- 27 Ağustos 2021
- 39
- -1
- 38
- 36
- Konu Sahibi pinkpanter_
-
- #1
Var ama yok sayılır yurt dışında yaşıyor ailesi ile 1abim var zaten gelmiyorlar bile Türkiye yeKardeşiniz de mi yok?
Ayrılmanız eşinizle olan şu an ki durumunuzdan daha mı kötü olur peki ? Bence yalnız da çocuğunuzla birlikte yeni bir hayat kurabilirsiniz. Tabiki zor olur ama alışırsınız belki de sizin için güzel bir başlangıç olurKızlar merhaba
Kısaca anlatmaya çalışıcam eşimle anlaşamıyoruz aile olmayı bir türlü beceremedik bir oğlumuz var kök aile problemimiz bitmedi tükenmedi 12 yıldır şuan evde iki düşman gibiyiz neden devam ediyorsun diceksiniz çünkü çok yalnızım kimsesizim
Annem ve babamı 2 sene arayla kaybettim ikiside kanserden şuan çalışmıyorum ama bit mesleğim var iş bulabilirsem oğlumu ve kendimi geçindirebilirim gibi hesap yapıyorum ancak bu kimsesizlik beni çok korkutuyor başım sıkışsa kol
gel diyeceğim 1 Allah’ın kulu yok teyzem halam amcam kimsem yok şu dünya da yapayalnızım
Artık dayanamadığımı hissediyorum artık kavgalarda sırtıma bıçak saplanır gibi agrışar hissediyorum ama diyorum ki ya hasta olsam ne yaparım kimse yok oğlum gece ateşlense kimse yok gel yardım et diyeceğim çok çaresizim Hergün Allah var gam yok diyip kendimi sakinleştiriyorum ama sanki artık Allah bile beni unutmuş gibi hissediyorum
Böyle bir yola kimsesiz gidilir mi yada yavrumun büyümesini beklemeliyim hiç iyi değilim
Ailemden 1 evim var şuan da maddi olarak durumumuz iyi ama köyü olması için elinden geleni yapacaktır daha önce 1 kez denedim ve yaptıAileden ev vs yok mu
Bende onu diyorum işte iş bulmasam bile bi şekilde ailemden ev ve maaş kaldı şuan da da otırduguk evi alsam bi şekilde geçinirim asla maddiyat değil derdim sadece yalnız ne yaparım psikolojisi ile oturup kaldım bu hep böyle mi devam edecek böyle mutsuzlukla sadece kimsesizim diye buna katlanmalımıyım ama hayat da çok zor ve zalimayrılmadan önce iş bulup çalışan anne olmaya alışmalısınız. Hem maddi açıdan hem özgüveniniz hem sosyalleşmeniz hep psikolojinizin eşiniz dışında şeylere yönelmesi iyi olacaktır. Eşiniz muhtemelen sizin kimsesiz olduğunuzu , ezik bir şekilde ona muhtaç olduğunuzu vs bilinç altından da olsa kullanıyor. Biraz da siz fazlaca ezik durup herşeyi olduğundan daha kötü hissediyorsunuz. Erkekler kontrol edebildikleri kadınları severler ama fazla eziklere de asla saygı duymazlar ve böcek gibi davranırlar. Siz biraz kendinize yatırım yapın. En son ne zaman çalıştınız? Mesleğiniz ne? İş bulmanız kolay mı? İş bulsanız bile geriden geleceksiniz, kolay olmayacak işte de mutlu olmanız. Tüm bunları boşanma ile yapamazsınız. Birkaç sene işe alışın sonra bakarsınız boşanmaya
Maddi açıdan soruyorsanız maddi olarak zorlanacağım bir durum yok ama tek yapabilirmiyim bilmiyorumAyrılmanız eşinizle olan şu an ki durumunuzdan daha mı kötü olur peki ? Bence yalnız da çocuğunuzla birlikte yeni bir hayat kurabilirsiniz. Tabiki zor olur ama alışırsınız belki de sizin için güzel bir başlangıç olur
Terapi denediniz miAilemden 1 evim var şuan da maddi olarak durumumuz iyi ama köyü olması için elinden geleni yapacaktır daha önce 1 kez denedim ve yaptı
Benm demek istediğim sadece para değil. Çalışıyor olmak biyerde kendi hayatınız var demek. Kendi sosyal çevreniz, kendi ekonominiz, kendi gelişim alanınız vs vs. Bunlar çocuğunuzun da aktif ve hayatın içinde bir anneden beklentileri aslında. Aile evinde boş boş oturup kalan maaşla pasif şekilde çocuğunuzu besleyebilirsiniz ama onun daha fazlasına ihtiyacı olacak. Eskiden büyük aileler mahalle kültürü akraba kavramı filan insana hayatta gerekli desteği otomatik sağlıyordu, şimdilerde bunların neredayse hepsinin yerini kişisel yetenekler aldı, en önemli kişisel yeterlilik de bir işe/mesleğe/evin dışında