• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bulimia hastasi oldugumu annemlere soylemelimiyim kararsiz kaldim :(

isimcik

Üye
Kayıtlı Üye
29 Temmuz 2015
380
170
23
Ben kac senedir Bulimia hastasiyim. Yediklerimi kusuyorum. Kucuklugumden beri hep tombiktim annem beni hep azarladi asagilardi kilomdan dolayi 12-13 yaslarindan beri benimle alisverise gelmek istemezdi ne giysen yakismiyor moralim bozuluyor derdi benimle bir yere gitmek istemezdi senden utaniyorum derdi hep aglardim hep cok uzuluyordum sonra bir kac sene sonra okulda birkac kizin kusarak zayifladigini ogrenmistim ozamanlar ilk defa basladim 16-17 yaslarindaydim tahminen sonra bir ara biraktim. Annem bir kac kez duydu kustugumu ozamanlar sessiz yapamiyordum bana her kilo aldigimda kussana derdi ve halada 2 kilo alayim hemen fark eder ve halada yine kussana der cunku biraktigimi dusunuyor. Sonra evlendim bi ara biraktim eski esim zaten bana hep kotu davranirdi sonra vucuduma kiloma asagilayici yorumlar yapmaya baslayinca bende yine kusmaya basladim ve ondan beri birakamiyorum. Cok agir depresyon gecirdim ondan ayrildim hayatimi duzene soktum ama hala birakamiyorum bazen gunde 5 kere kusuyorum:( kendimi okadar berbat hissediyorumki hüngür hüngür agliyorum bogazim agriyo ishal oluyorum midem agriyo kendimi mahvediyorum artik birakmak istiyorum psikologuma anlattim psikoterapiye baslayacagim yakinda ama annemlere anlatsammi hic bilmiyorum. Belki bana yiyip kusmama engel olurlar diye dusunuyorum ama tam terside olabilir belki annem beni yine azarlar kendimi daha kotu hissetmemi saglar ve daha cok yaparim diye korkuyorum. Aslinda annem beni seviyor bunu biliyorum o benim annem her anne cocugunu sever ama onunda psikolojik sorunlari var ondan dolayi yaptigini dusunuyorum. Sizce anlatsammi? Lutfen kirici seyler yazmayin inanin zaten kendimde biliyorum cok igrenc oldugunu kendimi cok kotu hissediyorum :(
 
Ben kac senedir Bulimia hastasiyim. Yediklerimi kusuyorum. Kucuklugumden beri hep tombiktim annem beni hep azarladi asagilardi kilomdan dolayi 12-13 yaslarindan beri benimle alisverise gelmek istemezdi ne giysen yakismiyor moralim bozuluyor derdi benimle bir yere gitmek istemezdi senden utaniyorum derdi hep aglardim hep cok uzuluyordum sonra bir kac sene sonra okulda birkac kizin kusarak zayifladigini ogrenmistim ozamanlar ilk defa basladim 16-17 yaslarindaydim tahminen sonra bir ara biraktim. Annem bir kac kez duydu kustugumu ozamanlar sessiz yapamiyordum bana her kilo aldigimda kussana derdi ve halada 2 kilo alayim hemen fark eder ve halada yine kussana der cunku biraktigimi dusunuyor. Sonra evlendim bi ara biraktim eski esim zaten bana hep kotu davranirdi sonra vucuduma kiloma asagilayici yorumlar yapmaya baslayinca bende yine kusmaya basladim ve ondan beri birakamiyorum. Cok agir depresyon gecirdim ondan ayrildim hayatimi duzene soktum ama hala birakamiyorum bazen gunde 5 kere kusuyorum:KK43: kendimi okadar berbat hissediyorumki hüngür hüngür agliyorum bogazim agriyo ishal oluyorum midem agriyo kendimi mahvediyorum artik birakmak istiyorum psikologuma anlattim psikoterapiye baslayacagim yakinda ama annemlere anlatsammi hic bilmiyorum. Belki bana yiyip kusmama engel olurlar diye dusunuyorum ama tam terside olabilir belki annem beni yine azarlar kendimi daha kotu hissetmemi saglar ve daha cok yaparim diye korkuyorum. Aslinda annem beni seviyor bunu biliyorum o benim annem her anne cocugunu sever ama onunda psikolojik sorunlari var ondan dolayi yaptigini dusunuyorum. Sizce anlatsammi? Lutfen kirici seyler yazmayin inanin zaten kendimde biliyorum cok igrenc oldugunu kendimi cok kotu hissediyorum :KK43:
Butun bunlarin sorumlusu anneniz. Nasil bir anneymis bu evlada kusmu denir baska careler varken..
 
