- 5 Aralık 2012
- 713
- 13
Canım benim enerji, karşılıklı sizlerin duyguları, düşünceleri bana enerji veriyor. Çünkü siz çok güçlüsünüz. Ben de sizler kadar güçlü olmaya çabalıyorum. 1.5 yıl önce bebeğimi kaybettiğimde sizleri tanıyor olsaydım belki herşeyi daha kolay atlatırdım. Gerçekten travma yaşadım. Aslında hemen ortaya çıkmadı. Önce normaldim, olabilir diyordum. Fakat daha sonra herkesten, herşeyden koptum. Bir psikiyatrise gittiğimde yaşadıklarımın altında yatan nedenin bebek kaybı olduğunu gördüm. Bilinçaltına atmış ve kendimi suçlamıştım. Bir de çalıştığım kurumun idarecilerini. Çünkü kanamam vardı ve bana izin vermemişlerdi. Aslında tabii kısnmeti yokmuş bu dünyada. Ben işi bıraktım bir akşam üstü istifa ettim. Sebepsiz yere hem de tazminatımı bırakarak. Sonra bir çok ekonomik sıkıntı ve doktora gidişim. Kendimi 6 ayda toparladım doktorum sayesinde tekrar başka bir kurumda işe başladım. Şimdi burada herkese enerji vermeye çalışıyorum, çünkü enerji verdikçe ruhum güçleniyor, birilerinin yanında olmak ve onlarında senin yanında olduğunu hissetmek güzel. Paylaşamamak beni altüst etmişti. Ama şimdi sizlerle birlikte kendimi güçlü hissediyorum.
İkizler, çok üzüldüm canım. Acılarımız bizi birbirimize kenetliyor değil mi arkadaşım. Kendi yaşadıklarımı hatırladım birden. Geçen yıl dışgebelik sonucu seninkine benzer psikolojik sıkıntılar ben de yaşadım. Vücudum hamilesin diyor, aklım kürtaj oldun değilsin diyor. Kafayı yiyecektim nerdeyse. 3 ay hormon değerlerinin sıfıra inmesini bekledim.avrupa yakasından anadolu yakasına 4 ay önce taşınmıştık. Ne okulda, ne de mahallede kimseyi tanımıyordum. Ailemde uzaktaydı. 4 gün hastane de 1 ay evde yattım. iki kişiden başka kapımı çalan olmadı.Yaşadıklarımı, hissettiklerimi, kimseyle paylaşamadım. Depresyona girdim. Allahım gitsinde bi daha gelmesin o günler. Rabbim kimsenin başına vermesin!..Amiiinnn!.. Seni o kadar iyi anlıyorum ki, yüzeye çıkmak için dibe vurmak gerekiyormuş. Allah bi daha yaşatmasın arkadaşım!..