- 11 Şubat 2023
- 9.349
- 19.810
Sürekli ihtiyacın var ama.
Sürekli ihtiyacın var ama.Haklısınız ben toksik davrandığımın bilincindeyim, ama şımararak değil de, ihtiyaç duyduğumdan böyle şeyler talep ediyorum sanırım. Ruhumun okşanmasına ihtiyacım var gibi hissediyorum.
Üzücü ama sanırım kabullenme aşamasındayim birbirimize denk degiliz, aynı bakmiyoruz veya görmüyoruz. O duygu odaklı degil, mantığı çok ön planda. Bende de tam tersi. O yüzden sıkıntı çıkıyor.Uykudan feragat işi öyle söylemekle olan bir şey değil...
Veda edemiyorsun, biraz daha sesini duymak istiyorsun bir bakmışsın zaman akmış gitmiş. Zaman dursun istiyorsun o an.
Karşındaki bu tabiatta olmak için uygun biri değil.
Sizin bunu zorla istemeniz,tehditkar ayrılık nidaları atmanız yanlış evet ama işi zor diye onu da haklı çıkarmak da yanlış. Sevgi denen şey aynı kitabı okumakla sürer. Siz şimdiden farklı kitaplardasınız.
İçimde bir yerde benim de her şeyin yoluna gireceği umudu var.Bu durumda ilişkiye devam etmeniz sorunlara sebep olur siz sevse yapardı ederdi modunu drvam ettirirseniz yakında adam fıııyyyy.... Bence ilk aile sorunlarınızı düzeltin düzelebiliyorsa sonra kendinize gelin ondan sonra herşey yolına oturacak inanıyorum
Seni iyi anlıyorum çünkü ben de uzak mesafede benzer şeyler yaşadım. Gelsin yanıma istedim gelmedi, görüntülü konuşalım en azından yüzünü göreyim dedim ayda bir konuştuk, tamam hiç olmazsa işten çıkınca konuşalım yürürken dedim bir yaptı iki yaptı sonra o da kesildi. Ben ilgi dilendim ama o vermemekte ısrar etti sonuç bol ayrıl barış'lı, yorucu bir ilişki. 2 haftadır da ayrıyız bu sefer baştan başlamama konusunda netim. Yoruyor, yol yakınken vazgeç. Belli ki bambaşka insanlarsınız.Haklısınız ben toksik davrandığımın bilincindeyim, ama şımararak değil de, ihtiyaç duyduğumdan böyle şeyler talep ediyorum sanırım. Ruhumun okşanmasına ihtiyacım var gibi hissediyorum.
Ben adamda sıkıntı göremedim siz ilgiyi seviyorsunuz .Adam istemese idi elbet bisey bahane eder ayrilirdi.gayet dürüst ce seviyorum diyorMerhaba herkese.
Ekim ayından bu yana süren bir ilişkim var, kendisi de benim yaşadığım yerde yaşıyor normalde ama o polis olduğu için mecburi uzak mesafedeyiz. Sık olmasa da görüşebiliyoruz. Objektif olarak kendimi de onu da anlatmaya çalışacağım ve sizden ricam, konu başlığındaki sorunun cevabını bulurken bana bir yol göstermeniz... Çünkü düşünmekten kafam yanmak üzere.
Ben 27, o 30 yaşında.
Ben çevresine pozitif ama kendine karşı olabildiğince negatif biriyim.
İlişkimde de istemsizce "beni sevmiyor herhalde, değer vermiyor, istemiyor ama söyleyemiyor," gibi düşüncelere çok çabuk kapılıyorum. Hatta bazen "bitsin uzatmayalım" tarzında bile konuşuyorum. genelde o beni fikren sakinleştirip, bitmemesini veya bitmesini istemediğini söylüyor ve bu durumu kapatıp normal devam ediyoruz. Bu en az 10 kere yaşanmıştır.
O ise polisliğin getirdiği bir etki (sanırım) olarak, biraz hızlı parlayan ama çabuk sakinleşen bir yapıda.
Telefonla konuşmayı çok sevmez, ben de kapatmak istemiyorum saatlerce olsa konuşurum mesela. Sabah erken kalkmam gerek biliyorsun deyip, telefonu kapatmak istiyor. Bu defa da uykundan fedakarlık yapamıyor musun diyorum, ne alakası var diyor, değer vermiyormuş gibi geliyor.
