- 5 Aralık 2010
- 541
- 12
- 118
- Konu Sahibi arwen10_19
-
- #1
merhaba arkadaşlar,aslında sorun ne bilmiyorum.
evleneli 1,5 yıl oluyo, eşim karşıma çıkmasaydı evliliği düşünen bi insan değildim.onu çok sevdim, bağlandım, herşeyi onda buldum.evlendikten hemen sonra annemle babam ayrıldı abilerimle bağım kalmadı.yaşamaktan pek hoşlanmadığım bi şehirdeyim.burda ne bi dost ne yakın akraba hiç kimsem yok.ailem de böle olunca git gide içime kapandım,ve eşime daha bi sıkı sarıldım.varım yoğum o oldu.ve bu hayattaki en güvendiğim insan!!!..bazen kendime hayret ediyorum çünkü böyle biri değildim çevremde her zaman bi sürü arkadaşım olmuştur hepsi beni severdi her zaman bi adım önde gelirdim.ne bileyim işte böle anlatınca yargılamayın egolu bi insan değildim ama özel olduğumu hissettiren insanlar her zaman olmuştu yanımda.ama bu şehirde bunları bulamadım.
bunları anlatmamın sebebi birazdan bahsedeceğim konunun nedeni olabilir mi diye fikrinizi almak.
2 gün önce yaşadığım olayı anlatayım:
eşimin telefonu bozuldu ve evdeki eski telefona hattını taktı.o tam mesajlara girerken telefonu ben aldım.direk yabancı isimle kaydedilmiş bi kadından ingilizce ben de seni özledim ama çok yoğunum.bi sürü de öpücük.hemen altta kendi mesajlarımı gördüm tarihe baktım yani ben hayatındayken olan bi olay.yeni çıkmaya başladığımız sıralarda gelmiş.o sırada bi boğuşma vs.telefonu vermemek için bana git bile dedi.o an kendimden geçtim beynim idrak edemedi ne olduğunu.neyse uzatmıyım kavga gürültü sakinleşmek için balkona çıktım.ama ne baktığım yeri görüyorum ne bişey hissediyorum.biz böle olamazdık herkes bunu yaşardı ama benim kocam böle biri değildi bana bunu nasıl yaşattı.
o sırada o mesajı silmiş hemen ve KAYITLI OLN DİĞER YABANCI KADINLARIN NUMARALARINI da, yanıma geldi.işte o önceden kalmış vs dedi okumadım sanıyodu.dedim ben salak mıyım mesaj benımkılerın üstünde tarihine de baktım.zaten bunun evlenmeden önce facebookunda bi sürü yabancı kadın vardı. orda da bunlarla olan mesajlarını yakalamıstım ılk evlendıgımız sıralarda.onlara yaptığı iltifatlar inanın bana hiç sölemediği cümleler.içim acımıştı o cümleleri okuyunca.o konuyu kapatmıştık ki bu olay oldu.en başından beri face'e kesinlikle ikimizn fotosunu koymadı.yakışıklı bi adamın resmini koymuş o yabancı kadınlar o sanıyo.kendi bilgilerimi vermek istemiyom hem kullanmıom artık falan dedi ben de ısrar etmemiştim o zamanlar.şimdi anlıyorum sebebini.
neyse sonra oturdu anlattı.biz evliyken de görüşmüş bi süre.hadi msnde falan görüştün peki neden telefon numaraları da var ne yapıodun amacın neydi.ya da ben bunu hakettim mi ben sana yetmiyomuydum dedim.arada mesajlaşıodum onlar ölesine vs bi sürü laflar.
kızlar bunları böle anlatıyorum ama o olayın olduğu gece resmen sinir krizi geçirdim yatarken nefesim kesildi bi kaç gündür hala boğuluyorum gibi oluyo.2 gündür bana karşı çok iyiydi ne istersem alıyo yapıyo,sonuçta düşününce hakkını yemeyeyim face'de o ilk evlendiğimiz sıralarda bulduğum mesajlarından beri ne giriyo ne bişey.o olaydan beri hiç güvenimi sarsmamıştı taki gecen güne kadar.
ahh diyorum neden benım aklımı soru ısaretlerıyle doldurdun?o günden beri akşamlara kadar maıllerını okuyorum.normal kız arkadaşlarından şüphelenır oldum.biraz kendimi dinlemeyeyim hemen başlıyo şüpheler.Allahım yardım et aşabileyim bu durumu.hep tamam artık kapatalım konuyu diyorum ama aklıma bişley takılıyo yine tartışma.o da sıkıldı hissediyorum ama napayım.
iste ilk yazdıklarım şimdi devreye giriyo şu an böle olmamın sebebi asıl kendime olan güvenimi kaybetmem.ve hayatımı tamamen onunla doldurmam.dedim ya şu an yaşadığım yerde kendimi bulamadım.evlendıkten sonra 20 kg aldım kendime bakasım gelmiyodu ama bu işler böle değilmiş dün akşam görünüşümle ilgili öle bi laf söledi ki bana.bunu asla unutmıcam.
