- 6 Temmuz 2023
- 6.335
- 25.259
- 468
- Konu Sahibi morbidgeal
-
- #41
Aileler evleniyor derler ya o kadar doğru ki sevmek hiç hiç yeterli değil
Aileler evleniyor derler ya o kadar doğru ki sevmek hiç hiç yeterli değilBurayı okudukça daha iyi farkediyorum . Evlilik için sevmek asla yeterli değil . Ailesi kültürü bu adam benim yanıma yakışır mı , konuşması muhabbeti nasıl bunlar sevmekten daha önemli . Allah yardımcınız olsun
Onu takmadiginizi görürse salar belkiAmin, hepimizinkini. Gitmeme ciddi anlamda karışamaz, eşim de onu bu konuda dinlemez ama öyle kaynanalik yapmak istedi herhalde ne bileyim.
Evlerini satıp yeni ev almışlardı. Geçici bir süre sadece köydeki evi kullanıyorlardı. Ee çevreleri de şehirde. Bi de bebek için yemek sözü vermiş o yüzden.Neden misafirlerini senin evine çağırıyorlar ? Kendi ev düzenleri yok mu?
Eşiniz tam bir mal. Baya size deli o demiş. Aklı olan psikoloğa gidiyoru bu şekilde demez. Bu adam sizden bosanırken size deli der haberiniz olsun. Ben buradan sinir oldum sizin yolunuz yol değil şuan. Sizi yoksaymış herkes ohulları torunları var. Siz kafadaki gelin imajı neyse osunuz. Kaynana kayınbabaya deyin misafir getirmeyin diye. Ama bunun sonu boşanmaya gider..çocuğunuza isim koyma hatta ismini seslenmenize karısan insanlar ve pasif koca. Ana babasına bir laf edin bu adam dakikasına bosanır. Ne demek ailene gitmezsin oğlum yorulur başlatma oğluna sanki sizin ana babanız yok. Şart koşun misafir istemem vs diye olmazsa başka ile taşının kabul etmezse boşan. Yoksa çocuguna bile istediğin gibi davranamayan aciz mutsuz bir insan olursun. Evinde misafirsin yaa. Kocana sinir oldum hadsizSelamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.
Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.
Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor.Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.
Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.
Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel.Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
Pişman değil. Evde huzuru kacmasın diye size 9ylr demiş. Siz kocanızın gerçek yüzünü görseniz ipleri elinize alırsınız açın gözünüzüLohusaliğımı kastetti ama yine de hoş değil tabii ki. Onları kırmamak için beni ortaya attı. Şu an pişman ama beni rahatlatmıyor tabii ki.
O zaman geçici bir süre bu davranışlar doğru anladığım kadarıyla. Çok rahatsız edici şeyler ama geçici ise katlanılabilir sankiEvlerini satıp yeni ev almışlardı. Geçici bir süre sadece köydeki evi kullanıyorlardı. Ee çevreleri de şehirde. Bi de bebek için yemek sözü vermiş o yüzden.
Onlar senin icinden geçmis hala nasil kirip dokmeden hallederim diyorsun ?Selamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.
Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.
Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor.Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.
Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.
Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel.Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
E kocan diyemiyorsa sen hayir de .Hayır, annesi gitmesini istemediği için öyle söylüyor. Aslında eşimin yazın bir işi vardı birkaç kez gidip gelmesi gerekecekti. Yoksa eşimin arkamdan konuşmayacağını biliyorum. Onun sorunu ailesine hayır demeyi bilmemesi.
Çok acil sınır koymalısın. Bir kere kötü olursun endişelenme sonra bir şekilde barışılıyor. Eşinin destek olması lazım.Selamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.
Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.
Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor.Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.
Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.
Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel.Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
katılıyorum sizeİş kocanda bitiyor. Kocanla oturup bu konuyu konuşacaksın sakince. Eş ailesiyle artık sınırlı görüşmek istediğini söyleyeceksin. İdarelik değil, bundan sonra böyle olacak diyeceksin. Kocan bir tercih yapacak, ya kendi kurduğu aileye sahip çıkacak, ya annişinin dizinin dibinde ömrünü çürütecek. Kocan kabul etmezse ayrıl, niye kendini ve çocuğunu huzursuz edesin.
