2. Seçenek .Kimin söyledikleri benim mi? Yoksa onun sınanmadığı acı üzerine büyük konuşması yüzünden mi?
evet bence de . kendi söylediğini çekmiş aslında.Adam saçma sapan konuşarak, başkasının acısını çiğneyerek kendine karma yaratmış.
Senlik bir durum yok.
Sadece olaylar biraz hızlı gelişmiş.
Kız tobe tobeİşte bu yüzden söylenilen her söz çok önemli. Söyledikleri yüzünden olduğunu düşünüyorum.
Bi hayatın olmadığı için üzülüyosun, üzülmememk zeka ile ilgili. Bu lafların üstüne ne dediniz çok merak ettim. Benim bi hayatım var ve benim bi zekam var dediniz mi? Evli olmayanların bi hayatı olmuyomuymuş? En önemlisi de bu hadsiz sizinle nasıl böyle konuşabiliyor?? Zekasız olan kendisi bunu belirtseydiniz keşke. Empati yoksunu kapasitesiz, deseydiniz keşke. Ayrıca da babasının vadesi dolmuş ölmüş. Senle bi ilgisi yok. Sen acını yaşa sadece.Babam kanser hastası olduğu, doktorlar ömür biçtiği için devamlı canlı cenaze gibi geziyordum ve her daim mutsuzluğum yüzümden okunuyordu.
Ozamanlar bir flörtüm vardı bana babama üzüldüğüm için "-melankolisin" demişti. "-Evli olsan babanın ölmesi umrunda olmazdı, bir hayatın olmadığı için bu kadar takıyorsun şimdi peşinden 30 sene yas tutarsın" falan demişti.. Senin başına gelse ne yapardın demiştim "-metanetli olurdum senin kadar mahvetmezdim kendimi de düşünmek zorundayım, üzülmemek zeka ile ilgili" demişti.
Bana destek olmak yerine acımı küçümsemesi çok canımı acıtmıştı ve aynı acıyı yaşamasını dilemiştim. İnsallah senin benim gibi önceden haberinde olmaz kalp krizinden aniden küt diye gider de görürüm ben seni ozaman metanetli olunuyor mu olunmuyor mu diye içimden geçirmiştim.
Babam kanserden vefat etti bana baş sağlığı mesajı yazmış bende cevaben bana konuşurken beylik laflar ettiğin bu acı senin anlayabileceğin paylaşabileceğin bir acı değil sadece yaşayan anlar yazmıştım. 1 hafta sonra onunda babası hiç biseyi yokken aniden kalp krizinden vefat etti.
Şimdi oğluna kızıp aynı acıyı yaşamasını dilerken babasının ondan ayrı bir birey olduğunu unutup öfkemle ah etmiştim. Şimdi tamda ah ettiğim şekilde adamın kalpten gitmesi bende büyük vicdan azabı yarattı, inanılmaz derecede suçlu hissediyorum. Bu olayın hikmeti nedir aklım almıyor..
Bir yandan da şöyle düşünüyorum; benim duam bedduam yaratıcı nezdinde çok mühim olsaydı dualarım kendi babamı yaşatırdı ama yaşatmadı, ahım mı başkasını öldürecek.. ama yinede çok suçlu hissediyorum..
Babam kanser hastası olduğu, doktorlar ömür biçtiği için devamlı canlı cenaze gibi geziyordum ve her daim mutsuzluğum yüzümden okunuyordu.
Ozamanlar bir flörtüm vardı bana babama üzüldüğüm için "-melankolisin" demişti. "-Evli olsan babanın ölmesi umrunda olmazdı, bir hayatın olmadığı için bu kadar takıyorsun şimdi peşinden 30 sene yas tutarsın" falan demişti.. Senin başına gelse ne yapardın demiştim "-metanetli olurdum senin kadar mahvetmezdim kendimi de düşünmek zorundayım, üzülmemek zeka ile ilgili" demişti.
Bana destek olmak yerine acımı küçümsemesi çok canımı acıtmıştı ve aynı acıyı yaşamasını dilemiştim. İnsallah senin benim gibi önceden haberinde olmaz kalp krizinden aniden küt diye gider de görürüm ben seni ozaman metanetli olunuyor mu olunmuyor mu diye içimden geçirmiştim.
