- 4 Haziran 2018
- 298
- 416
- 18
- 35
Meslegi de yuksek ihtimallr polis diye dusunuyirum o kadar cok bu bataga batan var ki iclerindeBiraz uzun olabilir ama lütfen okuyun. Cidden zor durumdayım. Delirecek aşamaya geldim. 24 yaşında bir öğretmenim. Böyle deyince ne güzel kulağa hoş geliyor. Ama hayatım çocukluğumdan beri berbat. Sorunlu bir aileyle büyüdüm. Anne baba sorunlu. Kavga dövüş sürekli. Aldatma. Şiddet. Ne ararsanız vardı. Kısacası hayatımın içine ettiler el birliğiyle. Bir de abim var. O da aynı şekilde. O bendem daha beterlerini yaşadı. Babam bana gene kıyamazdı ama abimi çok döverdi. Öyle basit ufak tefek vurmalar da değil ama sırtı moraracak kadar. Çok zor büyüdüm çok zor okudum. Binbir zorluk borç harç, annemin temizlik falan yaparak destek olmasıyla bursla falan bi şekilde okudum bitirdim öğretmen oldum. Abim de okudu bitirdi memur oldu. Herşey düzeldi diye sevinirken yanılmışım. Düzelmemiş. Ben üni sürecinde bu olaylar nedeniyle intihara kalkışıp başaramamıştım. Sonrasında bişeyleri fark ettim ve yaşadığım ağır travma sebebiyle psikiyatra gittim tedavi gördüm. İyileştim atlattım çok şükür. Ancak annem ve abim için aynı şeyi söyleyemiyorum. Senelerce debelendim. Götüremedim psikiyatra. Şimdi tatile çıkmıştım dönüşte abimle annemle bir araya geldik. Ve çok üzücü şeyler öğrendim. Abim ne yazık ki bu süreci benim gibi atlatamamış. Liseden itibaren kumara bulaşmış. Bahise. Bu bir süre sonra bağımlılığa dönüşmüş. Psikolojisi de bozulmuş. Kurtulcam derken iyice batmış. Haberimiz de yok. Şuanda toplam 160 bin lira kumar borcu varmış. Ve bunun bağımlılık olduğunun farkında bile değildi. Beni aradı bacım bi derdim var nasıl anlatsam bilmiyorum. Anlatmayı çok denedim yıllardır yapamadım. Artık intiharın eşiğine geldim. Seni üzmek istemiyorum ama biriyle paylaşmam lazım. En yakınım sizsiniz. Anlatma dersen kafamı ağrıtma dersen anlarım dedi olur mu öyle şey anlat tabii kardeşinim ben dedim. Kumar batağına batmış. 160 bin borca girmiş. Psikoloji de fena. İntihar ettiğimi görüyorum sürekli gözümü kapayınca dedi. Derhal psikiyatra yönlendirdim. Acil gitmen gerekiyor dedim. Baya ısrarcı ve sert konuştum. Neyse gitti. Patolojik kumar bağımlılığı ve ağır depresyon demiş. Bi sürü ilaç vermiş tedavi görüyor şuan. Şuanda bıraktı kumarı ama 160 bin borç var tabii. 5.500 lira maaş alıyor. 3500 ü kumar borcuna kesiliyor krediye. Annem safı da ben sana bu ay 1000 lira veririm dedi gözümün önünde. 15 i de geldi ya bana duyuruyor sen de yardım et der gibi. Ağzımı bile açmadım. Abi dedim sana tek önerim var. Kendine ek iş bulacaksın. seni bedenen yoracak bi iş. Bu sayede ben bi halt yedim ceremesini çekiyorum diyip lanet olsun kumara demen lazım ki bi daha yapmayasın. Şimdi birileri yardım etse kapatsan borcu kolay gelir sana. Hastalık boyutunda diyorsun sonra gene başlarsın. Yemişin bi halt. Çekeceksin ceremesini. Hayat standartlarını düşüreceksin. Evden Çıkmıcan gerekirse birkaç sene. Zaten babamdan kalan bir kart var. 100 bin lira paramız var ama çekmiyoruz. 3 ayda bir 3 bin civarı para getiriyor. O kart da onda. Eskiden araba almıştı. Ozaman kartı ona vermişti annem. Lazım olunca isterdim bana da yollardı bi kısmını. O da destek olur sana biraz da ek iş kovalarsın ödersin dedim. Bana güvenmesini istemiyorum. Psikolojisi bozuk intiharın eşiğine gelmiş diye ufak tefek hediyeler aldım. Benim evimde zaten yeme içmeyi ben alıyorum. Annem de yanına gidecek beraber yeme içmeyi falan halledecek. Ama anneme dedim kesinlikle nakit para vermiyorsun. Karnını doyur. Yanında ol. Manen destek ol ama nakit verme. Sen dedim okuttun büyüttün. Temizlik yaparak okuttun onu herif 5 bin lira maaş alıyo. Seni arayıp sorduğu yok. 160 bin lirayı kumara harcayacağına o kadar prası varsa sana bi ev alıp oturtturaydı sürünmeyeydin yüz verme çok dedim. Bu ailenin bütün yükü hem evin en küçüğü hem de kadın olmama rağmen benim sırtımdaydı hep dedim. Ne abilik yaptı bana ne anneme evlatlık. Demedi bu kadın beni okuttu büyüttü onca zorlukla. Ben napıyorum ne halt yiyorum. Sıkışınca aklına geldik. Çok kızgınım dahası çok kırgınım. Çok üstne de gitmek istemiyorum. İntihara cidden meyilli. İlaçları çok ağır. Ama destek de olmayacağımı net bi şekilde belirttim. Sürekli ek iş bulacaksın başka yolu yok dedim. Ben kendim zor yetiyorum. Benim de geleceğim var. Daha kenarda ne ev var ne araba var. En ufak bi şey yok. Bir sevdiğim var evlenmeyi düşündüğüm. Çeyiz niyetine iğne bile yok kenarda. Düğün yapacak olsam birkaç seneye 5 kuruş yok kenarda. 29 yaşına gelmiş. Evin erkeği sözde yaptığına bakın. Çok yorgunum çok kötüyüm kimsesi gibi hissediyorum kendimi. İkisi de psikolojikmen kötü. Biri bize büyü yaptı kafasına girmişler. Ondan böyle olmuş falan. Tersledim direk. Abi bahane edip kendini avutma dedim. Büyüyle kumar ne alaka. Yapmışsın bi hata kabul edeceksin. Yediğin haltın bedelini de ödeyeceksin yapacak bişey yok bu saatten sonra. Ama anneme öok yansıtma. Kadının ömrü zaten çileyle geçti. Ona artık hayatını yaşatacağın yere bi de bunu çıkardın başına. Fazla yansıtma üzme dedim. Ama ana yüreği durur mu. Napsak. Ticarete mi girsek bişeler alıp satsak mı diye dğşünüyor garibim. Lütfen bir şeyler söyleyin napmalı. Nasıl davranmalıyım şuan. Davranışlarım sizce doğru mu
