Allah kolaylık versin canım. Hakkında hayırlısı olsun. ben de aynen sen gibiyim. gerçi benmkiler öye 30-40 dk konuşmazlar ama, ne zaman canı sıkılsa annesini arar. ee napıorsunuz, kim var, ne yemek var, ne demiş, nereye gitmişler vs .... iki kanka muhabbeti. ben de aynen sen gibi diyorum ki ben annemle anne-kız bu kadar muhabbetin cıvığını çıkarmıyorum sana noluyor? benle kavga eder, beyefende hoooop anneye, ulan git erkek arkadaşınla dertleş. ne işin var annende çocuk gibi! ayy çok zor çok. benim kv oğlusum diye sever benimkini. kaç kere dedim yeter ben bu ilişkinizi istemiyorum. arama konuşma, gitme değil derdim ama bi sınır çiz. kaç kardeşin var gitsin onlarla konuşsun biraz söyle diye vallahi dedim. benle kavga ederken annesi arasın, ulan kvga ediyoruz hem de onun yüzünden, ayy bi muhabbetli konuşma sorma. çıldırıyorum!
kadn da bana gelecekse bile beni aramaz ya da bizi çağıracaksa hep oğlusunu arar. biz akrabalarına gidecez mesela, hemen annesini arar, bakalım müsaitler mi annesi sorsun. ulan ne anneni arıyorsun, ben ararım, sen ara! valla bi keresinde dedim ki, keşke hep karnında kalaymışsın, ohh hiç çıkmasaymışsın! valla artık çok bunalttı. zaten en çok bu sebep yüzünden bende boşanma eşiğindeyim. asla annesine, abilerine laf dedirtmez. annen-abilerin kelimeleri cümlemin bi yerinde bile geçse kavga oluyor. boşanıcam, artık katlanamıyorum dedi. artık ne olacaksa olsun diye bekliyorum ben de. bakalım kararını uygulayabilecek mi? halbuki bana aşkından ölüyor, annesi hariç tek derdimiz yok. ve beni bu kadar annesnde soğutan da o, asla en küçük eleştirimi bile kabul etmeyip, beni onlara karşı aşağılayan o. e ben nasıl seveyim? yüzüne tek lafın saygısızlığım yok ama derinde nefret dolu.