Babam kanserden vefat etti bana baş sağlığı mesajı yazmış bende cevaben bana konuşurken beylik laflar ettiğin bu acı senin anlayabileceğin paylaşabileceğin bir acı değil sadece yaşayan anlar yazmıştım. 1 hafta sonra onunda babası hiç biseyi yokken aniden kalp krizinden vefat etti.
Şimdi oğluna kızıp aynı acıyı yaşamasını dilerken babasının ondan ayrı bir birey olduğunu unutup öfkemle ah etmiştim. Şimdi tamda ah ettiğim şekilde adamın kalpten gitmesi bende büyük vicdan azabı yarattı, inanılmaz derecede suçlu hissediyorum. Bu olayın hikmeti nedir aklım almıyor..
Bir yandan da şöyle düşünüyorum; benim duam bedduam yaratıcı nezdinde çok mühim olsaydı dualarım kendi babamı yaşatırdı ama yaşatmadı, ahım mı başkasını öldürecek.. ama yinede çok suçlu hissediyorum..
Başınız sağolsun oda öyle dan dun konuşmasaydı sende öyle demezdimBabam kanser hastası olduğu, doktorlar ömür biçtiği için devamlı canlı cenaze gibi geziyordum ve her daim mutsuzluğum yüzümden okunuyordu.
Ozamanlar bir flörtüm vardı bana babama üzüldüğüm için "-melankolisin" demişti. "-Evli olsan babanın ölmesi umrunda olmazdı, bir hayatın olmadığı için bu kadar takıyorsun şimdi peşinden 30 sene yas tutarsın" falan demişti.. Senin başına gelse ne yapardın demiştim "-metanetli olurdum senin kadar mahvetmezdim kendimi de düşünmek zorundayım, üzülmemek zeka ile ilgili" demişti.
Bana destek olmak yerine acımı küçümsemesi çok canımı acıtmıştı ve aynı acıyı yaşamasını dilemiştim. İnsallah senin benim gibi önceden haberinde olmaz kalp krizinden aniden küt diye gider de görürüm ben seni ozaman metanetli olunuyor mu olunmuyor mu diye içimden geçirmiştim.
Babam kanserden vefat etti bana baş sağlığı mesajı yazmış bende cevaben bana konuşurken beylik laflar ettiğin bu acı senin anlayabileceğin paylaşabileceğin bir acı değil sadece yaşayan anlar yazmıştım. 1 hafta sonra onunda babası hiç biseyi yokken aniden kalp krizinden vefat etti.
Şimdi oğluna kızıp aynı acıyı yaşamasını dilerken babasının ondan ayrı bir birey olduğunu unutup öfkemle ah etmiştim. Şimdi tamda ah ettiğim şekilde adamın kalpten gitmesi bende büyük vicdan azabı yarattı, inanılmaz derecede suçlu hissediyorum. Bu olayın hikmeti nedir aklım almıyor..
Bir yandan da şöyle düşünüyorum; benim duam bedduam yaratıcı nezdinde çok mühim olsaydı dualarım kendi babamı yaşatırdı ama yaşatmadı, ahım mı başkasını öldürecek.. ama yinede çok suçlu hissediyorum..
Babam hayattaki en sevdiğim tek insandı arkadaşım gibiydi. Her akşam yemek yedin mi diye kontrol ederdi sana para gönderdim git çek biseyler ye derdi. Annemden çok düşünürdü dert ortağım beni hayata bağlayan tek şeydi. Onun ölümüyle hayat anlamını yitirdi. Hangi psikolojik destek onu var gibi hissettirip beni onun olduğu zamanlar gibi normal yapabilir ki?Sizin artık bir psikolojik destek almanız lazım...
Her Konunuz "babam kanser hastasıydı..." diye başlıyor
Yanlış anlamayın sizin için söylüyorum
Tek başınıza atlatamıyor gibisiniz
Size iyi gelebilir destek almak
O zamanlara dönmek zorBabam hayattaki en sevdiğim tek insandı arkadaşım gibiydi. Her akşam yemek yedin mi diye kontrol ederdi sana para gönderdim git çek biseyler ye derdi. Annemden çok düşünürdü dert ortağım beni hayata bağlayan tek şeydi. Onun ölümüyle hayat anlamını yitirdi. Hangi psikolojik destek onu var gibi hissettirip beni onun olduğu zamanlar gibi normal yapabilir ki?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?