- 9 Eylül 2011
- 212
- 0
Evet sorun ablam,doğduğumdan beri o ve onun sorunlarından kelimenin tam anlamıyla bıktım.Hayatta yaşadığımız herşey bir sınav biliyorum ama ben bu sınavdan sürekli düşük not alıyorum.O kadar anlatmam gereken şey var ki ama anlatacak gücüm yok.
Benim 21 yaşında benden 2 yaş büyük bir ablam var.Kendisinin çok farklı değişik bi yapısı ve huyları var onu anlayamazsınız.Çocukluğunda anneme çok çektirdi değişik bi kız huyu suyu çok farklı.Büyüdükçe dertlerde büyür ya aynen öyle oldu bizimki de.Ablam ne bir ev toplama,ne tertip düzen,ne kendi başına karnını doyuracak derecede yemek yapabilme,ne sabah uyandığında yatağını toplama ( annem 30 kez dese belki toplar. ) bu ve daha sayamadığım 5 yaşındaki çocukların bile yapabileceği insan hayatında her zaman varolan meziyetlerin hiçbirini yapmaz.Evet şaka gibi hiçbirini yapmaz.Şimdi ama annen alıştırmamış falan diyeceksiniz yok öyle bir şey annemle alakası yok bu işin o kendisi istemiyor yapmıyor eğer zorlarsan yapması için daha fena şeyler çıkıyor ortaya.Küçükken hep günlüklerini telefon mesajlarını karıştırırdım sürekli bizi sevmediğinden nefret ettiğinden basheden şeyler yazdığını okurdum.Benim annem ve babam melek gibi insanlardır ne yaparsak yapalım bizden sevgilerini esirgemezler,babam bize hala çocukmuşuz gibi davranır,annem bizimle arkadaş gibidir .Ama gel gelelim ablam onları sevmiyor rol yapıyor seviyormuş gibi.
Kendisi lisedeyken herşey patlak verdi.Diyorum ya değişik bi kız yolda giderken takılıp düşse bizi suçlar siz beni dışarı çıkardınız ondan düştüm falan diye :S Herşeyde bizi suçlar.Erkek arkadaşı olur annem bir şey demez çünkü onun dokunulmazlığı var ayrılır sizin yüzünüzden oldu der.Lise son sınıfta o kadar çok okuldan kaçmış ki devamsızlık olmuş 19.5 zavallı annem okula gidip yalvar yakar düzelttirdi gelip anneme bi teşekkür bile etmedi.Lise boyunda 2 kez staj yapma zorunluluğu vardı girdği her işte hep bi sorun çıkardı staj yerinden kovuldu ama ona sorsan o haklıdır.Sonra üniv sınavı geldi çattı girdi sınava dersaneye gitti.Ben aslında o dersaneye gitmek istemiyordum dedim falan.Tercihlerde ankarayı yazmıcam ege bölgesini yazıcam dedi.Kazandı egeden bi okul.Biz 3 kardeşiz ve babam tek maaş çalışmasına rağmen ev tuttu gönderdi.Ablam ordayken biz evde o kadar zorluk çekttik ki ses çıkarmadık o okuyor diye.Ama kim okuyuoooorrr.. ! Hazırlığı bıraktı geldi,sonra ben tekrar gidiceğim dedi,gitti bu sefer ordan bi sevgili yapmış onunla gezdi tozdu sınıfta kaldı okuldan atıldı.( Ben çok üzüldüm çünkü babamın emekleri hep boşa gitti onun okul hayatı bitti diye , eve geldiğinde yine suçlu biz olduk o ünideyken babam eve lcd tv almıştı , siz tv aldığınız için ben okuyamadım atıldım dedi.Bu ne demek ya ? ? Babam onun taksitleri ödemiş ona laptop almamış oysa ki ben kendi laptopımı o 2. Kez giderken göndermiştim ! E gönderdik ya laptopı dedim k .nı yırttın gönder allah gönder sınıfta kalıcam sizin yüzünüzden dedin dedim.Tabi cevap yok.
