Bu mobing değil mi??

lotuscicegii .!.:

Bir yıl kaldı gözümde on yıl gibi inşallah biran önce geçer zaman gittiğim yer burdan daha güzel olur

Genişletmek için tıkla...

Buz ruhu .!.:

Bence pek çoğumuz bu şekilde büyüdük. Karşılık verme, kavga etme, sen iyi davran, sen doğruluktan ayrılma, o kötüyse sen iyi ol. Falan falan. Nezaket anlayana gösterilir. Burada meşhur bir söz vardı "bir cinnet her şeyi çözer" diye. Ben gerçekten katılıyorum buna. Bir kere o tarafını göstermeli insan. Eşine, iş arkadaşına, dostuna, komşusuna. Kendisini ezmeye niyetlenen kim varsa. Ekmeğinizi onlar vermiyor, o zavallılara da hiçbir mecburiyetiniz yok. İşiniz açısından onlardan geride de değilsiniz. Boynunuzu bükmenizi gerektiren hiçbir şey yok. Neden katlanacaksınız ki bu kötülere? Ben de eskiden pek naziktim ama anlayana artık. Kim bana neyle ve nasıl bir hızla geliyorsa ben de aynı şekilde gidiyorum. İş yerinde ben bunu 1 kez ve çok sert yaptım. Bakın kimse uğraşamıyor şu an. Ve üzülmemiz gereken bir şey ama toplumda kötüye saygılı davranıyorlar. İnsan olan da kendi çizgisini bozmayana saygı duyuyor. Çoluk çocuk sahibi yetişkin insanlarız. Kimsenin tribini çekecek halimiz yok. Çocuklarımızı da kendi çizgisini koruyabilen insanlar olarak yetiştirmek istiyorsak kendimizden başlamalıyız. Siz kaliteli bir insansınız. Sadece iletişim kurarken anladıkları dilden konuşmanız gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

olive12 .!.:

Karşınızdaki insanlar ezik ve mallar. Siz ince biri olunca ve söylediklerini takınca, kendi hayatında kimse tarafından sevilmemiş, önemsenmemiş insanlar sizin üzerinizden tatmin oluyor. Kimseye hiç bir özel hayatınızda ne oluyorsa haber vermeyin. Düzenli spor yapın kendi özel hayatınızı dolu dolu yaşayın gerisi boş.
Başınız sağ olsun

Genişletmek için tıkla...

strawwberrycity .!.:

Sana yazmak için üye oldum.Mesleğine aşık bir hemşireyim,ancak benim minnoş kalbim tıpkı senin yaşadıkların gibi mobbing in dibini kaldıramadı istifa ettim.Umarım bir yolunu bulursun,ben bulamadım

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;

4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;

4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?

Genişletmek için tıkla...

Arrietty_ .!.:

Cok iyi niyetlisiniz o yuzden ezmeye calisiyorlar. Luften once kendinizi dusunun. Türkiyede hastanelerde tam nasil durum bilmiyorum.
Biz sabahdan hasta paylasimi yapilinca kimse kimsenin hastasi ile ilgilenmiyor. Basta cok garipsemistim. Nursing Home dan gelen ben icin garipdi.
Kendi hastalarin ile ilgilen, fazlasini verme.. Boylece yavasdan mesafe koyarsin.
Sikayet edecegin birileri yokmu?
Ozel hayatinizdaki da hicbirsey paylasmayin derim

Genişletmek için tıkla...

Spagettisever .!.:

Canım benim orası devlet hastanesi hasta bitmez iş bitmez, herşeye ve herkese yetişemezsiniz hastaysanız izninizi kullanın. Kimseyle bir şeyinizi paylaşmayın. Size karşı yapılan kırıcı seviyesiz cümlelere dik dik tepkesizce söyleyenin suratına bakın. Emin olun bir daha söylemez. Siz sevdiğiniz işi yapıyorsunuz. Kolaylıklar diliyorum. Allah sağlık çalışanlarının yokluğunu göstermesin.

Genişletmek için tıkla...