Biraz soğuk yüzlü (kalbi yumuşak biliyorum, hissediyorum), iltifatı pek beceremeyen, canım cicim muhabbetini sevmeyen ama benim bu yönden eksik kaldığımı söyleyince kendini düzeltmeye çalışan ama başaramayan, biraz odunsu yapıda ne yazıkki:) Sıkıntımız da burada başlıyor.
Ben inatla diyorum ki seven insan belli eder, içinde tutamaz, kendiliğinden sevdiğini veya özlediğini söyler, konuşmak ister vs diyorum. Canım cicim tarzında kelimeler de bekliyorum ama içinden gelmeli, ben dediğim için değil diyorum.
O ise bana ben senin kadar yansıtamıyorum ama seni seviyorum diyor.
Evvelsi gün de en az 10'dan fazla kez bu sitemi tekrar ettiğimde dedi ki, galiba uzak mesafe yüzünden böyle diyor. Seviyorum, sevmesem söylerim diyor ama bizim işimiz gereği biraz katılık ve odunluk var bende haklısın diyor. Huzursuzum diyor, sürekli mesleki olarak yer değiştirmekten yorulduğunu söylüyor, ev almıştı onun kredi borcu var, bir sürü maddi sıkıntılar da var ve bir de üstüne sen de bana sitem ediyorsun diyor canım çok sıkkın diyor vs.
Bunları anlıyorum ama bir türlü kabul edemiyorum, seven insan bu kadar soğuk durabilir mi? Benimle güzel konuşur musun telefonda diyorum (iltifat olur, canım demek olur, seviyorum demek olur) o ise kötü mü konuşuyorum diyor. Dümdüz konuşuyor benimle farkında bile değil. Normal biriymişim gibi sohbet ediyorsun diyorum o da nasıl diyor, biraz anlamıyor bu yönden beni... Mesajlaşmayı ilgilenmek olarak yeterli sanıyor ama bence değil, bilmiyorum. :/
Biraz toksik davrandığımı kabul ediyorum, bir gün iyiyim, iki gün kötü vs. Çünkü ailevi sıkıntıların içinde boğuluyorum, bari o beni biraz sözleriyle rahatlatsın istiyorum, bu da pek olmuyor. Ailevi şeyler yüzünden ilgi fazlalılığı bekliyorsun, benim normal ilgimi de yetersiz görüyorsun diyor. Ama bilmiyorum, kafamda hep "sevse böyle olmazdı" düşüncesi var. Hiç gitmiyor. Daha önce nişan atmış, o kıza kim bilir neler yapmıştır bile demeye başladım, ona da söyledim, kesin onun peşinden koşmuşssundur dedim, istiyordun tabii ya dedim. Çiçek vs almışssındır, iltifat etmişssindir dedim de dedim... O da niye geçmişi açıp kendine saygısızlık ediyorsun diyor, bu sana ayıp olmuyor mu diyor.
Sonuç ne olur bilmiyorum, işin içinden çıkamıyorum.
Size görünen ne, siz ne düşünüyorsunuz lütfen beni kafamdaki kara bulutlardan arındırır mısınız biraz olsun. Sıkıntı bende sanırım ama sizden de objektif olarak bir şeyler duymaya ihtiyacım var. :/
Adamın yapısı böyleyse değiştiremezsiniz ya alisacaksiniz yada ayrılacaksıniz. Uzak mesafe ilişkisi insanı yoruyor bizde eşimle o zamanlar sevgiliydik bir süre ayrı kaldık kaç defa ayrıldığımi unuttum her canım sıkıldığında adama sarıyordumMerhaba herkese.
Ekim ayından bu yana süren bir ilişkim var, kendisi de benim yaşadığım yerde yaşıyor normalde ama o polis olduğu için mecburi uzak mesafedeyiz. Sık olmasa da görüşebiliyoruz. Objektif olarak kendimi de onu da anlatmaya çalışacağım ve sizden ricam, konu başlığındaki sorunun cevabını bulurken bana bir yol göstermeniz... Çünkü düşünmekten kafam yanmak üzere.
Ben 27, o 30 yaşında.
