Çalışmak İstemiyorum

Hiç te üzücü bir durum değil. O,sizsiniz,alıntıladığınız da ayrı bir anne.Bir annenin tahamül seviyesi iyice düşer,bebeginin başında full stres dursa daha mı iyi ? Herkesin sabrı,dayanıklılığı sizin gibi olmak zorunda değilki.
Ama o zaman mükemmel anne nasıl olunacak ki ? Ben kendimden bunalıp sıkılıyorum, sürekli bebekle uğraşıp bunalmak çok insanı. Bunu diyememem zaten anneleri depresyona, yetersizliğe sürüklüyor
 
Bebeğin olduğu zaman “allahım bana iş versinler çalışayım evde durmak istemiyorum” diye bağırarak ağlayacaksın onu söyleyeyim de sonra kimse beni uyarmadı deme😂
Şaka bir yana konu sahibi ben sana katılmasam da seni anlıyorum. Çalışmaya üniversitedeyken başladım, 19 yaşımdan 34 yaşıma kadar çalıştım. Hamileyken artık ağlıyordum yeter evimin kadını olmak istiyorum evde yemekler yapmak istiyorum diye ki son 4 yıldır kendi işimi yapıyorum, mesai saati mecburiyetim yok, istediğim zaman evden çalışabiliyorum vs… Bütün artılarına rağmen artık 15 yıllık çalışma hayatı beni çok yormuştu ve evimde oturmak istiyordum. Şimdi evdeyim, 6 aylık bebeğim var ve herhangi bir işte çalışmak için çıldırıyorum öyle diyeyim sana. Kasiyer falan olayım ama akşam dokuzda mesela mesaimin biteceğini bileyim. Eve gelince çok yorgunum diyip yatabileyim. Maaşım sigortam yatsın. 8 aydır evdeyim aklımı kaçırmak üzereyim😍
Siz ben misiniz 😁 her sabah çocuk kucağımda penncereye dikiliyorum, çocuğa anlatıyorum "bak insanlar işe gidiyorlar bebeğim, ben de giderdiiiiim, sabah 7de uyanırdııııım, bak bu kadın bankacı olabilir öyle giyinmiiiiiş, sen büyüyeceksin anne de işe gideceeeeek" 😁 Bir kez de oğlumla yürüyüş yaparken öğle arasına denk gelmiştik, insanlar plazalardan çıkıp güle oynaya yemeğe gidiyorlardı, hüngür hüngür ağlamıştım 🙄😁
 
Bebegınız için üzücü Bi durum degıl mı
Cocugumdan uzak durayım aman ıs olsa da keske fılan? 17 aylık anneyim hıc oyle ıstemedım harika Bi duygu yedı Yırmı dort kızımla olmak
Kı Kendisı zor bı bebek islerim yetısmıyor cok yoruluyorum yıne de kafayı yemedim Bi de kedi sahiplendim işime iş ekledim
Gram sıkayetimde yok
Hiiiiiiiiiiç alakası yok. Bebeğime canım feda, bir saniye ayrı kalsam burnumda tüter. Bebeğinden uzak kalayım diyen yok, çarpıtmışsınız. Çalışmaya başlasam eminim başlarda ağlayarak giderim evden. Ancak insan sosyal bir varlık. Evden çıksın, insan içine karışsın, parasını kazansın, kimseye hesap vermeden ihtiyaçlarını alsın, bunlar çok önemli. Herkes için öyle olmayabilir ama bütün hayatını sadece bebeğine adayan anne mutsuz ve sıkılmış ise bunun bebeğe de faydası olmaz. Mutlu anne=mutlu bebek.
 
Siz ben misiniz 😁 her sabah çocuk kucağımda penncereye dikiliyorum, çocuğa anlatıyorum "bak insanlar işe gidiyorlar bebeğim, ben de giderdiiiiim, sabah 7de uyanırdııııım, bak bu kadın bankacı olabilir öyle giyinmiiiiiş, sen büyüyeceksin anne de işe gideceeeeek" 😁 Bir kez de oğlumla yürüyüş yaparken öğle arasına denk gelmiştik, insanlar plazalardan çıkıp güle oynaya yemeğe gidiyorlardı, hüngür hüngür ağlamıştım 🙄😁

Hahah ben de 7 aylık işe dönmüştüm inanamıyordum tek başıma yemek falan yiyebiliyorum 😂
Tabi ki herkes bebeğinin yanında olmak ister. Hiçbirimiz o günleri kaçırmak istemezdik sanırım ama . Çalışma hayatına alışmış bir kdın için evde olmak çok yıpratıcı.
Bir de bizlerin sosyal alanı hep işte. Evde olduğumuzda görüşecek insanım yoktu. Çıldırıyordum.
 
