çalışmak istemiyorum çözüm bulamıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
tezim bitsin diye bekliyorum şimdilik. ben de hep daha iyi iş olsun daha yüksek maaş alayım diye uğraştım durdum. iyi bir teknik üniversite mezunuyum. okul arkadaşlarımı gördükçe daha da üzülüyorum. çevremdeki herkes arkadaşlarım dahil ara vermek sana bir şey kaybettiirmez daha iyi şartların olacak dedi ama onlar bilmiyorlar bende korku oluştu. okula bile kusarak gitmek zorundayım
Niye kusarak gidiyorsunuz? Bunu sürekli söylemişsiniz ama anlamadım ben.

Yüksek lisans için ara vermek normal insanlara bişey kaybettirmez ama size kaybettirmesi yüksek olasılık.
 
Niye kusarak gidiyorsunuz? Bunu sürekli söylemişsiniz ama anlamadım ben.

Yüksek lisans için ara vermek normal insanlara bişey kaybettirmez ama size kaybettirmesi yüksek olasılık.
çünkü anksiyetem huzur vermiyor. vakit kaybı oluyor herkes çalışıyor ben daha 1 sene bile bir işte düzenli çalışamadım. bu düşüncelerden boğuluyorum
 
pandemide kredi çektim aldım ailem de destek oldu evet. altınlar da 500 gram değil herhalde. kredi kartıyla aldım ödedim aldım ödedim. maaşım iyiydi çünkü boşa harcamak istemediğim için borca giriyordum. aileden destek almak kötü bir şey mi anlamıyorum
Siz aileden destek almıyorsunuz ki, siz ailenize her anlamda hem maddi hem manevi yük oluyorsunuz. Aileden destek almak sizin yaptığınız gibi bir şey değil.

Çok ciddi soruyorum; anneniz bu yaşında çalışırken sizin evde yatarak onun harcaması gereken emekli maaşını gereksiz şeylere harcarken hiç utanmıyor musunuz? Ben olsam yerin dibine girerdim.
 
pandemide kredi çektim aldım ailem de destek oldu evet. altınlar da 500 gram değil herhalde. kredi kartıyla aldım ödedim aldım ödedim. maaşım iyiydi çünkü boşa harcamak istemediğim için borca giriyordum. aileden destek almak kötü bir şey mi anlamıyorum
Aileden destek almak kötü bir şey değil tabii ki. Ama bu yaşa gelip hala babadan kredi kartını ödemesini istemek, evde bütün gün yatıp - hatta iddiana göre yemek yapmaya para karşılığında kadın gelmişken ona tenezzul etmeden yemek sipariş edip annene ödetmek, kuaföre kreme sekiz bin lira vermek kötü bir şey.
 
ikisine de gittim b12 iğneleri oldum ama fayda etmedi. kısa süreli mi bilmiyorum önceden böyle biri değildim hem okudum hem çalıştım hem de ailemden ayrı yaşıyordum evimi de temizler her gün farklı farklı yemekler yapardım. büyümeyi mi kabul edemiyorum bilmiyorum. insan kaynaklarında da çalıştım mühendislik yapmamak için

Bence siz bir terapistle görüsün. Simdi burdan hayatinizi bilmedigim icin atmak istemiyorum, ama sanki kendinizi her konuda engelliyorsunuz. Ama sebebi yorgunluk mu, yoksa bikmislik mi yoksa sorumluluklardan bikmislik mi bilemeyiz burdan
 
Arkadaşlar herkese merhaba. mesleğim var şuan yüksek lisans yapıyorum işe ara verdim ekimden beri çalışmıyorum. vicdani olarak bir daha iş bulamayacağım diye düşünüyorum. Bulsam bile tekrar çalışmaya bir yerim yemeyecek gibi geliyor. 2-3 gün okulda proje için çalıştım sabah erken kalk git vs o kadar kötüydü ki sevdiğim bir iş olmasına rağmen saçımı başımı yolmak oturup ağlamak istedim.

Aylık okuldan aldığım burs asgari ücrete yakın. özel ders veriyorum ama sadece kredi ödemesine yetiyor. Kısa süreli olduğunu da düşünmüyorum. Ömür boyu işe giremeyecek gibi hissediyorum. Çünkü son 1 senede de 3 kere iş değiştirdim. hepsinde de şimdi bitecek 2 güne istifa edeceğim diye motive ettim kendimi. biliyorum kimse severek ise gitmiyordur. neye güveniyorum gerçekten bilmiyorum.Bu şuursuzluğum şok ediyor. LinkedIn denilen yerden sürekli insanlara bakıyorum ne kadar başarılı olduklarını görünce üzülüyorum. kendimi kötü hissediyorum.

Liseden beri yazları çalışıyorum üniversite 3. 4. sınıfta alanımla alakalı staj-iş karışık işe girdim. mezun olalı 4 sene oluyor 4 senedir de aralıksız çalıştım ama yani istifa edicem yok yüksek lisans yapacağım borçlar bitince bırakacağım şu kadar biriktireyim bırakacağım diye diye motive oldum toplamda 6 kere iş değiştirdim.