Ben çevresine pozitif ama kendine karşı olabildiğince negatif biriyim.
İlişkimde de istemsizce "beni sevmiyor herhalde, değer vermiyor, istemiyor ama söyleyemiyor," gibi düşüncelere çok çabuk kapılıyorum. Hatta bazen "bitsin uzatmayalım" tarzında bile konuşuyorum. genelde o beni fikren sakinleştirip, bitmemesini veya bitmesini istemediğini söylüyor ve bu durumu kapatıp normal devam ediyoruz. Bu en az 10 kere yaşanmıştır.
O ise polisliğin getirdiği bir etki (sanırım) olarak, biraz hızlı parlayan ama çabuk sakinleşen bir yapıda.
Telefonla konuşmayı çok sevmez, ben de kapatmak istemiyorum saatlerce olsa konuşurum mesela. Sabah erken kalkmam gerek biliyorsun deyip, telefonu kapatmak istiyor. Bu defa da uykundan fedakarlık yapamıyor musun diyorum, ne alakası var diyor, değer vermiyormuş gibi geliyor.
Biraz soğuk yüzlü (kalbi yumuşak biliyorum, hissediyorum), iltifatı pek beceremeyen, canım cicim muhabbetini sevmeyen ama benim bu yönden eksik kaldığımı söyleyince kendini düzeltmeye çalışan ama başaramayan, biraz odunsu yapıda ne yazıkki:) Sıkıntımız da burada başlıyor.
Ben inatla diyorum ki seven insan belli eder, içinde tutamaz, kendiliğinden sevdiğini veya özlediğini söyler, konuşmak ister vs diyorum. Canım cicim tarzında kelimeler de bekliyorum ama içinden gelmeli, ben dediğim için değil diyorum.
O ise bana ben senin kadar yansıtamıyorum ama seni seviyorum diyor.
Evvelsi gün de en az 10'dan fazla kez bu sitemi tekrar ettiğimde dedi ki, galiba uzak mesafe yüzünden böyle diyor. Seviyorum, sevmesem söylerim diyor ama bizim işimiz gereği biraz katılık ve odunluk var bende haklısın diyor. Huzursuzum diyor, sürekli mesleki olarak yer değiştirmekten yorulduğunu söylüyor, ev almıştı onun kredi borcu var, bir sürü maddi sıkıntılar da var ve bir de üstüne sen de bana sitem ediyorsun diyor canım çok sıkkın diyor vs.
Bunları anlıyorum ama bir türlü kabul edemiyorum, seven insan bu kadar soğuk durabilir mi? Benimle güzel konuşur musun telefonda diyorum (iltifat olur, canım demek olur, seviyorum demek olur) o ise kötü mü konuşuyorum diyor. Dümdüz konuşuyor benimle farkında bile değil. Normal biriymişim gibi sohbet ediyorsun diyorum o da nasıl diyor, biraz anlamıyor bu yönden beni... Mesajlaşmayı ilgilenmek olarak yeterli sanıyor ama bence değil, bilmiyorum. :/
Biraz toksik davrandığımı kabul ediyorum, bir gün iyiyim, iki gün kötü vs. Çünkü ailevi sıkıntıların içinde boğuluyorum, bari o beni biraz sözleriyle rahatlatsın istiyorum, bu da pek olmuyor. Ailevi şeyler yüzünden ilgi fazlalılığı bekliyorsun, benim normal ilgimi de yetersiz görüyorsun diyor. Ama bilmiyorum, kafamda hep "sevse böyle olmazdı" düşüncesi var. Hiç gitmiyor. Daha önce nişan atmış, o kıza kim bilir neler yapmıştır bile demeye başladım, ona da söyledim, kesin onun peşinden koşmuşssundur dedim, istiyordun tabii ya dedim. Çiçek vs almışssındır, iltifat etmişssindir dedim de dedim... O da niye geçmişi açıp kendine saygısızlık ediyorsun diyor, bu sana ayıp olmuyor mu diyor.
Sonuç ne olur bilmiyorum, işin içinden çıkamıyorum.
