21 yasindayim. Yanımda arkadaslarim yada sevgilim varken Dünya'da benden mutlusu yok. Ama ne zaman tek kalsam içim sıkılıyor. Canımdan can gidiyor sanki. Karalar bağlıyorum. Sevgilim elinden geldiği kadar beni yalnız bırakmıyor. Yanımda sürekli bazen haftanın 7 günü sabahtan Akşama kadar benimle. Ama herkesin işi gücü var sürekli beni avutamaz ki bu insanlar o da sıkılmış durumda artık. Kendini düzelt deyip duruyo. 30 yasinda adamım Hayatım boyunca senin arkani toplayamam diyor. Işe giriyorum ordan da çıkıyorum hemen. Bir dala tutunmadım. Çoğu zaman mutsuzum hep
bu bazen bende de oluyor, sebebini bilmiyorum. arkadaşlarımla,sevgilimleyken çok mutluyum ama ne zaman eve girsem anında başlıyor mutsuzluk, iç bunaltısı. artık evde mi bişey var diye düşünmeye başladım. kendimi oyalayamıyorum evde resmen.
Hep soyleri yegenlerime en buyuk ogutum , kendi bsiniza mutlu olmayi ogrenin , baskalri ve nesneler mutlulugunuz olursa o neden gidince depresyona girersiniz,ben bunu 22 lerde fark ettim,ondan beridir cok mutluyum,yasinlada alakali,
21 yasindayim. Yanımda arkadaslarim yada sevgilim varken Dünya'da benden mutlusu yok. Ama ne zaman tek kalsam içim sıkılıyor. Canımdan can gidiyor sanki. Karalar bağlıyorum. Sevgilim elinden geldiği kadar beni yalnız bırakmıyor. Yanımda sürekli bazen haftanın 7 günü sabahtan Akşama kadar benimle. Ama herkesin işi gücü var sürekli beni avutamaz ki bu insanlar o da sıkılmış durumda artık. Kendini düzelt deyip duruyo. 30 yasinda adamım Hayatım boyunca senin arkani toplayamam diyor. Işe giriyorum ordan da çıkıyorum hemen. Bir dala tutunmadım. Çoğu zaman mutsuzum hep