Merhaba
Başlıktan anlayacağınız üzere boşanma aşamasındayız ama o kadar değişik bir şekilde ilerledi ki kafam karma karışık. Farklı yorumları merak ediyorum çünkü kimseye anlatamıyorum farklı bakış açılarına ihtiyacım var. Okuduğunuz için teşekkür ederim şimdiden.
Eşimle yedi yıldır evliyiz ve iki çocuğumuz var. Bir olay oldu, daha doğrusu geçmişteki bir yalan ortaya çıktı ve eşim tüm gemileri yaktı. Kendi deyimiyle pire için yorgan değil binayı yakarmış bu öyle bir konuymuş onun için.
İlk tanıştığımız zaman ben çok kötü bir dönemindeydim ve kimseyle sevgililik duygusal bir şeyler düşünmeyen kafadaydım. İstanbul’da yalnız yaşıyordum çalışma hayatım vardı. O kötü dönemimde izmire taşınacaktım ve bunun hazırlıkları içindeydim. Neyse onunla ilk akşam yemeğe çıktık ve ben duygusal hiçbir şey düşünmüyordum, oradan buradan konuşurken konu geçici olarak çalıştığım yerdeki birine geldi. Onun hasmı olduğunu ve işte işe yaramaz vs biri olduğunda bahsetti ve ben hiç üzerinde durmadım . Çünkü eşime karşı o zamanlar bir hissim yoktu. Ben bu kişiyle kısa bir süre takıldım. Sonra da İzmir e taşındım. Eşim sürekli izmir e gelip gitmeye başladı güzel zaman geçiriyorduk ve ben zamanla yoğun duygular hissetmeye başladım ve ilişkiye başladık. Kısa sürede evlenme niyetine girdik aşık oldum ona. Nişanlılık aşamasında bana birden bu kişiyle aramda bir şey olup olmadığını sordu, öyle bir şey olduysa söyle şimdi bitsin bu benim kırmızı çizgim. Sonradan öğrenirsem kaç yıl geçerse geçsin biter dedi ve ben inkar ettim. Saçma sapan bir şey yüzünden onu kaybetmekten korktum. Neyse evlendik çocuklarımız oldu yedi sene geçti üzerinden ve bir kaç gün önce gece alkollüyken ilişki sırasında birden geri çekildi ve o kişiyi sordu doğru söyle bir şeyler yaşadınız mı dedi, bende birkaç gün takıldık dedim. Sonrası kabus. Onu aldattığımı söylüyor. Ne kadar sana karşı hiçbir düşüncem yoktu vs desem de kabullenmiyor ve bu daha ağırına gidiyor. O zamanlar beni redderken nasıl öyle bi o.ç. birlikte oldun diyor. Bana yalan söyledin diyor ki haklı o ilk sorduğunda ona söylemeliydim bunun kararını o vermeliydi tamamen haklı o konuda ama niyetlerin hiç mi önemi yok? Onu kaybetmek istemedim çok zorluklar buhranlardan sonra aşık olmuştum ve bunun onun gözünde bu kadar büyük bir şey olacağını düşünemedim. Hakikaten üç beş günlük bir şeydi çok önemsizdi.
Son durum avukatına dilekçe yazdırıyor şuanda yarın mahkemeye verecekler. Paldır küldür ayrılacağız. Ben ona aşığım ve bunu kabullenemiyorum. Ona göre o yalanı söylemiş olmamla biz ilişkiye başladıktan sonra aldatmam aynı şeymiş. Yani o yalanı söylemekle ben ona ihanet etmişim aynı anlamdaymış. Ve bunu aşamıyor. Sana inancım ve saygım kalmadı bundan sonra benim için iki çocuğum var sadece, sen diye ölsem de yapamam diyor. Evliliğimizde başka türlü sorunlar yaşamıştık ama hepsini aştık türlü zorluklardan geçtik ama hep kafa kafaya verip aşmayı başardık asla ilişkimize yansıtmadık. Mükemmel cinsel hayatımız vardı. Yani başka bir sebep yok konunun bu olduğunu anlatmak için söylüyorum bunları.
Çok uzattım sanırım kusura bakmayın ama hakikaten kısaltarak nasıl anlatırım bilemedim. Sizce onun dediği gibi bu ihanet etmek mi oluyor? O anki şartların duyguların niyetlerin hiçbir önemi yok mu
