Bir kaç ay terapi aldım konuştum ama doktor beni çok rahatlatmadı. Hep bildiğim şeyleri anlattı durdu. Bazı alıştırmalar teknikler verdi uyguladım ama sonucunu tam anlamıyla alamadım. Sanki her konuştuğumuzda birşeyler eksik kalıyormuş gibi terapiyi bitiriyorduk. Belki doktorla alakalı bir durum verim alamadım. Belki de hep bildiğim ve yaptığım şeyleri öne sürdü bu süreçte geçirdiğim günlerime bir değişiklik, yenilik veya bir renk vermedi. Bende bıraktım terapiyi. İşe yaramadığını bile bile de paramı da sokağa atmak istemiyorum. Onun yerine kendimi alışverişe, kişisel bakımıma, film izlemeye, okuluma işime vermeye çalışıyorum. Ama o ağlamaklı yanım, o içimdeki hüzün hiç bir zaman geçmiyor ve bunu yaşadığım sürece ve hayata karşı umutsuz olduğum sürece geçmicek sanırım.. Şu durumda bırakın kalbimin heyecanla çarpmasını, kalbim yorgun, ürkek, üzgün ve çook kırgın... Ama umarım bir gün dediğiniz gibi olur diyelim teşekkürler..Bu süreci yalnız atlatma fikri yanlış .. en azından terapi al .. ve hepsi geçecek , emin ol .. hatirlamayacaksin bile .. yeterki kalbinin yeniden heyecanla çarpmasına izin ver ..
Bence bunlar terapistle alakalı .. zamanını doldurup parasını almış gibi .. İstanbulda yaşıyorsan psikoterapist önerisi yapabilirim .daha iki gün önce gittim ve çok memnunum. Bir saat konuşuyoruz ve beni çok rahatlatıyor .Bir kaç ay terapi aldım konuştum ama doktor beni çok rahatlatmadı. Hep bildiğim şeyleri anlattı durdu. Bazı alıştırmalar teknikler verdi uyguladım ama sonucunu tam anlamıyla alamadım. Sanki her konuştuğumuzda birşeyler eksik kalıyormuş gibi terapiyi bitiriyorduk. Belki doktorla alakalı bir durum verim alamadım. Belki de hep bildiğim ve yaptığım şeyleri öne sürdü bu süreçte geçirdiğim günlerime bir değişiklik, yenilik veya bir renk vermedi. Bende bıraktım terapiyi. İşe yaramadığını bile bile de paramı da sokağa atmak istemiyorum. Onun yerine kendimi alışverişe, kişisel bakımıma, film izlemeye, okuluma işime vermeye çalışıyorum. Ama o ağlamaklı yanım, o içimdeki hüzün hiç bir zaman geçmiyor ve bunu yaşadığım sürece ve hayata karşı umutsuz olduğum sürece geçmicek sanırım.. Şu durumda bırakın kalbimin heyecanla çarpmasını, kalbim yorgun, ürkek, üzgün ve çook kırgın... Ama umarım bir gün dediğiniz gibi olur diyelim teşekkürler..
Evet bende terapistle alakalı olduğunu düşündüm. Onun yerine kişisel gelişim kitapları aldım bazen okuyorum. İyi gelebiliyor. İstanbulda yaşamıyorum ama teşekkür ederim gene de yardımcı olmak istediğiniz için. Umarım bir mucize olur da değişir her şey...Bence bunlar terapistle alakalı .. zamanını doldurup parasını almış gibi .. İstanbulda yaşıyorsan psikoterapist önerisi yapabilirim .daha iki gün önce gittim ve çok memnunum. Bir saat konuşuyoruz ve beni çok rahatlatıyor .
Bu kadar karamsar olma ayrıca ..herşey bakış açısıyla alakalı .. kendini kapatma ,izin ver güzel şeyler olsun ..
Canım Allah yardimcin olsun. Herşeyin çaresi zaman. En büyük dertler sıkıntılar zamanla hafifler azalır. Inan ki öyle çabuk geciyor ki herşey bir bakmışsın çok mutlusun ve bugünlerin sadece kötü anılar olarak kalmış. Herkesin hayatinda çok zor zamanları olabilir. Birsekilde gelip geçici oldugunu düşün. Cevrendeki lüzumsuz insanlara da aldırış etme dinleme. Umudunu yitirme hayat surprizlerle dolu. Unutma her karanlığın sonrası aydınliktir. Inşallah cok mutlu olursun bundan sonra.