ZemheriPoyraz .!.:

Her şeyden önce rapor bir hak, haklarınızı kullanmayarak büyük hata ediyorsunuz. Onlara rapor alacağım demeniz de gerekmiyor. Hastaysanız raporunuzu alıp yatarsınız. Önden haber vermek zorunda değilsiniz. Anladığım kadarıyla sessiz mülayim bir insansınız ve bunu sizi ezmek için fırsat olarak görüyorlar. "sen şimdi deri ameliyatı da olırsun" diyenlere, hayat benim gerektiğini düşünürsem olurum demeniz gerekirdi. Senede 20 gün izni olan bir insan böyle şeyler için elbet rapor hakkını kullanacak. Bu yaşadıklarınız mobbing haklısınız ama sebebi sizin sessizliğiniz ve kendinizi değersiz hissetmeniz. Bu konusunda destek alırsanız bu hadsizlere cevap verecek gücü de bulursunuz.

Genişletmek için tıkla...

zeynones .!.:

Başınız sağolsun öncelikle.
Ne kadar insan olmadıklarını kanıtı işte.
Daha çok hasta başında olun ve gerekirse onları görmeyin.
Bir süre daha sabır.

Genişletmek için tıkla...

ruhuolmuskadin .!.:

Konu dısı ama ameliyatı nerede oldunuz bende cok aradım bulamadım iyi bir yer?
Konuya dönersek;
Dis gostermezseniz daha cok ezerler ve bu mobbing. Tayin vs isteyin,özelinizi anlatmayın,izinleri de kullanın. Sinirlerini sizden cıkartıyorlar bence çünkü naif birisisiniz. Böyle insanlar ciddiye dahi alınmamalı aslında ama aynı yerde calısınca zor oluyor. Biraz sabredin,guclu durus sergileyin, gerekirse mobbing konusunda yasala basvurun. Insallah daha iyi ortamda calısırsınız Sizi kıskanma ihtimalleri de var bu arada

Genişletmek için tıkla...

Buz ruhu .!.:

Bence pek çoğumuz bu şekilde büyüdük. Karşılık verme, kavga etme, sen iyi davran, sen doğruluktan ayrılma, o kötüyse sen iyi ol. Falan falan. Nezaket anlayana gösterilir. Burada meşhur bir söz vardı "bir cinnet her şeyi çözer" diye. Ben gerçekten katılıyorum buna. Bir kere o tarafını göstermeli insan. Eşine, iş arkadaşına, dostuna, komşusuna. Kendisini ezmeye niyetlenen kim varsa. Ekmeğinizi onlar vermiyor, o zavallılara da hiçbir mecburiyetiniz yok. İşiniz açısından onlardan geride de değilsiniz. Boynunuzu bükmenizi gerektiren hiçbir şey yok. Neden katlanacaksınız ki bu kötülere? Ben de eskiden pek naziktim ama anlayana artık. Kim bana neyle ve nasıl bir hızla geliyorsa ben de aynı şekilde gidiyorum. İş yerinde ben bunu 1 kez ve çok sert yaptım. Bakın kimse uğraşamıyor şu an. Ve üzülmemiz gereken bir şey ama toplumda kötüye saygılı davranıyorlar. İnsan olan da kendi çizgisini bozmayana saygı duyuyor. Çoluk çocuk sahibi yetişkin insanlarız. Kimsenin tribini çekecek halimiz yok. Çocuklarımızı da kendi çizgisini koruyabilen insanlar olarak yetiştirmek istiyorsak kendimizden başlamalıyız. Siz kaliteli bir insansınız. Sadece iletişim kurarken anladıkları dilden konuşmanız gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;

4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Değil mi? Senede 20 günün bu kadar tantanasının olması da ironi. Ameliyat olduğumda heyet raporu bile almadım normal haftalık rapor almıştım bu kız ameliyatlı deyip yardım bile etmediler kovid bile baktırdılar artık insanlardan ne anlayış ne bişey hiçbişey beklemiyorum inanın sadece bana bulaşmasınlar istiyorum çünkü psikoloji diye birşey bende kalmadı sinir hastası olacağım yakında

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Son zamanlarda tek yaptığım şey bu aslında kendimle ilgilenmek kendime zaman ayırmak kendimi değiştirmek iyileştirmek. Ben onlara kendşmle ilgili hiçbişey anlatmıyorum ameliyat olduğumu bile sonradan öğrendiler sadece bir kez kahvaltıda yumurtamı eşim haşlıyor dedim iye beni evde hep yatıyor tembel sanmışlar :)

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Günaydın herkese
Biraz içimi dökmek rahatlamak istiyorum yoksa gerçekten dayanacak gücüm kalmadı
4 yıl önce eğitim araştırma hastanesine atanmış bir hemşireyim. Bunu belirtiyorumki ne kadar yoğun bir hastane anlayın diye.
4 senedir gece gündüz hafta içi hafta sonu demeden afedersiniz it gibi çalışıyorum. Aman birşey eksik olmasın yanlış olmasın diye yeri geliyor oturmadan nöbet teslim ediyorum
Ama ben naparsam yapayım iş yerindeki insanlara yaranamıyorum. Doğru bir tabir mi nasıl ifade edeyim bilmiyorum ama olmuyor hep itilen, küçümsenen, eleştirilen, ezilmeye çalışılan ben oluyorum. Biraz daha detaylandırayım;

4 ay önce tüp mide ameliyatı oldum. 4 aya kadar obez bir insandım yani. Sürekli kilom yüzünden laf sokuldu herkesin içinde rencide edildim. Hatta bana kıdemlim “sen kilolusun erken ölürsün” bile demişti. Böyle şeylerden bahsediyorum ufak tefek şeyler asla değil. Ameliyattan sonra bu baskılar yerini “yavaşladın” “adapte olamıyorsun uzaksın” “sen şimdi sarkar estetikte olursun” “yüzün küçüldü kiloluyken yüzün güzeldi” “ bilmem kimim oldu eski haline döndü aman yeme sende” “sakın çocuk yapma ideal kilona in” diye uzayan bir listeye bıraktı. Pazar günü sporda kaslarımı incitmişim inanın rapor bile almadım göze batmayayım eksik eleman çalışmasınlar diye. Bu gece nöbetimde çok yoğun geçti çok ağrım oldu acilden muayene oldum kas gevşetici verdi biraz rahatladım ve tüm işlerimi bitirmiş bir şekilde teslim ettim sabah. Sorumluma da söyledim haberi olsun diye acile gittim dedim. Bana diyor ki “özel hayatınla işi karıştırma buraya yansıtıyorsun spor zor geliyorsa yapma yavaş zayıfla hızlı vermek zorunda değilsin” gibi cümleler kurdu. Öyle kötü hissettim ki. Elimden gelen herşeyi yapmama rağmen bunları duymak içimde bişeylerin soğumasına sebep oldu. Kırgınlık değil bambaşka değişik bi his. Boşa kürek çekiyorum hissi. Ki tek hemşire çalışıyoruz geceleri onca hastaya kimmbakıyor o zaman? Ameliyat olduğumda bile rapor kullanmadım yıllık izinlerim vardı kullanmadım. Rapor almak istediğimde “rapor bi hak değil” diyorlar. Canım inanılmaz sıkkın karmaşık yazmış olabilirim ama benim artık bişeylere dayanacak gücüm kalmadı. Hayatıma devam etmeye çalıştıkça hatta hayatta kalmaya çalıştıkça böyle zorbalıklar görmek beni yordu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum tayin hakkım yok bu arada. Kadro geldi ama bir yıl daha beklemem lazımmış. (Normalde 5 yıl olacak ama doğum iznimi saymıyorlar kadroya o yüzden geç düştüm)!Siz söyleyin ben mi alınganım bunlar normal mi? Bir insanın üstüne neden bu kadar gelinir neden böyle eksik hissettirilmeye çalışılır?

Genişletmek için tıkla...

Goklerce .!.:

Ben de ilk eğitim artastirmada başlamıştım ve ilk yıl nerdeyse dediğin gibi bir sorumlu vardı, arkadaşlar öyle değildi ama sorumlu öyleydi en sonunda kendisiyle bir kavga ettim bağıra bağıra ki normalde asla yapmam çileden çıkardı beni, sonrasında o sorumlu pamuk gibi oldu, bana ağzını açıp birşey demezdi ve listede isteklerimi yapmaya özen gösterirdi, meğer bu da ağzına scnca kıymet bilenlerdenmis, sakın susma cevabını ver, sen sustukça ezerler, özel hayatla burayı karsitirma dediğinde,ister spora gider incitirim ister evde yatarken incinirim sen karisamazsin deyip raporunu alacaksın, aman yanlış anlamasın vs hikaye...sen işini temiz yap teslim et, kim ne derse de ver ağzının payını gec

Genişletmek için tıkla...