- Konu Sahibi birkedigordumsanki
- #1
Merhabalar,
Çok uzun oldu umarım sıkmam sizi de yardımcı olmanızı bekliyorum...
Ben 1 Şubat'ta sevdiğim insanla nişanlandım. Nişandan öncede 3 senedir beraberdik.
Neyse konuya gireyim; ilk zamanlarımızda anlatmıştı annesiyle babasının ayrı olduğunu bir erkek kardeşinin olduğunu annesiyle kardeşinin sorumluluğunun onda olduğunu. Bunları duyduğumda hoşuma gitmişti sorumluluk sahibi, Allah korkusu olan biri diye...
Sonrasında annesi ve kardeşine olan sahiplenmesi korumacılığı beni rahatsız etmeye başladı.. Bir ara evlenince annesi ve kardeşiyle beraber yaşayalım dedi... Ben istemediğimi belirttim sonra kendimizce karar verdik herkesin düzeni kurulsun biz bekleyelim madem beraber yola çıktık biz başbaşa yaşamak istiyorsak birşeylerden fedakarlık yapacağız oldu. Neyse bu kararı verişimizden 2 hafta kadar sonra kardeşi ben kız kaçıracam diye zıplamaya başladı. Doğal olarakta annesi dedesi annannesi olaya el koydular kaçırma olmaz Allahın emriyle isteyelim diye.. Kıza baştan şartları sunmuşlar evde 4 kişi yaşayacaklar annesi, kocası,kendi ve benim nişanlımla aynı evde yaşayacaktı. (o zamanlar nişanlı değildik) Neyse kız kabul etti evlendiler, beraber yaşamaya başladılar benim rahatsızlığım bir yana nişanlımda içten içten rahatsız olmaya başladı rahat rahat yatıp kalkamıyorum falan diye bunları çok dile getirmedi ama bir şekilde anlıyordum sözlerinden..
Sonrasında kardeşi askere gitti kızda ben burda duramam sen yokken beni kendi annemlerin yanına bırak diye kocasıyla konuşuyormuş.. Oğlanda tuttu annesiyle boşanan başka bir şehirde yaşayan öz babasının askerden önce elini öpmeye gitti bunlar tezgahı kurmuşlar kızı orda bırakacakmış askerlik bitene kadar.. Evden çıktılar bunlar gittiler kayınvalidem günlerce ağladı sızladı kendisi 40 yaşında falan daha çok genç işte elalem demez mi bi geline bakamadılarda biz ne yaptıkta evden gittinizde falan diye...
sonrasında bu kız oğlanın babasının yanındada fazla duramadı askerdeki kocasına her gün gel beni burdan al kendi anneme götür diye telefon açıyomuş.. neyse çocuk aldı kızı kendi anasına götürdü.. Orda şimdi... ne kayınvalidem şimdi konuşmuyor kızla sen beni ezip geçtin diye... (((Burnumuzda azcık havalıdır. Toz kondurmaz kendisine )))
Haziran sonunda düğünüm var burda düğün yapılacak birde memleketlerinde düğün yapılacak... annesiyle oturmak istemediğim için orada ev yapıldı kadına kendi annesi babası bacısıda orda oturuyor...
nişanlım polis tayin durumu olduğu için eşyayı minimumda tutuyoruz ben yatak odamı mutfağımı hallettim süpürgemi bulaşık makinamı fırın ve ocağımıda hallettim . oda diğer büyükleri halledecek
ben istiyorumki sevdiğim insanla cefayada sefayada razıyım ama kendimiz için yapalım ben ne onun ailesinin ne de benim ailemin bizi huzursuz etmesini istemiyorum bundan doğal daha ne isteyebilirim sevdiğim insanla mutlu olma istiyorum...bir kaç gündür ailesi nedeniyle tartışmalarımız sürüyodu dün buluştuk yine konuştuk ailemi atamam onlara bakmak benim boynumun borcu kardeşimin evini kurmam lazım annemede biz sıkıntıda olmadıktan sonra para göndermek boynumun borcu diyo
bende evleniyorum kocamla kendi hayatımı kurmak istiyorum onun ikiye bölünmesini istemiyroum hem onlara babalık yapacak hem kendi evine babalık yapacak bu adamın mesleği polis zaten zor şartlarda çalışıyo gecesi gündüzü belli değil... sorumlulukları oldukça fazla...
ordaki düğünde takılan para ve çeyrekleri oraya bırakacağız niye çünkü ev yapıldı annesine bu borç onun borcuymuş illaki ödenecekmiş.
bende burada takılan çeyrek ve paraları aileme bırakıcam bizde iki kardeşimi üniversitede okutuyoruz ev geçindiriyoruz bana yapılanlarda borçla yapılıyo ben öylede böylede sıkıntı çekeceksem onunki aile ise benimkide aile ... ben niye ardımdan borç bırakayım anama babama.. henüz bu fikrimden annemin haberi yok olsa kesinlikle istemiyorum der ama ben bırakıcam çünkü inatlaştık.. daha bide bunu soruyo bana nişanlım söyledim açıkça ordakiler orada kalıyosa buradakilerde burada kalacak diye ...
Şimdi bileziklerin derdine düştük İstanbul'da bişey olur sen evde değilsin ben evde değilim hırsız girer elindekilerdende olursun diyo orda bir kuyumcu var bunların çok yakın tanıdığıymış kasasına koyuyomuş lazım olunca ordan isteriz diyo bende takılanı orda bırakıyorum zaten diye bileziklerimi bırakmak istemiyorum bide kendi ailemin bizim tarafın taktıklarını hiç bırakmak istemiyorum...
seviyoruz biz birbirimizi ama mutsuz olacakmışız gibi ailesi yüzünden çok takıyorum ya olumlu düşünmeye çalışıyorum zorluk çıkmasın sıkıntıya düşmeyelim diye oda bir şekilde bişeyler yapmaya çalışıyo bende fedakarlık yapıyorum ... ama bigün sevgi bitince tahammül edebilecek miyim diye korkuyorum
annesi ordaki eve yerleşince hergün annem yemeğini yedimi üşüdü mü başına bişey geldi mi diye muhabbetini yapacak başına bişey gelse eminim benim başımın etini yiyecek sen istemedin kadını oraya gönderdikte başına ne geldi diye...
nişanlıyız bir buçuk ay sonra düğün var ben ne yapayım mutlu olmaya çalışıyorum düşünmemeye çalışıyorum ama hep ailesi mi önde olacak diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi ... kapımı kapatıp kendimiz mutlu olalım istiyorum...
bile bile lades diyorum başıma gelecekleri biliyorum susup oturamam ben haksızlığa gelemem ben konuştukça o daha çok sahiplenecek onları... kadir kıymet bilinse içim acımayacak kardeşi sorumsuz annesi bi tek oğlum bu baksa baksa bize o sahip çıkar diyerek habire evin babalığını aşılamış buna.. buda biliyo kıymetinin bilinmeyeceini ama annemdir kardeşimdir yapmak boynumun borcu herkes kursun düzenini sonrasına karışmam diyo...
o düzen kurulana kadar bu çekecek cefayı doğal olarak bende çekecem...
Bana bişeyler söyleyin nolur, kafamın içinde kura kura deli olcam mutsuz olur muyuz diye o kadar göz yaşı döküyorumki...
insan annesine babasınada bu kadar detaylı anlatamıyor anlatsam biliyorum onlar benden daha çok üzülecek... işin içinden çıkamıyorum..
Çok uzun oldu umarım sıkmam sizi de yardımcı olmanızı bekliyorum...
Ben 1 Şubat'ta sevdiğim insanla nişanlandım. Nişandan öncede 3 senedir beraberdik.
Neyse konuya gireyim; ilk zamanlarımızda anlatmıştı annesiyle babasının ayrı olduğunu bir erkek kardeşinin olduğunu annesiyle kardeşinin sorumluluğunun onda olduğunu. Bunları duyduğumda hoşuma gitmişti sorumluluk sahibi, Allah korkusu olan biri diye...
Sonrasında annesi ve kardeşine olan sahiplenmesi korumacılığı beni rahatsız etmeye başladı.. Bir ara evlenince annesi ve kardeşiyle beraber yaşayalım dedi... Ben istemediğimi belirttim sonra kendimizce karar verdik herkesin düzeni kurulsun biz bekleyelim madem beraber yola çıktık biz başbaşa yaşamak istiyorsak birşeylerden fedakarlık yapacağız oldu. Neyse bu kararı verişimizden 2 hafta kadar sonra kardeşi ben kız kaçıracam diye zıplamaya başladı. Doğal olarakta annesi dedesi annannesi olaya el koydular kaçırma olmaz Allahın emriyle isteyelim diye.. Kıza baştan şartları sunmuşlar evde 4 kişi yaşayacaklar annesi, kocası,kendi ve benim nişanlımla aynı evde yaşayacaktı. (o zamanlar nişanlı değildik) Neyse kız kabul etti evlendiler, beraber yaşamaya başladılar benim rahatsızlığım bir yana nişanlımda içten içten rahatsız olmaya başladı rahat rahat yatıp kalkamıyorum falan diye bunları çok dile getirmedi ama bir şekilde anlıyordum sözlerinden..
Sonrasında kardeşi askere gitti kızda ben burda duramam sen yokken beni kendi annemlerin yanına bırak diye kocasıyla konuşuyormuş.. Oğlanda tuttu annesiyle boşanan başka bir şehirde yaşayan öz babasının askerden önce elini öpmeye gitti bunlar tezgahı kurmuşlar kızı orda bırakacakmış askerlik bitene kadar.. Evden çıktılar bunlar gittiler kayınvalidem günlerce ağladı sızladı kendisi 40 yaşında falan daha çok genç işte elalem demez mi bi geline bakamadılarda biz ne yaptıkta evden gittinizde falan diye...
sonrasında bu kız oğlanın babasının yanındada fazla duramadı askerdeki kocasına her gün gel beni burdan al kendi anneme götür diye telefon açıyomuş.. neyse çocuk aldı kızı kendi anasına götürdü.. Orda şimdi... ne kayınvalidem şimdi konuşmuyor kızla sen beni ezip geçtin diye... (((Burnumuzda azcık havalıdır. Toz kondurmaz kendisine )))
Haziran sonunda düğünüm var burda düğün yapılacak birde memleketlerinde düğün yapılacak... annesiyle oturmak istemediğim için orada ev yapıldı kadına kendi annesi babası bacısıda orda oturuyor...
nişanlım polis tayin durumu olduğu için eşyayı minimumda tutuyoruz ben yatak odamı mutfağımı hallettim süpürgemi bulaşık makinamı fırın ve ocağımıda hallettim . oda diğer büyükleri halledecek
ben istiyorumki sevdiğim insanla cefayada sefayada razıyım ama kendimiz için yapalım ben ne onun ailesinin ne de benim ailemin bizi huzursuz etmesini istemiyorum bundan doğal daha ne isteyebilirim sevdiğim insanla mutlu olma istiyorum...bir kaç gündür ailesi nedeniyle tartışmalarımız sürüyodu dün buluştuk yine konuştuk ailemi atamam onlara bakmak benim boynumun borcu kardeşimin evini kurmam lazım annemede biz sıkıntıda olmadıktan sonra para göndermek boynumun borcu diyo
bende evleniyorum kocamla kendi hayatımı kurmak istiyorum onun ikiye bölünmesini istemiyroum hem onlara babalık yapacak hem kendi evine babalık yapacak bu adamın mesleği polis zaten zor şartlarda çalışıyo gecesi gündüzü belli değil... sorumlulukları oldukça fazla...
ordaki düğünde takılan para ve çeyrekleri oraya bırakacağız niye çünkü ev yapıldı annesine bu borç onun borcuymuş illaki ödenecekmiş.
bende burada takılan çeyrek ve paraları aileme bırakıcam bizde iki kardeşimi üniversitede okutuyoruz ev geçindiriyoruz bana yapılanlarda borçla yapılıyo ben öylede böylede sıkıntı çekeceksem onunki aile ise benimkide aile ... ben niye ardımdan borç bırakayım anama babama.. henüz bu fikrimden annemin haberi yok olsa kesinlikle istemiyorum der ama ben bırakıcam çünkü inatlaştık.. daha bide bunu soruyo bana nişanlım söyledim açıkça ordakiler orada kalıyosa buradakilerde burada kalacak diye ...
Şimdi bileziklerin derdine düştük İstanbul'da bişey olur sen evde değilsin ben evde değilim hırsız girer elindekilerdende olursun diyo orda bir kuyumcu var bunların çok yakın tanıdığıymış kasasına koyuyomuş lazım olunca ordan isteriz diyo bende takılanı orda bırakıyorum zaten diye bileziklerimi bırakmak istemiyorum bide kendi ailemin bizim tarafın taktıklarını hiç bırakmak istemiyorum...
seviyoruz biz birbirimizi ama mutsuz olacakmışız gibi ailesi yüzünden çok takıyorum ya olumlu düşünmeye çalışıyorum zorluk çıkmasın sıkıntıya düşmeyelim diye oda bir şekilde bişeyler yapmaya çalışıyo bende fedakarlık yapıyorum ... ama bigün sevgi bitince tahammül edebilecek miyim diye korkuyorum
annesi ordaki eve yerleşince hergün annem yemeğini yedimi üşüdü mü başına bişey geldi mi diye muhabbetini yapacak başına bişey gelse eminim benim başımın etini yiyecek sen istemedin kadını oraya gönderdikte başına ne geldi diye...
nişanlıyız bir buçuk ay sonra düğün var ben ne yapayım mutlu olmaya çalışıyorum düşünmemeye çalışıyorum ama hep ailesi mi önde olacak diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi ... kapımı kapatıp kendimiz mutlu olalım istiyorum...
bile bile lades diyorum başıma gelecekleri biliyorum susup oturamam ben haksızlığa gelemem ben konuştukça o daha çok sahiplenecek onları... kadir kıymet bilinse içim acımayacak kardeşi sorumsuz annesi bi tek oğlum bu baksa baksa bize o sahip çıkar diyerek habire evin babalığını aşılamış buna.. buda biliyo kıymetinin bilinmeyeceini ama annemdir kardeşimdir yapmak boynumun borcu herkes kursun düzenini sonrasına karışmam diyo...
o düzen kurulana kadar bu çekecek cefayı doğal olarak bende çekecem...
Bana bişeyler söyleyin nolur, kafamın içinde kura kura deli olcam mutsuz olur muyuz diye o kadar göz yaşı döküyorumki...
insan annesine babasınada bu kadar detaylı anlatamıyor anlatsam biliyorum onlar benden daha çok üzülecek... işin içinden çıkamıyorum..
