Arkadaşlar merhaba, ben eşimle yurtdışında yaşıyorum. Evlenir evlenmez taşındık. Beş ay oldu evleneli. Daha önce de bir buçuk senelik bir flört ve nişanlılık dönemimiz oldu.
İlk bir sene her şey mükemmel gitti. Ten uyumu, ilgi, klasik bilirsiniz o dönemleri. Sonra bir anda hiç öpüşmemeye başladığımızı farkettim. Sarılıyorduk, hala ilgi vs aynıydı ama öpüşme bitmişti. Sebebini defalarca sordum, en sonunda zar zor nefesimde koku olduğunu söyledi. Dişlerimi ve dilimi sürekli fırçaladığım için çok şaşırdım. Biraz bozuldum ama haklı buldum. Kbb ye gittim. Burnumda eğrilik varmış nefes alamıyormuşum, bademciğimde taş varmış alınması gerekiyormuş, bir de reflü varmış. Bunların hepsi koku yapar dedi doktor. Maddi durum sebebiyle ameliyat olamayacağım için reflüyü çözeyim dedim. İlaç kullandım ama ilaç nefes darlığı yaptı. Bırakmak zorunda kaldım. Bunu da konuştuk zaten. Boşver öpüşmeyiverelim dedik.
Evlendik. Cinsel hayatımız ite kalka, aşırı derecede tekdüze ve keyifsiz bir hale büründü. Ben birlikte olmak isteyince istemiyor ya da gönülsüz kabul ediyor, bununla alakalı konuşmak istediğimde “onu zorladığımı” söylüyordu. Ben de kendi haline bıraktım ama çok bi değişme olmadı. Sevgi şefkat sarılma yanaktan öpme minik sırnaşmalar devam ediyordu. Ama cinsel ilişki saçma bir hal aldı.
En sonunda beni artık çekici bulmadığını söyledi hanımlar. Zorlayınca biraz daha öğrendim. Tüy problemim (lazere gidiyorum ama bi iki haftada çıkıyor) , nefes sorunu, kilo, sürekli olumsuz konuşuyor olmam( anksiyetem var), hepsi bir araya gelince çekiciliğim gitmiş. Bunları söyledi sonunda.
sanırım sonra vicdan azabı çekti, sarıldı filan ama bu büyük bir sorun değil mi kızlar
egom özgüvenim yerle bir oldu. Çözeriz filan diyor ama “kim neyi çözecek?” diyorum bu saatten sonra.
en kötüsü de benim de onunla ilgili eleştirdiğim beğenmediğim bi takım şeyler olmasına rağmen asla arzulamaktan vazgeçmemem. Erkeklerde farklı işliyor sanırım bu olay.
Ne diyorsunuz? Hikaye başlamadan bitmiş mi?
İlk bir sene her şey mükemmel gitti. Ten uyumu, ilgi, klasik bilirsiniz o dönemleri. Sonra bir anda hiç öpüşmemeye başladığımızı farkettim. Sarılıyorduk, hala ilgi vs aynıydı ama öpüşme bitmişti. Sebebini defalarca sordum, en sonunda zar zor nefesimde koku olduğunu söyledi. Dişlerimi ve dilimi sürekli fırçaladığım için çok şaşırdım. Biraz bozuldum ama haklı buldum. Kbb ye gittim. Burnumda eğrilik varmış nefes alamıyormuşum, bademciğimde taş varmış alınması gerekiyormuş, bir de reflü varmış. Bunların hepsi koku yapar dedi doktor. Maddi durum sebebiyle ameliyat olamayacağım için reflüyü çözeyim dedim. İlaç kullandım ama ilaç nefes darlığı yaptı. Bırakmak zorunda kaldım. Bunu da konuştuk zaten. Boşver öpüşmeyiverelim dedik.
Evlendik. Cinsel hayatımız ite kalka, aşırı derecede tekdüze ve keyifsiz bir hale büründü. Ben birlikte olmak isteyince istemiyor ya da gönülsüz kabul ediyor, bununla alakalı konuşmak istediğimde “onu zorladığımı” söylüyordu. Ben de kendi haline bıraktım ama çok bi değişme olmadı. Sevgi şefkat sarılma yanaktan öpme minik sırnaşmalar devam ediyordu. Ama cinsel ilişki saçma bir hal aldı.
En sonunda beni artık çekici bulmadığını söyledi hanımlar. Zorlayınca biraz daha öğrendim. Tüy problemim (lazere gidiyorum ama bi iki haftada çıkıyor) , nefes sorunu, kilo, sürekli olumsuz konuşuyor olmam( anksiyetem var), hepsi bir araya gelince çekiciliğim gitmiş. Bunları söyledi sonunda.
sanırım sonra vicdan azabı çekti, sarıldı filan ama bu büyük bir sorun değil mi kızlar
egom özgüvenim yerle bir oldu. Çözeriz filan diyor ama “kim neyi çözecek?” diyorum bu saatten sonra.en kötüsü de benim de onunla ilgili eleştirdiğim beğenmediğim bi takım şeyler olmasına rağmen asla arzulamaktan vazgeçmemem. Erkeklerde farklı işliyor sanırım bu olay.
Ne diyorsunuz? Hikaye başlamadan bitmiş mi?
öküz ne olacak
