merhabalar, benim kızım da 2010 haziran doğumlu. bu sene ilkokula başladı. önceden anaokuluna göndermedim, çünkü yaşadığımız ilçedekiler çok bakımsız. şimdi zorunlu eğitim olduğu için mecbur ilkokula gidiyor ama içim hiç rahat değil. bugüne kadar el bebek, gül bebek yetiştirdiğim tomurcuğumu, merdivenlerden birbirini iten canavar gibi çocukların olduğu bir okulda bırakmak zorundayım. tuvaletler deseniz iğrenç bir şekilde, pislik yuvası, kokudan yanına yaklaşılmıyor. bugüne kadar şikayetlerimizden de henüz bir sonuç alamadık. böyle giderse gönüllü annelerle temizlik gurubu kurmayı düşünüyorum. vallahi her gün onu bırakıp eve dönerken içimden bir parça kopuyor resmen. o her seferinde ağlıyor, ben ise onun karşısında ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. maddiyatımız olsa veya evde eğitim sistemi olsa, yani onu o okula göndermemek için ne imkanım olsa yapardım. anlamıyorum ve anlamayacağım, madem çocukların sağlık ve güvenliği sağlanamıyor, 6,5 yaşında küçük bir çocuğa (bazı çocuklar daha da küçük tabi) nasıl böyle sağlıksız ve güvensiz okullarda zorunlu eğitimi dayatıyorlar? hele benim kızım gibi narince, duygulu, içine kapanık çocuklar çok yıpranıyor. Allah yardımcımız olsun; bizim ve bizim gibi zorluklarla baş etmek zorunda kalanların. inşallah ciddi sorunlar yaşanmadan çocuğum kendine dikkat edebilecek seviyeye gelir. bu arada öyle bir okul ki, 3 giriş kapısından hiç birisinde nöbetçi yok. kapılar sürekli açık, çocuklar kafalarına göre çıkıyor, içeri girenler belli değil, konum olarak tam otoyol kenarında bir de.. off, vallahi düşündükçe içim daralıyor. okul zorunlu ve ihmaller zincirinin ortasında kalmışken, ve biz hiç bir şey yapamıyorken, çocuklarımızın hepsi Allah'a emanet...
..