Üniye başlamadan öncede lisede hocaları ablamın değişik huylarını anlayacakken olacaklar ki anneme dert yanmışlar.Annem bi ton para döküp özel bi psikytriye götürmüştü onu ama sonuç olumsuz değişen bir şey olmadı.Daha sonrasında geceleri uyuyamaz oldu birşeyler beni korkutuyor dedi annem çok korkttu hcaılar hocalar doktorlar vs buldu düzeltmeye çalıştı ruh halini.Ama ablam bunları hep duygu sömürüsü yaparak bize kendini acındırdı.Ankaraya geldiğinden annem devlet hastanesinde pskiaytriye götürdü bi takım ilaçlar kullandı ilaçları kullanırken yine kendini acındırdı ben ilaç kullanıyorum bana onu demeyin bana bunu demeyin vs.Doktor hastaneye yatırmayı falan düşündü,yatırdı da.Sonra çıktı değişen bir şey yok.Ben şizofrenim ben hastayım diye gezip duruyor.Hayatına giren erkek arkadaşları herşeyden daha önemli.Arkadaşlarıyla gezerdi akşam geç vakit olurdu gelmezdi annem gizli gizli arardı nerden nerde kaldın diye ama 9 olurdu yok 10 olurdu yok gizli gizli eve sokardı sonra babam uyuduktan sonra tabi.Niye bunları hiç düşünmüyor bu kız niye annemin yaptığı fedakarlıkları görmüyor .Annem de suçlu ama o bi anne ben onu anlayamam.Bazen Anneme çok kızıyorum ablamla tartışırken hep araya giriyor tartışmamıza izin vermiyor bile.Onu koruyor sürekli o da annemin tepesine çıkıyor.Anneme neden böyle yapıyorsun dediğimde ne yapayım evlat atsan atılmıyor onu da öyle kabul et diyor.Bir kez de anneannem bize kalmaya gelmişti ablamla konuşmuş kızım niye böyle yapıyorsun senin birşeyin yok gbisinden.O da beni bu hala babamgetitrdi demiş.Şok oldum inanır mısınız  Babama anneme böyle davranmaya hakkı yok.Çok üzülüyorum geleceği düşündükçe gerçekten.Annemle onun hakkında çok çatışıyoruz hem de çok annem çoğu şeyi babamla paylaşmıyor herşeyi tek başına halletmeye çalışıyor babam hiç bişey bilmesin istiyor kaç kez dedim böyle yapma babamla paylaş diye baban anlamaz dinlemez bilmiyor musun dedi.E onun da kızı yarın bi gün bir şey olsa demez mi sana benim neden haberim yoktu diye.Annemi de anlıyorum o da çıkmazdaAma ablam yüzünden de annemle hep aram açıldı hatta çoğu kez küs kaldım annemden ablam yüzünden dayak yeyip evden bile kaçtım.Ama annem kendini yetiştirmiş çok bilgi sahibi çocuk ve genç psikolojisinden anlayan bir bireydir, yaptığı hatanın farkına varıp benden özür diledi ama benim kalbimdeki yaralar ablam açısından kapanmadı.Annemle tartışmalarımız git gide daha da büyüyordu bende herşeyi anlatan bir mektup yazdım ona vermeden odamda bulup okumuş rahatladım yüz yüze konuşamadığımz herşeyi yazdım orada.Anneme birşey diyemiyorum işte sadece babamla paylaşmasını istiyorum herşeyi,bazı şeylerin üzerini kapayıp hiçbir şey yokmuş gibi davranmasını istemiyorum... :/
ahh ahhh Ablam yaşanılacak gibi bi insan değil gerçekten.Çocuk gibi hareketleri var sürekli el şakası yapması beni ve yeni ergenliğe girecek olan erkek kardeşimi çok rahatsız ediyor ,yapma yapma utanmıyor musun diyorsun ama bi kulağından girip öbüründen çıkıyor.Her şakanın bi sınırı var ama onun yaptığı şakalar hiç ama hiç hoş değil.Evlense bile evlilik hayatını yapabileceğini sanmıyorum .Yine annemle babamın başına gelir diye de çok endişeleniyorum.Her hareketi bi değişik yaşına uygun davranmıyor gerçekten Yanlış yapacak diye korkuyorum rabbim onu korusun bizi de.