O öneriyi ben alabilir miyim? :)Bence bunlar terapistle alakalı .. zamanını doldurup parasını almış gibi .. İstanbulda yaşıyorsan psikoterapist önerisi yapabilirim .daha iki gün önce gittim ve çok memnunum. Bir saat konuşuyoruz ve beni çok rahatlatıyor .
Bu kadar karamsar olma ayrıca ..herşey bakış açısıyla alakalı .. kendini kapatma ,izin ver güzel şeyler olsun ..
Tabi :)O öneriyi ben alabilir miyim? :)
Rica ederim ..Evet bende terapistle alakalı olduğunu düşündüm. Onun yerine kişisel gelişim kitapları aldım bazen okuyorum. İyi gelebiliyor. İstanbulda yaşamıyorum ama teşekkür ederim gene de yardımcı olmak istediğiniz için. Umarım bir mucize olur da değişir her şey...
dedigin turden insanlar yok esi bile sen sarar sarmalarsin aile de yalan bir allah var bu hayattaİyi akşamlar herkese.. Boşanma aşamasındayım dava açılalı 2 ay oldu duruşma gününü bekliyor herkes. Belirsizlikler ,beklemeler devam ediyor. Çok bunaldım. Çok sıkıldım. İşim var çok şükür işimle oyalanıyorum öğrencilerimle meşgale oluyorum. ama işte bu durum mesai saatleri bitinceye kadar.. Bittikten sonra eve gidiyorum tek başıma. kendimleyim. Kocamaaan bir boşluk. Issızlık.. yalnızlık.. Bazen korkuyorum evde tek başına olduğum için kötü kabuslar görüyorum. Mesela boşanmak üzere olduğum insan rüyama geliyor ve benim canımı yakmaya çalışıyor, rüyamda ağlıyorum gibi rüyalar görüyorum. Bilinçaltım hep bunlarla dolu. Bu yüzden kendimi dua okumalara verdim. Tek sığındım Allah.. Bazen dua ederken ağlıyorum. Film izlerken ağlıyorum durduk yere. bir yandan ağlamam lazım içimi dökmem için. okul da yapamadığım için evimde ağlıyorum bazen kendi kendime konuşuyorum eşime ve ailesine çoook kızıyorum!. (Bu sürecin neden başladığını ,neden boşanma kararı aldığımı merak edenler daha önceki konularıma bakabilirler) Kısaca eşimin beni öylece bir başıma bırakmasını haketmedim. Bana sahip çıkmamasını haketmedim. Ailesinin bana değer vermemesini gelinlerini bir çırpıda silmelerini haketmedim. Evliliğim boyunca en çok çabalayan hep bendim ama olmadı bitiyor işte.. Hangi kadın ister evliliği yıkılsın? Tekrar tekrar anlatmak istemiyorum. Yaşadıklarım diğer konularda mevcut. Kötü şeyler yaşadım. EVLİLİK tam anlamıyla pişmanlıktı ve bitiyor. (O her tartışmada her defasında boşanmak istediğini söyleyerek benim canımı yakardı işte dediği oluyor..çok pişman olacaklar...) Şuanda çok büyük yalnızlık çekiyorum. Küçük bir ilçedeyim. il dışı atamasıyla geldim. Tek başıma kadın halimle mücadele veriyorum. Şükürler olsun ki elimde altın bileziğim var. Güçlü durmak zorundayım. Sadece büyük bir boşluk içindeyim. Kafama göre arkadaşım da yok çoğu bayan arkadaşlarım evli çoğu beni bekar biliyor bir iki kişi hariç. Evli olanlarda bir ego var biz evliyiz bekarlardan daha üstünüz egosu. Benimde bu hoşuma gitmiyor. Saçma geliyor konuşmalar bazen de insanın gücüne gidebiliyor. Bu yüzden yalnız takılmak zorunda kalıyorum. ki arkadaş ortamım olsa bile kendimi kimseye açamazdım gene bir yerde tıkanır sessizliğe bürünür çekimser asosyal kişiyi oynardım. Belki de bu süreci yalnız atlatmalıyım bilmiyorum. Ama insanın çok zoruna gidiyor bu durum daha henüz gençsin ve bunları yaşıyorsun. Sanki bir daha mutlu olamayacağını sanıyorsun.. belki de hiç bişey eskisi gibi olmıcak. çünkü ilkler bitiyor.. karamsarsın işte.. Hayat sevincim gitti. Ne kadar kendine zaman ayırsan da kendine gene de mutlu değilsin. Boşanmanın içinde belirsiz bir bekleyiş olunca da insan yıpranıyor. ne yapacağını bilemiyor.. Ailem de her zaman yanımda olamıyor uzaktalar, çalışıyorlar. Ama arkamdalar çok şükür.. Böyle bir süreç yaşayanlar bu süreci nasıl atlattınız,? Tekrar birine güvenip mutlu olan var mı? Hayat sevinci tekrar geliyor mu? Seni gerçekten seven sana gerçek anlamda sahip çıkan sarıp sarmalayan insanlar var mı bu hayatta yalansız, dolansız, şartsız, koşulsuz, sadece seni sen olduğu için seven değer veren erkek var mı bu dünyada?? Ben umudumu kaybettim... Artık herkes bir tuhaflaştı.. Menfaat, çıkar ilişkisi sardı dört bir yanı... Çok zor....
