• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bulimia hastasi oldugumu annemlere soylemelimiyim kararsiz kaldim :(

Tesekkür ederim. Lutfen yapmayin bunun sonu gelmiyor mahvediyor insani :KK43: iste benye bundan korkuyorum beni asagilamasi azarlamasi daha cok olur ustume gelir yardimci olmaz diye. Pisman olmaktan korkuyorum ama yanlizda cok cok zor
Haklisiniz.Bnece babanıza durumu anlatın,buna annenizin sebep olduğunu da belirtin. Bence babanız yardımcı olur size,geçmiş olsun tekrar :KK200:
 
Ben kac senedir Bulimia hastasiyim. Yediklerimi kusuyorum. Kucuklugumden beri hep tombiktim annem beni hep azarladi asagilardi kilomdan dolayi 12-13 yaslarindan beri benimle alisverise gelmek istemezdi ne giysen yakismiyor moralim bozuluyor derdi benimle bir yere gitmek istemezdi senden utaniyorum derdi hep aglardim hep cok uzuluyordum sonra bir kac sene sonra okulda birkac kizin kusarak zayifladigini ogrenmistim ozamanlar ilk defa basladim 16-17 yaslarindaydim tahminen sonra bir ara biraktim. Annem bir kac kez duydu kustugumu ozamanlar sessiz yapamiyordum bana her kilo aldigimda kussana derdi ve halada 2 kilo alayim hemen fark eder ve halada yine kussana der cunku biraktigimi dusunuyor. Sonra evlendim bi ara biraktim eski esim zaten bana hep kotu davranirdi sonra vucuduma kiloma asagilayici yorumlar yapmaya baslayinca bende yine kusmaya basladim ve ondan beri birakamiyorum. Cok agir depresyon gecirdim ondan ayrildim hayatimi duzene soktum ama hala birakamiyorum bazen gunde 5 kere kusuyorum:KK43: kendimi okadar berbat hissediyorumki hüngür hüngür agliyorum bogazim agriyo ishal oluyorum midem agriyo kendimi mahvediyorum artik birakmak istiyorum psikologuma anlattim psikoterapiye baslayacagim yakinda ama annemlere anlatsammi hic bilmiyorum. Belki bana yiyip kusmama engel olurlar diye dusunuyorum ama tam terside olabilir belki annem beni yine azarlar kendimi daha kotu hissetmemi saglar ve daha cok yaparim diye korkuyorum. Aslinda annem beni seviyor bunu biliyorum o benim annem her anne cocugunu sever ama onunda psikolojik sorunlari var ondan dolayi yaptigini dusunuyorum. Sizce anlatsammi? Lutfen kirici seyler yazmayin inanin zaten kendimde biliyorum cok igrenc oldugunu kendimi cok kotu hissediyorum :KK43:
bence anlatma seni çok iyi anlıyorum bu konuda çökmüş durumdasın ve yardım bekliyosun ama bu beklediğin yardım annenden olamaz çünkü kendi sorunları yüzünden sana destek olmayan biri küçüklüğünden beri bunu zaten bilen ve senin sağlığının da bozulacağını bile bile buna onay veren isteyen biri ve kilolu olmak suç değil unutanılacak birşey değil bunu sana aşılayanda annen sanki kendi problemlerini senin üzerinde gidermye çalışmış ama senin kiloların senin bedenin sen onun çocuğusun ama kilolar senin kilon ve annende sağlıklı düşünemeyen biri bundan dolayı annenden yardım bekleme oldukça kendini sosyalleştir işte çalışmaya iş arkadaşları edinmeye çalış seni kilon yüzünden sevmiyeceklerse sevmesinler bak sağlığından oluyorsun ayrıca kimsenin ağzı torba değilki büzesin kendini bilmez insan çok yeni şeyler denemelisin sana huzur verecek şeyler yapmalısın kötü düşünceler bastığında al kağıt kalemi yaz istediğin kadar saçmala yüzleş kendinle kusman geldiğinde çık dışarı koş koşabildiğin kadar yada başka şeyler dene ama lavoboya gitmeyi çıkar aklından
 