bir alana sahip olmak. Yalnız bir ev hanımı olarak kendinzii daha çok hayattan kopuk hissedersiniz, paranız bile olsa. Siz şuan bu kadar yalnızdanız çocuğunuza nasıl bir sosyal sermaye bırakacaksınız? Annesi asosyal tek başına olan çocuk kendisi nasıl hayata tutunacak? Konu sadece para değil, kendinizi geliştirin biraz ve hayata katılın. Yaşınız kaç? Mesleğiniz ne?Bende onu diyorum işte iş bulmasam bile bi şekilde ailemden ev ve maaş kaldı şuan da da otırduguk evi alsam bi şekilde geçinirim asla maddiyat değil derdim sadece yalnız ne yaparım psikolojisi ile oturup kaldım bu hep böyle mi devam edecek böyle mutsuzlukla sadece kimsesizim diye buna katlanmalımıyım ama hayat da çok zor ve zalim
ben kendimi yanlış ifade etmişim sanırım demek istediğim yani iş buldum olmadı işten çıktım veya çıkarıldım en azından maddi kaygım yok ben tabiiki çalışıp sosyal hayata katılmak istiyorum ki bu yüzden 4 aydır sınava hazırlanıyorum cumartesi de sınavım var beni korkutan maddiyat değil sosyal olaylar demek istedim :)Benm demek istediğim sadece para değil. Çalışıyor olmak biyerde kendi hayatınız var demek. Kendi sosyal çevreniz, kendi ekonominiz, kendi gelişim alanınız vs vs. Bunlar çocuğunuzun da aktif ve hayatın içinde bir anneden beklentileri aslında. Aile evinde boş boş oturup kalan maaşla pasif şekilde çocuğunuzu besleyebilirsiniz ama onun daha fazlasına ihtiyacı olacak. Eskiden büyük aileler mahalle kültürü akraba kavramı filan insana hayatta gerekli desteği otomatik sağlıyordu, şimdilerde bunların neredayse hepsinin yerini kişisel yetenekler aldı, en önemli kişisel yeterlilik de bir işe/mesleğe/evin dışında bir alana sahip olmak. Yalnız bir ev hanımı olarak kendinzii daha çok hayattan kopuk hissedersiniz, paranız bile olsa. Siz şuan bu kadar yalnızdanız çocuğunuza nasıl bir sosyal sermaye bırakacaksınız? Annesi asosyal tek başına olan çocuk kendisi nasıl hayata tutunacak? Konu sadece para değil, kendinizi geliştirin biraz ve hayata katılın. Yaşınız kaç? Mesleğiniz ne?
Boş günde gitmeme hiç gerek yok ben annemle 2 sene babamla 3 sene gittim geldim o hastane koridorlarına 3 ay çocuğumu görmeden anneme refakatçı kaldım yetmedi oğlumu lösemi şüphesiyle 2 ay hastanede yatırdım o zamanlar yaşadıklarımdandır belki korkum yorum yaparken bilmeden yapmasanız keşke hastalıktan kastım da buydu zaten grip olursam ne yaparım değil korkumun sebebi eşim yok olacak ben ayılırsam biliyorum aaa ortak çocuğumuz var destek olurum diyecek biri olsa zaten 1 dk düşünmemboş bi gününde hastaneye git. koridorda şöyle bi tur at bacım. hastaneler çoluğunu çocuğunu getiren 'yalnız' kadın dolu. anlayamadığım elin tutuyor kolun tutuyor neden kendi başına doktora hastaneye vb gitmeye üşeniyorsun da sağdan soldan yardım umuyorsun?
sen sanıyor musun ki hepimize yardım eden biri var. ben ameliyat oldum refakatçim yoktu 15 gün yalnız yattım hastanede gene de bir şey olmadı sorun çıkmadı. devlet hastanelerinde yardım eden çok olur şükür ki. personel var, diğer hastalar var. herkes birbirine destek oluyor. illa ki yanında eşin dostun olmasına gerek yok. her şey de başkasından beklenmez. güçlü olmak lazım. elini taşın altına koymak lazım. korkarsan daha çok beklersin biri gelsin de bana yardım etsin diye.
Şu an oturduğunuz ev, eşinizle evlilik birliği içinde alınmış ev mi ? Adamın size evin tamamını bırakmasını mı istiyorsunuz ?Bende onu diyorum işte iş bulmasam bile bi şekilde ailemden ev ve maaş kaldı şuan da da otırduguk evi alsam bi şekilde geçinirim asla maddiyat değil derdim sadece yalnız ne yaparım psikolojisi ile oturup kaldım bu hep böyle mi devam edecek böyle mutsuzlukla sadece kimsesizim diye buna katlanmalımıyım ama hayat da çok zor ve zalim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?