Çok doğru yazmışsınız teşekkür ederim bu yazınız biraz moral oldu bana.. İşte çocuk yaparım olgunlaşırız evliliğimiz oturur diye düşünenlerden olmadım çünkü zaten çocuk olmadan mutsuzdum her Allahın günü ağlıyordum. Eşim öfke kontrolünü sağlayamıyordu herşeyi kırıp döken bir insan.. Birde pardon çocuk da ne???? Ben o cahilliği yapmadım işte yapmam için birşeylerin oturması gerekiyordu ama oturmadı dediğiniz gibi ailesi hep devredeydi herşeyi anlatirdı onlara.. en çok bitmesini isteyen ailesi oldu eşimde onların ağzına baktı karaktersiz bir insandı ve ben dayanamadım bukadar ezilmeye sonunda bir çizgi çektim ama ailesi öbür dünyada bunun vebalini çok büyük ödeyecek . Yuva yıkanın yuvası da olmaz.. Aslında büyük üzüntülerden büyük ızdıraptan Allah kurtardı zorlamanında anlamı yoktu zaten çünkü sağlığım elden gidiyordu.. Evlilik çok düşünülmesi gereken bir kurum kara bahtım evlenilmiyor karşındaki insanı çook uzun zaman tanıman gerekiyormuş. Bizimkisi boşluktan oldu. Ne o beni çok sevdi ne de ben onu çok sevebildim.. gene de daha cok severdim zamanla iyi bir insan olsaydı. ama bana olan kötü davranışları saygısızlığı sayesinde sevgimi köreltti haketmedi hiç birzaman soğudum ürktüm odan.. Allah ayırdı bizi benim üzülmeme ağlamama daha fazla dayanamadı ve bizi uzaklaştirdı diyorum ben. Çünkü sonunda bile acaba evliliğimiz kurtulur mu diye bekledim bukadar hakaretlerine ve ailesine ragmen... o yüzden vicdanım çok rahat... ve kendimle huzurluyum.. haketmedim bunlari yaşamak ama kaderde ne varsa onu gorüyoruz. Umarım Allahım daha iyi insanlar çıkartır karşıma suan kimseye güvenmiyorum ama güvenilir insanlar vardır insallah.. Aydınlık günler yaşamak dileğimle..şimdi üzüntünüz taze ondan bukadar acı çekiyorsunuz.
ama biraz zaman geçtiginde şükür edeceksiniz kendinize güvenip bu evliligi bitirdiginiz için.
ya bu evlilik düzelir ben adam ederim olmadı çocuk yapar kendime baglarım gb düşünceşeriniz olsaydı
ozaman hayatınızı geçmek bilmeyen acılar ile dolduracaktınız.
belli ki kendizi aorguluyor ben ne yaptımlara gidiyor bunları hak etmedim savaşı verip suçu daha çok kendi üzerinize yıkmaya çalışıyorsunuz.
malesef erkeklerin bagzıları daha olgunlaşmadan evlenip validelerin bir çogu da zamanında kendisine yapılan kötü muameleyi gelinine yaparak ben yaşadım o da yaşasın zihniyeti ile nefes alıyor.
her gün şükredin Yaradanın sizi bir ömür bir felaketden kurtarıp hayatınıza başkalarına anlatacak bir tecrübe kattıgı için sizin geriye dönüp iyi ki bu evliligi sürdürmedim diyeceksiniz.
ayrılıklar gelip geçici üzüntülerle biter
evli insanların ben çok bilirim tavrına da takılmayın herkesin uzman oldugu konular vardır
dedigin turden insanlar yok esi bile sen sarar sarmalarsin aile de yalan bir allah var bu hayatta
allah bu kötü günleri bir an önce atlatmanız için yanınzda olsun gecmen gerekn bir süreç yaşayan bilir ne desek boş ama bolca dua et ve gelecek güzel günleri düşün eşini ailesini affet onları ilahi adalate havale et inşallah atlatırsın çarçabuk bende aynı süreçten gectim şimdi o kötü günlere gülüyorum inanırmısın kimin için ağlamışım felan diye aptalığıma glüyorumİyi akşamlar herkese.. Boşanma aşamasındayım dava açılalı 2 ay oldu duruşma gününü bekliyor herkes. Belirsizlikler ,beklemeler devam ediyor. Çok bunaldım. Çok sıkıldım. İşim var çok şükür işimle oyalanıyorum öğrencilerimle meşgale oluyorum. ama işte bu durum mesai saatleri bitinceye kadar.. Bittikten sonra eve gidiyorum tek başıma. kendimleyim. Kocamaaan bir boşluk. Issızlık.. yalnızlık.. Bazen korkuyorum evde tek başına olduğum için kötü kabuslar görüyorum. Mesela boşanmak üzere olduğum insan rüyama geliyor ve benim canımı yakmaya çalışıyor, rüyamda ağlıyorum gibi rüyalar görüyorum. Bilinçaltım hep bunlarla dolu. Bu yüzden kendimi dua okumalara verdim. Tek sığındım Allah.. Bazen dua ederken ağlıyorum. Film izlerken ağlıyorum durduk yere. bir yandan ağlamam lazım içimi dökmem için. okul da yapamadığım için evimde ağlıyorum bazen kendi kendime konuşuyorum eşime ve ailesine çoook kızıyorum!. (Bu sürecin neden başladığını ,neden boşanma kararı aldığımı merak edenler daha önceki konularıma bakabilirler) Kısaca eşimin beni öylece bir başıma bırakmasını haketmedim. Bana sahip çıkmamasını haketmedim. Ailesinin bana değer vermemesini gelinlerini bir çırpıda silmelerini haketmedim. Evliliğim boyunca en çok çabalayan hep bendim ama olmadı bitiyor işte.. Hangi kadın ister evliliği yıkılsın? Tekrar tekrar anlatmak istemiyorum. Yaşadıklarım diğer konularda mevcut. Kötü şeyler yaşadım. EVLİLİK tam anlamıyla pişmanlıktı ve bitiyor. (O her tartışmada her defasında boşanmak istediğini söyleyerek benim canımı yakardı işte dediği oluyor..çok pişman olacaklar...) Şuanda çok büyük yalnızlık çekiyorum. Küçük bir ilçedeyim. il dışı atamasıyla geldim. Tek başıma kadın halimle mücadele veriyorum. Şükürler olsun ki elimde altın bileziğim var. Güçlü durmak zorundayım. Sadece büyük bir boşluk içindeyim. Kafama göre arkadaşım da yok çoğu bayan arkadaşlarım evli çoğu beni bekar biliyor bir iki kişi hariç. Evli olanlarda bir ego var biz evliyiz bekarlardan daha üstünüz egosu. Benimde bu hoşuma gitmiyor. Saçma geliyor konuşmalar bazen de insanın gücüne gidebiliyor. Bu yüzden yalnız takılmak zorunda kalıyorum. ki arkadaş ortamım olsa bile kendimi kimseye açamazdım gene bir yerde tıkanır sessizliğe bürünür çekimser asosyal kişiyi oynardım. Belki de bu süreci yalnız atlatmalıyım bilmiyorum. Ama insanın çok zoruna gidiyor bu durum daha henüz gençsin ve bunları yaşıyorsun. Sanki bir daha mutlu olamayacağını sanıyorsun.. belki de hiç bişey eskisi gibi olmıcak. çünkü ilkler bitiyor.. karamsarsın işte.. Hayat sevincim gitti. Ne kadar kendine zaman ayırsan da kendine gene de mutlu değilsin. Boşanmanın içinde belirsiz bir bekleyiş olunca da insan yıpranıyor. ne yapacağını bilemiyor.. Ailem de her zaman yanımda olamıyor uzaktalar, çalışıyorlar. Ama arkamdalar çok şükür.. Böyle bir süreç yaşayanlar bu süreci nasıl atlattınız,? Tekrar birine güvenip mutlu olan var mı? Hayat sevinci tekrar geliyor mu? Seni gerçekten seven sana gerçek anlamda sahip çıkan sarıp sarmalayan insanlar var mı bu hayatta yalansız, dolansız, şartsız, koşulsuz, sadece seni sen olduğu için seven değer veren erkek var mı bu dünyada?? Ben umudumu kaybettim... Artık herkes bir tuhaflaştı.. Menfaat, çıkar ilişkisi sardı dört bir yanı... Çok zor....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?