Çıkmazdayım..

Zeysuslu .!.:

Merhabalar arkadaşlar. Çok uzatmak istemiyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum. Aralıkta 3 yılımızın dolacağı bi ilişkim var. Ben 30 sevgilim 31 yaşında. Erkek arkadasımda anksiyete yabancılaşma hastalığı var psikolojik bi rahatsızlık. Duyanınız vardır elbette. Tanıştığımızda da vardı ama cok ileri değildi. Zaman geçtikte dışarı cıkamaz hale geldi evinin önüne bile zor cıkar oldu. İşten ayrıldı vs. Görüşmelerimiz gittikçe azaldı işten cıkalı 1 yılı geçti. Bu süreçte düzelmesi için bi kaç psikolog ile görüştü ama bi kaç seans sonra bıraktı. Ben destek olmak için elimden geleni yaptım. Yavaş yavaş biraz uzaklaşalım dolaşalım hava alalım. Evlerimiz otobüsle yarım saat uzaklıkta. Ne yanıma gelebiliyor ne beraber bi yere gidp kahvaştı edip gezebiliyoruz. İlk zamanlar yapıyorduk cok uzaklaşmasakta dolaşıyorduk işten cıktıktan sonra da arabasını sattı. Hayallerimiz vardı evlenicez gezicez ama gittikçe daha kötüye gidiyor. Hocaya da gitti doktora da ama ufak bi çabasını görmedim. Uyku düzeni sıfır bana olan ilgisi de epey azaldı aramaları vs. Hep yanında destek oldukça o bu rahatsızlığını söyleyerek kendisinin kötü olduğunu benimle alakalı olmadığını söyleyerek konuşmaları iletişimi zayıflatıyor. Kaç kez sordum böyle olmaz aklında kendini uzaklaştırmak vs varsa açıkca söyle bana yoksa bu şekilde ilişki olmaz nerdeyim bilmiyorum. İki gün önce söyledim görüşelim cumartesi diye cünkü en son kurban bayramında görüştük. Hep ben gittim belki o gelmek ister zorlar kendini diye. Neyse tamam görüşelim hayatım dedi. Cumartsi sabahı 6 da yazmış aşkm yarın görüşelim hiç uyumadım diye bişe demedim. Bugün görüşcektik haberleştik tam hazırlanıyordum aradı iyi değilim kendimi iyi hissetmiyorum cıkamayacağım dedi sustum söylemek istediğim cok şey vardı ama sustum saba mahcubum yüzüne bakamıyorum dedi neyse kapattık. İçim cok yanıyor iyileşicek mi nolucaz bi ışıkta göremiyorum bazen diyorum keşke o beni bıraksa. Benim cesaretim yok korkuyorum sonra pişman olur muyum diye sonra diyorum elimden geleni yaptım fazlası ile yanında oldum vicdanım rahat ama ne bileyim. Aramayı mesaj atmayı düşünmüyorum. Yapacak bişeyim kalmadı artık çok çok yoruldum tek başıma kürek çekiyor gibiyim

Genişletmek için tıkla...

Zeysuslu .!.:

Merhabalar arkadaşlar. Çok uzatmak istemiyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum. Aralıkta 3 yılımızın dolacağı bi ilişkim var. Ben 30 sevgilim 31 yaşında. Erkek arkadasımda anksiyete yabancılaşma hastalığı var psikolojik bi rahatsızlık. Duyanınız vardır elbette. Tanıştığımızda da vardı ama cok ileri değildi. Zaman geçtikte dışarı cıkamaz hale geldi evinin önüne bile zor cıkar oldu. İşten ayrıldı vs. Görüşmelerimiz gittikçe azaldı işten cıkalı 1 yılı geçti. Bu süreçte düzelmesi için bi kaç psikolog ile görüştü ama bi kaç seans sonra bıraktı. Ben destek olmak için elimden geleni yaptım. Yavaş yavaş biraz uzaklaşalım dolaşalım hava alalım. Evlerimiz otobüsle yarım saat uzaklıkta. Ne yanıma gelebiliyor ne beraber bi yere gidp kahvaştı edip gezebiliyoruz. İlk zamanlar yapıyorduk cok uzaklaşmasakta dolaşıyorduk işten cıktıktan sonra da arabasını sattı. Hayallerimiz vardı evlenicez gezicez ama gittikçe daha kötüye gidiyor. Hocaya da gitti doktora da ama ufak bi çabasını görmedim. Uyku düzeni sıfır bana olan ilgisi de epey azaldı aramaları vs. Hep yanında destek oldukça o bu rahatsızlığını söyleyerek kendisinin kötü olduğunu benimle alakalı olmadığını söyleyerek konuşmaları iletişimi zayıflatıyor. Kaç kez sordum böyle olmaz aklında kendini uzaklaştırmak vs varsa açıkca söyle bana yoksa bu şekilde ilişki olmaz nerdeyim bilmiyorum. İki gün önce söyledim görüşelim cumartesi diye cünkü en son kurban bayramında görüştük. Hep ben gittim belki o gelmek ister zorlar kendini diye. Neyse tamam görüşelim hayatım dedi. Cumartsi sabahı 6 da yazmış aşkm yarın görüşelim hiç uyumadım diye bişe demedim. Bugün görüşcektik haberleştik tam hazırlanıyordum aradı iyi değilim kendimi iyi hissetmiyorum cıkamayacağım dedi sustum söylemek istediğim cok şey vardı ama sustum saba mahcubum yüzüne bakamıyorum dedi neyse kapattık. İçim cok yanıyor iyileşicek mi nolucaz bi ışıkta göremiyorum bazen diyorum keşke o beni bıraksa. Benim cesaretim yok korkuyorum sonra pişman olur muyum diye sonra diyorum elimden geleni yaptım fazlası ile yanında oldum vicdanım rahat ama ne bileyim. Aramayı mesaj atmayı düşünmüyorum. Yapacak bişeyim kalmadı artık çok çok yoruldum tek başıma kürek çekiyor gibiyim

