Bu mobing değil mi??

lotuscicegii .!.:

Aldığım zamanda ne kadar nazlısın, senin yüzünden eksik çalıştık çok yorulduk bilmem ne diyorlar. Çok hasta bile olsalar çalışıyorlarmış kendileri ne zaman çocuk yapacağıma bile karışıyorlar ama kendi kankaları akşama kadar hasta ellemeden mesai bitiriyor

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Önceki konumda ameliyatım ve sürecim var isterseniz okuyabilirsiniz ameliyatı istanbulda medicalpark hastanesinde oldum eğer aynı ildeysek özelden yazın doktor ismi vereyim. Yorumunuz için teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

İlk atandığımda ne mutlu olmuştum ne kibar ne anlayışlı diye zamanla anladım kıdemli tayfa ne derse nasıl isterse nasıl doldururlarsa öyle oluyor bir dk önce a diyorsa bir dk sonra doldurulmuş sinirli bir insan buluyorum karşımda

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

dezavantajım en son gelen benim hepsi benden hem yaşça hemde kıdem olarak çok büyükler ben ağzımla kuş bile tutsam olmuyor

Genişletmek için tıkla...

Eyoser .!.:

Bu yaşadıklarınız çok normal, neden mi, bir yola çıktınız ve onun için çabalıyorsunuz, üstelik her geçen gün başarıya doğru gidiyorsunuz.

Burada hepimiz kadınız, şimdi yazacağım şey için kimse doğamızı inkar edip de, yok öyle bir şey, ben hiç öyle değilim demesin yemezler, birbirimizi kandırmayalım, zaten kandıramayız da, kadınlar olarak birbirimizin ciğerini biliyoruz. Evet söylüyorum, linçler yüklensin,

Büyük bir çoğunluğumuz belli etsek de etmesek de, doğamız gereği güzel ve başarılı kadınlara içten içe haset duyarız.

Şimdi siz zayıflayınca daha bir güzel olacaksınız, işinizde de başarılısınız, doğal olarak, kilo verdikçe çirkinleştin, bu süreç senin işini kötü etkiliyor diye hissettirecekler ki, kendilerini iyi hissetsinler. Süreçten sonuç aldıkça her anlamda gümbür gümbür gelen bir rakip var.

Bunun adı mobbing değil, fesat. Durmak yok yola devam, gözü olanın gözü çıksın.

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;

4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Mal gibi cevap vermeyip sonra ağlıyorum evde zırıl zırıl psikolojik destek alırken böyle değildim hiç sakınmıyordum bırakınca yine böyle oldum

Genişletmek için tıkla...

pepperony .!.:

+100000
Kadınlar malesef diğer kadınların ezilmesiyle ruhunu tatmin ediyor.

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;

4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Aldığım zamanda ne kadar nazlısın, senin yüzünden eksik çalıştık çok yorulduk bilmem ne diyorlar. Çok hasta bile olsalar çalışıyorlarmış kendileri ne zaman çocuk yapacağıma bile karışıyorlar ama kendi kankaları akşama kadar hasta ellemeden mesai bitiriyor

Genişletmek için tıkla...

defne-28 .!.:

Takmayın
En geç bir seneye tayin ister daha iyi insanlarla karşılaşırsınız inşallah

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

bence işin sırrı her şeyi çok takmayıp gereken cevabı vermekte..bende pek beceremiyorum ama azmediyorum her konuda değil ama dolduğumda patlıyorum…o an spora gidip gitmeyeceğimi sana soracak değilim canım istedi gittim hasta da olurum düşerim de izin de alırım rapor da diyebilirsiniz karışamaz size

Genişletmek için tıkla...

Berikko .!.:

Tv izler gibi davranın onlara karşı.. İzleyin ama duymayın yani.. Bu yöntem bnm gundelık hayatımda cok işe yarıyor
Bide lütfen cok calıskan olmayın.. Calıskanların üzerine daha cok gidilir.. Sisteme dahil olun, onlar tembelse sizde öyle olun.. Ne yazıkki devir bu devir.. Nabza göre şerbet devri.. İşinizi yapın geçin, hiçbi sırrınızı kimseye vermeyin.. Atamanız olana kadar sıkın dişinizi.. Zor ama sabır herseyın ılacı.. Bu yaptıkları muameleler öbür dünyada karsılıksız kalmayacak elbet

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;

4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?

Genişletmek için tıkla...