Hahah ben de 7 aylık işe dönmüştüm inanamıyordum tek başıma yemek falan yiyebiliyorum 😂
Tabi ki herkes bebeğinin yanında olmak ister. Hiçbirimiz o günleri kaçırmak istemezdik sanırım ama . Çalışma hayatına alışmış bir kdın için evde olmak çok yıpratıcı.
Bir de bizlerin sosyal alanı hep işte. Evde olduğumuzda görüşecek insanım yoktu. Çıldırıyordum.
Bir de bütün arkadaşlarım çalışıyorlar ben boşken onlar mesaideler, üstüne üstlük doğumdan 2 hafta önce taşındık alışkanlıklarım değişti tümden, anneler babalar uzakta yaşıyorlar, tamamen sosyal yaşamdan mahrumiyet. Böyle hissettin diye kötü anne oluyorsun bir de milletin gözünde! Hayırlı olsun işe dönüşünüz, darısı başıma ❤️
 
Ama o zaman mükemmel anne nasıl olunacak ki ? Ben kendimden bunalıp sıkılıyorum, sürekli bebekle uğraşıp bunalmak çok insanı. Bunu diyememem zaten anneleri depresyona, yetersizliğe sürüklüyor

7 /24 bebeğinden ,cocugundan ayrı kalamamayı muthiş bir sey olarak görmesi ayri bir garip ayrıca.
Doğm iznim bitip te okula döndüğümde bebeklerimden ayrı birey olarak ogretmen arkadaslarimla sosyallestigimde yaşadigim hazzi kolay kolay unutmam.
 
Bebegınız için üzücü Bi durum degıl mı
Cocugumdan uzak durayım aman ıs olsa da keske fılan? 17 aylık anneyim hıc oyle ıstemedım harika Bi duygu yedı Yırmı dort kızımla olmak
Kı Kendisı zor bı bebek islerim yetısmıyor cok yoruluyorum yıne de kafayı yemedim Bi de kedi sahiplendim işime iş ekledim
Gram sıkayetimde yok
Ben çocuğumdan uzak durmak istemiyorum ki. Bilakis çocuğumu dünyadaki her şeyden daha çok seviyorum. Beni diğer şeyler yıpratıyor, ev işleri, sürekli yemek yapmak, yalnızlık, desteksizlik, evliliği tekrar oturtmaya çalışmak, uykusuzluk… Bende de iki kedi var bu arada. İnsan yoruluyor yahu bunu itiraf etmek neden anneliğe bir hakaret olsun? Ben ağır işlerde de çalıştım ama hiç bu kadar yorulmadım. Zorlanıyor olmak kötü anne olunduğu anlamına mı gelir?
 
Bebegınız için üzücü Bi durum degıl mı
Cocugumdan uzak durayım aman ıs olsa da keske fılan? 17 aylık anneyim hıc oyle ıstemedım harika Bi duygu yedı Yırmı dort kızımla olmak
Kı Kendisı zor bı bebek islerim yetısmıyor cok yoruluyorum yıne de kafayı yemedim Bi de kedi sahiplendim işime iş ekledim
Gram sıkayetimde yok

Bunalmak, farklı bir şey yapmak veya bebeğinden bir kaç saat de olsa uzaklaşmak istemek doğal bir duygudur.
Anne olmadan önce insandı o kadın.
Eş olmadan önce de insandı.
Bebeğin getirdiği sorumluluklardan bunalmak, yorulmak, kendine ayıracak zamanı olmadığı için ya da gece uyuyamadığı için yeri geldiğinde bebeğine bile içerlemek insani duygulardır.
Anneler yorulmaz, anneler fedakarlık yaparken kötü hiç bir şey hissetmez, anneler bebeklerinin ne istediğini içgüdüsel olarak anlar... bunların hepsi kadınlar üzerinde baskı kuran, kadınlara anneliğini sorgulatan cümlerler.
Anneler yorulur, bunalır, bebeklerinin ne istediğini her zaman bilmeyebilir, kendine ayıracak zamanı olmadığı için öfkelenebilir.
Bu bebeğini çok sevmediği anlamına da gelmez. Bunlar insani duygulardır.
Sırf anne oldu diye ömrünü 7/24 bebeğine vakfetmek zorunda değildir.
Tek başına dışarı çıkmak, işe gitmek, sosyalleşmek istemek onu daha kötü bir anne yapmaz.
Birgün gelir de çok bunalırsanız kendinize bunu hatırlatmanızı öneririm.
 