Ama Ben ne yapayım şimdi ? Daha anlatamadığım o kadar çok şey var ki çok yoruldum onun yüzünden istediğim üniversiteye gidemedim ben.Onun yüzünden psikolojim alt üst oldu,o kadar neşeli bi insandım ki o halimden eser yok.Hep düşünüyorum sürekli sürekliiii.Çocuk gibi ablamın peşinden koşmaktan çok yoruldum sürekli yanlış bir şey mi yapacak annem üzülecek babam kızacak diye ablam için o kadar iyilik yaptım ki o hiçbirinin farkında değil.Onun gözünde biz suçlu ve kötüyüz.Defalarca kez başına dank etmesi gerekirken yaşadığı şeylerin o hep ortada bi suçlu aradı kendine o her zaman iyi ve suçsuzdu.Ben bu kadar duygusal olmasaydım keşke.Anneme ve babam onun yüzünden bir şey olursa o zaman görecek herşeyi.Ona içimden o kadar çok küfür ediyorum ki.Bende onu sevmiyorum gerçekten.
Böyle anne ve babaya sahip olduğu için şükretmesi gerekirken yaptıkları ve yapacakları beni çok üzüyor.Annem ve babam hastalanacak diye korkuyorum herşeyden korkuyorum ben  Herşeyi çok kafama takarım çünkü evde biraz birileri seslerini yükseltse kavga mı ediiyorlar niye tartıştılar deyip ağlarım.Benim yapımda bi insan için kaldırılamaz nitelikte şeyler yaşıyorum anlayacağınız.Hayat bana hiç güzel gelmiyor insanlardan korkuyorum :/ Benimde bir yardım almam gerekir sanırım bilmiyorum.
Paylaşmak istedim çünkü kimseyle konuşamıyorum derdimi anlattığım zaman beni anlayan akıl veren yada yol gösteren bir büyüğüm olmadı hiç.Allah derdi sıkıntısı olan kardeşlerimin hepsine sabır versin.Çok uzun oldu kusura bakmayın okuyan yorum yapan herkese teşekkürler.
Not : Abla belki nette gezerken görürsün bu yazıyı belki iç sızlar,belki güler geçersin.Belki gelip beni suçlar üzerime yürürsün bilemiyorum.Ama git bi aynaya bak olur mu ? Kendine sor ben ne yapıyorum diye ? Sonra git annemle babamın yüzüne bak annemin göz altı torbalarına babamın kafa tasında belirgin beyin içi su baloncuklarına..Üzülür müsün be abla ? Sende değişir misin bana ablalık yapar mısın ?
Benim 21 yaşında benden 2 yaş büyük bir ablam var.Kendisinin çok farklı değişik bi yapısı ve huyları var onu anlayamazsınız.Çocukluğunda anneme çok çektirdi değişik bi kız huyu suyu çok farklı.Büyüdükçe dertlerde büyür ya aynen öyle oldu bizimki de.Ablam ne bir ev toplama,ne tertip düzen,ne kendi başına karnını doyuracak derecede yemek yapabilme,ne sabah uyandığında yatağını toplama ( annem 30 kez dese belki toplar. ) bu ve daha sayamadığım 5 yaşındaki çocukların bile yapabileceği insan hayatında her zaman varolan meziyetlerin hiçbirini yapmaz.Evet şaka gibi hiçbirini yapmaz.Şimdi ama annen alıştırmamış falan diyeceksiniz yok öyle bir şey annemle alakası yok bu işin o kendisi istemiyor yapmıyor eğer zorlarsan yapması için daha fena şeyler çıkıyor ortaya.Küçükken hep günlüklerini telefon mesajlarını karıştırırdım sürekli bizi sevmediğinden nefret ettiğinden basheden şeyler yazdığını okurdum.Benim annem ve babam melek gibi insanlardır ne yaparsak yapalım bizden sevgilerini esirgemezler,babam bize hala çocukmuşuz gibi davranır,annem bizimle arkadaş gibidir .Ama gel gelelim ablam onları sevmiyor rol yapıyor seviyormuş gibi.
