek için tıkla...

Ne yazık ki aynısını yazacaktım, Türk erkekleri ultra sorumsuz, bencil ve şımarık. Bunu böylece yazınca burda bana erkek düşmanı yazdıklar kaç kez ama ısrarla yazıyorum çünkü gözlemim bu. Bizim toplumun erkekleri çok şımarık, zora gelemiyor , canları çektiğinde sorumluluklarını kadına atıp kaçıveriyorlar arkalarına bakmadan. Ne sorumluluk vari ne ahlaki yükümlülük, ne de vicdan ... erkeklerimiz berbat şekilde yetişiyor(yetiştiriliyor?), oğlum da oğlum diye pohpohlonan insan evaatları tabi ki hayatboyu ayrıcalıklı muamele bekliyorlar, evlenince kadının sırtına biniyorlar, boşanırken de tüm yüklari kadının sırtına atıp kaçıyorlar. Ben ultra sorumluluk sahibi biriyim mesela, şahsen sorumluk sahibi ve ahlaklı insanlardan hoşalnıyorum sanırım bir türlü evlenememe sebebim bu

MissCherryBlossom .!.:

Ne yazık ki aynısını yazacaktım, Türk erkekleri ultra sorumsuz, bencil ve şımarık. Bunu böylece yazınca burda bana erkek düşmanı yazdıklar kaç kez ama ısrarla yazıyorum çünkü gözlemim bu. Bizim toplumun erkekleri çok şımarık, zora gelemiyor , canları çektiğinde sorumluluklarını kadına atıp kaçıveriyorlar arkalarına bakmadan. Ne sorumluluk vari ne ahlaki yükümlülük, ne de vicdan ... erkeklerimiz berbat şekilde yetişiyor(yetiştiriliyor?), oğlum da oğlum diye pohpohlonan insan evaatları tabi ki hayatboyu ayrıcalıklı muamele bekliyorlar, evlenince kadının sırtına biniyorlar, boşanırken de tüm yüklari kadının sırtına atıp kaçıyorlar. Ben ultra sorumluluk sahibi biriyim mesela, şahsen sorumluk sahibi ve ahlaklı insanlardan hoşalnıyorum sanırım bir türlü evlenememe sebebim bu

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle katılıyorum. Kadınların çalışması yaygınlaşana kadar erkek çalışıyor yoruluyor eve gelince dinlenecek, ayaklarını uzatacak, yemeği çayı önüne gelecek hafta sonu uykusunu alacak tabi dendi durdu yillarca. Kadın akşama kadar evde yaylana yaylana yatıyor ya! Çamaşır bulaşık yemek bebek bakımı çocuk bakımı misafir hizmeti herşey kendiliginden oluyor ya! Sonra kadınlar çalışmaya başladı ne oldu? Ev ve çocuk sorumlulugu yetmiyormus gibi birde disarinin sorumluluğu geçim sorumluluğu yüklendi kadının sirtina. Erkek iki bulaşık makineye diziyor diye dünyanın iyiliğini yapmıs oluyor ama kadının hem ev hem çocuk hem ev ekonimisinin sorumulugunu yuklenecegim diye kendini paralamasi kimse tarafından görülmüyor! Gidip namussuzluk yapıp aldatan erkek ama yuvam dağılıyor diye kendini paralayan taraf yine kadın oluyor! Boşandıktan sonra gününü gün etme yolunda tam gaz devam eden erkek ama çocuklarını babasız büyütüyor diye kendini üzen vicdan azabı çeken cocuklarin maddi manevi yükünü yüklenen yine kadın oluyor! Toplum olarak çok ciddi zihniyet problemlerimiz var gerçekten. Adalet anlayisimiz sıfır. Bana herkes kızım ve oğlum için kıza niye abi dedirtmiyorsun diyor tepki gösteriyor. Abi demesini istemiyorum diyorum iki kardeş arasında hiyerarşi olsun istemiyorum adıyla hitap edecek diyorum. Amaçları oğluma abilik psikolojisini dayatip abilik adı altında kardeşine büyüklük taslaması. Buna karşı çıktığım zaman uzayliymisim gibi bakıyorlar. Bu zihniyete karşı mücadele etmek benim yıllarımı aldı. Birşey anlatamıyorum insanlara.

ikizlerin kresi ve masraflari minimum 15 bin .kira mutfak derken aylik 30 bin gerekiyor .adamin vercegi nafaka 5 bin olunca hadi canim bosan diyemiyorum artik kari koca zor hakkindan geliyoruz masraflarin
ya cok iyi gelir ya aile destegi lazim .