Size görünen ne, siz ne düşünüyorsunuz lütfen beni kafamdaki kara bulutlardan arındırır mısınız biraz olsun. Sıkıntı bende sanırım ama sizden de objektif olarak bir şeyler duymaya ihtiyacım var. :/
Ay kendimi görmüş gibi oldum.Seni iyi anlıyorum çünkü ben de uzak mesafede benzer şeyler yaşadım. Gelsin yanıma istedim gelmedi, görüntülü konuşalım en azından yüzünü göreyim dedim ayda bir konuştuk, tamam hiç olmazsa işten çıkınca konuşalım yürürken dedim bir yaptı iki yaptı sonra o da kesildi. Ben ilgi dilendim ama o vermemekte ısrar etti sonuç bol ayrıl barış'lı, yorucu bir ilişki. 2 haftadır da ayrıyız bu sefer baştan başlamama konusunda netim. Yoruyor, yol yakınken vazgeç. Belli ki bambaşka insanlarsınız.
Evlilik fikrini net olarak konuşmasak da yani zaman olarak şu zaman olsun demesek de, sık sık dile getiriyoruz. Henüz net bir adım atmadık biraz kavgali bir dönemden geçiyoruz çünkü :’)Adamın yapısı böyleyse değiştiremezsiniz ya alisacaksiniz yada ayrılacaksıniz. Uzak mesafe ilişkisi insanı yoruyor bizde eşimle o zamanlar sevgiliydik bir süre ayrı kaldık kaç defa ayrıldığımi unuttum her canım sıkıldığında adama sarıyordumsizi sevmezse ayrılırdı ayrıca asla kendinizi asagilamayin, karşılıklı fedakarlık yaparak bu çıkmazdan çıkabilirsiniz. Yaslariniz da müsait neden evlenmiyorsunuz
Ben sanırım biraz hassas bir dönemden gectigim için bu kadar abartiyorum ilgi meselesini, belki haklıdır bile. Bana ben kalpten seviyorum diyor, gösteremiyor olabilirim ama içten seviyorum vs diyor. Biraz yapısal olarak çekingen yanı da var.Ben de sosyal ilişkilerimde tabiri caizse çok odun biriyimdir. (Kız olmama rağmen.) Ne yapmam gerektiğini çok bilmiyorum. Daha doğrusu çok akıl edemiyorum ama çok sevdiğimi biliyorum, sadece karşı tarafa çok geçiremem hislerimi. İlişkinize gelecek olursak erkek arkadaşınız yapı itibariyle böyle olabilir, sizi seviyordur da ama siz ilgi bekliyorsanız ve bunu göremiyorsanız uzun vadede sizi çok yıpratır. Sonuçta karşılıklı al ver olmalı. Bence ilişkinizi ciddi ciddi tekrar düşünün.
Yani bu kadar sert üsluba gerek var mı bilmiyorum, biraz tuhaf bir donemimde olduğum doğru ... neyse haklı olduğunuz yerler var evet.off okurken boğuldum
uykudan feragat etmesini istemek nedir
böyle bişey olursa kendiliğinden olur, olmazsa olmaz
ben de çok sevdim çok aşık oldum ilişkilerimde ama uykumdan feragat etmedim yani daha fazla konuşalım diye
ayrıca eski nişanlısıyla ilgili söylediklerin o kadar kötü o kadar kötü ki anlatamam
kızlar kendiinizi aslaaa bu duruma düşürmeyin
bana inanılmaz ezikçe geliyor eski sevgili ile bişeyleri kıyaslamak
yok onu daha çok sevdin yok ona şunları yaptın bana bunları yapmadın
insan değişen bi canlı
hiçbirimiz 1 sene önceki biz değiliz, 1 sene sonraki biz de şimdiki gibi olmayacağız
bugünkü aklım olsa lafı o yüzden güzel bir laftır benim için
ben eskiden ilişkilerimde ne fedakarlıklar yaptım ama bugünkü aklım olsa tekrar yapmam yani sevgimden , aşkımdan bağımsız
insan kendini deneye deneye tanıyor
sezen aksunun dediği gibi ,
Kendini seçemiyorsun
Bırakıp kaçamıyorsun
Yazmadığın bir hikayede
Uzun ya da kısa vadede
Az biraz keşfediyorsun
Öteki olabilmeyi
Yerine koyabilmeyi
Geride durabilmeyi öğreniyorsun