Ben cok agir depresyon yuzunden tedavi oluyordum ilaclarla ama utandigimdan doktoruma yeme bozulugumu tam anlatamamistim yeni anlattim ve benim icin iyi tanidigi bir doktoru arayacagini soyledi o doktordan randevu alcam doktorumun telefonunu bekliyorum
isimcik isimcik k Bu konuda uzman iyi bir doktor bul , doktoruna karşı açık ve dürüst ol, tedavini bırakmadan devam ettir. Seni yargılamadan sana yardım edecek tek kişi doktorlar şu an, her şeyi anlat, anneni de anlat, gerçekten ciddi bir problemin var, ilerde ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir.
Annene de bir şey anlatma, senin bu duruma gelmende ne yazık ki etkisi çok. Sana fayda yerine zarar vereceğini düşünüyorum. Bu saatten sonra annenin değişeceğini sanmıyorum, Umarım hedeflerine ulaşır ayrı eve çıkarsın, o zaman çok daha iyi olacağına inanıyorum. Kendine değer ver ve kendine sahip çık, bunu senin yapacak başka kimse yok.
:KK200::KK200::KK200:
 
bence anlatma seni çok iyi anlıyorum bu konuda çökmüş durumdasın ve yardım bekliyosun ama bu beklediğin yardım annenden olamaz çünkü kendi sorunları yüzünden sana destek olmayan biri küçüklüğünden beri bunu zaten bilen ve senin sağlığının da bozulacağını bile bile buna onay veren isteyen biri ve kilolu olmak suç değil unutanılacak birşey değil bunu sana aşılayanda annen sanki kendi problemlerini senin üzerinde gidermye çalışmış ama senin kiloların senin bedenin sen onun çocuğusun ama kilolar senin kilon ve annende sağlıklı düşünemeyen biri bundan dolayı annenden yardım bekleme oldukça kendini sosyalleştir işte çalışmaya iş arkadaşları edinmeye çalış seni kilon yüzünden sevmiyeceklerse sevmesinler bak sağlığından oluyorsun ayrıca kimsenin ağzı torba değilki büzesin kendini bilmez insan çok yeni şeyler denemelisin sana huzur verecek şeyler yapmalısın kötü düşünceler bastığında al kağıt kalemi yaz istediğin kadar saçmala yüzleş kendinle kusman geldiğinde çık dışarı koş koşabildiğin kadar yada başka şeyler dene ama lavoboya gitmeyi çıkar aklından
Tesekkur ederim
 
Ben 18 yasimda iken anorexia hastaligina yakalamistim. O siralar lisedeydim ve derslerim yuzunden bunalima girmistim. Notlarimin cok iyi olmasini istiyordum, gece gunduz ders calisiyordum yemiyordum yesemde kusuyordum. lk donemler blumia gibi kusmaya egilimim olsa da, sonradan yemeden icmeden kesilmeye kadar gitti bende. 40 kiloya kadar dusmustum bildigin ölüme gidiyor gibiydim. Ogretmenlerimden biri carketti ilk ve durumu aileme bildirdiler. Annem sarilmaya korkardi cok uzuluyordu kizim az daha ye derdi hep.

2 yil savastim. Ilk kabullenmedim, yok oyle birsey dedim sonra baktim ki dogru soyluyorlar. Benim icin cok zor bir donemdi. Adetten kesildim 1 yil boyunca. Kendimi berbat hissediyordum. Bos bir cuval gibiydim oyle cansiz gucsuz. Yasama sevkimi kaybetmistim. Ne yapiyorum dedim sonra. Ablamla doktora gittim. Hem psikolojik tedavi hem bana ozel bir yemek listesi cikartildi. Zaten ilk sana al 5 10 kilo yemek ye denmiyor. Azar azar basliyorsun. 1 yilim sonunda adetim geri döndü. Kilom 46ya cikti. 2 yilin sonunda 50 kiloya ciktim.