Kendisi lisedeyken herşey patlak verdi.Diyorum ya değişik bi kız yolda giderken takılıp düşse bizi suçlar siz beni dışarı çıkardınız ondan düştüm falan diye :S Herşeyde bizi suçlar.Erkek arkadaşı olur annem bir şey demez çünkü onun dokunulmazlığı var ayrılır sizin yüzünüzden oldu der.Lise son sınıfta o kadar çok okuldan kaçmış ki devamsızlık olmuş 19.5 zavallı annem okula gidip yalvar yakar düzelttirdi gelip anneme bi teşekkür bile etmedi.Lise boyunda 2 kez staj yapma zorunluluğu vardı girdği her işte hep bi sorun çıkardı staj yerinden kovuldu ama ona sorsan o haklıdır.Sonra üniv sınavı geldi çattı girdi sınava dersaneye gitti.Ben aslında o dersaneye gitmek istemiyordum dedim falan.Tercihlerde ankarayı yazmıcam ege bölgesini yazıcam dedi.Kazandı egeden bi okul.Biz 3 kardeşiz ve babam tek maaş çalışmasına rağmen ev tuttu gönderdi.Ablam ordayken biz evde o kadar zorluk çekttik ki ses çıkarmadık o okuyor diye.Ama kim okuyuoooorrr.. ! Hazırlığı bıraktı geldi,sonra ben tekrar gidiceğim dedi,gitti bu sefer ordan bi sevgili yapmış onunla gezdi tozdu sınıfta kaldı okuldan atıldı.( Ben çok üzüldüm çünkü babamın emekleri hep boşa gitti onun okul hayatı bitti diye , eve geldiğinde yine suçlu biz olduk o ünideyken babam eve lcd tv almıştı , siz tv aldığınız için ben okuyamadım atıldım dedi.Bu ne demek ya ? ? Babam onun taksitleri ödemiş ona laptop almamış oysa ki ben kendi laptopımı o 2. Kez giderken göndermiştim ! E gönderdik ya laptopı dedim k .nı yırttın gönder allah gönder sınıfta kalıcam sizin yüzünüzden dedin dedim.Tabi cevap yok.
Üniye başlamadan öncede lisede hocaları ablamın değişik huylarını anlayacakken olacaklar ki anneme dert yanmışlar.Annem bi ton para döküp özel bi psikytriye götürmüştü onu ama sonuç olumsuz değişen bir şey olmadı.Daha sonrasında geceleri uyuyamaz oldu birşeyler beni korkutuyor dedi annem çok korkttu hcaılar hocalar doktorlar vs buldu düzeltmeye çalıştı ruh halini.Ama ablam bunları hep duygu sömürüsü yaparak bize kendini acındırdı.Ankaraya geldiğinden annem devlet hastanesinde pskiaytriye götürdü bi takım ilaçlar kullandı ilaçları kullanırken yine kendini acındırdı ben ilaç kullanıyorum bana onu demeyin bana bunu demeyin vs.Doktor hastaneye yatırmayı falan düşündü,yatırdı da.Sonra çıktı değişen bir şey yok.Ben şizofrenim ben hastayım diye gezip duruyor.Hayatına giren erkek arkadaşları herşeyden daha önemli.Arkadaşlarıyla gezerdi akşam geç vakit olurdu gelmezdi annem gizli gizli arardı nerden nerde kaldın diye ama 9 olurdu yok 10 olurdu yok gizli gizli eve sokardı sonra babam uyuduktan sonra tabi.Niye bunları hiç düşünmüyor bu kız niye annemin yaptığı fedakarlıkları görmüyor .Annem de suçlu ama o bi anne ben onu anlayamam.Bazen Anneme çok kızıyorum ablamla tartışırken hep araya giriyor tartışmamıza izin vermiyor bile.Onu koruyor sürekli o da annemin tepesine çıkıyor.Anneme neden böyle yapıyorsun dediğimde ne yapayım evlat atsan atılmıyor onu da öyle kabul et diyor.Bir kez de anneannem bize kalmaya gelmişti ablamla konuşmuş kızım niye böyle yapıyorsun senin birşeyin yok gbisinden.O da beni bu hala babamgetitrdi demiş.Şok oldum inanır mısınız  Babama anneme böyle davranmaya hakkı yok.