Son düzenleme:
Siz ben misiniz 😁 her sabah çocuk kucağımda penncereye dikiliyorum, çocuğa anlatıyorum "bak insanlar işe gidiyorlar bebeğim, ben de giderdiiiiim, sabah 7de uyanırdııııım, bak bu kadın bankacı olabilir öyle giyinmiiiiiş, sen büyüyeceksin anne de işe gideceeeeek" 😁 Bir kez de oğlumla yürüyüş yaparken öğle arasına denk gelmiştik, insanlar plazalardan çıkıp güle oynaya yemeğe gidiyorlardı, hüngür hüngür ağlamıştım 🙄😁
Hahah o kadar iyi anlıyorum ki🙂 insan iş hayatını ve ordaki gerçekliği bile özlüyor, iş hayatını özleyeceğim aklıma gelmezdi😂
 
Kocam harcadığıma ettiğime karışmasın, maddi durumumuz düşük seviyelerde bile olsa evde oturmak beni mutlu edecek diyebiliyor musunuz? Bu arada kimsenin annesi babası biri evde otursun diye para yardımında bulunmak zorunda değil.
 
6 aylık bebeğim var ve herhangi bir işte çalışmak için çıldırıyorum öyle diyeyim sana. Kasiyer falan olayım ama akşam dokuzda mesela mesaimin biteceğini bileyim. Eve gelince çok yorgunum diyip yatabileyim.
Sizi çok iyi anlıyorum. Ben de aynı durumdayım. Şubatta işe başlamayı da düşündüm 8 aylıkken. Çok istedim gerçekten. İş de kasiyerlik falan değil, öğretmenim. Çalışma saatleri belli. Ama yine de bırakamadım. Tüm bunalmışlığıma rağmen. Mükemmel annelik iddiası yok hiçbirimizin ama bebeğinizle birlikte olmak yerine akşam dokuza kadar markette hışınız çıkana çalışmayı mi tercih edersiniz gerçekten? Bu kısmı ben de garipsedim. Tamam sosyalleşmeye hepimizin ihtiyacı var ama bu çalışma şartlarıyla eve gelince yorgunluktan sızarsınız, bebeğinize vakit de kalmaz ki. Burada amacınız çalışmaya ne kadar ihtiyacınız olduğunu anlatmaktı belki ama bu şartlar için de mecbur kalmadıkça bebek bırakılmamalı.
 
Sizi çok iyi anlıyorum. Ben de aynı durumdayım. Şubatta işe başlamayı da düşündüm 8 aylıkken. Çok istedim gerçekten. İş de kasiyerlik falan değil, öğretmenim. Çalışma saatleri belli. Ama yine de bırakamadım. Tüm bunalmışlığıma rağmen. Mükemmel annelik iddiası yok hiçbirimizin ama bebeğinizle birlikte olmak yerine akşam dokuza kadar markette hışınız çıkana çalışmayı mi tercih edersiniz gerçekten? Bu kısmı ben de garipsedim. Tamam sosyalleşmeye hepimizin ihtiyacı var ama bu çalışma şartlarıyla eve gelince yorgunluktan sızarsınız, bebeğinize vakit de kalmaz ki. Burada amacınız çalışmaya ne kadar ihtiyacınız olduğunu anlatmaktı belki ama bu şartlar için de mecbur kalmadıkça bebek bırakılmamalı.
Mübalağa etmiştim aslında anlaşılması için😊 Bedensel yorgunluktan çok daha fazlası annelik… Zihinsel ve duygusal yükü inanılmaz. Sizi anlıyorum, neden bırakamadığınızı da. Ben altı aydır bebeğimden yarım saat bile ayrılamadım. Sürpriz bir şekilde tekrar hamile kaldığım için sütüm azaldı, formül mama desteği almamız gerekti, böylece eşim veya annem ben olmadan 2-3 saat kadar idare edebilir hale geldi aslında kızımı, ama henüz bunu da yapamadım. Ne kadar yorulsam ve sızlansam da sürekli benimle olmasını istiyorum, ben bile hazır değilim ki ayrılmaya. Aslında demek istediğim -bence her annenin aslında içeride bir yerde ufaktan hissettiğidir bu- birinin annesi olmadan, o kalp yükünü üzerine almadan önce anlaşılmayacak bir şey bu “yorgunluk” hali. Ben de bilmiyordum, yeni öğrendim. Evde oturayım çocuk bakayım çalışma hayatı çok zor evimin kadını olayım dediği noktada, konu sahibi de aslında farkında değil. Çocuksuz bir iş hayatı aslında çok daha kolay ve daha az yorucu.
 
X