Tedavi oldun mu olacak misin. Psikologun ne dusunuyor bu konuda.

Bulimia ni baslatan bir bakima annen ama bilse sana ne kadar yarari olur bilmiyorum.
Ben cok agir depresyon yuzunden tedavi oluyordum ilaclarla ama utandigimdan doktoruma yeme bozulugumu tam anlatamamistim yeni anlattim ve benim icin iyi tanidigi bir doktoru arayacagini soyledi o doktordan randevu alcam doktorumun telefonunu bekliyorum
 
Öncelikle annenin tedavi olması lazım. Bir anne evladına bunları nasıl yapar?Ne demek senden utanıyorum ne demek kussana?annen sebep olmuş bu hastalığı yaşamana..çünkü bu psikojik bir durum.
Şimdi annene soylemenden çok bu hastalıktan kurtulmam önemli. Hatta bence annene söyleme faydası olacağına zararı olur.Bir uzman desteği ile buna son verebilirsin.
 
Anlatma annene onun da psikolojik sorunlari varmis zaten sana yardimci olamayabilir daha cok üzülürsün...üzüldüm sana...psikoterapi bence seni duzelticek...biraz sabret ve doktorunun dediklerini yap...
 
Anlatma annene onun da psikolojik sorunlari varmis zaten sana yardimci olamayabilir daha cok üzülürsün...üzüldüm sana...psikoterapi bence seni duzelticek...biraz sabret ve doktorunun dediklerini yap...
Coklu alinti nasil yapiliyor unuttum ama boyle yazayim. Iste bende ondan korkuyorum tam ters etki olur diye :( ama aslinda beni engelleyen biri olsa iyi olurdu cok kendime hakim olamiyorum :(
 
Iyilesmek istiyorsan ailenden uzaklas. Resmen kus diye telkin eden bir anne ya inanamiyorum.
Iste bu cok zor suan okuyorum isim yok malesef evli kaldigim suredede eski esim okumama izin vermemisti elimde bisey yok. Okulumun bitmesini bekliyorum.
 
lütfen tedavi olun.Bu hastalik geri dönülemeyecek bir seviyeye geldiginde ölümlere neden olabiliyor.Anlattiginiz kadariyla sizinki de bayagi ilerlemis.Ben yazdiklariniza cok üzüldüm.Icim acidi.Annenizden uzak durun size yarari degil sadece zarari var.Lütfen bir an önce tedaviye baslayin.
 
Ben cok agir depresyon yuzunden tedavi oluyordum ilaclarla ama utandigimdan doktoruma yeme bozulugumu tam anlatamamistim yeni anlattim ve benim icin iyi tanidigi bir doktoru arayacagini soyledi o doktordan randevu alcam doktorumun telefonunu bekliyorum

Annen normal degil , dusunceleri de .

Bana kalirsa soyleme. Hala evli olup olmadigini bilmiyorum ama artik anneni gormek zorunda degilsin. Kendi hayatini kur artik.
 
lütfen tedavi olun.Bu hastalik geri dönülemeyecek bir seviyeye geldiginde ölümlere neden olabiliyor.Anlattiginiz kadariyla sizinki de bayagi ilerlemis.Ben yazdiklariniza cok üzüldüm.Icim acidi.Annenizden uzak durun size yarari degil sadece zarari var.Lütfen bir an önce tedaviye baslayin.
Tedaviye baslayacagim insallah doktorumun aramasini bekliyorum. :( ama malesef annemden uzak duramiyorum cunku elimde birsey yok. Ben universte okuyordum sonra birakmistim bitirmedim o aralarsa depresyona girmistim sonra evlendim eski esim hic okumami istemedi zaten beni evden disari birakmiyordu beni asiri kisitliyordu bisey yapamadim ayrildiktan sonra annemlere geri dondum suan okuyorum ama bitirince ve calisinca hemen cikmak istiyorum ayri eve zaten surekli diyor okulunu bitir seni bu evde fazla barindiramam diye :(
 
Annen normal degil , dusunceleri de .

