Hastanede bir gün kaldım ertesi gün öğle saatlerinde çıktım.
Açık söylemek gerekirse ameliyat sonrası çok kolay değil ya da ben çok nazlıyım o yüzden zorlandım. Hem fiziksel olarak hem psikolojik olarak sıkıntılı bir süreç geçirdim. Ağrım filan hiç olmadı denebilir ama tam anlamıyla nefes alamama,kuruyan kanların burnu tıkaması,yemek yerken ağzımı açamama,şişlikler,arada burnumun sizlamasi,sağlıklı uyku uyuyamama filan beni çok yıprattı.
Psikolojik boyutuna gelirsek; ameliyatımın 2.günü ben bu buruna nasıl alışacağım suratım çok değişti diye ağlama ve titreme krizine girdim. Ve o anda suratım şiş tam bir gorile benziyordum ama mantık devre dışıydı ve hep öyle kalacağım diye endişeye kapıldım : ) 9.günündeydim şuan biraz daha iyiyim ama yine ara ara biseylere takıyorum. Dudak üstüm gergin ve uyuşuk gibi ona sinir oluyorum ve ne zaman düzelecek diye yine fenalardayım.
Ama tüm bu yaşadığım şeylerde beni mutlu eden şey doktorum. Elektrigim tuttu ve gerçekten dinliyo hastayı, ne zaman kafama bişey takilsa yazdım ve döndü bana. Daha önce de belirttiğim gibi burun şekli ve nefes olarak da memnunum şimdilik. İnşallah uzun dönem sonucu da böyle iyi olacak