- 2 Temmuz 2013
- 3.606
- 7.674
Bende başka bir kadının yorumumu okumuştum, güzel bir iş teklifi alıyor çocuğu 2 yaşındayken ama çocuk küçük diye çalışmıyor ve sonra 12 yıldır hala iş bulamamış
Bende başka bir kadının yorumumu okumuştum, güzel bir iş teklifi alıyor çocuğu 2 yaşındayken ama çocuk küçük diye çalışmıyor ve sonra 12 yıldır hala iş bulamamışGeçen gün burada bir yazı gördüm. Onda da bir kadın çocugu oluyor olunca yıllarca çalışmıyor sonra iş aradıgında da uzun zaman ara verdiği için iş bulamıyor ve çalışmadıgı için kendini mutsuz hissediyordu. Yani bence 1 2 yıl belki çalışmayabilirsiniz ama süre uzarsa kendinizi kötü hissedersiniz, zor bir karar ben de bilemedim valla
Örneği çok azdır çocuktan önce kariyeri olmayan birinin çocuktan sonra yapabildigi. Bunlar en geç çocuk yapma aşamasında konuşulması planlanmasi gereken şeyler.Bende başka bir kadının yorumumu okumuştum, güzel bir iş teklifi alıyor çocuğu 2 yaşındayken ama çocuk küçük diye çalışmıyor ve sonra 12 yıldır hala iş bulamamış
Ya birşey dicem siz bence çalışın çünkü evde olduğunuz sürece o çocuğa hiç birşey katamayacaksınız belli. Çocukla dışarı çıköayı bile embesillik olarak gören bir kadın nasıl annelik yapabilir ki ?İşte herkes burada da farklı fikirler söylemiş. Yani benim de muallakta kalmam normal değil mi?
Evet maddi durumumuz çok şükür iyi ama ben nereye kadar çocuk bakabilirim ki? Okuduğum okula ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Evde oturmak için mi okudun sen diyorum. Bazı arkadaşlar bunu anlamak istemiyor.
Yani eşime kalsa, altında araba var canın sıkılıyorsa, bin istediğin yere git diyor. Akşam ben işten gelene kadar kafana göre gez ama çocuk yanında olsun diyor, çocuktan sevgini mahrum etme diyor. Ama bu bana embesillik gibi geliyor.
Asistan olarak çalışıyorum. Maalesef yarı zamanlı imkanı yok.
Valla çalışma isteğinizde sonuna kadar haklısınız. Ben de kızım 7 aylık olduğunda resmen koşa koşa çalışmaya başlamıştım. Güya en az bir yaşına girene kadar ben bakacaktım. Nasıl iyi gelmişti çalışmak bana:) Gerçi ben öğretmen olduğum için günde, en fazla dört beş saat ayrı kaliyorduk kızımla. Uzun saatler birakabilir miydim bilmiyorum.Arkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
Aklın yolu bir çünkü.Yani off galiba eşim haklıherkes onun söylediklerinin aynısını söylüyorlar, sanki sözleşmiş gibi
Canım benim konu gerçek değil yemin edebilirim ama ispatlayamam. Konu sahibinin yazdıkları çalışmak isteyen ve bu konuda kendini haklı göstermek isteyen birinin mesajları mı sence? Bariz canı sıkılmış polemik için açılmış konu.Düşünememiş olabilir.herkes bu şekilde anlaşılacağını bilecek kadar hassas değil.hassas olsa zaten bu şekilde düşünmez baştan.
Uff tam bi baş ağrısısın. Kocan guzellikle anlattığına göre iyi bi adam bence. Ben seni bu kadar konuşturmazdim. Aklın yok ama bi ton fikrin var apık sapık. Annesini düşünüyorsa so what? Yasli insani tabi düşünecek tabi cocugu düşünecek seni de düşünüyor sıkılırsan her imkani saglarim diyor. Anne olurken bilmio muydun cocuga iki sene ilgi gerektigini adam guzel guzel cocugu sevginden mahrum birakma falan diyor bunu demesine gerek duymayacagi biriyle evlenseymiş keşke.Teşekkür ederim herkese yorumları için.
Eşimin en büyük sıkıntısı çocuk küçük olduğu için ona kıyamıyor. Yani sürekli aklıma o geliyor o masum bakışı geliyor diyor. Ben çocuğu bahane ettiğini aslında annesini düşündüğünü düşünüyorum o yüzden çalışmamı istemediğini düşünüyorum. Bu mesele yüzünden ben ondan soğuyorum sanırım o da benden soğuyor
Farkında mısınız. Hep çocuk diye ifade ediyorsunuz kendi çocuğunuz için. Çocuğumuz, bebeğimiz bile diyemiyorsunuz. Sanırım henüz bağ kuramamişsiniz bebeginizle ve evden, bebekten bir şekilde, işi bahane ederek uzaklaşmak istiyorsunuz.Bakıcı fikrini bile çocuğunuza kiyamamaktan değil de eşinizi kiskandiginiz için sıcak bakmiyorsunuz. Lütfen bir uzmanla görüşün. Tedavi olun, destek alın. Lohusa depresyonunda olabilirsinizİşte herkes burada da farklı fikirler söylemiş. Yani benim de muallakta kalmam normal değil mi?
Evet maddi durumumuz çok şükür iyi ama ben nereye kadar çocuk bakabilirim ki? Okuduğum okula ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Evde oturmak için mi okudun sen diyorum. Bazı arkadaşlar bunu anlamak istemiyor.
Yani eşime kalsa, altında araba var canın sıkılıyorsa, bin istediğin yere git diyor. Akşam ben işten gelene kadar kafana göre gez ama çocuk yanında olsun diyor, çocuktan sevgini mahrum etme diyor. Ama bu bana embesillik gibi geliyor.
Asistan olarak çalışıyorum. Maalesef yarı zamanlı imkanı yok.
Bu kesinlikle lohusa depresyonu falan değil şımarıklık bencillik sanki o çocuk kendi geldi dünyaya kendi zevkleri için yaptılar şimdi sanki komşunun çocuğundan bahsediyor gibi konuşuyor yazık o çocukla eşe gerçekten.Farkında mısınız. Hep çocuk diye ifade ediyorsunuz kendi çocuğunuz için. Çocuğumuz, bebeğimiz bile diyemiyorsunuz. Sanırım henüz bağ kuramamişsiniz bebeginizle ve evden, bebekten bir şekilde, işi bahane ederek uzaklaşmak istiyorsunuz.Bakıcı fikrini bile çocuğunuza kiyamamaktan değil de eşinizi kiskandiginiz için sıcak bakmiyorsunuz. Lütfen bir uzmanla görüşün. Tedavi olun, destek alın. Lohusa depresyonunda olabilirsiniz
Evet bencillik en az 3 4 yaşına gelmeli asgari ücretli işi her zman bulursunuz.. Benim fikrim buArkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba