- 26 Temmuz 2013
- 2.175
- 2.306
İngilizce öğretmenliği mezunuyum. Çok pahalı bir yerde okudum. Mezun olduktan sonra aynı şehirde arkadaşım aracılığıyla dershanede iş buldum başta sıcak baktım fakat şehri sevmediğim ve pahalılığından dolayı vazgeçtim. Annem benim aksime orayı çok sever bu yüzden biraz sürtüşme yaşadık onun derdi bence ben oradayken yanıma gelip kalabiliyo olmasıydı. Bu seneyi evde dinlenerek geçirmek istedim o yüzden iş aramıyorum, bahsettiğim dershane sadece bi fikirdi.
Neyse daha sonra dayım, ardından babam, ardından da annem polisliğe, oraya buraya vs. başvurmamı söylediler. "Şimdiki aklım olsa, ben senin yaşında olsam..." şeklinde nasihatlara boğdular. Son konuşmamız dün annemle oldu. Arkadaşım şehirdışından geldi polislik mülakatları için. Annem de tanıyor, geldiğini söyledim. Sen de başvur hayatın kurtulur boşuna mı okudun demeye başladı. Milyon kere aynı şeyleri söylediği için direkt patladım, ben öğretmenliği polis olmak için mi okudum diye diklenince trip atmaya başladı.
Bu arada annem hala öğrenci olduğum zamanlar, mezun olduktan sonra orda kalıp yüksek lisans yapmam için çokkkkk dil dökmüştü. Ama benim hiç böyle bir hayalim olmadı bu vizyonsuzluk mu?
Herkes sormadığım halde akıl veriyor, kimse sen ne olmak ne yapmak istiyorsun demiyor. Bunu dün tartışma sırasında anneme söylediğimde "biliyorum dil okulu açmak istiyorsun, ama bu çok uzak bi ihtimal" dedi. Neden uzak ihtimalmiş? Böyle diyince şevkimi kırıyor. Neyle açacakmışım. Sağolsun babam destek olur gerekirse kredi de çekerim, para biriktiririm veya ortak bulur açarım kısaca seçenekleri değerlendiririm daha yaşım 25 hemen yarın açamayacağımı zaten biliyorum. Ama liseden beri hayalim bu yönde. Çok mu imkansız bir şeyin hayalini kuruyorum?
Edit:
Yazdıklarım sanırım çalışmaya hevesim yokmuş gibi bir izlenim bırakmış demek ki şöyle açıklayayım. Elbette evde boş boş oturmak için okumadım. Öğretmenlik çok sevdiğim bir meslek, hala talep oldukça ders verdiğim öğrencilerim var.
Haziran ayında mezun oldum. Memlekete döndükten sonra 15 gün içinde büyükannemin rahatsızlığından dolayı 6 ay ona bakmaya gittik. Aralık ayına kadar evimde değildim zaten. Bu süreçte Kpss kaynakları aldım evde hazırlanıyorum. Aralıkta evimize döndüğümüzde "yılın ortasına geldik bari bu sene kpss hazırlanayım iş aramayım" diye bir düşüncem vardı ailem de hak verdi. Ama yine de ara ara polislik, askerlik başvurusu yapmamı söylüyorlar. Senelerdir evde oturup hiçbir gayret göstermiyormuşum gibi cevaplar vermişsiniz fakat öyle bir şey yok. Zaten eve yeni döndüm.
Ek olarak dil okulunu hemen açamayacağımı zaten bildiğimi söylemiştim. Tabiki önce uzunca bir süre çalışıp tecrübe edinmem lazım. Ben bu hayali ilerisi için kurmuştum.