işsizliğe nasıl kolay alıştım bilmiyorum. iş görüşmelerine gidiyorum arada denk geliyor lütfen olmasın diye dua ediyorum. ailemin durumu çok çok iyi sayılmaz. Mecburen tüm ihtiyaçlarımı onlar karşılıyor bir de aylık sabit giderim de çok. Evlilik aşamasındayım her şeyi ailem karşılıyor. 200 bin lira kredi çektim ihtiyaç. Aylık ödemesi hemen geliyor 20 bin lira. hiç borcum yokmuş gibi her gün yemek söylüyorum. o kadar vicdan azabı duyuyorum ki gelmişim kaç yaşıma annem emekli hala çalışıyor parasını harcıyorum. koca parası yiyecek biri de değilim. çalışmam lazım kendimi kanıtlamam lazım. Ama istek sıfır. markete bile ayaklarım geri geri gidiyor. Sevgilim şuan benden farklı bir şehirde yaşıyor sürekli iş seyahatleri var. ne olacak bu halim bilmiyorum. banka hesaplarını açmaya bile korkuyorum. görüştüğüm herkes işe gir diyor. böyle olunca midem bulanıyor. terapiye de gittim memnun kalmadım. Annem çalışmazsan çalışma yapacak bir şey yok ben sana ömür boyu bakarım diyor. nişanlım da çalışmak istemiyorsan çalışma benim kazandığım senin diyor. ama rahatlamak yerine iyice stress oluyorum.

Benim bir akrabam var kadın 30ların sonunda hiç çalışmamış bir işte tutturamadı bekar anne evinde yaşıyor vs daha eski senelerde o sürekli ona bakar korkardım öyle olmaktan. çok mahna buldum da başıma mı geldi bilmiyorum. nasıl çözülür fikrim de yok
Başka bir terapist bul terapiye başla, annen kendi ömrünün sonuna kadar belki bakar sana ama o ölünce dımdızlak kalırsın, koca parasına güvenerek yaşamak da bir kadın için yapılabilecek en büyük hatadır
 
Aileden destek almak kötü bir şey değil tabii ki. Ama bu yaşa gelip hala babadan kredi kartını ödemesini istemek, evde bütün gün yatıp - hatta iddiana göre yemek yapmaya para karşılığında kadın gelmişken ona tenezzul etmeden yemek sipariş edip annene ödetmek, kuaföre kreme sekiz bin lira vermek kötü bir şey.
bu yaş dediğiniz 26 yaşıma yeni girdim. kimden isteyebilirim ki? çalışmıyorum işsizim. bunların hepsini de ben de biliyorum mutsuzum zaten. kimse böyle nir hayat hayal etmiyor. iyi bir teknik üniversiteden mezunum tıp kazanacak puanım vardı. okurken de öyle çiçek böcek değil mühendislik benim girdiğim seneden 3 kişi mezun olduk sadece. okurken staj yaptığım yerlerin şimdi kapısından giremem. bu hale geldiğim için zaten ben çok mutsuzum. kimse böyle bir yaşam hayal etmez kendine
 
Siz aileden destek almıyorsunuz ki, siz ailenize her anlamda hem maddi hem manevi yük oluyorsunuz. Aileden destek almak sizin yaptığınız gibi bir şey değil.

Çok ciddi soruyorum; anneniz bu yaşında çalışırken sizin evde yatarak onun harcaması gereken emekli maaşını gereksiz şeylere harcarken hiç utanmıyor musunuz? Ben olsam yerin dibine girerdim.
annem kendi istediği için çalışıyor. çalışmayı seviyor. tabii ki mutsuz oluyorum. zaten mutsuz olduğum için kinu açtım. bakın hayatıma çok iyi demek için değil
 
Yüksek lisansla ilgili hayalleriniz neler peki?
İşi gücü bırakıp başladığınıza göre bitirdikten sonra ne gibi faydaları olacağını düşünmüş, kariyerinizi buna göre planlamış olmanız lazım.
Yoksa sadece çalışmamak için bahane gibi duruyor.
yüksek lisansa çalışırken başladım derslerimi verdim tez yazıyorum. veri alanında diyelim çok kendimi ifşa etmemek için. tezimi bitirdikten sonra önüme gelen fırsat neyse o. tabii o zaman ne bahanem olur bilmiyorum
 
Yetersizlik korkunuz oluşmuş gibi geldi. Seviyenizin bir kademe altında bir iş bakarsanız ilk aşamada daha rahat edersiniz bence. Zamanla şirket içi yükselme hedefi koyun.
 
arabamın modelini değiştirdim kredi çektim kazancım olduğu gibi oraya gidiyor zaten. Aralık ayı gelirim 27ydi. ona güvendim. onda da yine ailem bana iyilik mi yaptı kötülük mü bilmiyorum.
içinden gelmiyor zor.. nişanlının maaşı nasıl size yeter mi
 
Yetersizlik korkunuz oluşmuş gibi geldi. Seviyenizin bir kademe altında bir iş bakarsanız ilk aşamada daha rahat edersiniz bence. Zamanla şirket içi yükselme hedefi koyun.
o işlere de başvuru yapıyorum bu sefer sizin için uygun pozisyon değil işsizlikte idareten girmek istiyorsunuz diyorlar. çevirmenlik özel ders vs veriyorum bursum da var. bir hocamla çalışıyordum iş kısmı yılbaşında bitti. ekimden aralığa kadar onunla idare ettim zaten. hani işsiz değilim gibi geliyordu
 
2 ay. onda da sinir hastası oldum hiçbir şeye tahammül edemez hale geldim
O zaman doktorla uyuşamamışsınız. Benim de yakın arkadaşım ilaç kullandı beni kötü yaptı dedi bıraktı. Başka doktora da gitmedi. Ben de kullandım kısa sürede toparlanıp hayatıma döndüm. Şu an ilacı bıraktım. Kendi gittiğim doktoru önerdim ki doktorum devlette, hep bahane bulup gitmedi. Hala aynı durumlardan şikayetçi 1 seneyi geçti. Farklı doktorlar deneyin ve kendinizi net bir şekilde ifade edin. Eminim ki doğru tedaviyi bulacaksınız. Hayat akıp gidiyor.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X