Daha once bu foruma hatta bundan tam 4 yil once bir konuyla ilgili icimi dokmeye gelmistim...bana bu konuda cok destek ve tavsiye verenlerim olmustu. 20 yasimda yaptigim evliligimi sonlandirirken, icimi dokmustum. Ogrenciydim, 2. sinif tip ogrencisiyken, suan 6. sinif ogrencisi olarak baska bir derdimle yeniden araniza geldim :) Keske bu ihtiyacim hic olmasaydi suan. Hersey o kadar guzel gidiyordu ki...
Ilk evliligimi bitirdigime asla 1 saniye dahi pisman olmadim. Kaldigim yerden devam ettim, egitimim son surat devam etti. Ailemin ve es-dostlarimin arasinda son derece mutlu bir hayatim devam ediyor...Allaha sukurler olsun.
4 yil gelip gecti, acisiyla tatlisiyla derken..
Benimle ayni bolumde okumus mezun olmus 29 yasinda bir doktor, ayri sehirlerde kaliyoruz ama ayni universitede okuduk. Ilk baslarda hic yuz vermedim cunku hoslanmiyordum, etkilenmemistim. Ama uzun sure verdigi ilgiden dolayi arkadas seviyesinde devam etmeyi teklif ettim..Kabul etti ama her Allahin gunu mesajlari, benden ne kadar cok etkilendigini ve hoslandigini hem belli eder hemde ifade ederdi.
Umutlanmamasi icin, vebal almamak icin gerek hareket ve gerek ifadelerimle belirtiyordum. Mucadele edecegim dedi... 4 ay boyle surdu ve devaminda birlikte sinema filmine gitmeyi ben teklif etmistim, o aksami birlikte gecirdik, eglenceliydi..beni dinliyordu, beni anliyordu, her konuda destegimdi. Ne zaman arasam, islerinin en yogunlugunda dahi beni gormek icin o yorgunluga ragmen aksamlari kapima kadar gelirdi.
Sevdiginden cok emindim, annemde bu beraberligi onayliyordu..onunda ici rahatti. Bende onun ilgisine karsi artik karsilik vermek istiyordum, zaten zaman icinde bende ona asik olmustum. Gercektende cok SEVDIM! 4 yil icinde kimseye bu kadar yakin olmadim, kimseyle dertlesmemistim..kimsenin beni anladigini hissetmemistim.
Ona olan duygularimi bir muddet kontrol ettim ve sevdigime karar vermistim..Oda zaten uzun surmeden evlenmek istediigni bana telefondan acinca, ESKI evliligimle ilgili ona herseyi anlatmak icin bulusmak istedigimi soyledim. Duyunca soke oldu ve cok sinirlendi. O deli gibi seven ada gitti yerine BUZ gibi birisi gelmisti.
''ASLA KABUL EDEMEM'' diyerek ilk basta beni dinlemedi, 10 dakika sonra herseyi ona anlatmami rica etti. Anlattim...neticede tekrar ''Olmaz'' bu is diyerek cekip gitti.
''Neden bana daha once soylemedin, seni sevmemi bekledin?'' gibi sorularla beni sucladi..Onu kandirdigimi soyledi ama Allah icimi biliyor ki, asla onu kandirmak icin degildi! Ben ona bastan asik degildim! Sevmiyordum... Ne zaman ki duygularim degisti aradan 3 hafta icinde bunu anlattim. Ama bu 3 hafta onun icin uzundu!
Cok uzuldum elbette, ilk kez mutlu olabilecegimi dusunmustum. Yasadigim korkunc evliligin arkasindan ''belki'' bu sefer olur dedigim YENIDEN OLMADI!....Aslinda onun gitmesine degil, umutlarimin bir nebzede olsa kirilmasina cok uzuldum, zaten incindimde...gururumda kirildi.
Once beni kandirmakla sucladi, sonra ''Bana Zaman ver..biraz toparlayim kendimi, karar veremiyorum'' dedi. 3 gun sonra yeniden ''Yapamayacagim galiba'' dedi.
''Seni uzmek istemiyorum, mutlu edemem seni..Benden baskasi sana dokunmus'' diyerek 5 haftadir boyle gel-gitler yasadik.
En sonunda ben noktayi koydum ve yeniden yipranmak istemedigimi soyleyerek irtibatimizi kesmek istedigimi soyledigimde, Kabul etti ve gitti.
Merhum Necip Fazil Kisakurek'in bir sozu var: Can gider, Umut gitmez! Umut giderse, can zaten gider.
Umutlarim kirildi, yeniden kustum sanki..bir toparliyorum kendimi, bir bakiyorum yeniden kirgin dusmusum. Insan kalkmasina kalkiyor dustugu yerlerden ama kalktiktan sonra o uzerine yapisan toz, toprak var ya..Onlari silkelemek biraz zaman aliyor.
O ne kadar sok yasadiysa bende yasadim, cunku seven insan sirf daha onceki evliligimi sorun edip bu kadar mutluyken gitmeyecegine cok inanmistim.