Su an 15 yilin sonunda hic geri dusus yasamadim ve 52 kilodayim. Hala daha izlerini tasiyorum. Mesela ilerde hamile kalsam kilo alsam stres olur muyum diye dusunurum. Hala yediklerime dikkat ediyorum. Ama saglikli besleniyorum ve asla asiriya kacmiyorum. Kilomda yillardir degismedi, dusmedi. Normal bir adet döngüm var şükür.

Uzun lafin kisasi anneniz en buyuk destekciniz olacakken size dusman olmus. Benim annem benimle savasti 2 yil boyunca. Onun destegi olmasa yapamazdim belkide. Sizin adiniza uzuldum. Lutfen bir doktora gidin kendi basiniza basa cikamazsiniz bu hastalikla.
 
bu nasil is ya, gorusme annenle.. hadi gorusmeyi kesmedin diyelim sakin sakin tedavi surecinden bahsetme
 
Bu hastalığı biliyorum bir filmdede görmüştüm kız kusup saklıyordu kustuklarını kavanozlarda yatağının altına koyuyordu. Kesinlikle psikoloğa git ve çevrende seni iyi telkin edenler olsun lütfen kilo alacaksan da al çok mu önemli sağlığından yediklerine dikkat et spor yap hiç bir şey olmaz ama kusma kusmak çözüm değil yine acıkıyorsun Boğaz'ın tahriş olur ve artık hiç bir şey giyemeyecek suruma gelirsin bir yakınım öyle benim şadece su ve çorba ile geçiyor ömrü püre olmayan gıdaları yiyemiyor boşver anneni kendini düşün sadece kendini ve kendin için yaşan annen ve bir başkası için değil.
 
Çok üzüldüm yazdıklarınıza, ilk defa bir şeyden bu kadar etkılendim. Kırılgan bir dal gıbısınız, nick seçiminiz, profıl fotonuz, yazdıklarınız ve annenizden hem korkup hem yardım beklemenız, onun sızı sevdıgını kendınıze inandırmaya çalışmanız :(((( lütfen görüşmeyın biyolojik annenizle, size daha fazla zarar vermesin.
 
Kafa yapinizi degistirmediginiz sürece kilo veremezsiniz. Kusmak çare değil once bunu kabullenmeniz gerekiyor. Yemek yemeyin demiyor kimse beslenme tercihlerinizi değiştirin 3 beyaz kavramından uzak durun emin olun 3 ay sonra vücut pes edip kilo vermeye başlayacaksiniz. Her nerede kusuyorsaniz kagit yapıştırın görebileceğiniz yerlere kusma bu cok zararli diye.
 
Hep diyorum herkes anne olmasin, olmak zorunda degil. Merhametsiz olan, kendi evladini bile sevemeyecek birisi dogurmasin. Dogurup iskence edene kadar... Off...
 
Annenizi bir anne olarak esefle kınıyorum...
 
Ben kac senedir Bulimia hastasiyim. Yediklerimi kusuyorum. Kucuklugumden beri hep tombiktim annem beni hep azarladi asagilardi kilomdan dolayi 12-13 yaslarindan beri benimle alisverise gelmek istemezdi ne giysen yakismiyor moralim bozuluyor derdi benimle bir yere gitmek istemezdi senden utaniyorum derdi hep aglardim hep cok uzuluyordum sonra bir kac sene sonra okulda birkac kizin kusarak zayifladigini ogrenmistim ozamanlar ilk defa basladim 16-17 yaslarindaydim tahminen sonra bir ara biraktim. Annem bir kac kez duydu kustugumu ozamanlar sessiz yapamiyordum bana her kilo aldigimda kussana derdi ve halada 2 kilo alayim hemen fark eder ve halada yine kussana der cunku biraktigimi dusunuyor. Sonra evlendim bi ara biraktim eski esim zaten bana hep kotu davranirdi sonra vucuduma kiloma asagilayici yorumlar yapmaya baslayinca bende yine kusmaya basladim ve ondan beri birakamiyorum. Cok agir depresyon gecirdim ondan ayrildim hayatimi duzene soktum ama hala birakamiyorum bazen gunde 5 kere kusuyorum:KK43: kendimi okadar berbat hissediyorumki hüngür hüngür agliyorum bogazim agriyo ishal oluyorum midem agriyo kendimi mahvediyorum artik birakmak istiyorum psikologuma anlattim psikoterapiye baslayacagim yakinda ama annemlere anlatsammi hic bilmiyorum. Belki bana yiyip kusmama engel olurlar diye dusunuyorum ama tam terside olabilir belki annem beni yine azarlar kendimi daha kotu hissetmemi saglar ve daha cok yaparim diye korkuyorum. Aslinda annem beni seviyor bunu biliyorum o benim annem her anne cocugunu sever ama onunda psikolojik sorunlari var ondan dolayi yaptigini dusunuyorum. Sizce anlatsammi? Lutfen kirici seyler yazmayin inanin zaten kendimde biliyorum cok igrenc oldugunu kendimi cok kotu hissediyorum :KK43:

Malesef aynı durum benim kardesimde de var su sıralar azaldı diyor.neyse size soykemek istediğim oyle anneye hiç bir şey söylenmez benim kardeşim böyle birşey yaptığında annem biz mahvolduk ne kadar uğraştık vazgecirebilmek için yanliz sizin annenizin size kus kilo ver demesi beni çok şaşırttı sizi ne kadar çok düşünen bir anneniz varmış olmaz olsun.böyle şeylerin sonunun ölüm ile bile sonuclanacagini umarım biliyorsunuzdur.tavsiyem annenize hiç birşey söylemeyin kii bnce onun da bi psikoterapiye ihtiyacı var gördüğüm kadarıyla durum vahim:kızgın:
 
Ben kac senedir Bulimia hastasiyim. Yediklerimi kusuyorum. Kucuklugumden beri hep tombiktim annem beni hep azarladi asagilardi kilomdan dolayi 12-13 yaslarindan beri benimle alisverise gelmek istemezdi ne giysen yakismiyor moralim bozuluyor derdi benimle bir yere gitmek istemezdi senden utaniyorum derdi hep aglardim hep cok uzuluyordum sonra bir kac sene sonra okulda birkac kizin kusarak zayifladigini ogrenmistim ozamanlar ilk defa basladim 16-17 yaslarindaydim tahminen sonra bir ara biraktim. Annem bir kac kez duydu kustugumu ozamanlar sessiz yapamiyordum bana her kilo aldigimda kussana derdi ve halada 2 kilo alayim hemen fark eder ve halada yine kussana der cunku biraktigimi dusunuyor. Sonra evlendim bi ara biraktim eski esim zaten bana hep kotu davranirdi sonra vucuduma kiloma asagilayici yorumlar yapmaya baslayinca bende yine kusmaya basladim ve ondan beri birakamiyorum. Cok agir depresyon gecirdim ondan ayrildim hayatimi duzene soktum ama hala birakamiyorum bazen gunde 5 kere kusuyorum:KK43: kendimi okadar berbat hissediyorumki hüngür hüngür agliyorum bogazim agriyo ishal oluyorum midem agriyo kendimi mahvediyorum artik birakmak istiyorum psikologuma anlattim psikoterapiye baslayacagim yakinda ama annemlere anlatsammi hic bilmiyorum. Belki bana yiyip kusmama engel olurlar diye dusunuyorum ama tam terside olabilir belki annem beni yine azarlar kendimi daha kotu hissetmemi saglar ve daha cok yaparim diye korkuyorum. Aslinda annem beni seviyor bunu biliyorum o benim annem her anne cocugunu sever ama onunda psikolojik sorunlari var ondan dolayi yaptigini dusunuyorum. Sizce anlatsammi? Lutfen kirici seyler yazmayin inanin zaten kendimde biliyorum cok igrenc oldugunu kendimi cok kotu hissediyorum :KK43:
Al karşına anneni konuş açıkla şu anda bize açıkladığın gibi en başından.onur duysun kendiyle!!!!!annen de hasta onu da götür psikiyatri uzmanına.
 