Arkadaşlar bu aralar tam da bu konuyu düşünüyorum içimi sizlere dökmek istedim. Ben boşanmış ebeveyn çocuğuyum, beni 13 yaşımdan sonra annem büyüttü. Boşandıkları zaman ben de babamdan boşandım. Babam ilk başlarda görüşmek için çok diretti, hafta sonları polis eşliğinde gelip almak istedi hakkını bu konuda yiyemem benim için uğraştı. Ama gel gör ki sürekli babasıyla ilgili kötü konuşulup beddua edilen bir çocuk babasını görmek istemezdi. Kısacası 20 yıldır hayatımda baba ve baba tarafı hiçbir akraba yok.
Çok iyi bir üniversiteden mezun olmuş 10 yıldır kendi parasını kazanan 2 çocuk annesi bir kadınım. Eşimle severek evlendik 8 yıldır evliyiz. Evliliğimizde cinsellik yok denecek kadar az. Beraber uyumuyoruz, bu durum aslında benim işime geliyor çünkü eşim aşırı terleyen ve horlayan biri benim uykum da çok hafif. Bu ayrı uyuma olayı işime gelse de bizi birbirimizden uzaklaştırıyor kesinlikle.
Eşim aşırı rasyonel, dik kafalı ve oldukça zeki bir adam ve tam bir manipülasyon ustası. Yıllar içinde karakterimi öyle bir törpülemiş ve beni deyim yerindeyse sindirmiş ki her şeyde hep onun dediği istediği olur. Sinirlendiğinde aniden parlar gözü hiçbir şeyi görmez sesini yükseltmekten hiç çekinmez. Artık bu durum gerçekten can sıkıcı olmaya başladı.
Pandemi döneminde işi battı ve maddi manevi zor günler geçirdik. Kendini eve kapattı, hiçbir sosyal aktivitesi yok, kendini kriptoya ve alkole verdi, deli gibi kilo aldı ve çok bakımsız bir hale geldi. Alkolü evde tek başına alıyor aslında bana bir zararı yok maddiyattan başka. Ama alkol de içtiği günde 2 paket sigara da gözüme batıyor. Borç batağına saplanmış durumdayız, ne ev var ne araba. Ha bire kredi borcu ödüyoruz. İşe gir çalış diyorum o da ters geliyor, bu borç maaşlı işle ödenmez benim kriptodan kazanmam lazım diye diye sıfırı tükettik.
Evin tüm yükü benim üzerimde. Yerde çöp olsa üstünden atlayıp geçecek kapasitede bir kocam var. İçtiği çayın bardağını masadan kaldırmaz, yıllarca önünde dursa rahatsız olmaz. Adam hep böyleydi hep de böyle olacak gibi görünüyor.
Çocuklarım babalarına resmen tapıyor. Tüm sorumlulukları benim üzerimde ama onlar yine de baba diyor. Babaları bir gün bile gelmese aşırı hırçın oluyorlar.
Evlilikten beklentim ve hayallerim kesinlikle bunlar değildi. Benimle işe girenlerin evi arabası her şeyi var, tatillerinden alışverişlerinden eksik kalmıyorlar. Bense en son otel tatilimi 2019da yaptım evde pinekliyorum. Eşimle beraber yaptığımız hiçbir şey kalmadı. Sürekli bir seyler olsun diye cabalamaktan yoruldum.
Peki niye boşanmıyorum? Çünkü çocuklarım benimle aynı kaderi yaşasınlar, ya anneyi ya babayı seçmek zorunda kalsınlar istemiyorum. "Senin için her şeyi yaparım, gerekirse ölürüm!" Dediğim çocuğum ileride bana " Sen daha benim için şu kadarcık soruna göğüs germedin, ne ölmesi be anne!" Demesin istiyorum. Sanki bosaninca daha mı iyi olacak yine yalnız olacaksın her şeye tek başına göğüs gereceksin, bari şimdi çocuklarının başında babaları var diyorum kendime. Bir çoğunuza bu düşüncelerim saçma gelecek biliyorum ama yine de düşüncelerinizi merak ediyorum. Zaten bu kadar uzun bir yazıyı okuduysanız bordo berelisinizdir

