Nereden nasıl başlayayım bilemiyorum. Okurken bana herkes elbette mantıklı olarak BOŞAN diyecek... İş güç sahibi, çevresinde herkes tarafından beğenilen, parmakla gösterilen bir kadının kocasından evde dayak, hakaret yediğini ve her Allah'ın günü eziyet çektiğini düşünün. Bunları yaşamak için asla hiçbir sebep geçerli olmasa da ben gerçekten ve gerçekten bunları asla hak etmiyorum. Son derece sadakatli, herkese karşı mesafeli ve saygılı bir insanken hem de. 3 yıldır evliyiz ilk aydan itibaren eziyetleri başladı. Minicik sebeplerden dolayı ağzımı burnumu kanattığı kavgalar... Psikolojim bozuldu ağzım tertemizken küfürbaz oldum. En ufak şeyde sinirden ellerim kitlenmeye başladı. En ama ennnn ufak şeylerden kavga çıkarır. En son 2 gün önce bana sigara içmeyeceksin bugün dedi. 10 yıldır sigara kullanıyorum, bilerek evlendi benimle. Ben de neden dedim, ben öyle istiyorum dedi. Ne münasebet sen mi karar veriyorsun dedim, ben kocanım ben ne dersem onu yapacaksın dedi. Ben kendim bilirim içip içmeyeceimi, seni ilgilendiren bir durum yok dedim. Başladı gece 11'de bağırmaya. Susturmaya çalıştım, alttan aldım. Güzelce konuşmaya çalıştım. Böyle yapma bak her şeyimize karışamayız vs derken asla susmuyordu ama asla. İçmeyeceksin diye boğazıma yapıştı. Ben de küfür ettim. Ondan sonra iyice ipler koptu, yerde sürüklemeler, küfür etmeler bana aileme. Boğazıma öyle bir yapıştı ki ben öğürmeye başladım, nefesim kesildi. Ayaklarıyla mideme bastırmalar mı dersiniz, yüzümü, kafamı ısırmalar mı. Eziyetlerin haddi hesabı yok. Ben de ondan nefret ettiğimi, sevmediğimi söyledim. Boşanıyorum senden dedim, tehdit etmeye başladı. Nişanlıyken hiçbiri yoktu. Görücü usulü tanıştık. Ben öğretmenim, güzel bir gelirim var. Normalde çok makyaj yapmam, bir rimel bir ruj. Ben 3 yıldır morluklarımı kapatmak için artık şişe şişe fondoten bitirir oldum,yazın fular bağladım boynuma, kışın boğazlı giydim. Neden mi çekiyorum? Sebebi tehdit. Evlenmeden önce yaptığım hataları (hata olup olmadığı kişiye göre değişir) eşim olacak, bilmesi gerekir diye anlatma gafletinde bulundum.Hiçbirini sorun etmedi, ben sana aşığım dedi. Ailem öğrenirse mahvolurum. Beni onlarla tehdit ediyor. Sorsanız ölür bana, çok aşık. Ağzım burnum kanadıktan 10 dakika sonra gelir sarılı öper. Benden de bunu bekler.3 hafta çok aşık davranır, ayaklarımı öper. 4. hafta mutlaka ama mutlaka bir bahane bulur olay çıkarır. Her çift kavga eder, yeri gelir kötü de konuşur ama kimse eşinin boğazına yapışmaz en ufak tartışmada. Eğer ondan ayrılmaya kalkarsam her şeyi herkese anlatırım diyor. Bunu göze alamıyorum. Babam hasta, annem hasta ikisi de yaşlılar. Kardeşim bile yok anlatacağım. Herkes için hayatımdan vazgeçtim. Çocuk yok, olmayacak da böyle bir evlilikte. Beni hamile bırakmakla tehdit ediyordu, anne olursam düzelirmişim (eziyetlerine boyun eğermişim). Bunu engelleyecek her türlü önlemi aldım.Doktor zor hamile kalırsın dedi inanır mısınız o kadar mutlu oldum ki. Midem bulanıyor ondan . Görseniz çok sever beni, herkes ne kadar şanslısın der. Öyle gösterir herkese çünkü. Altıma araba çekmiş, evimiz varmış... Çok çok şanslıymışım. Saklamaktan çok yoruldum.Çare aramıyorum, çünkü benim için yok. Sadece içimi dökmek istedim.Anlatacak kimsem yok.Anlatırsam da her mantıklı insan boşan der.Dayanacak gücüm kalmadı.