Çok üzüldüm yazdıklarınıza, ilk defa bir şeyden bu kadar etkılendim. Kırılgan bir dal gıbısınız, nick seçiminiz, profıl fotonuz, yazdıklarınız ve annenizden hem korkup hem yardım beklemenız, onun sızı sevdıgını kendınıze inandırmaya çalışmanız :KK43:((( lütfen görüşmeyın biyolojik annenizle, size daha fazla zarar vermesin.

Malesef oyle bir imkanim yok :( ben onceden universite okuyordum biraktim ozamanda depresyon gecirmistim. Sonra evlendim eski esim izin vermedi disari cikmama ayrildim sonra mecburen annemlere geri dondum elimde bi meslegim olmadigi icin suan okuyorum ama bitince hemen cikmak istiyorum bu evden.
 
Ben kac senedir Bulimia hastasiyim. Yediklerimi kusuyorum. Kucuklugumden beri hep tombiktim annem beni hep azarladi asagilardi kilomdan dolayi 12-13 yaslarindan beri benimle alisverise gelmek istemezdi ne giysen yakismiyor moralim bozuluyor derdi benimle bir yere gitmek istemezdi senden utaniyorum derdi hep aglardim hep cok uzuluyordum sonra bir kac sene sonra okulda birkac kizin kusarak zayifladigini ogrenmistim ozamanlar ilk defa basladim 16-17 yaslarindaydim tahminen sonra bir ara biraktim. Annem bir kac kez duydu kustugumu ozamanlar sessiz yapamiyordum bana her kilo aldigimda kussana derdi ve halada 2 kilo alayim hemen fark eder ve halada yine kussana der cunku biraktigimi dusunuyor. Sonra evlendim bi ara biraktim eski esim zaten bana hep kotu davranirdi sonra vucuduma kiloma asagilayici yorumlar yapmaya baslayinca bende yine kusmaya basladim ve ondan beri birakamiyorum. Cok agir depresyon gecirdim ondan ayrildim hayatimi duzene soktum ama hala birakamiyorum bazen gunde 5 kere kusuyorum:KK43: kendimi okadar berbat hissediyorumki hüngür hüngür agliyorum bogazim agriyo ishal oluyorum midem agriyo kendimi mahvediyorum artik birakmak istiyorum psikologuma anlattim psikoterapiye baslayacagim yakinda ama annemlere anlatsammi hic bilmiyorum. Belki bana yiyip kusmama engel olurlar diye dusunuyorum ama tam terside olabilir belki annem beni yine azarlar kendimi daha kotu hissetmemi saglar ve daha cok yaparim diye korkuyorum. Aslinda annem beni seviyor bunu biliyorum o benim annem her anne cocugunu sever ama onunda psikolojik sorunlari var ondan dolayi yaptigini dusunuyorum. Sizce anlatsammi? Lutfen kirici seyler yazmayin inanin zaten kendimde biliyorum cok igrenc oldugunu kendimi cok kotu hissediyorum :KK43:

Hayatım boyunca kilo problemim oldu, hatta profesyonel spor yaptığım zamanlarda bile
Öncelikle şunu anlamalısın, insan dünyada kilosuyla fiziğiyle değil beyniyle var oluyor
Şu an 10 kilo fazlam var ama benim kilomu kimse görmez ve eleştirmez, çünkü ben kendimi severim
Şu an annenle yaşıyorsan ve bu sıkıntıların kökeninde annen varsa onu bununla yüzleştirmelisin
Evladına kus diyebilecek kadar şirazesi kaymış bir insanın tedaviye ihtiyacı vardır
Cahilde olsa annenin seni sevmemesi mümkün değil, gerekirse doktorunla birlikte ona anlatın bu konuyu
Seni kilolusun diye eleştirmesinin sonucunda takıntı yapmışsın bir şeyleri, yani sorunun nereden geldiğini biliyorsun ki bu psikolojik problemlerin çözümünde en kilit noktadır. Eleştirisinin yersiz olduğunun farkındasın, kendini toplamaya buradan başlamalısın. Bu tek başına atlatabileceğin bir süreç değil, saklamakla olacak iş değil sonuçta aynı evde yaşıyorsunuz.
 
Back