Çok üzülüyorum geleceği düşündükçe gerçekten.Annemle onun hakkında çok çatışıyoruz hem de çok annem çoğu şeyi babamla paylaşmıyor herşeyi tek başına halletmeye çalışıyor babam hiç bişey bilmesin istiyor kaç kez dedim böyle yapma babamla paylaş diye baban anlamaz dinlemez bilmiyor musun dedi.E onun da kızı yarın bi gün bir şey olsa demez mi sana benim neden haberim yoktu diye.Annemi de anlıyorum o da çıkmazdaAma ablam yüzünden de annemle hep aram açıldı hatta çoğu kez küs kaldım annemden ablam yüzünden dayak yeyip evden bile kaçtım.Ama annem kendini yetiştirmiş çok bilgi sahibi çocuk ve genç psikolojisinden anlayan bir bireydir, yaptığı hatanın farkına varıp benden özür diledi ama benim kalbimdeki yaralar ablam açısından kapanmadı.Annemle tartışmalarımız git gide daha da büyüyordu bende herşeyi anlatan bir mektup yazdım ona vermeden odamda bulup okumuş rahatladım yüz yüze konuşamadığımz herşeyi yazdım orada.Anneme birşey diyemiyorum işte sadece babamla paylaşmasını istiyorum herşeyi,bazı şeylerin üzerini kapayıp hiçbir şey yokmuş gibi davranmasını istemiyorum... :/
ahh ahhh Ablam yaşanılacak gibi bi insan değil gerçekten.Çocuk gibi hareketleri var sürekli el şakası yapması beni ve yeni ergenliğe girecek olan erkek kardeşimi çok rahatsız ediyor ,yapma yapma utanmıyor musun diyorsun ama bi kulağından girip öbüründen çıkıyor.Her şakanın bi sınırı var ama onun yaptığı şakalar hiç ama hiç hoş değil.Evlense bile evlilik hayatını yapabileceğini sanmıyorum .Yine annemle babamın başına gelir diye de çok endişeleniyorum.Her hareketi bi değişik yaşına uygun davranmıyor gerçekten Yanlış yapacak diye korkuyorum rabbim onu korusun bizi de.
Ama Ben ne yapayım şimdi ? Daha anlatamadığım o kadar çok şey var ki çok yoruldum onun yüzünden istediğim üniversiteye gidemedim ben.Onun yüzünden psikolojim alt üst oldu,o kadar neşeli bi insandım ki o halimden eser yok.Hep düşünüyorum sürekli sürekliiii.Çocuk gibi ablamın peşinden koşmaktan çok yoruldum sürekli yanlış bir şey mi yapacak annem üzülecek babam kızacak diye ablam için o kadar iyilik yaptım ki o hiçbirinin farkında değil.Onun gözünde biz suçlu ve kötüyüz.Defalarca kez başına dank etmesi gerekirken yaşadığı şeylerin o hep ortada bi suçlu aradı kendine o her zaman iyi ve suçsuzdu.Ben bu kadar duygusal olmasaydım keşke.Anneme ve babam onun yüzünden bir şey olursa o zaman görecek herşeyi.Ona içimden o kadar çok küfür ediyorum ki.Bende onu sevmiyorum gerçekten.
Böyle anne ve babaya sahip olduğu için şükretmesi gerekirken yaptıkları ve yapacakları beni çok üzüyor.Annem ve babam hastalanacak diye korkuyorum herşeyden korkuyorum ben  Herşeyi çok kafama takarım çünkü evde biraz birileri seslerini yükseltse kavga mı ediiyorlar niye tartıştılar deyip ağlarım.Benim yapımda bi insan için kaldırılamaz nitelikte şeyler yaşıyorum anlayacağınız.Hayat bana hiç güzel gelmiyor insanlardan korkuyorum :/ Benimde bir yardım almam gerekir sanırım bilmiyorum.
Paylaşmak istedim çünkü kimseyle konuşamıyorum derdimi anlattığım zaman beni anlayan akıl veren yada yol gösteren bir büyüğüm olmadı hiç.Allah derdi sıkıntısı olan kardeşlerimin hepsine sabır versin.Çok uzun oldu kusura bakmayın okuyan yorum yapan herkese teşekkürler.
Not : Abla belki nette gezerken görürsün bu yazıyı belki iç sızlar,belki güler geçersin.Belki gelip beni suçlar üzerime yürürsün bilemiyorum.Ama git bi aynaya bak olur mu ? Kendine sor ben ne yapıyorum diye ? Sonra git annemle babamın yüzüne bak annemin göz altı torbalarına babamın kafa tasında belirgin beyin içi su baloncuklarına..Üzülür müsün be abla ? Sende değişir misin bana ablalık yapar mısın ?
Son düzenleme: