o borcun nasıl oldugunu anlatsam ağzınız açık kalır oturur halime ağlarsınız lakin mesele çoook uzun. ben karşı aileye birşey almıyorlar diye değil "bir ihtyiacınız var mı" diye bile sormamalarına kızıyorum çünkü nişanlım tek çocukk. insan biricik oğlunun nerde nasıl yaşayacagını da mı merak etmez? sırf gösteriş olsun "aa bak oğullarına nasıl düğün yapmışlar" desin millet diye 17binlik salon tuttular. artık onların da iyi niyetli olduklarını düşünmüyorum. sınava girerken aramadılar, sanki bişiler ima eder gibi ya çok bol, ya çok demode ya da çok yaşlı işi kıyafetler alınıp "al iş yerinde giyersin" deniliyor bana. bizim adımıza kararlar veriliyor. ben karşı aileye manevi yönden dargınım, kendi aileme de maddi. bu arada aileme rest çektim ama iş nerdeyse cinayete varıyodu o yüzden mecbur kaldım. zaten herkes artık çek diyodu nişanlım dahil, en son ben de tamam dedim mecburen. kısacası ailem maddi olarak hayatımın içine etti. manevi olarak da karşı aile sıkıntılı