Genişletmek için tıkla...

Zeysuslu .!.:

Merhabalar arkadaşlar. Çok uzatmak istemiyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum. Aralıkta 3 yılımızın dolacağı bi ilişkim var. Ben 30 sevgilim 31 yaşında. Erkek arkadasımda anksiyete yabancılaşma hastalığı var psikolojik bi rahatsızlık. Duyanınız vardır elbette. Tanıştığımızda da vardı ama cok ileri değildi. Zaman geçtikte dışarı cıkamaz hale geldi evinin önüne bile zor cıkar oldu. İşten ayrıldı vs. Görüşmelerimiz gittikçe azaldı işten cıkalı 1 yılı geçti. Bu süreçte düzelmesi için bi kaç psikolog ile görüştü ama bi kaç seans sonra bıraktı. Ben destek olmak için elimden geleni yaptım. Yavaş yavaş biraz uzaklaşalım dolaşalım hava alalım. Evlerimiz otobüsle yarım saat uzaklıkta. Ne yanıma gelebiliyor ne beraber bi yere gidp kahvaştı edip gezebiliyoruz. İlk zamanlar yapıyorduk cok uzaklaşmasakta dolaşıyorduk işten cıktıktan sonra da arabasını sattı. Hayallerimiz vardı evlenicez gezicez ama gittikçe daha kötüye gidiyor. Hocaya da gitti doktora da ama ufak bi çabasını görmedim. Uyku düzeni sıfır bana olan ilgisi de epey azaldı aramaları vs. Hep yanında destek oldukça o bu rahatsızlığını söyleyerek kendisinin kötü olduğunu benimle alakalı olmadığını söyleyerek konuşmaları iletişimi zayıflatıyor. Kaç kez sordum böyle olmaz aklında kendini uzaklaştırmak vs varsa açıkca söyle bana yoksa bu şekilde ilişki olmaz nerdeyim bilmiyorum. İki gün önce söyledim görüşelim cumartesi diye cünkü en son kurban bayramında görüştük. Hep ben gittim belki o gelmek ister zorlar kendini diye. Neyse tamam görüşelim hayatım dedi. Cumartsi sabahı 6 da yazmış aşkm yarın görüşelim hiç uyumadım diye bişe demedim. Bugün görüşcektik haberleştik tam hazırlanıyordum aradı iyi değilim kendimi iyi hissetmiyorum cıkamayacağım dedi sustum söylemek istediğim cok şey vardı ama sustum saba mahcubum yüzüne bakamıyorum dedi neyse kapattık. İçim cok yanıyor iyileşicek mi nolucaz bi ışıkta göremiyorum bazen diyorum keşke o beni bıraksa. Benim cesaretim yok korkuyorum sonra pişman olur muyum diye sonra diyorum elimden geleni yaptım fazlası ile yanında oldum vicdanım rahat ama ne bileyim. Aramayı mesaj atmayı düşünmüyorum. Yapacak bişeyim kalmadı artık çok çok yoruldum tek başıma kürek çekiyor gibiyim

Genişletmek için tıkla...

perdono pero no olvido .!.:

Sevgilinizin ailesi hayatta mı? Bu konunun neresindeler?

Genişletmek için tıkla...

