mezun olunca hemen evlenen ve benim gibi seve seve maddi konuları eşine bırakan hanımlar.. aileme arada bir para göndermek ve kardeşlerimin bişeylerini üstlenmek istiyorum.. ev kirası taksitler derken bişey artıramıyoruz, bu şekilde de kendimi kötü hissediyorum.. sorumsuz hayırsız evlat gibi senağlama onca sene okuttular emek verdiler elim kolum bağlı kaldım böyle..
fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim..
ben çalışmıyorum o yüzden veremiyorum ama eşim her zaman anneme vermem için elime sıkıştırır...
böyle durumda sen vermicen de kim vericek diyo....malum emekli insanlar...
yani sağolsun eşim kendisi akıl eder ve verir.ayrıca her gidişimizde de alışveriş yapıp torbaları doldurup gideriz...
benim kocam cennetlik walla.....:1hug::asigim:
Ben aslında eğer yanlış anlamadıysa ne demek istediğinizi anladım sanırım.. Evlenmemiş olsaydınız ailenize sanırım maddi anlamda biraz daha yardım edebileceğinizi düşünüyorsunuz, hani kimseye hesap vermeden rahatça, ama evli olunca ha dediğinizde katkı sağlayamıyorsunuz çünkü açıklama yapmak durumunda olduğunuz eşiniz var. doğrumudur, doğru anlamışmıyım sizi rahatsız eden noktayı.
Maddi açıdan yardıma ihtiyaçları varsa, eşin de buna imkan vermiyorsa, bir şekilde yolunu bulup kendin harcıyormuş gibi de olsa yaparak arttırıp göndermelisin.
Ama maddi yardıma ihtiyaçları yoksa arada hediyeler alıp gönüllerini hoş tutabilirsin.
Onların zaten senden bayan olduğun için öyle bir beklentileri yoktur, durumunu da biliyorlardır zaten. Rahatsız değillerdir. Bugün yapamazsın yarın öbürgün yaşlanıp gelirleri olmadığında yardım edersin, senin bu güzel yüreğin oldukça (ki böyle bir şeyden rahatsız olman bunu gösteriyor) sen onların birşekilde gönüllerini hoş ediyosundur zaten merak etme..
Kardeş sayımız fazla olduğu için ve ailemin maddi durumu iyi olmadığı için, 3 yıl ailemle kaldım ve yardım ettim ama kafamda bi kaç yıl daha kalmak vardı. Çünkü 3. senemde pek faydam olmadı (yüksek lisansa başladığım için)
Evlenirken içim çok rahattı. Eşim kadeşimi okutma sözü bile vermişti. ama şimdi ayda 100 milyonu zar zor yolluyoruz.(yatak odası taksitlerinin büyük kısmını ödemek gibi yardımlar da yaptık, biraz benim zorlamamla olsa da. Onlar için de ne kadar ağladım bi ben bi Allah bilir herhalde)
Ama bazen(bugün mesela) annemi kabansız - ayakkabısız gördükçe kahroluyorum. Ama elimden daha fazlası gelmiyor.
Bu dert beni ölüme götürmezse, başka bişey götürmez herhalde..Eşimi de anlamaya çalışıyorum ama çok yoruldum artık..Hayat bunlara değermi ki!
ben çalışmıyorum o yüzden veremiyorum ama eşim her zaman anneme vermem için elime sıkıştırır...
böyle durumda sen vermicen de kim vericek diyo....malum emekli insanlar...
yani sağolsun eşim kendisi akıl eder ve verir.ayrıca her gidişimizde de alışveriş yapıp torbaları doldurup gideriz...
benim kocam cennetlik walla.....:1hug::asigim:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?