Ya bu dunyada vefa yok, yada bu devirde vefa kalmamis. Gecen hafta baska kizlarla gorustugunu kendi diliyle soyledi ve ben bir kez daha kirildim.
Bu kadar basit mi?
Ilk evliligimi bitirdigime asla 1 saniye dahi pisman olmadim. Kaldigim yerden devam ettim, egitimim son surat devam etti. Ailemin ve es-dostlarimin arasinda son derece mutlu bir hayatim devam ediyor...Allaha sukurler olsun.
4 yil gelip gecti, acisiyla tatlisiyla derken..
Benimle ayni bolumde okumus mezun olmus 29 yasinda bir doktor, ayri sehirlerde kaliyoruz ama ayni universitede okuduk. Ilk baslarda hic yuz vermedim cunku hoslanmiyordum, etkilenmemistim. Ama uzun sure verdigi ilgiden dolayi arkadas seviyesinde devam etmeyi teklif ettim..Kabul etti ama her Allahin gunu mesajlari, benden ne kadar cok etkilendigini ve hoslandigini hem belli eder hemde ifade ederdi.
Umutlanmamasi icin, vebal almamak icin gerek hareket ve gerek ifadelerimle belirtiyordum. Mucadele edecegim dedi... 4 ay boyle surdu ve devaminda birlikte sinema filmine gitmeyi ben teklif etmistim, o aksami birlikte gecirdik, eglenceliydi..beni dinliyordu, beni anliyordu, her konuda destegimdi. Ne zaman arasam, islerinin en yogunlugunda dahi beni gormek icin o yorgunluga ragmen aksamlari kapima kadar gelirdi.
Sevdiginden cok emindim, annemde bu beraberligi onayliyordu..onunda ici rahatti. Bende onun ilgisine karsi artik karsilik vermek istiyordum, zaten zaman icinde bende ona asik olmustum. Gercektende cok SEVDIM! 4 yil icinde kimseye bu kadar yakin olmadim, kimseyle dertlesmemistim..kimsenin beni anladigini hissetmemistim.
Ona olan duygularimi bir muddet kontrol ettim ve sevdigime karar vermistim..Oda zaten uzun surmeden evlenmek istediigni bana telefondan acinca, ESKI evliligimle ilgili ona herseyi anlatmak icin bulusmak istedigimi soyledim. Duyunca soke oldu ve cok sinirlendi. O deli gibi seven ada gitti yerine BUZ gibi birisi gelmisti.
''ASLA KABUL EDEMEM'' diyerek ilk basta beni dinlemedi, 10 dakika sonra herseyi ona anlatmami rica etti. Anlattim...neticede tekrar ''Olmaz'' bu is diyerek cekip gitti.
''Neden bana daha once soylemedin, seni sevmemi bekledin?'' gibi sorularla beni sucladi..Onu kandirdigimi soyledi ama Allah icimi biliyor ki, asla onu kandirmak icin degildi! Ben ona bastan asik degildim! Sevmiyordum... Ne zaman ki duygularim degisti aradan 3 hafta icinde bunu anlattim. Ama bu 3 hafta onun icin uzundu!
Cok uzuldum elbette, ilk kez mutlu olabilecegimi dusunmustum. Yasadigim korkunc evliligin arkasindan ''belki'' bu sefer olur dedigim YENIDEN OLMADI!....Aslinda onun gitmesine degil, umutlarimin bir nebzede olsa kirilmasina cok uzuldum, zaten incindimde...gururumda kirildi.
Once beni kandirmakla sucladi, sonra ''Bana Zaman ver..biraz toparlayim kendimi, karar veremiyorum'' dedi. 3 gun sonra yeniden ''Yapamayacagim galiba'' dedi.
''Seni uzmek istemiyorum, mutlu edemem seni..Benden baskasi sana dokunmus'' diyerek 5 haftadir boyle gel-gitler yasadik.
En sonunda ben noktayi koydum ve yeniden yipranmak istemedigimi soyleyerek irtibatimizi kesmek istedigimi soyledigimde, Kabul etti ve gitti.
Merhum Necip Fazil Kisakurek'in bir sozu var: Can gider, Umut gitmez! Umut giderse, can zaten gider.
Umutlarim kirildi, yeniden kustum sanki..bir toparliyorum kendimi, bir bakiyorum yeniden kirgin dusmusum. Insan kalkmasina kalkiyor dustugu yerlerden ama kalktiktan sonra o uzerine yapisan toz, toprak var ya..Onlari silkelemek biraz zaman aliyor.
O ne kadar sok yasadiysa bende yasadim, cunku seven insan sirf daha onceki evliligimi sorun edip bu kadar mutluyken gitmeyecegine cok inanmistim.
Ya bu dunyada vefa yok, yada bu devirde vefa kalmamis. Gecen hafta baska kizlarla gorustugunu kendi diliyle soyledi ve ben bir kez daha kirildim.
Bu kadar basit mi?
Son düzenleme:
