Sen de haklısın cnm ama ben kitap okurken olayın kahramanlarıyla kendimi kıyaslamak yerine,kendimi onların yerine koymayı tercih ediyorum; ne hissettiklerini,ne yaşadıklarını anlayabilmek için.aynı şeyleri yaşasaydım ben ne yapardım diye düşünüyorum sadece.evlat sahibi olabilmek için miyom,kist vs. ameliyatı olan tüplerinden birini aldırmak zorunda kalan kısacası onca badireler atlatan insanlar şanssız,ben hiç bir sıkıntım olmadığı halde evlat sahibi olamıyorum diye kendimi onlardan daha şanslı göremiyorum açıkçası çünkü herkes ne yaşadığını,ne çektiğini kendi bilir.Rabbim tabi ki önce sağlık sıhhat versin bizlere,bundan önemlisi de yok ama hayat bu yarın ne yaşayacağımızın garantisi yok.
Bu yüzden böyle kitaplar bnm 'çocuk sahibi olamayacağım' korkumu daha da tetikliyo ve her ay beklentim artıyo,başarısız olduğumuz her ay da stresim de artıyo ve çocuk sahibi olma süremi kendi kendime uzatıyorum.
Tamamen vazgeçip,hayatımı yaşamaya devam etmek istiyorum onu da yapamıyorum maalesef.keşke kitabı okuduğumda senin baktığın taraftan görebilseydim bazı şeyleri,umudum daha da artsaydı ama olmadı ne yazık ki.
Velhasıl kelam hani derler ya 'sorun sende değil bende' işte tam olarak açıklaması bu cnm bnm.umutlarını hiç yitirme.galiba benden giden gitmiş.