şimdi nolur bana bişeyler söleyin çok mu abartıyorum ve bu benden mi kaynaklanıyo yoksa bunları haketmediğimi düşünmekle ve üstüne bu kadar gitmekle haklımıyım?
evleneli 1,5 yıl oluyo, eşim karşıma çıkmasaydı evliliği düşünen bi insan değildim.onu çok sevdim, bağlandım, herşeyi onda buldum.evlendikten hemen sonra annemle babam ayrıldı abilerimle bağım kalmadı.yaşamaktan pek hoşlanmadığım bi şehirdeyim.burda ne bi dost ne yakın akraba hiç kimsem yok.ailem de böle olunca git gide içime kapandım,ve eşime daha bi sıkı sarıldım.varım yoğum o oldu.ve bu hayattaki en güvendiğim insan!!!..bazen kendime hayret ediyorum çünkü böyle biri değildim çevremde her zaman bi sürü arkadaşım olmuştur hepsi beni severdi her zaman bi adım önde gelirdim.ne bileyim işte böle anlatınca yargılamayın egolu bi insan değildim ama özel olduğumu hissettiren insanlar her zaman olmuştu yanımda.ama bu şehirde bunları bulamadım.
bunları anlatmamın sebebi birazdan bahsedeceğim konunun nedeni olabilir mi diye fikrinizi almak.
2 gün önce yaşadığım olayı anlatayım:
eşimin telefonu bozuldu ve evdeki eski telefona hattını taktı.o tam mesajlara girerken telefonu ben aldım.direk yabancı isimle kaydedilmiş bi kadından ingilizce ben de seni özledim ama çok yoğunum.bi sürü de öpücük.hemen altta kendi mesajlarımı gördüm tarihe baktım yani ben hayatındayken olan bi olay.yeni çıkmaya başladığımız sıralarda gelmiş.o sırada bi boğuşma vs.telefonu vermemek için bana git bile dedi.o an kendimden geçtim beynim idrak edemedi ne olduğunu.neyse uzatmıyım kavga gürültü sakinleşmek için balkona çıktım.ama ne baktığım yeri görüyorum ne bişey hissediyorum.biz böle olamazdık herkes bunu yaşardı ama benim kocam böle biri değildi bana bunu nasıl yaşattı.
o sırada o mesajı silmiş hemen ve KAYITLI OLN DİĞER YABANCI KADINLARIN NUMARALARINI da, yanıma geldi.işte o önceden kalmış vs dedi okumadım sanıyodu.dedim ben salak mıyım mesaj benımkılerın üstünde tarihine de baktım.zaten bunun evlenmeden önce facebookunda bi sürü yabancı kadın vardı. orda da bunlarla olan mesajlarını yakalamıstım ılk evlendıgımız sıralarda.onlara yaptığı iltifatlar inanın bana hiç sölemediği cümleler.içim acımıştı o cümleleri okuyunca.o konuyu kapatmıştık ki bu olay oldu.en başından beri face'e kesinlikle ikimizn fotosunu koymadı.yakışıklı bi adamın resmini koymuş o yabancı kadınlar o sanıyo.kendi bilgilerimi vermek istemiyom hem kullanmıom artık falan dedi ben de ısrar etmemiştim o zamanlar.şimdi anlıyorum sebebini.
neyse sonra oturdu anlattı.biz evliyken de görüşmüş bi süre.hadi msnde falan görüştün peki neden telefon numaraları da var ne yapıodun amacın neydi.ya da ben bunu hakettim mi ben sana yetmiyomuydum dedim.arada mesajlaşıodum onlar ölesine vs bi sürü laflar.
kızlar bunları böle anlatıyorum ama o olayın olduğu gece resmen sinir krizi geçirdim yatarken nefesim kesildi bi kaç gündür hala boğuluyorum gibi oluyo.2 gündür bana karşı çok iyiydi ne istersem alıyo yapıyo,sonuçta düşününce hakkını yemeyeyim face'de o ilk evlendiğimiz sıralarda bulduğum mesajlarından beri ne giriyo ne bişey.o olaydan beri hiç güvenimi sarsmamıştı taki gecen güne kadar.
ahh diyorum neden benım aklımı soru ısaretlerıyle doldurdun?o günden beri akşamlara kadar maıllerını okuyorum.normal kız arkadaşlarından şüphelenır oldum.biraz kendimi dinlemeyeyim hemen başlıyo şüpheler.Allahım yardım et aşabileyim bu durumu.hep tamam artık kapatalım konuyu diyorum ama aklıma bişley takılıyo yine tartışma.o da sıkıldı hissediyorum ama napayım.
iste ilk yazdıklarım şimdi devreye giriyo şu an böle olmamın sebebi asıl kendime olan güvenimi kaybetmem.ve hayatımı tamamen onunla doldurmam.dedim ya şu an yaşadığım yerde kendimi bulamadım.evlendıkten sonra 20 kg aldım kendime bakasım gelmiyodu ama bu işler böle değilmiş dün akşam görünüşümle ilgili öle bi laf söledi ki bana.bunu asla unutmıcam.
şimdi nolur bana bişeyler söleyin çok mu abartıyorum ve bu benden mi kaynaklanıyo yoksa bunları haketmediğimi düşünmekle ve üstüne bu kadar gitmekle haklımıyım?