anne zaten aylarca mesafe koymuş. hiç koymamış değil ki... ama sonuçta evlat her ikisi de...
benim amcamın 2 oğlu var. küçük kardeşi büyük kardeşi dolandırdı, bir güzel karısıyla onun paralarını yedi - ki abisi onu hacizden bile kurtarmıştı-, abisi şuan kardeşinden nefret ediyor. amcam ve yengem de abinin haklı olduğunu biliyor, ama evlatları sonuçta, seviyorlar ve görüşüp konuşuyorlar hala...
ne yapacak peki? annesini de mi silecek? annesine tavır koyması kendi yangınına körükle gitmek olur. arkadaş kendini yalnız hissediyor, iyice mi yalnızlığa itsin kendini?
Gurur insanı her zaman mutluluğa götürmüyor. Bence elinden geleni yap, dinle, konuş, anlat... ondan sonra baktın olmuyor, yüzünü görmezsin.. ama en azından dersin ki " ben şansımı denedim".... en azından annene dersin ki "ben elimden geleni yaptım, lütfen artık kapat sen de bu konuyu, gördün olmuyor" dersin. o zaman hem anneni kaybetmezsin, hem onun sana diyecek sözü, üstüne gelecek durumu kalmaz.
yıkıcı olmaktansa yapıcı olmak her zaman iyidir.
ben böyle düşünüyorum. sonuçta ablanla konuşmakla kaybedeceğin birşey yok. şu an küssün ve yine küs kalırsın en fazla.. ama kazanabileceklerini düşün.
nacizane fikrim bu yönde...
klava:
