şuan kendi dükkanımda çalışıyorum onunla birlikte eğer bırakıp gidersem aldığım ücretle o borçları ödeweyemem sen eter ki git ben öderim borçlarını diyor ama inanmıyorum tabiki.fakat ben burda kaldığım sürece mecburen ödüyor
canım bak ben daha 4 aylık evliyim ama boşanıyorum hemde hamileyim inan benim yerimde kimse olmak istemezdi daha cicim ayında sayılırım ama yaşadığım çok zorrr yapcak bişi yok.elimden bişey gelmiyo kendimi ha üzeyim yıpratayım ne geccek elime,hiç bişey,onun için takmaa hiç bişey insanın canından önemli deil bunu unutma...
inanın daha detaylı anlatmak isterim ama gücüm yok gerçekten midem bulanıyor.gerçi anlatırsam çok büyük ibret yazısı olur ama...eşimle evleneli 3 sene oldu ondan öncede çıkıyoduk çocukluk aşkımdı.varlıklı değillerdi ama ailecek iyi insanlardı.annem öldükten 1 sene sonra kendi yuvamı kurmak adına evlendim.ne hayallerle,ne emekle kurdum o yuvayı ah bir bilseniz kimseden 1 kuruş almadan çalışıp didinerek yaptım herşeyi.evlendikten 1 hafta sonra altınlarım gitti.olsun dedim ihtiyacı vardır kocam değilmi yenisini alır dedim sonra iş yerini benim adıma yaptı kendi sicili bozuktu olsun dedim.sonra büyük işlere girdi laf söz dinlemiyodu ben bu işi yapıcam deyip atlıyodu olsun dedim o işini biliyor dedim sonra teyzemin evini teminat göstererek mal aldı bi süre sonra tökezledi sonra babımın aklına girdi onun evini kullanarak kredi çekti teyzemin borcunu ödemnmek için olmadı 2 evde gitti.sonra benim çeklerim patlamaya başladı abisine hatır çeki vermiştim sırf eşime güvenerek alacaklısı ihbar etmiş beni polisler nezarete götürdüler neyse ödediler çıktım.şimdi kredi kartlarım onları öde gidim diyorum ama o beni borçları ödemeden sepetlemeye bkıyor of offff.böyle gidersem artık ailem beni öldürür o kadar şey yaptık halamı borç diye zaten onlardada kalmadı.herşey yalanmış.artık hayatta hiç kimseye inancım kalmadı napıcağımı nanın bilmiyorum ALLAHIM bana güç versin sabır versin...a unutmadan şuanda kendi sicili temiz.
inanın daha detaylı anlatmak isterim ama gücüm yok gerçekten midem bulanıyor.gerçi anlatırsam çok büyük ibret yazısı olur ama...eşimle evleneli 3 sene oldu ondan öncede çıkıyoduk çocukluk aşkımdı.varlıklı değillerdi ama ailecek iyi insanlardı.annem öldükten 1 sene sonra kendi yuvamı kurmak adına evlendim.ne hayallerle,ne emekle kurdum o yuvayı ah bir bilseniz kimseden 1 kuruş almadan çalışıp didinerek yaptım herşeyi.evlendikten 1 hafta sonra altınlarım gitti.olsun dedim ihtiyacı vardır kocam değilmi yenisini alır dedim sonra iş yerini benim adıma yaptı kendi sicili bozuktu olsun dedim.sonra büyük işlere girdi laf söz dinlemiyodu ben bu işi yapıcam deyip atlıyodu olsun dedim o işini biliyor dedim sonra teyzemin evini teminat göstererek mal aldı bi süre sonra tökezledi sonra babımın aklına girdi onun evini kullanarak kredi çekti teyzemin borcunu ödemnmek için olmadı 2 evde gitti.sonra benim çeklerim patlamaya başladı abisine hatır çeki vermiştim sırf eşime güvenerek alacaklısı ihbar etmiş beni polisler nezarete götürdüler neyse ödediler çıktım.şimdi kredi kartlarım onları öde gidim diyorum ama o beni borçları ödemeden sepetlemeye bkıyor of offff.böyle gidersem artık ailem beni öldürür o kadar şey yaptık halamı borç diye zaten onlardada kalmadı.herşey yalanmış.artık hayatta hiç kimseye inancım kalmadı napıcağımı nanın bilmiyorum ALLAHIM bana güç versin sabır versin...a unutmadan şuanda kendi sicili temiz.
canım bak ben daha 4 aylık evliyim ama boşanıyorum hemde hamileyim inan benim yerimde kimse olmak istemezdi daha cicim ayında sayılırım ama yaşadığım çok zorrr yapcak bişi yok.elimden bişey gelmiyo kendimi ha üzeyim yıpratayım ne geccek elime,hiç bişey,onun için takmaa hiç bişey insanın canından önemli deil bunu unutma...