Açıkçası kırıp dökmeden düzeltebileceğinizi pek sanmıyorum bir defa kırıp dökeceksiniz sonrasında da çok güzel bir set çekmiş olursunuz öbür türlü devamlı yumuşak tarafınıza guveneceklerSelamlar. Eşimle büyük bir şehirde üni okurken tanıştık, ikimiz de atandık, sonrasında evlendik. Onun ailesi daha geleneksel, benimki ise daha modern kafalı. Hep, iyi insanlar ayak uydurmaya çalış dedim kendime, ama bu süreçte çok yıprandım.
Eşimin babası ben sizi bizim şehrimizde görmek istiyorum dedi. Ki orası çok küçük bir şehir, büyükşehire alışkın insana çok zor geliyor. Adeta şart koştu. Eşim şimdilik dediği için kabul ettim. Başka okullar uygun değil dedi, hiç istemediğim halde belki daha rahat ederiz diyerek taşındık. Şu an çok bir sorunum yok ama hep içlerine doğru sürükleniyorum sanki.
Doğum yaptım, kayınvalide, kayınpederle birlikte çat kapı gelip kalıyordu ara ara. Bebeğin kırkından sonra kayınpeder gelince arkadaşlarını arıyor, yemeğe davet ediyor. Misafir misafiri severmiş diyor. Annem gittikten sonra bi gün bi baktım, salonda koca koca tanımadığımız adamlar, mutfakta kayınvalidem uğraşıyor ben odada hapis gibiyim. KV yemegi yapıyor bulaşık yıkıyor ama, sanki orası benim evim değil. En son yine bi gün geldiler ellerinde kıyma, yemek yapıp misafir çağıracaklarmış. Ev müsait değil anne dedim. Yok canım ne var falan dedi geçiştirdi. Kayınpeder beni arıyor 2-3 kez. Müsait de değilim, açtım. Kızım annene sor misafir için ne lazım diyor.Tamam baba dedim. Eşimi arayıp anlattım, bu eve bir tek misafir daha gelmeyecek dedim. Aramış kpyi "Eşimin psikolojisi iyi değil, psikoloğa gidiyor, çağırmayalım demiş. Eşime dedim ki, sen çok mu mutlusun böyle, her hafta geliyorlar sence sorun benim psikolojim mi? Hayır, ben de bunalıyorum yaşlı adamlara çay servis etmeye, ama nasıl diyeyim gelmeyin, çağırmayın diye, diyor.
Çocuğa eşim kendi babasının ismini ikinci isim olarak koydu. Ben lohusalığımda çok duygusal oluyorum. O kafayla kabul ettim. Ama ilk ismini söylemeyin diyorlar. Hoşlarına gitmiyormuş. Ben cevap vermek istediğimde eşim söyleme, nasıl istersen öyle davran diyor. Kızıp anlattığımda çok pişman oluyor. Ama artık yapamadım ve kendi koyduğum ismi kullandım ve herkes de onu kullanır oldu.
Eleştirmek istemezdim, ancak ben sinir koymamakla hata ettim, biliyorum. Zamanla oldu, şimdi her şey yolunda diyorum, geçen gün yine bi ortamda KV diyor ki "bu yaz memleketine gitmezsin artık, eşim yoruluyormuş git gel.Sinir oldum ama o an gerekli cevabı veremedim. Sonra aradık konuştuk, öylesine dedim diyor. Beni sevdiklerini biliyorum, bazen sırf gönlünden geçtiği için ciddi maddi hediyeleri de oluyor. Ama olmuyor, olmuyor bazen. Sizce de bunlar çok fazla degil mi ? Kırıp dökmeden bundan sonraki sinir ihlallerini nasıl engellerim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?