Neyse daha sonra dayım, ardından babam, ardından da annem polisliğe, oraya buraya vs. başvurmamı söylediler. "Şimdiki aklım olsa, ben senin yaşında olsam..." şeklinde nasihatlara boğdular. Son konuşmamız dün annemle oldu. Arkadaşım şehirdışından geldi polislik mülakatları için. Annem de tanıyor, geldiğini söyledim. Sen de başvur hayatın kurtulur boşuna mı okudun demeye başladı. Milyon kere aynı şeyleri söylediği için direkt patladım, ben öğretmenliği polis olmak için mi okudum diye diklenince trip atmaya başladı.
Bu arada annem hala öğrenci olduğum zamanlar, mezun olduktan sonra orda kalıp yüksek lisans yapmam için çokkkkk dil dökmüştü. Ama benim hiç böyle bir hayalim olmadı bu vizyonsuzluk mu?
Herkes sormadığım halde akıl veriyor, kimse sen ne olmak ne yapmak istiyorsun demiyor. Bunu dün tartışma sırasında anneme söylediğimde "biliyorum dil okulu açmak istiyorsun, ama bu çok uzak bi ihtimal" dedi. Neden uzak ihtimalmiş? Böyle diyince şevkimi kırıyor. Neyle açacakmışım. Sağolsun babam destek olur gerekirse kredi de çekerim, para biriktiririm veya ortak bulur açarım kısaca seçenekleri değerlendiririm daha yaşım 25 hemen yarın açamayacağımı zaten biliyorum. Ama liseden beri hayalim bu yönde. Çok mu imkansız bir şeyin hayalini kuruyorum?
Edit:
Yazdıklarım sanırım çalışmaya hevesim yokmuş gibi bir izlenim bırakmış demek ki şöyle açıklayayım. Elbette evde boş boş oturmak için okumadım. Öğretmenlik çok sevdiğim bir meslek, hala talep oldukça ders verdiğim öğrencilerim var.
Haziran ayında mezun oldum. Memlekete döndükten sonra 15 gün içinde büyükannemin rahatsızlığından dolayı 6 ay ona bakmaya gittik. Aralık ayına kadar evimde değildim zaten. Bu süreçte Kpss kaynakları aldım evde hazırlanıyorum. Aralıkta evimize döndüğümüzde "yılın ortasına geldik bari bu sene kpss hazırlanayım iş aramayım" diye bir düşüncem vardı ailem de hak verdi. Ama yine de ara ara polislik, askerlik başvurusu yapmamı söylüyorlar. Senelerdir evde oturup hiçbir gayret göstermiyormuşum gibi cevaplar vermişsiniz fakat öyle bir şey yok. Zaten eve yeni döndüm.
Ek olarak dil okulunu hemen açamayacağımı zaten bildiğimi söylemiştim. Tabiki önce uzunca bir süre çalışıp tecrübe edinmem lazım. Ben bu hayali ilerisi için kurmuştum.
Son düzenleme:
Geçen bir video izledim polis afedersin totosunu kaldıramıyor yerinden kilosu olmuş bilmem kaç yani koşamayacak hale de gelmemeleri lazım. Polislik cesaret ister. Birde bana '' kadınlar zaten masa başında oturuyor öyle doğuya da gitmiyorlar '' diyorlar. Hani kadın erkek eşitti diyorum bende. O mesleği seçtiysen doğuya kadında gitmeli. Neyse konu dışına çıkmayayım. İşin özü bende çok duyuyorum. Hepte istemediğimi çünkü dikkat problemim olduğunu söylesemde emin ol bunu hiç önemsemiyorlar. O yüzden he deyip geçeceksin. Hedefin ve hayalin neyse onu yap anne babanda olsa o baskıya maruz kalma.
Eşim polis iki çocuğum var ikisininde bu mesleği bu şartlarda yapmasını hiç istemem
25 yasina getirdigim cocugumun imkanlari dogrultusunda kendini gecindirmesini beklerim, bana bagimli yasamasini kabul etmem, kaldi ki bolumunuz de ozel ders vs vermeye uygun. Caba gormek istiyordur aileniz ki haklilar.
