Evet malesef bu yüzden oldu olay. Allah'a havale ediyorum benim çektiğim acının on katını o çeksin beni her türlü kulalndi attı
Evet haklisiniz çok fazla ona bağımlı halde yasadigim için bu haldeyim
Gitsin çıktığı yere geri girsin boş adam
Neden o a bağımlısınız? Sizin hayatınız yok mu? Çalışıyorum öğretmenim demişsiniz, işiniz var, sosyal çevreniz yok mu özel zevkleriniz yok mu? Yanınızda erkek olmadan var olamıyor musnuz? Siz kaç yaşındasınız?
Mesajınız ve düşünceleriniz benim için çok değerli teşekkür ederim İcimdeki sevgiyi bitiremedigim için hala ona karşı hislerim nefrete donmuyo sanki biraz ışık görsem herşey yoluna giricek gibi tekrar hata olucak bunun da farkındayım ama ayakalrimin üstünde durup tekrar hayatımı kurmak içinde elimden geleni yapicam
30 yaşındayım sosyal çevreme çok fazla güvenim yok hayatımdaki insana çok bağlandım ve onsuz sanki hayat yok gibi bı dünya kurdum kendime ama kendi ellerimle hayatımı mahfetmis oldum
Bence buraya boşuna yazıyorsunuz bize de boluna yazdırıyorsunız. Biraz ısrar etse eşiniz koşarak gidersiniz, şiddeti bile normalleştiriyorsunuz. Öğretmen olmuşsunuz da keşke birey de olsaydınız. Birey olsaydınız bağlılık ile bağımlılığın birbirinden ne kadar uzak olduğunu ve birey olmayan inşa şarın ilişkilerinde bağımlılık yaşadığını bilirdiniz. Hadi size geçmiş olsun
Sosyal hayrınız olması için çevreye çok fazla güvenmeniz gerekmiyor, bizde sosyal hayatımız varken her selamlaştığımıxa özel hayatımızı anlatıp evimize sokmuyoruz. Kendinize saygı duymak için önce birey olmanız lazım, sadece hayatını sürdürecek bir mesleğe sahip olup para kazanmak birey olmak değildir.
Evet ben hala duzelbilir yuvam kurtulabilir diye düşünüyorum yanlisda olsa düşüncem bu ama karşımdaki erkek kendine benden daha çok saygı gösteriyor o günden beri tek bir defa aramadı beni ama ben hala umut belsiyorum inşallah herşeyi yoluna sokucam isim bana güç vericek kafamı toparlaiyabilicem tek duam bu
Çok yazık eşiniz vazgeçmiş siz hala pembe panjurlu ev hayalleri kuruyorsunuz. Travmalarınız var manipüle ediliyorsunuz ve hala psikoloğa gitmiyorsunuz. Şimdilik çocuğunuz yok ama bu kafa ile yakında barış çocuk da yaparsınız sonra da kendi birey olmamanızı çocuğum için katlandım dersiniz. Gerçekten çok üzüldüm sizin için, tam olarak kayıp kişisiniz
Yeniden hayata başlamak için şans olarak gör bence,mesleğinde var ve çocuğun yokken.O sana kalkan el ilerde hiç inmeyecek belkideMerhaba arkadaşlar Ankara'dan yaşıyorum sizlere
4 yıllık sevgililik nişanlılık hayatımdan sonra eşimle evlendik çok severek fakat 1 yıl dolmadan ayrılmak zorunda kaldık şiddet uyguladı ailesini araya attı şikayetçi oldum şuan çekişmeli davamız var iki tarfda avukat tutdu eşim anlasmali olarak bitsin demiş avukata ama hala sevdiğinde iletmiş bende seviyorum ve bitmesini istemiyorum
Çocuk yok şuan ayrıyız ben öğretmenim bı skeilde ayaklarımın üzerinde duruyorum erkek için evliliği bitirmek bukadr kolaymi
ailem yok tek başıma yaşamak zorundayim bu süreçte sizlerin fikirleri ve düşüncelerinde benim için çok önemli şimdiden yorum yapan yol gösteren hersekese teşekkür ederim.
Nasıl göze alacaksın tekrardan birlikte yaşamayı hiç anlamadım
Kadınlar yani bizler, her zorluğa katlanırız ama eşimiz bize sevgi ve saygı göstermiyorsa şövalyeliğe de gerek yok bence
İşe başladım maddi açıdan kendimi güçlü hissedince psikolojik destek alicam kendi hayatimi kendim mahfettim kimsenin suçu yok
