Bir yerde okudum, annesi çalışmayan çocuklar anneye daha "bağımlı", çalışanlarınkiler ise (bebeğiniz emin ellerdeyse) "bağlı" olur diye. Herkes için böyle bir genelleme yapılamaz elbette ama düşününce, annesi çalışan çocuk hem onunla geçirdiği zamanın değerini daha iyi bilir, hem de her konuda sadece annesine bağımlı olmaz denebilir. Bir uzman da televizyonda, önemli olan ne kadar zaman geçirdiğiniz değil, geçirdiğiniz zamanın kalitesi demişti. Bir de işe giderken mutlaka çocuğa hoşçakal demek gerekiyormuş. Çaktırmadan kaçmak çok yanlışmış o zaman çocuk kendisini kandırılmış, terk edilmiş hissedermiş. Halbuki çocuk ne kadar küçük olursa olsun "ben işe gideceğim ve bitince geleceğim" diye açıklarsanız anlarmış. bebekler ve çocuklar sandığımızdan daha olgun olabiliyorlar.
Bir de küçük bebekler başlarda düzenleri bozulsa da sandığımız kadar kahrolmuyorlar. Ben 3 aylıkken işe başladım. o gün hüngür hüngür ağlaya ağlaya bi hal olmuştum. öğle arasında eve gittim, ne yaptı diye sordum babaanneye, "hiç, biraz oynadık yemek yedik çoğunlukla uyudu zaten sen yokken" dedi. beni görünce de çok sevindi ama tekrar giderken fazla aldırmadı. siz onun yanından ağlaya ağlaya çıkmadıkça çocuk paniğe kapılmıyor kolay kolay. Şimdi altı aya yaklaşırken hala çalışmıyor olmayı istiyorum, herhalde daha 2-3 yıl işimden nefret ederim. ama uzun vadede herşeyin iyi olacağına inanıyorum. benim annem de çalışıyordu ve ben iyi bir çocukluk geçirdim. "benim annem şu bölümden mezun, şurada çalışıyor" diye başka çocuklara övündüğümü hatırlarım.
iyi bir anne olmak sadece 24 saat yanında olmak demek değil bence.
Ancak işin doğrusu çalışan annenin iki-üç kat fazla emek sarf etmesi gerekiyor. Bir anneanne-babaanne desteği olsa çok iyi olur. Bakmayı bilmez demeyin, öğretin!
Bizim gönlümüz bebek sürekli bizi istesin, sürekli bizi umursasın, bizsiz yapamasın istiyor, böyle olmayınca belki duygularımız inciniyor, üzülüyoruz ama bu aslında iyi bir şey. Anne babaların esas amacı çocuğunu özgür, bağımsız, kendi başının çaresine bakan bireyler olarak hayata hazırlamak olmalı çünkü. Zaten kendi duygularını tatmin etmeyi değil, çocuğunun ruhsal gelişimini düşünen anne babalar çocuğu kendine bağımlı kılmamalı. Sosyal bireyler olmaları onlar için çok daha iyi. Biz ölüp gidince yalnız mı kalsınlar bu hayatta? Onlar büyüdükçe gittikçe fiziksel olarak bizden daha fazla ayrıldıklarını mecburen göreceğiz. Kreş, okul, üniversite, belki yatılı yurtlar, belki yurtdışı, evlilik.... bütün bunların yanında bizim çalışmamız ayrıntı sayılır.
Ayrıca her zaman dibimizde olmak istememeleri bize olan sevgilerinin daha az olduğu anlamına gelmiyor. İnsan yavrusunun gözünde görüyor sevgiyi.
Üzülmeyin, mutlaka ihtiyaç duyuyordur bebişiniz annesine. Ben bu yaşımda hala anneme ihtiyaç duyuyorum bazen sadece onun yanımda olmasını istiyorum. Bebek istemeyecek mi? Ama kendi başına oyalanabilmesi veya başkalarıyla da iletişim kurabilmesi için arada onlara fırsat vermemiz lazım. Çalışıyor olmamız bu fırsatı yaratıyor bence. Tabi abartıp olağanüstü kariyer yapıcam diye çocuğu ihmal etmeden çalışmaktan bahsediyorum.
Sevgili SiBeL,
Ben de bir yaşına kadar kendim bakmak isterdim. Bence sizin durumunuz çalışan anne için oldukça ideal. Hiç merak etmeyin. Gönlünüzü ferah tutun. Umarım adaptasyon süreci kolay olur. Bol şans.
Ben de artık ciddi anlamda çalışmak istiyorum, 4 yaşında oğlum, haftada 3 yarım gün kreşe başladı, tam güne çeviririm diyorum, ama C.tesileri kreş yok o zaman ne yapacağım. C.tesileri çalışılan bir yer. Bir iş fırsatı çıktı eşim istemedi bu yüzden. Düzenimiz iyice otursun öyle bakarsın falan diyor. Çocukla nasıl olacak diyor.
Oğlum 1 yaşındayken 1,5 yıl iş aradım bulamadım. Anneannesi bakacaktı. Ama şimdi bakamayacağını söylüyor. Üstelik köye gidip geliyorlar sürekli. Oğlum öğlen onu alacağımı biliyor bu şekilde bile zor bırakıyorum sabahları ağlıyor peşimden. Annem de sana çok düştü sen iş hayatını unut diyor. Hem kendimi hem çocuğumu düşünüyorum büyük ikilem içine giriyorum. İnsanlar 2 çocukla bile çalışıyor biz tek çocukla hiç bir işe kalkışamıyoruz diyorum. Yaş da ilerliyor. Allah aşkına annesi k.validesinin bakma imkanı olmayan anneler nasıl yapıyorlar. Çocuk hasta olsa noluyor. C.tesilerini nasıl hallediyorlar. Çocuk okula başlayınca daha fena yarım gün okul var. Off ki ne offf uykularım kaçtı benim kaç gündür...