Bana kalirsa soyleme. Hala evli olup olmadigini bilmiyorum ama artik anneni gormek zorunda degilsin. Kendi hayatini kur artik.

malesef annemden uzak duramiyorum cunku elimde birsey yok. Ben universte okuyordum sonra birakmistim bitirmedim o aralarda depresyona girmistim sonra evlendim eski esim hic okumami istemedi zaten beni evden disari birakmiyordu beni asiri kisitliyordu bisey yapamadim ayrildiktan sonra annemlere geri dondum suan okuyorum ama bitirince ve calisinca hemen cikmak istiyorum ayri eve zaten surekli diyor okulunu bitir seni bu evde fazla barindiramam diye :(
 
Bence daha cok uzulursun. Yakin bir arkadasindan manevi yardim isteseniz ve psikologa gitseniz iyilestiginizi gorunce anne bak ben boyle bir surec atlatiyorum bana bunlari yasattin diyerek vicdan yaptırarak en azından bir daha yapmasina engel olabilirsiniz?
 
Ben kac senedir Bulimia hastasiyim. Yediklerimi kusuyorum. Kucuklugumden beri hep tombiktim annem beni hep azarladi asagilardi kilomdan dolayi 12-13 yaslarindan beri benimle alisverise gelmek istemezdi ne giysen yakismiyor moralim bozuluyor derdi benimle bir yere gitmek istemezdi senden utaniyorum derdi hep aglardim hep cok uzuluyordum sonra bir kac sene sonra okulda birkac kizin kusarak zayifladigini ogrenmistim ozamanlar ilk defa basladim 16-17 yaslarindaydim tahminen sonra bir ara biraktim. Annem bir kac kez duydu kustugumu ozamanlar sessiz yapamiyordum bana her kilo aldigimda kussana derdi ve halada 2 kilo alayim hemen fark eder ve halada yine kussana der cunku biraktigimi dusunuyor. Sonra evlendim bi ara biraktim eski esim zaten bana hep kotu davranirdi sonra vucuduma kiloma asagilayici yorumlar yapmaya baslayinca bende yine kusmaya basladim ve ondan beri birakamiyorum. Cok agir depresyon gecirdim ondan ayrildim hayatimi duzene soktum ama hala birakamiyorum bazen gunde 5 kere kusuyorum:KK43: kendimi okadar berbat hissediyorumki hüngür hüngür agliyorum bogazim agriyo ishal oluyorum midem agriyo kendimi mahvediyorum artik birakmak istiyorum psikologuma anlattim psikoterapiye baslayacagim yakinda ama annemlere anlatsammi hic bilmiyorum. Belki bana yiyip kusmama engel olurlar diye dusunuyorum ama tam terside olabilir belki annem beni yine azarlar kendimi daha kotu hissetmemi saglar ve daha cok yaparim diye korkuyorum. Aslinda annem beni seviyor bunu biliyorum o benim annem her anne cocugunu sever ama onunda psikolojik sorunlari var ondan dolayi yaptigini dusunuyorum. Sizce anlatsammi? Lutfen kirici seyler yazmayin inanin zaten kendimde biliyorum cok igrenc oldugunu kendimi cok kotu hissediyorum :KK43:
O akıl fukarası anneye hiç birşey anlatma ve uzak dur. Geçmiş olsun inşallah atlatırsın.
 
Bu kadar cahil bir annenin sana yardimi olur mu bilemedim, ama bu surecte sana destek olacak bir dostun vardir insallah. Varsa once onunla paylas. Acil sifalar dilerim.
 
Back