Sana bir haberim var.. Ne yazık ki böyle bir dünya yok..
Hatta öyle bir noktaya geldik ki.. hani neredeyse kötüyü, daha kötü sayesinde kanıksamaya başladık..
Bu bakış açısına örnek cümle:
"Adam kendi kızına tecavüz ediyor.. Hayvana haydi haydi eder"
Biliyorum Püsküüt'üm de içten içe bir temenni işte.
Nasıl böyle kötü olabiliyor insanlar anlamıyorum ki.
İçim acıyor böyle konuları gördükçe, okudukça.
Artık dünyanın normali kötü oldu.
İnanır mısın karşılıksız iyilik yapan insanları gördükçe mutlu oluyorum. Yaşasın hala böyle insanlar var diye.
Adaletli davranan insanları görünce seviniyorum. Bir hukuk devletinde adalet için sevinmek ne garip değil mi?
Ağzından çıkan sözü iki kere düşünen ve karşısındaki kırmamak için özen gösteren insanları görünce mutlu oluyorum.
Üzerinden henüz 1 yıl dahi geçmemişken, somayı unutmayan insanları gördükçe garip hüzünlü bir sıcaklık hissediyorum.
Bir Avm için ağaçları kesenleri durdurmak isteyen güzel insanların arkasında duranları, katillerinin aranmasını isteyenleri gördükçe seviniyorum.
Peki, her gün ne kadar çok şey için üzülmek zorunda kalıyoruz.
Her gün haberleri izleyemiyorum artık. Dayanmıyor kalbim.
Ne yapıyorum, gözlerimi mi kapatıyorum olanlara? Oysa pek çok kötü şeyi yaşamak zorunda kalan insanlarımız, hayvanlarımız var.
Ne yazık ki elimden birşey gelmeyince görmemeyi seçmek zorunda kalıyorum.
Çok duygusalım bugün ama bir taraftan isyan edesim var düzene.