Zeysuslu .!.:

Merhabalar arkadaşlar. Çok uzatmak istemiyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum. Aralıkta 3 yılımızın dolacağı bi ilişkim var. Ben 30 sevgilim 31 yaşında. Erkek arkadasımda anksiyete yabancılaşma hastalığı var psikolojik bi rahatsızlık. Duyanınız vardır elbette. Tanıştığımızda da vardı ama cok ileri değildi. Zaman geçtikte dışarı cıkamaz hale geldi evinin önüne bile zor cıkar oldu. İşten ayrıldı vs. Görüşmelerimiz gittikçe azaldı işten cıkalı 1 yılı geçti. Bu süreçte düzelmesi için bi kaç psikolog ile görüştü ama bi kaç seans sonra bıraktı. Ben destek olmak için elimden geleni yaptım. Yavaş yavaş biraz uzaklaşalım dolaşalım hava alalım. Evlerimiz otobüsle yarım saat uzaklıkta. Ne yanıma gelebiliyor ne beraber bi yere gidp kahvaştı edip gezebiliyoruz. İlk zamanlar yapıyorduk cok uzaklaşmasakta dolaşıyorduk işten cıktıktan sonra da arabasını sattı. Hayallerimiz vardı evlenicez gezicez ama gittikçe daha kötüye gidiyor. Hocaya da gitti doktora da ama ufak bi çabasını görmedim. Uyku düzeni sıfır bana olan ilgisi de epey azaldı aramaları vs. Hep yanında destek oldukça o bu rahatsızlığını söyleyerek kendisinin kötü olduğunu benimle alakalı olmadığını söyleyerek konuşmaları iletişimi zayıflatıyor. Kaç kez sordum böyle olmaz aklında kendini uzaklaştırmak vs varsa açıkca söyle bana yoksa bu şekilde ilişki olmaz nerdeyim bilmiyorum. İki gün önce söyledim görüşelim cumartesi diye cünkü en son kurban bayramında görüştük. Hep ben gittim belki o gelmek ister zorlar kendini diye. Neyse tamam görüşelim hayatım dedi. Cumartsi sabahı 6 da yazmış aşkm yarın görüşelim hiç uyumadım diye bişe demedim. Bugün görüşcektik haberleştik tam hazırlanıyordum aradı iyi değilim kendimi iyi hissetmiyorum cıkamayacağım dedi sustum söylemek istediğim cok şey vardı ama sustum saba mahcubum yüzüne bakamıyorum dedi neyse kapattık. İçim cok yanıyor iyileşicek mi nolucaz bi ışıkta göremiyorum bazen diyorum keşke o beni bıraksa. Benim cesaretim yok korkuyorum sonra pişman olur muyum diye sonra diyorum elimden geleni yaptım fazlası ile yanında oldum vicdanım rahat ama ne bileyim. Aramayı mesaj atmayı düşünmüyorum. Yapacak bişeyim kalmadı artık çok çok yoruldum tek başıma kürek çekiyor gibiyim

Genişletmek için tıkla...

Ceylinimdeceylinim .!.:

Diğer konunuzu da okudum 2 ay olmuş hala aynı yerdesiniz. Geçen zamana yazık bir daha gelmeyecek bu zaman. 2 ay önce ayrılmış olsaydınız şimdiye kadar tüm yüklerden kurtulmuş mutlu mesut yaşıyor olurdunuz zira bu bir ilişki değil anca içinden çıkınca fark edeceğiniz saçma sapan bir durum.
Gezmek, normal bir ilişki yasamak dizin hakkınız değil mi? Adam kapıya inecek kadar bile kendini zorlamıyor, gün içinde yazıp aramıyor bile. Yaş geçiyor kendinize bu kötülüğü yapmayınc

Genişletmek için tıkla...

Zeysuslu .!.:

İnanın kendimi cok cıkmazda cesaretsiz hissediyorum sağlıklı düşünemiyorum bende çok çok doğrı dedikleriniz. Bi yere gidip bi kahve içip bi anı yaratamıyoruz bile bilmiyorum . İletişim iki gündür cok azaldı bende aramıyorum yazmıyorum zaten gücüm kalmadı

Genişletmek için tıkla...

Ceylinimdeceylinim .!.:

O kadar iyi gelecek ki size ayrılık. Berbat bir durumun icindesiniz çok bariz bu kendinize bir iyilik yapın ve mesajla ayrılmak istediğinizi söyleyin.

Genişletmek için tıkla...

Zeysuslu .!.:

Evet hayatta annem babamda bu halime cok üzülüyor diyor sadece bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Zeysuslu .!.:

Pat diye değilde böyle böyle iletişimi azaltarak belki oda anlar daha zorlamadan. Bi mesajla söylersem oda kabul eder saygı duymak zorunda kendimi de biliyorum cok kötü olacağım

Genişletmek için tıkla...

Ceylinimdeceylinim .!.:

2 ay önce açtığınız konuda konuşmuyoruz hic günde 3 dakika en fazla demişsiniz daha ne kadar azalacak? Kendinize bahane arıyorsunuz çok açık bu.

Genişletmek için tıkla...

Ceylinimdeceylinim .!.:

2 ay önce açtığınız konuda konuşmuyoruz hic günde 3 dakika en fazla demişsiniz daha ne kadar azalacak? Kendinize bahane arıyorsunuz çok açık bu.

Genişletmek için tıkla...