Bugün Şemdinlideki şehit haberlerinden sonra kendime gelemedim. Bu seferki çok daha farklıydı çünkü o patlamadaki zırhlı araçlardan birinde sevgilim vardı. Kendisinden saatlerce haber alamadım. Yakın arkadaşıyla konuştum korka korka belki ailesine bir haber gelmiştir diye. Bunu sormak beni o kadar çaresiz hissettirdi ki.. Üstelik 4 şehit, 9 yaralı vardı... Yaklaşık 1 saat önce fırsat bulup iyiyim aşkım merak etme duş alıp kendime gelmem lazım yazıcam sana diye mesaj attı. Olayları anlattı, resmen gidip gelirken üzerinden geçmişler mayının 2 defa. Son dönüşlerinde patlatmış hainler. "Benim 2 arkamdaki araç patladı, çatışma çıktı sonrasında hemen araca koştuk komutanla. Zaten 4 asker şehit olmuştu her yerde kan, et parçaları. Yaralıların 3ünü benim araca götürdük. Ağır yaralı vardı, onu almaya çalışırken son nefesini verdi kollarımda, gözleri açıktı komutan başımız sağolsun oğlum dedi. İnanamadım. Üstüm başım kan içindeydi. Bizde yaralıları götürüp alaya döndük. 2 saatlik yol zaten elim ayağım dondu kustum böyle bir şey yok Verilmiş sadakam varmış aşkım fiziken iyiyim sakin merak etme ama psikolojim olarak yokum şu an.." gibi bi mesaj yazdı. Okurken sanki gözlerimin önünde bizzat yaşadım olayı ve sanki hepsi bir film sahnesi gibiydi ama değil işte benim ömrüm dediğim adam yaşadı bunları. İlkin haberi gördükten sonra fenalaştım, sonrasında ondan haber beklerken uyuyakalmıştım rüyamda gördüm patlamayı, onu. Sanırım çok etkilendiğimden..
Kızlar, o kadar kötüyüm ki bunları neden şimdi buraya yazıyorum inanın bilmiyorum. İçimi dökebileceğim birini bulamıyorum, bari kk ya yazayım dedim. Sizden isteğim lütfen dualarinizi eksik etmeyin askerlerimizden. Bu yazıyı okuduktan sonra da hemen dua edin.. Ben şimdi sevgilimle nasıl konusacagimi bilmiyorum. Aglamaktan halim kalmamış ama ona cok fazla yansitmak istemiyorum zaten benden kötü durumda. Destek olayım istiyorum ama nasıl cümleler kurulur ki böyle durumda bilemiyorum, dilim lal olmuş sanki. Mesajlaştık biraz. Kurban olduğum, öyle büyük bir olayı yaşadıktan sonra bile benimle güzel güzel konuştu, sakın merak etme korkma seni çok seviyorum vs. dedi ama ben biliyorum o şuanki ruh halini bana yansıtmamak, beni üzmemek için elinden geleni yapar. Resmen ona bir şey olup olmadığını öğrenmek için yemin ettirdim ufak bir yaralanma bile olsa söylemezdi, ki allaha şükürler olsun olmamış. Buraya içimin soğuması için yazmaya devam ediyorum şu an. Uzun geldiyse okumayı kesebilirsiniz. 1 saat kadar mesajlaştık, telaşlandığımı korktuğumu söyledim ama destek de olmaya çalıştım elimden geldiğince. Atlatıcaz daha çok yeni, düşünüp kendini yıpratma ben hep yanındayım gibisinden konuştum ardından uyudu. Kendimi burada öyle aciz, öyle çaresiz hissediyorum ki. O orada neler yaşıyor, haberlerde izlediğimiz olayları bizzat yaşıyor ve ben burda onu kaybetme korkusuyla her gün yüzyüzeyim. Aklım çıkıyor düşündükçe. Uyuduğundan beri şehit haberlerine, ailelerinin videolarını izliyorum kafayı yiycem en sonunda. Sanki kendimi bir şeylerle oyalarsam onu ve bu olayı düşünmediğim için haksızlık ediyormuşum gibi geliyor. Hani bir film açıp izlesem, ne bileyim buralarda oyalansam kafamdan bu olay az uzaklaşsa hemen suçluluk duygusuna kapılıyorum. Evvet farkındayım saçma bir düşünce olabilir ama inanın ki çok değişik, tuhaf bir psikoloji bu. Uyumaya çalışıyorum, uykum yok o yüzden kafamda surekli patlamayla ilgili şeyler var, kaybetme korkusu var ağlamaya başlıyorum canım yanıyor. Nasıl atlatıcaz bunu allahım ne olur sevdiğime yardım et, bütün askerlerimizi polislerimizi koru. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Niyetim sadece ve sadece içimi dökmekti ondan dolayı yazmayı durduramadım. Dua eden herkesten allah razı olsun..