Liros .!.:

Kızlaaar selaaammmmm
Hem BDV'de hem de real yaşantım da birçok kez duyduğum şeylerden biri aldatılan veyahut evliliği kötü olan insanların çocuk bahanesine sığınması.
İlk okuldan arkadaşım erken yaşta hamile kaldı her sürecinde destek oldum kocasının aldattığını öğrendi boşandılar ama bakıyorum hala onun peşinde ve bana da anlatıyor adamcağız gününü gün ediyor bizimki sosyal medyadan aşk acısı içerikli paylaşımlar yapıyor çook saçma. Birkaç kez benden çocuğu için borç para istedi oldukça attım geri de istemedim istemem de helali hoş olsun ama babası varken bir başka insandan para istemek ne kadar mantıklı? Dün konuştuk yine adamın başka kızlarla görüşmesinden dert yanıyordu sinirlendim ''adamla tek bağlantın sadece çocuk olmalı, çocuk için sana para vermek zorunda kendini enayi yerine koyuyorsun, sürekli peşinden koşuyor ve açık kapı bırakıyorsun neden kopamıyorsun bu adamdan'' dedim ve bana verdiği cevap ''çocuğumuz var'' e tamam var da, neden seni aldatan, psikolik şiddete maruz bırakan bir insana gitme derdindesin? İkisinin de yaşı 22 boşandılar ama başkalarıyla görüşseler de yine konuşuyorlar. Bu olaylarına zaten karışmıyorum anlattıkça dinliyorum fikrimi belirtiyorum o kadar ama artık fikirde belirtmeyeceğim çünkü anlamıyor sadece çocuğa üzülüyorum.

BDV'de de birçok konuya bakıyorum aynı hikayeler. Arkadaşlar bir tek bana mı saçma geliyor? Çocuk bir bahane değil mi?
Mutsuz ve kötü bir babayla büyümesindense o çocuk babasız kalsın düşüncesindeyim çünkü o çocuklar küçüklükte yaşadığı şeyleri büyüdüğünde de travma olarak hatırlıyor, bu haksızlık değil midir?

Benim babam biz çok kücükken kumar oynardı beklerdik ki eve gelsin de yemek yiyelim diye, kücücük yaşta okula tek başımıza giderdik babam annemi hep kısıtlardı dışarı salmazdı psikoloik şiddet uygulardı. Bir çocuğun böyle ortamda büyümesi daha mı iyi allah askına?
(AİLESİ ARKASINDA OLMAYAN, MADDİ GELİRİ OLMAYAN HANIMLARIMIZ İÇİN DEMİYORUM)

Genişletmek için tıkla...

Benim çevremde şöyle düşünce var.Kizin nisan atarsa iyi.Fakat cocugu varsa sabredecek.Birine bosansin demedim kadının iyi ısı var.Haftasonu evde.Kahrini neden çekiyor dedim.Cocuklar varmış.Ondanmis.

kardespayi .!.:

ikizlerin kresi ve masraflari minimum 15 bin .kira mutfak derken aylik 30 bin gerekiyor .adamin vercegi nafaka 5 bin olunca hadi canim bosan diyemiyorum artik kari koca zor hakkindan geliyoruz masraflarin
ya cok iyi gelir ya aile destegi lazim .

Genişletmek için tıkla...

15 bin lira naptınız.